O Πλατανιώτης δοσίλογος Γεώργιος Πούλος.

Ο συνταγματάρχης Γεώργιος Πούλος, που καταγόταν από το χωριό Πλάτανος Ναυπακτίας, ήταν ένας αντισυνταγματάρχης Μηχανικού του Ελληνικού Στρατού μέχρι τη στιγμή που προσέφερε οικειοθελώς τις υπηρεσίες του στους Γερμανούς. Αν και το πολιτικό του ιστορικό θεωρείτο δημοκρατικό, τα δεξιά - εθνικιστικά του αισθήματα σύντομα βγήκαν στην επιφάνεια. Ο ίδιος, όπως και πολλοί από τους γερμανόφιλους της εποχής, ήταν αντιβασιλικός και προπολεμικά υποστήριζε την αντισημιτική οργάνωση ΕΕΕ (Εθνική Ένωση Ελλάδας) που δημιουργήθηκε και δραστηριοποιήθηκε με Βενιζελική χρηματοδότηση και υποστήριξη. Μισούσε τους Βρετανούς επειδή τους θεωρούσε υπεύθυνους για τη Μικρασιατική Καταστροφή και υποστήριζε πως ο βασιλιάς Γεώργιος Β΄ ήταν Άγγλος πράκτορας. Όμως αν τα αισθήματα του εναντίον του Έλληνα μονάρχη ήταν έντονα, τότε η αποστροφή που ένιωθε για τον κομμουνισμό ήταν ακόμα μεγαλύτερη. Ο Πούλος ξεκίνησε τη "σταδιοδρομία" του ως μέλος της Sonderkommando 2000, μιας γερμανικής μονάδας αντικατασκοπίας που οργάνωνε δίκτυα πληροφοριοδοτών και πρακτόρων στις γραμμές της ελληνικής αντίστασης. H υπηρεσία αυτή είναι ουσιαστικά η γερμανική αντικατασκοπεία στην Ελλάδα και κύρια δράση της έχει την ανάπτυξη χαφιεδίστικων μηχανισμών στα μετόπισθεν του ΕΛΑΣ. Παράλληλα ο Πούλος επιδίδεται και στην φιλοναζιστική προπαγάνδα αναλαμβάνοντας υψηλό πόστο και στην αρτίως αναβιωσθείσα ΕΕΕ στην Θεσσαλονίκη. Η ΕΕΕ δραστηριοποιείται φυσικά χάρη στην γερμανική SD (Sicherheitsdienst) και τους χαφιέδες Ζωγράφο, Μαρινάκη, Σκανδάλη και Κοσμίδη.

Ο Πούλος και η ομάδα του μπαίνουν στην Κρύα Βρύση...

Την Άνοιξη του 1943, οι επιθέσεις των ανταρτών του ΕΛΑΣ πολλαπλασιάζονται. Η σοσιαλιστική προοπτική της χώρας τρομάζει όχι μόνο τους Γερμανούς αλλά και την ελληνική καθεστυκία τάξη. Έτσι ο Πούλος εντέλλεται από τους Γερμανούς και τον Ράλλη να στρατολογήσει άνδρες για να υποστηρίξει τις γερμανικές επιχειρήσεις στην Μακεδονία. Με αρχική βάση στην Θεσσαλονίκη ο Πούλος και η ΕΕΕ στρατολογούν, πολλές φορές βίαια, Έλληνες πολίτες για να τους βάλουν να στρέψουν το όπλο τους ενάντια στους αγωνιζόμενους συμπατριώτες τους. Η επιχείρηση όμως δεν πηγαίνει όπως ο Πούλος ελπίζει. Το μεγάλο φιλοΕΑΜικό ρεύμα του ελληνικού λαού και η προπαγανδιστική δουλειά του ΕΑΜ του επιτρέπουν να στρατολογήσει μονάχα 300 άνδρες. Αυτός ήταν και ο ΕΕΣ (Εθνικός Ελληνικός Στρατός) ή ομάδα Πούλου. Μια θλιβερή κουστωδία τραμπούκων και χαφιέδων που σέρνονταν στα πόδια των SS κάνοντας τις βρώμικες δουλειές τους. Τον ΕΕΣ εξοπλίζουν οι Ναζί με όπλα και γερμανικές στολές ενώ ο ίδιος ο Πούλος φορώντας την στολή του ελληνικού στρατού και την σβάστικα αποφασίζει να επεκτείνει τις επιχειρήσεις του στην περιοχή της Κρύας Βρύσης Γιαννιτσών, υποστηρίζοντας έτσι τις γερμανικές επιχειρήσεις εκεί.

Τον Σεπτέμβρη του 1943, η SD διαθέτει στον Πούλο και γραφεία επί της Παύλου Μελά, γερμανό σύνδεσμο (τέτοιον είχε και ο Ζέρβας) και πεδίο ασκήσεων. Αργότερα τον ίδιο μήνα ο Πούλος εντάσσεται στο δεύτερο σύνταγμα Bradenburg και αναλαμβάνει επιχειρήσεις στην περιοχή Γιαννιτσών και Πτολεμαίδας. Το 1943 οι πουλικοί καίνε το φιλοΕΑΜικό χωριό Ερμάκια. Αργότερα το σώμα του Πούλου θα ενισχυθεί με 90 ακόμα άνδρες, εθελοντές Κρητικούς του Σούμπερτ και θα ενισχύσει την μαχητική του ικανότητα. Ο Πούλος θα γίνει τώρα πιο ανεξάρτητος και πιο αποφασιστικός. Θα βρει απέναντί του όμως έναν άλλον κραβαρίτη που αντίθετα με τον ίδιο, αυτός τιμώντας την καταγωγή του είχε στρατευθεί στις δυνάμεις των ανταρτών: τον Κλεπαΐτη πρωτοκαπετάνιο της 10ης μεραρχίας του ΕΛΑΣ Κικίτσα!

 Ο Πούλος καβάλα... ποζάρει γεμάτος περηφάνια!

Την Άνοιξη του 1944, ο Πούλος αναλαμβάνει επιχειρήσεις ενάντια στον τομέα ευθύνης της 10ης Μεραρχίας του ΕΛΑΣ. Η τρομοκρατία του Πούλου θα βρει σύντομα στον σκόπελο της αντιτρομοκρατίας του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ. Ο ΕΛΑΣ αναλαμβάνει παρενοχλητικές επιχειρήσεις μικρής κλίμακας στα ορεινά ώστε να φθείρει τις δυνάμεις του Πούλου. Έχει αποφασιστεί η επιχείρηση ολοκληρωτικής καταστροφής της ομάδας του. Στις 6 Απριλίου του 1944 μονάδα της 10ης Μεραρχίας του ΕΛΑΣ χτυπά την ομάδα του Πούλου στο Βέρμιο σκοτώνοντας 83 άνδρες του. Ο Πούλος γίνεται πιο επιφυλακτικός μέχρι τον Ιούλιο του 1944. Το καλοκαίρι του 1944, η ομάδα του Πούλου θα ενισχυθεί από το 5ο Τάγμα Ασφαλείας του Μαλτέζου και θα επιδωθεί σε ένα ατελείωτο πόγκρομ βίας. Χωριά της Πτολεμαίδας καίγονται και πληθυσμοί εκτελούνται. Πολλές οικογένειες με μέλη στο ΕΑΜ και τον ΕΛΑΣ βασανίζονται και εκτελούνται μαζικά.

Στα Γιαννιτσά η ομάδα του Πούλου εκτελεί 75 πολίτες ως αντίποινα για την δολοφονία ενός Γερμανού στρατιώτη από τον ΕΛΑΣ

Στον Χορτιάτη η ομάδα του Πούλου με τους συνεργάτες τους των SS, συγκεντρώνει τους χωριάτες σε διάφορα σπίτια τα οποία καίει με εμπρηστική σκόνη. Όσοι προσπάθησαν να διαφύγουν εκτελέστηκαν από στημένα πυροβόλα.

Στο χωριό Σκυλίτσι, η ομάδα του Πούλου μπαίνει και εκτελεί αδιακρίτως όποιον βρει στον δρόμο.

Σε χωριά της Καστοριάς, η ομάδα του Πούλου με αρχηγό τον Κακλαμάνη επιβάλλει κεφαλικό χώρο στους χωριάτες και εκτελεί όποιον δεν έχει να τους δώσει.

Ο Πούλος βγάζει λόγο κάτω από την ναζιστική σημαία...

Το Καλοκαίρι του 1944, ο ΕΛΑΣ αποφασίζει να χτυπήσει ξανά τον Πούλο. Ο ΕΛΑΣ εισχωρεί με 20 άνδρες του στην Βέροια και μια Κυριακή απόγευμα ζώνει προσεκτικά το κτίσμα όπου οι πουλικοί δειπνούν και τους ρίχνει με αυτόματα. Σκοτώνονται περίπου 100 ενώ ο ίδιος ο Πούλος φυγαδεύεται. 

Με την υποχώρηση των γερμανικών δυνάμεων λόγω της κατάρρευσης του μετώπου της ΕΣΣΔ, ο Πούλος ακολουθεί τα γερμανικά στρατεύματα στον δρόμο της φυγής τους. Κοντά τους θα πολεμήσει τους επαναστατημένους λαούς της Σλοβενίας και των Βαλκανίων μέχρι την σύλληψή του από τις δυνάμεις των ΗΠΑ  στην Αυστρία. Ο Πούλος αργότερα θα μεταφερθεί στο στρατοπεδο αιχμαλώτων Korwesheim με την γυναίκα του και τα δύο του παιδιά και τελικά εκδόθηκε στην Ελλάδα.

Στις 22/5/1947 άρχισε στο Διαρκές Στρατοδικείο Θεσσαλονίκης η δίκη του Πούλου και των συνεργατών του. Πρόεδρος του δικαστηρίου ορίστηκε ο υποστράτηγος Χατζητζανής και δημόσιος κατήγορος ο συνταγματάρχης της Στρατιωτικής Δικαιοσύνης Μπασιάκος.

Κατηγορούμενοι ήταν οι: Γ.Πούλος, Μαστιχούλα Πούλου, Αν.Καναβάτζογλου, Αρ. Ζαρταλούδης, Ν. Πανταζής (μηχανοδηγός) , Θ. Λαζαρίδης (συνταξιούχος χωροφύλακας) , Π. Θεοδωρίδης, Διογ. Καρακάσογλου (υπάλληλος Αμερικανικής Εταιρίας) , Ηλίας Συκαμιώτης (ταγματάρχης ε.α.) , Χρ. Σάββας (γεωργός) , Γ. Σαπουνάς , Ν. Βουδούρης , Ι. Πετρακάκος , Χρ. Καμπεριάδης και Αρ. Βλαχάκης.

Σύμφωνα με το κατηγορητήριο "από κοινού συμφέροντος κινούμενοι συναπεφάσισαν την εκτέλεσιν της επομένης αξιοποίνου πράξεως εν Θεσσαλονίκη και αλλαχού κατά το από του έτους 1943 μέχρι Νοεμβρίου 1944. Ήτοι γενομένης προς αυτούς προσκλήσεως παρά της Γερμανικής Υπηρεσίας Αντικατασκοπείας (του Δικτύου Βορείου Ελλάδος) και των Φρανς και Βίλιτς επί σκοπώ κατασκοπείας και επί αμοιβή παρέχωσιν εις αυτούς μυστικάς πληροφορίας αφορώσας την άμυναν της χώρας και την εξωτερικήν ασφάλειαν αυτής [...]" (εφημερίδα "Φως" της Θεσσαλονίκης 22/5/1947). [...] κατέθεσαν ως μάρτυρες κατηγορίας οι Μαντούβαλος, Χρυσοχόου, Θ. Αυγέρης , Ι. Καραγιάννης κ.α. Την υπεράσπιση των κατηγορουμένων ανέλαβαν οι δικηγόροι Κανναβός, Τσίτσουρας, Μακρής, Αρ. Νικολαϊδης, Πετμεζάς , Πετραλιάς , Πέιος και Μαγιάκος. Ως μάρτυρες υπεράσπισης παρουσιάστηκαν οι Ε. Τήκος , Β. Ατμαζάνης , Ν. Αθηναϊλίδης και Π. Σαββίδης από την περιφέρεια Πτολεμαΐδας και κατέθεσαν ότι ο Πούλος τους βοήθησε να σωθούν από τους Βούλγαρους. Κατά την απολογία του [ο Πούλος] δήλωσε (29/5/1947) ότι η κίνησή του δημιουργήθηκε για να αντιπαλέψει την τρομοκρατία του ΕΑΜ και δικαιολογήθηκε λέγοντας ότι οι άνδρες του "επειδή δεν υπήρχαν ελληνικές στρατιωτικές στολές [...] έφεραν γερμανικές με ελληνικά σήματα". Συνεχίζοντας παραδέχτηκε : "[...] όπλα βεβαίως επήραμε από τους Γερμανούς , όπως θα μπορούσαμε να πάρουμε και από τον χειρότερον εχθρόν μας , μιας και θα τα χρησιμοποιούσαμε εναντίον των Βουλγάρων και των κομμουνιστών[...]". Τελειώνοντας ανέφερε πως το σώμα των "πραιτοριανών του" εγκαταστάθηκε την άνοιξη του 1944 στην Πτολεμαΐδα για να δράσει εναντίον των Βουλγάρων. Αργότερα , τον Σεπτέμβριο, προωθήθηκε από τη βάση του (Κρύα Βρύση) στη Χαλκηδόνα για να φύγει οδικώς για τη Γερμανία (εφ."Φως" , 30/5/1947). Σε ερώτηση του βασιλικού επιτρόπου γιατί δεν βοήθησε στην κίνηση του Χρυσοχόου (στη συλλογή πληροφοριών για την αντιμετώπιση της ξενοκίνητης προπαγάνδας) , ο Πούλος απάντησε ότι δεν είχε τη δυνατότητα να το κάνει επειδή " θα έχανε την εμπιστοσύνη των Γερμανών και δεν θα μπορούσε να ολοκληρώσει το πατριωτικό του πρόγραμμα" . Στο τέλος ο Πούλος δεν κατάφερε να αποφύγει τη Νέμεση και οδηγήθηκε στο εκτελεστικό απόσπασμα. Τουφεκίσθηκε στο Γουδί το 1947.