Βραδινή Αθήνα.

Με τον ουράνιο Μπαχ

ερωτεύομαι νύχτες της πικρής Αττικής

ακούω γαλήνια κονσέρτα

που αναστρέφουν τον πόνο

σε χαλασμένα ραδιόφωνα χωρίς κουμπιά

σκονισμένα

συντριμμένα

των λυπημένων -

(βράδια μυρωμένα

η Αττική ανέβαινε ψηλά

κι ανέβαιναν

τα βάσανα κ` οι έγνοιες...).

Είχα μιαν αγάπη

χάθηκε

την έφραξαν πάθη καιρικά

μα όμως κάποτε

λέω θ’ ανταμώσουμε ψηλά

μεσ’ στη γαλάζια σκόνη του αιθέρα.

Έχει άνθος στα μαλλιά

είναι τα μάτια της εφιαλτικά και σύρουν.

Αλλ’ εγώ με τη δύναμη του αθώου

στους κινδύνους

ανεβαίνω.

Είχα μιαν αγάπη

τώρα ταξιδεύει μακριά

κ` η σελήνη γέμισε κίτρινα πουλιά.

Έχει άνθος

και φέρνει

όνειρα

στον ερειπωμένο μου

ύπνο.

Νίκος Καρούζος.