Γράφει ο Μωυσής Λίτσης.
Ενα χρόνο μετά το Μνημόνιο η χώρα βουλιάζει σταθερά στο βάλτο, ενώ τα ψέματα, με τα οποία παραμύθιασαν την κοινή γνώμη κυβέρνηση, Ε.Ε. και ΔΝΤ, αποκαλύπτονται όλο και πιο πολύ κάθε μέρα. Πρώτο και κύριο ψέμα, ότι με το Μνημόνιο γλιτώσαμε την πτώχευση. Μια χώρα που πουλά και μάλιστα εκβιαστικά τη γη της, το δημόσιο τομέα, που κλείνει νοσοκομεία και σχολεία, της οποίας η ανώτατη εκπαίδευση υπολειτουργεί, το χρήμα είναι δυσεύρετο, επιχειρήσεις και εργοστάσια κλείνουν, κατά κόρον έχει στην ουσία πτωχεύσει. Αλλωστε οι ίδιοι που βαυκαλίζονταν ότι από το 2012, άντε 2013, θα βγαίναμε ξανά στις αγορές για να δανειστούμε, ομολογούν ότι κάτι τέτοιο είναι απίθανο, ενώ ο διεθνής Τύπος με τον έναν ή τον άλλο τρόπο κρούει τον κώδωνα του κινδύνου για χαμένη ελληνική δεκαετία, σαν αυτήν των χωρών της Λατινικής Αμερικής το ΄80.
Μας έλεγαν ότι η κρίση οφείλεται στο διεφθαρμένο Ελληνικό Δημόσιο το οποίο είχε να κάνει με το... DNA του Ελληνα και όχι με τις πολιτικές απομύζησης, εκμαυλισμού και διαφθοράς που οι κυβερνώντες και οι παρατρεχάμενοί τους είχαν επιβάλει, για να ανακαλύψουμε τώρα πρόβλημα... ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας, που πρέπει να λυθεί με οριζόντιες μειώσεις μισθών και κατάργηση συλλογικών δικαιωμάτων στον ιδιωτικό τομέα.
Μας έλεγαν ότι ζούσαμε πέρα από τις δυνατότητές μας, αλλά δεν ακουγόταν κιχ όταν οι τράπεζες μοίραζαν κάρτες και πάσης φύσεως καταναλωτικά δάνεια για να αγοράσουμε προϊόντα και υπηρεσίες που προσέφεραν αυτοί που τώρα μας κατηγορούν...
Οι Ευρωπαίοι μάλιστα που μας κουνούσαν το δάχτυλο για όσα «όλοι μαζί» υποτίθεται κάναμε και μας εύχονταν με απαράμιλλο κυνισμό «καλό κουράγιο», επιδίδονται σε «μυστική διπλωματία» αναζητώντας λύσεις για το ελληνικό χρέος. Εκπληκτοι μαθαίνουμε ξαφνικά ότι οι υπουργοί Οικονομικών μιας μόνο ομάδας κρατών της ευρωζώνης συνεδρίαζαν κρυφά στο Λουξεμβούργο για το ελληνικό ζήτημα, διοχετεύοντας μάλιστα στον Τύπο σενάρια περί πιθανής εξόδου της Ελλάδας από το ευρώ!
Τόσο πολύ τους νοιάζουν, υποτίθεται, το κοινό νόμισμα και η κοινή μοίρα των κρατών που μετέχουν σε αυτό, που χρησιμοποιούν το ευρώ ως φτηνιάρικο πυροτέχνημα για να δοκιμάσουν αντιδράσεις, σε Αθήνα και Βερολίνο.
Την ίδια στιγμή που οι Ευρωπαίοι ιθύνοντες πελαγοδρομούν και δεν διστάζουν οι ίδιοι να παίζουν με το ευρώ, διοχετεύονστας ειδήσεις πανικού σαν αυτή στο «Σπίγκελ», στην κατά τα άλλα μουντή Αθήνα, μια όαση αισιοδοξίας αναδύθηκε με τη διεθνή συνάντηση για το χρέος που ξεκινούσε την ίδια μέρα στη Νομική Σχολή.
Εκατοντάδες άνθρωποι κατέκλυσαν επί τρεις μέρες το αμφιθέατρο της Νομικής, με ακτιβιστές από οργανώσεις που αγωνίζονται κατά του χρέους στον «παγκόσμιο Νότο» να μεταφέρουν με γλαφυρό τρόπο τις εμπειρίες τους... Από τις συζητήσεις δεν έλειψαν ακόμη και αντιπαραθέσεις για το αν πρέπει να μείνει ή να φύγει η Ελλάδα από το ευρώ, όχι με τον παλιό γνώριμο ξύλινο τρόπο της παραδοσιακής Αριστεράς ούτε με κινδυνολογία τύπου θα γίνουμε «Αλβανία» ή «Κούβα», αλλά με εκατέρωθεν επιχειρήματα που δίνουν τροφή για σκέψη και ακόμη περισσότερο για δράση.
