Όρνιο.

Το Όρνιο (Gyps fulvus). 

Το Όρνιο είναι το πιο κοινό είδος γύπα από τα τέσσερα συνολικά είδη που απαντώνται στην Ευρωπαϊκή ήπειρο (τα άλλα τρία είναι ο ο Μαυρόγυπας, ο Γυπαετός και ο Ασπροπάρης). Ο πληθυσμός του στην ευρύτερη περιοχή της Μεσογείου (Ν.Ευρώπη, Β.Αφρική, και Μέση Ανατολή) εκτιμάται γύρω στα 12.000 με 13.500 ζεύγη με τον κύριο όγκο του (κοντά στο 90%) να ενδημεί στην Ιβηρική χερσόνησο. Στην Ελλάδα ο σημαντικότερος πληθυσμός του είδους φιλοξενείται στην Κρήτη και υπολογίζεται γύρω στα 400 άτομα. Ο σημαντικότερος πληθυσμός του στην Χερσαία Ελλάδα συναντάται στην Αιτωλοακαρνανία.

Το όρνιο που είναι γνωστό και με το όνομα κάρα ή καναβός, μοιάζει με τον αετό αλλά το κεφάλι και ο λαιμός του είναι γυμνά από φτερά, ντυμένα μόνο με κοντά και λευκά πούπουλα. Γυμνά επίσης είναι και τα πόδια του στο κατύτερο μέρος τους ενώ τα νύχια του δεν είναι και πολύ γαμψά, όπως των άλλων αρπακτικών. Το υπόλοιπο σώμα του σκεπάζεται με καφετιά φτερά.

Το μήκος του όρνιου είναι 100 έως 110 cm ενώ το άνοιγμα των φτερούγων φτάνει τα 236 έως 280 cm.

Τρέφεται μόνο με ψοφίμια και ιδιαίτερα με τα εντόσθιά τους. Φωλιάζει κατά μικρές αποικίες σε βραχώδεις γκρεμνούς και κάθε Φεβρουάριο γεννάει μόνο ένα αυγό, το οποίο επωάζουν και οι δύο γονείς εναλλάξ έως και 50 μέρες.

Μεταξύ των χωρικών επικρατεί η δοξασία ότι το λίπος του Όρνιου ωφελεί στους ρευματικούς πόνους.

Το είδος έχει ιδιαίτερα ευνοηθεί από την νομαδική κτηνοτροφία, το έντονο ανάγλυφο και τις ανοιχτές εκτάσεις με χαμηλή βλάστηση.

Ο αριθμός των αρπακτικών αυτών δυστυχώς μειώνεται συνεχώς, εξαιτίας της μείωσης στη διαθέσιμη τροφή, της αλλαγής χρήσης της γης, της λαθροθηρίας, της καταστροφής των βιοτόπων φωλιάσματος και της έντονης όχλησης κατά την περίοδο της αναπαραγωγής. Τα τελευταία χρόνια η  ανεξέλεγκτη χωροθέτηση αιολικών πάρκων στα βουνά της Χώρας μας αποτελεί την κυριότερη αιτία αφανισμού τους.