Τι συγκινεί τάχα βαθύτερα καθένα μας;

Ίσκιοι μάς τριγυρίζουν και φαντάσματα'

μα όλα τα ωραία και μάταια του κόσμου αυτού του θλιβερού

ρυθμούς τα κάνεις θριαμβικούς, ύμνους και άσματα,

έξω από διάστημα και πλάνεμα καιρού...

Ήρωας και θύμα είσαι μονάχος σου, τα ινδάλματα

της φαντασίας σου παίρνουν άπιαστες μορφές,

ξέφευγα σχήματα, στα φτεροκρούσματα και στ' άλματα

του Πήγασου, που σ' όποιες σου λάμπουν στροφές.

Τι συγκινεί τάχα βαθύτερα καθένα μας,

το ψέμα, η αλήθεια, τ' όνειρο, η ζωή;

Ω πώς ταράζονται άξαφνα τα φρένα μας,

στον καταρράχτη στίχο σου που αντιβοεί!

Και ποιο που μας σκλαβώνει, ποιο πλεούμενο,

καράβι που τα πέλαγα τα ερωτικά νικά,

σαν το δικό σου λυπημένο και χαρούμενο,

που πιάνει σ' ακρογιάλια μαγικά;

Νεράιδες όλα γίνονται τ' αφρόνερα,

λάμιες τα κρούσταλλα των ρουμανιών τα κρεμαστά,

οι Αμαδριάδες και οι Νυφάδες μέσα στον Ερα-

λδικό σου κύκλο, πλάσματα υπαρχτά.

Και οραματίζεσαι, όπως εμψυχώνονται,

βασιλοπούλες, γαλαζοαίματες, ωραίες, αβρές,

κι απ' την αδιάφορη ζωή των ανυψώνονται

κι αυτές σε σύμβολα, λαχτάρες και χαρές.

Ο θεατρίνος της ζωής σου κι ο πιερρότος σου,

τι σαρκασμός, μα και τι σάτυρα φαρμακερή!

Κι αν με πικρό ένα χάχανο πληγώνει ο πρώτος σου,

ο δεύτερός σου πιο κατάκαρδα βαρεί.

Από χαρτόνι και φιορόχαρτα πόσα άλλα γύρα σου

φκιάνεις κουκλιά και με τι πάθος τα κρατείς!

Πώς τα κουνάς και πώς τα παίζεις με τη μοίρα σου

την τραγική χαροπαλεύοντας σαν ποιητής...

Μιλτιάδης Μαλακάσης-"Στον Ρώμο Φιλύρα."