Χτυπάει το τηλέφωνο. Μεσημεριάτικα. Σηκώνεις το ακουστικό με κάποια αγωνία, ακριβώς επειδή πρόκειται για ώρα κοινής ησυχίας, όπως τη λέγαμε κάποτε, πριν εμφανιστούν επί γης οι κομμένες εξατμίσεις, οι γκαλοπιτζήδες και οι συναγερμοί αυτοκινήτων που ανταποκρίνονται στο πέταγμα πεταλούδας στο Πεκίνο. Προτού δώσεις δικαίωμα λόγου με το «εμπρός!», το «ναι!», το «ορίστε!» ή ό, τι άλλο έχει κολλήσει με τον καιρό στη γλώσσα σου, ακούς μια ημιμεταλλική φωνή που, χωρίς καν να σε χαιρετήσει, βιάζεται να σε ενημερώσει: «Αύριο, τόσες του μηνός, το κόμμα μας τάδε οργανώνει προεκλογική συγκέντρωση στην περιοχή σας». Πριν προλάβεις να ρωτήσεις, να θυμώσεις, να ξεσπάσεις κατεβάζοντας κανένα καντήλι σαν ευσεβής χριστιανός, ακούς ένα κλικ και αμέσως έπειτα το γνωστό τουτ-τουτ, τουτ-τουτ. Κασέτα ήταν. Κάποιοι, τίποτα κομματικά ξεπεταρούδια που θέλουν να γίνουν κομματικοί νοματαίοι όταν μεγαλώσουν ή τίποτα έκτακτοι μεροκαμαριάρηδες βρήκαν τον τρόπο να σε «ενημερώνουν», οποιαδήποτε ώρα, χωρίς να μπαίνουν στον κίνδυνο να τ’ ακούσουν που σε ενοχλούν. Εκμεταλλεύονται την τεχνολογία, βάζουν την κασετούλα τους και σε διαφωτίζουν. Διά μαγνητοταινίας. Σωστά. Πολύ σωστά και ταιριαστά. Μήπως σαν από μαγνητοταινία δεν μιλάνε και οι αρχηγοί, μονότονα και μηχανικά;
Ξαναχτυπάει το τηλέφωνο. Σε κατάληλη ώρα τούτη τη φορά. Μια φωνή που προσπαθεί να ακουστεί γλυκιά σε χαιρετάει αποκαλώντας σε με το ονοματεπώνυμό σου και σου κάνει την ύψιστη τιμή να σε προσκαλέσει στη λαϊκή της γειτονιάς σου, την οποία «αύριο το πρωί θα την επισκεφθεί ο υποψήφιος κ. Τάδε Δεινόπουλος». Πριν προφτάσεις να συγκινηθείς που κοτζάμ Τάδε Δεινόπουλος γνωρίζει την ταπεινότητά σου και νοιάζεται να την ενημερώσει, το δαιμονικό της καχυποψίας μέσα σου πετάει την ερώτηση στον φαντασματικό συνομιλητή σου: «Και πού βρήκατε παρακαλώ το προσωπικό μου τηλέφωνο;». Δεν παίρνεις βέβαια απάντηση, αφού το τηλέφωνο κλείνει απότομα. Και μένεις αφενός με την απορία αν ο υποψήφιος κ. Τάδε Δεινόπουλος θα πάει στη λαϊκή για να αγοράσει χόρτα ή γαύρο, αφετέρου με το προαναφερθέν ερώτημα: Πού βρήκαν τον αριθμό του τηλεφώνου σου, που τον έχεις μάλιστα απόρρητο. Σε ποια από τις τόσες υπηρεσίες που τον έχουν καταγράψει για να διευκολύνονται οι δοσοληψίες σου βρέθηκε ποντικός που τον υπέκλεψε για να τον πασάρει (από κομματικό πατριωτισμό ή, πιθανότερο αυτό, έναντι αμοιβής) στον τάδε υποψήφιο ή στο δείνα κόμμα; Και να ’ναι άραγε ο ίδιος που έδωσε και τον αριθμό του κινητού σου σε άλλους υποψήφιους, σε άλλους μηχανισμούς, για να πέφτουν βροχή τα μηνύματα, αλλά και τη διεύθυνσή σου για να σε κατακλύζουν τα ταχυδρομούμενα σταυρωμένα ψηφοδέλτια;
Αφελή ερωτήματα σε εποχές που το εμπόριο πληροφοριών ανθεί κυρίως όταν παρανομεί. Και ακόμα πιο αφελή σε μια χώρα όπου οι μάστορες της υποκλοπής παγίδεψαν ακόμα και του πρωθυπουργού το τηλέφωνο και όπου τώρα, καθώς μαθαίνουμε, με τον τάχα αντιτρομοκρατικό Σούπερ Κοριό σε καταγράφουν ακόμα και όταν δεν μιλάς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου