Έναν χορό δισεκατομμυρίων έχουν στήσει οι Γερμανοί γύρω από τον ελληνικό ήλιο, προσβλέποντας στο να... κλέψουν ακόμη και τα φυσικά χαρίσματα της χώρας μας και να αποκομίσουν τεράστια κέρδη μέσω της μεγάλης μπίζνας που ακούει στο όνομα «πράσινη ανάπτυξη».
Αναδημοσίευση από την εφημερίδα "Ποντίκι".
Ο ίδιος ο Σόιμπλε έφτασε στο σημείο να κάνει ειδική αναφορά στον ελληνικό ήλιο, που μπορεί να... σώσει την καταχρεωμένη Ελλάδα, ενώ η Μέρκελ έστειλε τον πολλά βαρύ Φίλιπ Ρέσλερ για να «κλείσει τη δουλειά» και να δηλώσει εμμέσως αλλά σαφέστατα πως οι Γερμανοί δεν δέχονται καμία αμφισβήτηση ως προς την κυριαρχία τους επί της ελληνικής αγοράς των φωτοβολταϊκών.
Το γερμανικό ενδιαφέρον ούτε τυχαίο είναι ούτε προέκυψε ξαφνικά. Εδώ και πολλά χρόνια οι Γερμανοί επιχειρηματίες πηγαινοέρχονται στην Αθήνα και έχουν συνεχείς επαφές με πολλούς παράγοντες της αγοράς, ενώ αρκετοί από αυτούς έχουν ιδρύσει θυγατρικές στη χώρα μας για να παρακολουθούν τις εξελίξεις και να αξιοποιούν τις ευκαιρίες που προκύπτουν.
Ωστόσο σε όλη αυτή την ιστορία υπάρχει μεγάλο προσκήνιο και ένα τεράστιο παρασκήνιο, που είναι γνωστό εν μέρει σε στελέχη της ενεργειακής αγοράς, αλλά υπάρχουν και στοιχεία που δεν έχουν βγει στο φως της δημοσιότητας.
Το γερμανικό ενδιαφέρον ούτε τυχαίο είναι ούτε προέκυψε ξαφνικά. Εδώ και πολλά χρόνια οι Γερμανοί επιχειρηματίες πηγαινοέρχονται στην Αθήνα και έχουν συνεχείς επαφές με πολλούς παράγοντες της αγοράς, ενώ αρκετοί από αυτούς έχουν ιδρύσει θυγατρικές στη χώρα μας για να παρακολουθούν τις εξελίξεις και να αξιοποιούν τις ευκαιρίες που προκύπτουν.
Ωστόσο σε όλη αυτή την ιστορία υπάρχει μεγάλο προσκήνιο και ένα τεράστιο παρασκήνιο, που είναι γνωστό εν μέρει σε στελέχη της ενεργειακής αγοράς, αλλά υπάρχουν και στοιχεία που δεν έχουν βγει στο φως της δημοσιότητας.
Έτοιμοι από καιρό!
Εάν αναλύσουμε τους πραγματικούς λόγους για τους οποίους το Βερολίνο δείχνει τόσο μεγάλο ενδιαφέρον για επενδύσεις στην ελληνική αγορά των ΑΠΕ και ιδιαίτερα στα φωτοβολταϊκά, θα βρεθούμε μπροστά σε ιδιαίτερα σημαντικά συμπεράσματα που δεν τιμούν όλους εκείνους (κυβερνητικούς και άλλους) που άνοιξαν τις αγκάλες τους και υποδέχονται ως σωτήρες τους Γερμανούς.
Αλήθεια, έχει σκεφτεί κανείς γιατί ξαφνικά οι Γερμανοί «αγάπησαν» τον ελληνικό ήλιο; Και γιατί βάζουν λυτούς και δεμένους ώστε να αποκτήσουν προνομιακή πρόσβαση στον «καθαρό» ενεργειακό τομέα της χώρας μας; Γιατί ασχολούνται σε ύψιστο κυβερνητικό επίπεδο με θέματα που θα έπρεπε να απασχολούν τους επιχειρηματίες του κλάδου, άντε και τον αρμόδιο υπουργό;
Όπως γνωρίζουν καλά όσοι ασχολούνται με τα γερμανικά δρώμενα, στο Βερολίνο οι αποφάσεις παίρνονται από την κυβέρνηση έπειτα από υπόδειξη των μεγαλύτερων δυνάμεων κάθε κλάδου.
Αλήθεια, έχει σκεφτεί κανείς γιατί ξαφνικά οι Γερμανοί «αγάπησαν» τον ελληνικό ήλιο; Και γιατί βάζουν λυτούς και δεμένους ώστε να αποκτήσουν προνομιακή πρόσβαση στον «καθαρό» ενεργειακό τομέα της χώρας μας; Γιατί ασχολούνται σε ύψιστο κυβερνητικό επίπεδο με θέματα που θα έπρεπε να απασχολούν τους επιχειρηματίες του κλάδου, άντε και τον αρμόδιο υπουργό;
Όπως γνωρίζουν καλά όσοι ασχολούνται με τα γερμανικά δρώμενα, στο Βερολίνο οι αποφάσεις παίρνονται από την κυβέρνηση έπειτα από υπόδειξη των μεγαλύτερων δυνάμεων κάθε κλάδου.
Όταν, λοιπόν, η Μέρκελ αποφάσισε να ανακοινώσει την απόσυρση των πυρηνικών, δεν το έκανε ούτε για μικροπολιτικά οφέλη (όπως είπαν κάποιοι βλέποντας μόνο τις τοπικές εκλογές) ούτε επειδή σοκαρίστηκε από την υπόθεση της Φουκουσίμα. Η απόφαση είχε ληφθεί εδώ και αρκετά χρόνια (ακόμη επί Σρέντερ), αλλά έπρεπε να «στηριχθεί» και επιχειρηματικά, δηλαδή οι ενεργειακοί όμιλοι να ετοιμάσουν τα δικά τους μπίζνες πλαν, ώστε να είναι έτοιμοι για το... πάρτι.
Εγγυημένο κέρδος!
Με αυτό το σκεπτικό η απόσυρση των γερμανικών πυρηνικών ήταν απλώς η αφορμή για τη «φιλελληνική επέλαση» του Βερολίνου. Οι αιτίες βρίσκονται αλλού και συνοψίζονται σε όσα έλεγαν άνθρωποι με μεγάλη εμπειρία στον ελληνικό και τον ευρωπαϊκό ενεργειακό τομέα:
1) Οι Έλληνες είναι παραδοσιακοί πελάτες των Γερμανών όσον αφορά την τεχνολογία που χρησιμοποιούν για τα φωτοβολταϊκά που «σπέρνουν» σε όλη τη χώρα. Σύμφωνα με μία εκτίμηση (χωρίς να υπάρχει ακριβές στοιχείο), 60%, ίσως και 70% των φωτοβολταϊκών που λειτουργούν ή κατασκευάζονται στην Ελλάδα χρησιμοποιούν γερμανικά πάνελ και άλλα εξαρτήματα.
Παλαιότερα οι Αμερικανοί προσπάθησαν να μπουν στην αγορά, αλλά απέτυχαν οικτρά. Το τελευταίο διάστημα εμφανίστηκαν και οι Κινέζοι, αλλά, παρά τις πολύ χαμηλές τιμές που προσφέρουν, τους κυνηγάει η φήμη του φτηνού και σκάρτου...
2) Οι θυγατρικές γερμανικών εταιρειών στην Ελλάδα είναι σχεδόν μονοπώλια στα εξαρτήματα και τα ανταλλακτικά που χρησιμοποιούν οι φωτοβολταϊκές μονάδες, με ποσοστά που θυμίζουν... ΔΕΗ πριν εμφανιστούν οι ιδιώτες! Όπως γίνεται κατανοητό, οι «φίλοι» μας δεν θα αφήσουν στην τύχη τους έναν τόσο σημαντικό τομέα δραστηριότητας, παρ' ότι σε οικονομικά μεγέθη δεν είναι και τόσο μεγάλος όσο σε άλλες χώρες. Ακριβώς αυτό το γεγονός, όπως και το ότι η Ελλάδα διαθέτει τη μεγαλύτερη ετήσια ηλιοφάνεια σε όλη την Ευρώπη, δημιουργεί και τις νέες προοπτικές...
3) Κάθε φωτοβολταϊκή μονάδα στην Ελλάδα αποτελεί από μόνη της μία... μηχανή που κόβει χρήμα. Το ειδικό καθεστώς που έχει θεσπιστεί για τις συγκεκριμένες τεχνολογίες αποτελεί μία επένδυση που έχει σχεδόν μηδενικό ρίσκο. Οι μονάδες επιδοτούνται από ειδικά ευρωπαϊκά προγράμματα (άρα ένα μέρος του προϋπολογισμού καλύπτεται από τρίτους) και, όταν λειτουργήσουν, έχουν εγγυημένη τιμή, που είναι μεγαλύτερη από το κόστος παραγωγής της ΔΕΗ.
Με άλλα λόγια, όταν μπει μπροστά το φωτοβολταϊκό, αμέσως δίνει το ρεύμα στο σύστημα και εισπράττει την προκαθορισμένη τιμή με κέρδος από την πρώτη κιλοβατώρα...