Σε πρόσφατη συνέντευξή του ο υφυπουργός Οικονομικών Φ. Σαχινίδης είχε απαξιωτικά κατηγορήσει όσους αμφισβητούν το θέσφατο του χρέους, ότι ταυτίζουν «τη χώρα με "μπανανίες" της Λατινικής Αμερικής». Κοίτα ποιοι μιλούν... Αυτοί που κατάντησαν τη χώρα πραγματικά «μπανανία», υποθηκεύοντας, με την κυριολεξία του όρου, το παρόν και το μέλλον των ανθρώπων της.
Μας έλεγαν ότι η κρίση οφείλεται στο διεφθαρμένο Ελληνικό Δημόσιο το οποίο είχε να κάνει με το... DNA του Ελληνα και όχι με τις πολιτικές απομύζησης, εκμαυλισμού και διαφθοράς που οι κυβερνώντες και οι παρατρεχάμενοί τους είχαν επιβάλει, για να ανακαλύψουμε τώρα πρόβλημα... ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας, που πρέπει να λυθεί με οριζόντιες μειώσεις μισθών και κατάργηση συλλογικών δικαιωμάτων στον ιδιωτικό τομέα.
Μας έλεγαν ότι ζούσαμε πέρα από τις δυνατότητές μας, αλλά δεν ακουγόταν κιχ όταν οι τράπεζες μοίραζαν κάρτες και πάσης φύσεως καταναλωτικά δάνεια για να αγοράσουμε προϊόντα και υπηρεσίες που προσέφεραν αυτοί που τώρα μας κατηγορούν...
Οι Ευρωπαίοι μάλιστα που μας κουνούσαν το δάχτυλο για όσα «όλοι μαζί» υποτίθεται κάναμε και μας εύχονταν με απαράμιλλο κυνισμό «καλό κουράγιο», επιδίδονται σε «μυστική διπλωματία» αναζητώντας λύσεις για το ελληνικό χρέος. Εκπληκτοι μαθαίνουμε ξαφνικά ότι οι υπουργοί Οικονομικών μιας μόνο ομάδας κρατών της ευρωζώνης συνεδρίαζαν κρυφά στο Λουξεμβούργο για το ελληνικό ζήτημα, διοχετεύοντας μάλιστα στον Τύπο σενάρια περί πιθανής εξόδου της Ελλάδας από το ευρώ!
Τόσο πολύ τους νοιάζουν, υποτίθεται, το κοινό νόμισμα και η κοινή μοίρα των κρατών που μετέχουν σε αυτό, που χρησιμοποιούν το ευρώ ως φτηνιάρικο πυροτέχνημα για να δοκιμάσουν αντιδράσεις, σε Αθήνα και Βερολίνο.
Την ίδια στιγμή που οι Ευρωπαίοι ιθύνοντες πελαγοδρομούν και δεν διστάζουν οι ίδιοι να παίζουν με το ευρώ, διοχετεύονστας ειδήσεις πανικού σαν αυτή στο «Σπίγκελ», στην κατά τα άλλα μουντή Αθήνα, μια όαση αισιοδοξίας αναδύθηκε με τη διεθνή συνάντηση για το χρέος που ξεκινούσε την ίδια μέρα στη Νομική Σχολή.
Εκατοντάδες άνθρωποι κατέκλυσαν επί τρεις μέρες το αμφιθέατρο της Νομικής, με ακτιβιστές από οργανώσεις που αγωνίζονται κατά του χρέους στον «παγκόσμιο Νότο» να μεταφέρουν με γλαφυρό τρόπο τις εμπειρίες τους... Από τις συζητήσεις δεν έλειψαν ακόμη και αντιπαραθέσεις για το αν πρέπει να μείνει ή να φύγει η Ελλάδα από το ευρώ, όχι με τον παλιό γνώριμο ξύλινο τρόπο της παραδοσιακής Αριστεράς ούτε με κινδυνολογία τύπου θα γίνουμε «Αλβανία» ή «Κούβα», αλλά με εκατέρωθεν επιχειρήματα που δίνουν τροφή για σκέψη και ακόμη περισσότερο για δράση.
Σε πρόσφατη συνέντευξή του ο υφυπουργός Οικονομικών Φ. Σαχινίδης είχε απαξιωτικά κατηγορήσει όσους αμφισβητούν το θέσφατο του χρέους, ότι ταυτίζουν «τη χώρα με "μπανανίες" της Λατινικής Αμερικής». Κοίτα ποιοι μιλούν... Αυτοί που κατάντησαν τη χώρα πραγματικά «μπανανία», υποθηκεύοντας, με την κυριολεξία του όρου, το παρόν και το μέλλον των ανθρώπων της.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου