Μια σειρά από θλιβερά γεγονότα. Ένας νεκρός, 29 χρονών, με βάση το αστυνομικό δελτίο δολοφονημένος από τρεις Αφγανούς. Δολοφονημένος στις Ιτιές, κοντά στα Ζαρουχλέικα, μια από τις πιο υποβαθμισμένες περιοχές της Πάτρας. Δολοφονημένος στην περιοχή της Πάτρας που έχει το μεγαλύτερο ίσως έρεισμα η συμμορία της Χρυσής Αυγής. Ο νεκρός βρίσκεται το Σάββατο, εξηγήσεις δεν έχουν βρεθεί ακόμα. Πολλά λέγονται. Λίγη σημασία έχει πλέον.
Τη Δευτέρα το πρωί γίνεται η κηδεία. Το απόγευμα ένας εξωραϊστικός σύλλογος της περιοχής καλεί σε διαμαρτυρία στην πλατεία. Δε γίνεται ποτέ συνέλευση. Ένας εξοργισμένος όχλος. Δυο τοποθετήσεις. Μία ενός μέλους του εξωραϊστικού και μία ενός φίλου του νεκρού που δηλώνει ότι οποιαδήποτε επεισόδια θα αμαυρώσουν τη μνήμη του. Γιουχάρεται. 150 άτομα είναι έτοιμα με καδρόνια και παλούκια -30 μέλη της Χρυσής Αυγής ανάμεσά τους-, έτοιμα να επιτεθούν στο κοντινό εργοστάσιο της Πειραϊκής Πατραϊκής όπου μένουν μετανάστες. Αρκετά άτομα διαφωνουν και φεύγουν. Το πλήθος ξεκινά και κατεβαίνει στο λιμάνι.
Μια «αόρατη» για το κράτος και το Δήμο γειτονιά είναι έτοιμη να κάνει την εμφάνισή της. Χρόνια περιφρόνησης και εγκατάλειψης είναι έτοιμα να εκραγούν. Με το λάθος τρόπο και απέναντι σε ανθρώπους που δε φταίνε. Ο όχλος φτάνει στην πύλη του εργοστασίου. Η αστυνομία τον απωθεί με χημικά. Η πρόσβαση στην περιοχή αδύνατη. Δύο συναγωνιστές που βρίσκονται από νωρίς στη γειτονιά για ενημέρωση φυγαδεύονται κακήν κακώς. Κυνηγητό με μετανάστες στην παραλιακή.
Την Τρίτη το απόγευμα ο εξωραϊστικός ξανακαλεί στα γραφεία του. Αιφνιδιαστικά η συγκέντρωση γίνεται μπροστά από το νέο λιμάνι, απέναντι από το εργοστάσιο. Οι κάτοικοι ξαναεπιχειρούν να μπουν και απωθούνται από τα ΜΑΤ. Σε λίγη ώρα ξεκινά πορεία της Χρυσής Αυγής από τα Ζαρουχλέικα. 150 άτομα από την Αθήνα με κράνη, μολότοφ και καδρόνια κατευθύνονται μέσα από μια γεμάτη με κόσμο οδό προς το εργοστάσιο. Παντού φυλλάδια μίσους. Περνώντας από τη γειτονιά βλέπεις 15-16 χρονών παιδιά να βάζουν μαντίλια, να παίρνουν κράνη και να ακολουθούν. Να ετοιμάζονται να βγάλουν την οργή τους σε ανθρώπους που δε γνώρισαν ποτέ.
Το λιμάνι γίνεται πεδίο μάχης. Για τέσσερις ώρες οι αστυνομικές δυνάμεις (πράγμα πρωτότυπο για τα μέχρι τώρα δεδομένα) δίνουν σκληρές μάχες με τη συμμορία της Χρυσής Αυγής. Μολότωφ, φωτιές, σπασμένες κλούβες, καμένα φορτηγά, πέτρες. Μια μπουλντόζα επιχειρεί να ρίξει την πύλη. Τελικά, έπειτα από πολύωρη πολιορκία το πλήθος και οι Χρυσαυγίτες υποχωρούν. Αφήνουν όμως πίσω μια εικόνα χάους και τρόμου.
Την Τετάρτη η ιστορία επαναλαμβάνεται. Πάλι οι σύλλογοι της περιοχής αποκλείουν το λιμάνι. Πάλι κρανοφόροι επιτίθενται στην πύλη του εργοστασίου. Η οργή δεν εμποδίζεται από τη βροχή. Νωρίτερα ο Δήμαρχος της Πάτρας καλεί σε σύσκεψη φορέων, χωρίς να καλέσει καμία οργάνωση που να έχει σχέση με μετανάστες. Είναι δυνατόν να εξηγήσει στους κατοίκους της περιοχής τι έφτιαξε, ένας Δήμαρχος του οποίου το μόνο έργο του είναι η πεζοδρόμηση της Ρήγα Φεραίου, ώστε να δημιουργηθεί ένα Πατρινό Κολωνάκι; Εξάλλου η Ρήγα Φεραίου δε φτάνει στις Ιτιές... Θα εξηγήσει άραγε γιατί, ενώ άλλα έλεγε, συνέχισε με την αδιαφορία της προηγούμενης Αρχής;
Όχι. Ούτε η Χρυσή Αυγή θα εξηγήσει τίποτα. Σε καταπιεσμένους, εξαθλιωμένους ανθρώπους, τα επιχειρήματα περισσεύουν. Αντ’ αυτών, η συμμορία των νεοναζί θα αντιπαραθέσει μια πρακτική. Μια εύκολη πρακτική. Τον κοινωνικό κανιβαλισμό, την επίθεση σε ανθρώπους που είναι πιο αδύναμοι. Οι αστυνομικοί, οι μετανάστες, οι κάτοικοι της περιοχής, είναι θύματα. Θύματα μιας κοινωνίας που δεν βλέπει. Το μίσος όμως και ο κανιβαλισμός δεν δίνουν λύση. Εκτονώνουν. Αυτός είναι και ο ρόλος του φασισμού. Του φασισμού που, αν δεν υπάρχει ένα αντιπαράδειγμα με το οποίο να αντιμετωπιστεί άμεσα, υπάρχει ο κίνδυνος να αποκτήσει ισχυρές βάσεις...
Κι η αριστερά; Δεν χρειάζεται ούτε φυλλάδια, ούτε αναλύσεις, ούτε ανακοινώσεις για τους κατοίκους της περιοχής... Απλά δεν φτάνουν. Χρειάζεται πρωτοβουλίες και πράξη που θα δείχνουν το δρόμο της αλληλεγγύης απέναντι στο νόμο της ζούγκλας....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου