Τα Ελάφια της Πάρνηθας, οι Λύκοι των Κραβάρων και οι Ύαινες της Πολιτικής!

Έντονο πρόβλημα δημιουργεί στην μισοκατεστραμένη Πάρνηθα ο πληθυσμός των Ελαφιών!

Έντονο πρόβλημα δημιουργεί στην μισοκατεστραμένη Πάρνηθα ο πληθυσμός των Ελαφιών! Κι αυτό γιατί, ο αριθμός τους θεωρείται πλέον μεγάλος (περίπου 700 άτομα) για τις συνθήκες που επικρατούν στην Πάρνηθα μετά την πύρινη λαίλαπα του 2007, γεγονός που προκαλεί συνέπειες τόσο στις αναδασώσεις, ιδίως στη μαύρη πεύκη, όσο και στη ζωή των κατοίκων των πέριξ του Δρυμού Δήμων της Αττικής, αφού στην προσπάθειά τους να βρουν τροφή φτάνουν μέχρι και τις αυλές των σπιτιών -με ό,τι αυτό συνεπάγεται! «Το μείζον θέμα είναι ότι ο χώρος δεν επαρκεί για τα ελάφια» , επισημαίνει ο δασάρχης Πάρνηθας Γιάννης Ζιάζιαρης, ο οποίος αποκλείει το ενδεχόμενο να  υπάρξει θήρα στον πυρήνα του δρυμού, παρά τις έντονες πιέσεις από Κυνηγετικούς Φορείς να επιτραπεί το Κυνήγι ως διαχειριστικό μέτρο του πληθυσμού των Ελαφιών. Όσον αφορά τον αυξανόμενο πληθυσμό ο δασάρχης Πάρνηθας προσθέτει ότι «χρειάζεται διαχείριση και εξετάζονται διάφοροι τρόποι». «Τα ελάφια» καταλήγει ο ίδιος «είναι άγρια ζώα και δεν χρειάζεται να γίνουν οικόσιτα. Πρέπει να ζήσουν στη φύση και να ανταγωνιστούν τους εχθρούς και τον άνθρωπο». «Τόσα χρόνια μετά τη φωτιά και για το θέμα των ελαφιών δεν υπάρχει κάποια διαχείριση του πληθυσμού τους και των απειλών τους» επισημαίνει η συντονίστρια δράσεων του Συλλόγου Προστασίας και Περίθαλψης Άγριας ζωής-ΑΝΙΜΑ, Μαρία Γανωτή. Ανάμεσα στις λύσεις που εξετάζονται, προκειμένου να επιλυθεί το θέμα του πληθυσμού των ελαφιών, είναι η μεταφορά κάποιων σε άλλους βιότοπους που να συνάδουν με αυτόν της Πάρνηθας και η δημιουργία φυσικών διαδρόμων σε γειτονικές περιοχές, υποστηρίζει ο πρόεδρος του Φορέα Διαχείρισης της Πάρνηθας Κ. Δημόπουλος. Βέβαια στις υπάρχουσες κοινωνικοοικονομικές συνθήκες πολύ λίγα μπορεί κανείς να περιμένει από την επίσημη πολιτεία στην υλοποίηση τέτοιων προγραμμάτων!

Έντονο πρόβλημα δημιουργεί στην ορεινή Ναυπακτία  ο πληθυσμός των Λύκων!

Έντονο πρόβλημα δημιουργεί στην Ορεινή Ναυπακτία ο πληθυσμός των Λύκων! Και αυτό με βάση καταγγελίες κτηνοτρόφων και κυνηγών! Και παρόλο που υπάρχει ένα μείζων θέμα που άπτεται μιας γενικότερης φιλοσοφικοκοινωνικής  συζήτησης, δηλαδή για το σε ποιον ανήκουν τα βουνά: στους κτηνοτρόφους και τους κυνηγούς ή στους λύκους και την άγρια ζωή, το πρόβλημα υπάρχει και δεν μπορούμε να υποκρινόμαστε πως δεν υπάρχει! Κι όμως η λύση του προβλήματος βρίσκεται στην ...Πάρνηθα και στα ελάφια της!
Ήδη εδώ και τρία χρόνια είχαμε θέσει το θέμα της μεταφοράς ικανού αριθμού ελαφιών από την Πάρνηθα στην Ορεινή Ναυπακτία με στόχο τον εμπλουτισμό των εκεί Καταφυγίων Άγριας Ζωής! Έτσι  θα επιτυγχάναμε και την  επανεισαγωγή ενός είδους που από το Φυσικό Περιβάλλον της Ναυπακτίας εξαφανίσθηκε την δεκαετία του 1960 (η τελευταία αναφορά για ελάφι που σκοτώθηκε από κυνηγούς έρχεται από το χωριό Λιβαδάκι περί το 1966), αλλά και ταυτόχρονα θα δημιουργούσαμε τις προϋποθέσεις οι Λύκοι να έβρισκαν ευκολότερα τροφή και με αυτό τον τρόπο θα αποφεύγαμε τις επιθέσεις σε οικόσιτα ζώα! Γιατί στην Φύση τα πάντα είναι θέμα ισορροπιών! Και ο ρόλος του ανθρώπου πρέπει να καθίσταται διαχειριστικός και μόνον διαχειριστικός, ώστε να  επαναφέρει τις ισορροπίες που ο ίδιος διαταράσσει! Όμως αυτή η λογική έρχεται σε σύγκρουση με την πρακτική των Πολιτικών μας Αρχόντων που θέλει την Φύση  έρμαιο της λογικής του επιχειρηματικού κέρδους!  Έτσι δυστυχώς και εξαιτίας αυτής της Αντιπεριβαλλοντικής Λογικής η Ορεινή Ναυπακτία έχασε ήδη ένα Καταφύγιο Άγριας Ζωής αυτό του Ξεροβουνιού και δυστυχώς θα χάσει και άλλα!

Έντονο πρόβλημα δημιουργούν στο Φυσικό Περιβάλλον   οι   Ύαινες της Πολιτικής!

Δυστυχώς σήμερα στο Πολιτικό σκηνικό της χώρας μας- είτε σε επίπεδο κεντρικής πολιτικής σκηνής είτε σε επίπεδο Τοπικής Αυτοδιοίκησης, οι λογικές που κυριαρχούν δεν στέκονται απλά αδιάφορα απέναντι στα οικολογικά προβλήματα, τουναντίον είναι βαθιά αντιδραστικές και οδηγούν και σε καταστρεπτικές πολιτικές! Δυστυχώς τα βουνά τα αντιμετωπίζουν ως εν δυνάμει  θέσεις εγκατάστασης Ανεμογεννητριών και όχι ως αυτοδύναμους οικολογικούς  θώκους! Και έτσι τα παραδίδουν στους Μεγαλοεργολάβους για να τα "αναπτύξουν" και δεν τα αφήνουν  στην ησυχία τους να αναπτυχθούν με βάση τους Φυσικούς Νόμους! Για αυτό και με βάση αυτές τις λογικές και πολιτικές ούτε τα ελάφια της Πάρνηθας έχουν μέλλον, ούτε οι Λύκοι των Κραβάρων έχουν ελπίδα! Για αυτό και στα καμμένα της Πάρνηθας ευδοκιμούν αντί για έλατα Ανεμογεννήτριες... Για αυτό και στα βουνά των Κραβάρων ανεμίζει πλέον η σημαία της "Πράσινης Ανάπτυξης"! Και για αυτό το  μόνο πραγματικά άγριο είδος που θα απομείνει να ευδοκιμεί στην Χώρα μας θα είναι οι ύαινες της Πολιτικής Σκηνής!