Καλότυχα 'ψηλά βουνά με τους αϊτούς, τα χιόνια,
Τα ηλιοφώτιστα νερά, τα ισκιερά λαγκάδια,
Που η βλάχα η ροδοκόκκινη φυλάει λευκά κοπάδια
Κ' έχουν φλογέρες οι βοσκοί κ' οι λαγκαδιές αηδόνια!
Μα πειο γοργά και πειο γλυκά, πειο άγρια, πειο παρθένα
Κι' από λαγκάδια και νερά και χιόνια και φλογέρες,
Μέσ' απ' τα χρόνια τα παληά κι' απ' της σκλαβιάς τις 'μέρες
Έχετε τα τραγούδια σας, βουνά κλεφτοσπαρμένα!
Καλότυχος ο ποιητής που του 'γραψεν η μοίρα
'Σαν κλαίη, μαργαριτόπετρες, ρόδ', αν γελά, να βγάζη'
Κι' ακόμα πειο καλότυχος 'σαν ξέρη να ταιριάζη
Των τραγουδιών του το σκοπό με του βουνού τη λύρα.
Και η πατρίς 'ς τους στίχους του, 'σα' σε αγνά ρυάκια,
Σκύφτει και καθρεφτίζεται με όλη της τη χάρι.
- Χαρά 'ς το μαυρομάντυλο του νιου του καβαλλάρη
Που η κυρά Κάλω το 'πλυνε με τ' άσπρα της χεράκια!
Κωστής Παλαμάς-"Στον Γεώργιο Δροσίνη."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου