Ζητούν τα νερά... προίκα!

Αναδημοσίευση από την εφημερίδα "Ποντίκι".

«Χωρίς νερά, δεν παίρνει κανείς λιγνίτες». Αυτή η φράση, που μοιάζει και με… σύνθημα, ακούγεται όλο και συχνότερα το τελευταίο διάστημα από στελέχη (εγχώριων και αλλοδαπών) ενεργειακών επιχειρήσεων.

Στην ουσία, η άποψη αυτή αποτυπώνει την επιθυμία των ισχυρών ιδιωτικών ομίλων που ενδιαφέρονται για τα πάγια της ΔΕΗ και θα δώσουν μάχες για την απόκτησή τους. Ακριβώς το ίδιο περιγράφει και η σχετική πρόταση που απέστειλε η Διεύθυνση Ενέργειας της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, που εδώ και αρκετούς μήνες εξέταζε τις προτάσεις της ελληνικής κυβέρνησης σχετικά με τους τρόπους για το «άνοιγμα» της αγοράς ηλεκτρισμού σε ιδιώτες.

Όλες αυτές οι εξελίξεις έρχονται να επιβεβαιώσουν μέχρι κεραίας τις πληροφορίες που είδαν το φως της δημοσιότητας πριν από αρκετούς μήνες και αφορούσαν το ιδιαίτερο ενδιαφέρον ξένων και εγχώριων επενδυτών για την απόκτηση μεγάλων υδροηλεκτρικών έργων, με αντάλλαγμα να δείξουν ενδιαφέρον και για ορισμένες λιγνιτικές μονάδες.

Ευρωπαϊκή  Ντιρεκτίβα!

Το σχετικό κείμενο των υπηρεσιών της Κομισιόν βρίσκεται για διαβούλευση στα χέρια των ενδιαφερομένων και περί τα μέσα Φεβρουαρίου θα επιστρέψει στις Βρυξέλλες για να υπάρξει η οριστική ντιρεκτίβα, με βάση την οποία (εάν κι εφόσον δεν προκύψει κάτι άλλο) η ΔΕΗ θα αναγκαστεί να πουλήσει μονάδες, για να μειώσει τα δικά της μερίδια αγοράς και να τα παραχωρήσει σε ιδιώτες.

Σύμφωνα με ανθρώπους που έχουν μελετήσει το κείμενο, οι γραφειοκράτες της Ε.Ε. εκτιμούν πως δεν θα υπάρξει κανένα ενδιαφέρον εάν βγουν στο… σφυρί μόνο «βρόμικες» μονάδες, που καίνε λιγνίτη. Γι’ αυτό και προτείνουν η πώληση των μονάδων (Αμυνταίου, Μεγαλόπολης και Φλώρινας) να γίνει με… δωράκια! Κι αυτά τα δωράκι θα είναι οι πολυτιμότερες μονάδες του ελληνικού συστήματος, τα υδροηλεκτρικά!

Εδώ και σχεδόν δύο χρόνια, όταν ξεκίνησαν οι συζητήσεις για τον τρόπο με τον οποίο η ΔΕΗ θα παραχωρούσε κομμάτια της αγοράς σε ιδιώτες, πολλοί είναι αυτοί που επισημαίνουν πως οι ιδιώτες δεν ενδιαφέρονται για τους λιγνιτικούς σταθμούς, αφού θα επιβαρύνονται και με δικαιώματα ρύπων. Ο πραγματικός τους στόχος είναι οι «καθαρές» υδροηλεκτρικές μονάδες, που έχουν καλύτερη απόδοση, ενώ σε περιόδους με άφθονα νερά, το κόστος παραγωγής κατεβαίνει σε ιδιαίτερα ανταγωνιστικά επίπεδα. Άλλωστε, με μία κατάλληλη προετοιμασία και με τους κατάλληλους «συμμάχους» στις Βρυξέλλες, οι συγκεκριμένες μονάδες μπορεί να υπολογιστούν και ως Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας, με αποτέλεσμα να έχουν προνομιακή μεταχείριση ή ακόμη και να πάρουν επιδοτήσεις…

Να, λοιπόν, που η ίδια η Κομισιόν και οι εξελίξεις επιβεβαιώνουν πλήρως τα όσα έχουν δει το φως της δημοσιότητας, και τώρα οι τροϊκανοί μαζί με τους πιστούς υπηρέτες του μνημονίου και της πολιτικής που εξοντώνει τους Έλληνες, έρχονται να υλοποιήσουν ακριβώς αυτά που θέλουν οι μεγάλοι ευρωπαϊκοί όμιλοι, εκείνοι που θα βγάλουν τα μαχαίρια για να διεκδικήσουν τη ΔΕΗ.

Το ωραίο είναι πως οι δήθεν αμερόληπτοι και δήθεν αντικειμενικοί εκπρόσωποι της Κομισιόν καταγράφουν χωρίς ντροπή και χωρίς να το κρύβουν τα αιτήματα των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων, απορρίπτοντας παράλληλα όλες εκείνες τις προτάσεις που δεν εξυπηρετούν τα συμφέροντα των τελευταίων. Ακριβώς αυτό συνέβη με την πρόταση που είχε διαμορφώσει η τότε υπουργός Ενέργειας Τίνα Μπιρμπίλη για ανταλλαγή ενέργειας (swaps), με στόχο να μη βγουν στο σφυρί μονάδες της ΔΕΗ.

Από τότε πέρασε πολύς καιρός και, όπως όλα δείχνουν, κάποιοι (βλέπε Βρυξέλλες) καθυστέρησαν επίτηδες την υπόθεση, ούτως ώστε η πίεση προς την Αθήνα να είναι μεγαλύτερη, όσο βαθαίνει η κρίση κι όσο η χώρα απαξιώνεται όλο και περισσότερο. Τώρα, πλέον, οι εκπρόσωποι των μεγάλων ξένων ομίλων μπορούν πιο άνετα – και κυρίως φθηνότερα – να διεκδικήσουν τα φιλέτα του ελληνικού ενεργειακού συστήματος, σε τιμές που ούτε θα μπορούσαν να τις φανταστούν άλλες εποχές.

Το «καλάθι»...

Επιπλέον, οι ίδιοι θα επιλέξουν ποιες μονάδες τους συμφέρει να αποκτήσουν και ποιες όχι, με έναν απλούστατο τρόπο: Οι δικοί τους άνθρωποι στην Κομισιόν και την τρόικα θα διαμορφώσουν το «καλάθι» των μονάδων που θα βγει στον διαγωνισμό, αποφεύγοντας τους αντιπαραγωγικούς σταθμούς και τις «γερασμένες» εγκαταστάσεις…

Με άλλα λόγια, οι «φίλοι» μας οι Ευρωπαίοι έχουν ήδη στρώσει το τραπέζι κι έχουν παραγγείλει τα εδέσματα, περιμένοντας το σερβίρισμα.

Κι ενώ συμβαίνουν όλα αυτά στον χώρο του ηλεκτρισμού, τα Ελληνικά Πετρέλαια, με μεγαλομέτοχο τον όμιλο Λάτση (σχεδόν 41%) και με συνεταίρο το ελληνικό Δημόσιο (σχεδόν 35,5%), οδηγούνται στο «σφαγείο» των αποκρατικοποιήσεων με τη συναίνεση και των δύο πλευρών.

Την Τετάρτη 25 Ιανουαρίου, το Δημόσιο μεταβίβασε περίπου 25,6 εκατ. μετοχές (αντιστοιχεί στο 8,38% του μετοχικού κεφαλαίου) των ΕΛ.ΠΕ. στο Ταμείο Αξιοποίησης Ιδιωτικής Περιουσίας του Δημοσίου, τον φορέα που θα κάνει τις αποκρατικοποιήσεις. Από εκείνη τη στιγμή κι ενώ η μετοχή βρισκόταν πάνω από τα 6,20 ευρώ, η τιμή της άρχισε να διολισθαίνει και τη Δευτέρα βρισκόταν στα 5,73 ευρώ, πολύ κοντά στα χαμηλά 52 εβδομάδων. Το ενδιαφέρον είναι πως με αυτές τις τιμές το Δημόσιο θα εισπράξει περίπου 146,7 εκατ. ευρώ (ποσό μηδαμινό σε σύγκριση με το δυσθεώρητο χρέος), ενώ εάν πουλούσε στην υψηλότερη τιμή του έτους (7,84 ευρώ), θα έβαζε στα ταμεία περισσότερα από 200 εκατ. ευρώ. Και πάλι, όμως, το ποσό είναι πολύ μικρό σε σύγκριση με την πραγματική αξία του ομίλου, που έχει σε εξέλιξη ένα επενδυτικό πρόγραμμα της τάξης του 1,5 δισ. Ευρώ, από τα μεγαλύτερα που υλοποιούνται στην Ελλάδα.

Εν τω μεταξύ, με πρωτοβουλία του Λάτση, τα Ελληνικά Πετρέλαια συμφώνησαν να πουλήσουν μαζί με το Δημόσιο τη συμμετοχή τους στη ΔΕΠΑ, απόφαση που επικυρώθηκε και σε έκτακτη γενική συνέλευση.

Η εξέλιξη αυτή προκαλεί σοβαρά ερωτήματα για το μέλλον του ομίλου των ΕΛ.ΠΕ., καθώς φαίνεται πως ο Λάτσης συμφωνεί με το Δημόσιο να μεταβιβάσουν ένα από τα σημαντικότερα περιουσιακά τους στοιχεία. Ωστόσο, η περαιτέρω αποκρατικοποίηση των ΕΛ.ΠΕ., με την αναζήτηση νέου επενδυτή, θα μπορούσε να γίνει με πολύ υψηλότερο τίμημα, εάν διατηρούσε το 35% των μετοχών της ΔΕΠΑ, ως ένα ακόμη περιουσιακό στοιχείο.

Αντίθετα, οι δύο μεγαλομέτοχοι αποφάσισαν να πουλήσουν μαζί τη συμμετοχή τους στην επιχείρηση αερίου, μία κίνηση που ενδέχεται να αποφέρει λιγότερα χρήματα, απ’ ό,τι εάν κρατούσαν τη συμμετοχή τους και την αποτιμούσαν στην αξία των ΕΛ.ΠΕ.

Περίεργα πράγματα! Ή μήπως αυτό ζήτησαν οι μελλοντικοί μέτοχοι;