Ποια κόλαση γέννησε τον Μπρέιβικ;

Του Θανάση Καρτερού.

Αναρωτιέται κανείς με αφορμή το μακελειό στη Νορβηγία μήπως θα πρέπει σε μια κοινωνία που έχει βαφτίσει το απάνθρωπο ανθρώπινο, που έχει οργανώσει θεσμικά τη βία και την αγριότητα και που προτάσσει στις αξίες της το δίκαιο του ισχυρού, να μάθουμε να ζούμε και με τους διαταραγμένους Θεούς-Δολοφόνους. Οι οποίοι επικαλούνται μεγάλους σκοπούς για να διαπράξουν εγκλήματα -αποτρόπαια αλλά απαραίτητα, όπως δήλωσε διά του συνηγόρου του ο Άντερς Μπέριγκ Μπρέιβικ.

Μαθαίνουμε ήδη πολλά και σίγουρα θα μάθουμε ακόμα περισσότερα για την ταυτότητα, τα παιδικά χρόνια, τις ιδέες και τη ζωή του Νορβηγού τρομοκράτη. Και ασφαλώς το ψυχολογικό του προφίλ δεν είναι άσχετο με το ανείπωτο που διέπραξε. Είναι όμως άσχετο επίσης το γεγονός ότι μεγάλωσε μέσα σε μια αποθέωση «δίκαιης» βίας; Διδάχτηκε στην πράξη, όπως και όλη η γενιά του, ότι κυρίαρχος είναι ο πιο δυνατός και ο πιο φονικός; Έμαθε και εμπέδωσε και μόνο τις ειδήσεις παρακολουθώντας, ότι οι παράπλευρες απώλειες, οι εκατόμβες αθώων νεκρών, οι καταστροφές χωριών, πόλεων και χωρών ολόκληρων είναι «αποτρόπαιες αλλά απαραίτητες», όταν υπάρχει καλός σκοπός;

Είναι άσχετη επίσης με το μακελειό και το μακελάρη η ανοχή απέναντι σε ακροδεξιές και ναζιστικές απόψεις που ενδημεί σήμερα στην πλούσια Ευρώπη; Το γεγονός ότι με την επίκληση του ακραίου Ισλάμ διαμορφώνονται διαπλοκές και συνενοχές με ιππότες της λευκής φυλής, Ναΐτες της άρειας καθαρότητας, και κάθε λογής ιδεολογικά αποβράσματα με έφεση στη βία; Ή το γεγονός ότι η Ευρώπη όχι του Μπρέιβικ αλλά της Μέρκελ και του Σαρκοζί κλείνει το μάτι σε τέτοιες ακραίες δυνάμεις και έχει ξεκινήσει επισήμως το κυνήγι των μαγισσών, την ίδια στιγμή που η ρητορική του διαχωρισμού των φυλών τείνει να γίνει ευρωπαϊκό δόγμα;

Δεν γεννήθηκε από κάποια ένωση του Σατανά με την Εξαποδώ λοιπόν ο Μπρέιβικ. Διαταραγμένο παιδί της οικογένειας είναι, μεγαλωμένο με την ηθική της βίας, εξοικειωμένο με τα πιο τρομερά εγκλήματα που οδηγούν σε κέρδη και σε παρασημοφορήσεις -αρκεί να διαπράττονται από τις σωστές χώρες, τις σωστές θρησκείες και τους σωστούς ανθρώπους εναντίον των λάθος χωρών, θρησκειών και ανθρώπων.

Αντί, συνεπώς, να παραμένουν ορισμένοι στο σοκ, καλό είναι να αισθανθούν και κάποιο δέος για την κόλασή τους που γεννά τους Μπρέιβικ...