Είναι δυνατόν, λοιπόν, οι αυστηροί και πειθαρχημένοι Γερμανοί να αφήσουν να χαθεί μία τόσο μεγάλη ευκαιρία να αναπτύξουν τις τεχνολογίες τους στον τόπο με τη μεγαλύτερη ηλιοφάνεια, που τους δίνει αμέσως κέρδος και μάλιστα εγγυημένο;
1) Οι Έλληνες είναι παραδοσιακοί πελάτες των Γερμανών όσον αφορά την τεχνολογία που χρησιμοποιούν για τα φωτοβολταϊκά που «σπέρνουν» σε όλη τη χώρα. Σύμφωνα με μία εκτίμηση (χωρίς να υπάρχει ακριβές στοιχείο), 60%, ίσως και 70% των φωτοβολταϊκών που λειτουργούν ή κατασκευάζονται στην Ελλάδα χρησιμοποιούν γερμανικά πάνελ και άλλα εξαρτήματα.
Παλαιότερα οι Αμερικανοί προσπάθησαν να μπουν στην αγορά, αλλά απέτυχαν οικτρά. Το τελευταίο διάστημα εμφανίστηκαν και οι Κινέζοι, αλλά, παρά τις πολύ χαμηλές τιμές που προσφέρουν, τους κυνηγάει η φήμη του φτηνού και σκάρτου...
2) Οι θυγατρικές γερμανικών εταιρειών στην Ελλάδα είναι σχεδόν μονοπώλια στα εξαρτήματα και τα ανταλλακτικά που χρησιμοποιούν οι φωτοβολταϊκές μονάδες, με ποσοστά που θυμίζουν... ΔΕΗ πριν εμφανιστούν οι ιδιώτες! Όπως γίνεται κατανοητό, οι «φίλοι» μας δεν θα αφήσουν στην τύχη τους έναν τόσο σημαντικό τομέα δραστηριότητας, παρ' ότι σε οικονομικά μεγέθη δεν είναι και τόσο μεγάλος όσο σε άλλες χώρες. Ακριβώς αυτό το γεγονός, όπως και το ότι η Ελλάδα διαθέτει τη μεγαλύτερη ετήσια ηλιοφάνεια σε όλη την Ευρώπη, δημιουργεί και τις νέες προοπτικές...
3) Κάθε φωτοβολταϊκή μονάδα στην Ελλάδα αποτελεί από μόνη της μία... μηχανή που κόβει χρήμα. Το ειδικό καθεστώς που έχει θεσπιστεί για τις συγκεκριμένες τεχνολογίες αποτελεί μία επένδυση που έχει σχεδόν μηδενικό ρίσκο. Οι μονάδες επιδοτούνται από ειδικά ευρωπαϊκά προγράμματα (άρα ένα μέρος του προϋπολογισμού καλύπτεται από τρίτους) και, όταν λειτουργήσουν, έχουν εγγυημένη τιμή, που είναι μεγαλύτερη από το κόστος παραγωγής της ΔΕΗ.
Με άλλα λόγια, όταν μπει μπροστά το φωτοβολταϊκό, αμέσως δίνει το ρεύμα στο σύστημα και εισπράττει την προκαθορισμένη τιμή με κέρδος από την πρώτη κιλοβατώρα...
Είναι δυνατόν, λοιπόν, οι αυστηροί και πειθαρχημένοι Γερμανοί να αφήσουν να χαθεί μία τόσο μεγάλη ευκαιρία να αναπτύξουν τις τεχνολογίες τους στον τόπο με τη μεγαλύτερη ηλιοφάνεια, που τους δίνει αμέσως κέρδος και μάλιστα εγγυημένο;
Μπίζνα με πολύ ψωμί!
Όλα αυτά, όμως, ακούγονται σαν φθηνές δικαιολογίες μπροστά στον πραγματικό στόχο των Γερμανών, που στην ουσία «κλέβουν» από τη χώρα μας ακόμη και τον ήλιο της...
Εκείνο που έντεχνα μας κρύβουν όλοι είναι πως οι Βερολινέζοι κοιτούν στο 2020. Τότε, όλες οι χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης θα πρέπει να κάνουν τον απολογισμό τους για τους ενεργειακούς στόχους που υπέγραψαν πριν από μερικά χρόνια και είναι δεσμευτικοί, προβλέποντας ποινές εάν δεν έχουν κατορθώσει να ενσωματώσουν στην κατανάλωση ηλεκτρικής ενέργειας ένα ποσοστό (κατά μέσο όρο) περίπου 20% της συνολικής κατανάλωσης, που να προέρχεται από Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας. Για να μπορέσει μία χώρα να καταναλώσει «καθαρή ενέργεια», θα πρέπει να μπορεί και να την παράγει. Και οι «φίλοι» μας οι Γερμανοί, εδώ και πολλά χρόνια, έχουν καταλάβει ότι το δικό τους σύστημα, με τις λιγότερες ημέρες ηλιοφάνειας, δεν μπορεί να αποδώσει...
Έρχονται λοιπόν στην Ελλάδα, παίρνουν έτοιμα - ή φτιάχνουν δικά τους - φωτοβολταϊκά, αποκτούν τα σχετικά πιστοποιητικά για την παραγωγή και τα μεταφέρουν ως δικά τους μεγαβάτ, για να καλύψουν τους δικούς τους στόχους. Ενδεχομένως να κάνουν και κάποιες συμφωνίες με ιδιώτες παραγωγούς ή και με τη ΔΕΗ για ανταλλαγή ποσοτήτων ηλεκτρικής ενέργειας, δίνοντας κάπου στην κεντρική Ευρώπη ποσότητες που παράγονται από λιγνίτες ή άνθρακα (απαλλάσσονται έτσι και από τα δικαιώματα ρύπων) και διατηρώντας στην Ελλάδα ή στην ευρύτερη περιοχή τις «καθαρές» μεγαβατώρες...
Όλα αυτά, ωστόσο, βασίζονται σε μία μόνιμη επωδό των μάνατζερ μεγάλων πολυεθνικών ομίλων, που είναι σαν ευαγγελική ρήση: Όποιος έχει πρόσβαση σε πρώτη ύλη και δίκτυα είναι ο ηγέτης στον κλάδο του.
Εφόσον, λοιπόν, θα μας πάρουν την «πρώτη ύλη», που είναι ο ήλιος, δεν θα τους είναι καθόλου δύσκολο να ρίξουν δύο καλώδια και να συνδέσουν τις μονάδες τους (κυρίως τις μεγαλύτερες) με νέες αγορές, που υπολογίζεται πως θα «ανοίξουν», όπως η Μέση Ανατολή και η Βόρεια Αφρική...
Εκείνο που έντεχνα μας κρύβουν όλοι είναι πως οι Βερολινέζοι κοιτούν στο 2020. Τότε, όλες οι χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης θα πρέπει να κάνουν τον απολογισμό τους για τους ενεργειακούς στόχους που υπέγραψαν πριν από μερικά χρόνια και είναι δεσμευτικοί, προβλέποντας ποινές εάν δεν έχουν κατορθώσει να ενσωματώσουν στην κατανάλωση ηλεκτρικής ενέργειας ένα ποσοστό (κατά μέσο όρο) περίπου 20% της συνολικής κατανάλωσης, που να προέρχεται από Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας. Για να μπορέσει μία χώρα να καταναλώσει «καθαρή ενέργεια», θα πρέπει να μπορεί και να την παράγει. Και οι «φίλοι» μας οι Γερμανοί, εδώ και πολλά χρόνια, έχουν καταλάβει ότι το δικό τους σύστημα, με τις λιγότερες ημέρες ηλιοφάνειας, δεν μπορεί να αποδώσει...
Έρχονται λοιπόν στην Ελλάδα, παίρνουν έτοιμα - ή φτιάχνουν δικά τους - φωτοβολταϊκά, αποκτούν τα σχετικά πιστοποιητικά για την παραγωγή και τα μεταφέρουν ως δικά τους μεγαβάτ, για να καλύψουν τους δικούς τους στόχους. Ενδεχομένως να κάνουν και κάποιες συμφωνίες με ιδιώτες παραγωγούς ή και με τη ΔΕΗ για ανταλλαγή ποσοτήτων ηλεκτρικής ενέργειας, δίνοντας κάπου στην κεντρική Ευρώπη ποσότητες που παράγονται από λιγνίτες ή άνθρακα (απαλλάσσονται έτσι και από τα δικαιώματα ρύπων) και διατηρώντας στην Ελλάδα ή στην ευρύτερη περιοχή τις «καθαρές» μεγαβατώρες...
Όλα αυτά, ωστόσο, βασίζονται σε μία μόνιμη επωδό των μάνατζερ μεγάλων πολυεθνικών ομίλων, που είναι σαν ευαγγελική ρήση: Όποιος έχει πρόσβαση σε πρώτη ύλη και δίκτυα είναι ο ηγέτης στον κλάδο του.
Εφόσον, λοιπόν, θα μας πάρουν την «πρώτη ύλη», που είναι ο ήλιος, δεν θα τους είναι καθόλου δύσκολο να ρίξουν δύο καλώδια και να συνδέσουν τις μονάδες τους (κυρίως τις μεγαλύτερες) με νέες αγορές, που υπολογίζεται πως θα «ανοίξουν», όπως η Μέση Ανατολή και η Βόρεια Αφρική...
1 σχόλιο:
Κατατοπιστικότατο το άρθρο.
Όποιος έχει μάτια βλέπει "που το πάνε" οι ξένοι και ντόπιοι δυνάστες.
Δημοσίευση σχολίου