«Προς τους πολίτες όλου του κόσμου.
Λυπάμαι πολύ για το ουράνιο και το πλουτώνιο που η Ιαπωνία σκόρπισε στο περιβάλλον. Το ραδιενεργό νέφος από τη Φουκουσίμα έχει ήδη κάνει τον γύρο του κόσμου πολλές φορές, φθάνοντας στη Χαβάη, την Αλάσκα ακόμη και τη Νέα Υόρκη. Ζούμε σε απόσταση 60 χιλιομέτρων από το πυρηνικό εργοστάσιο και τα σπίτια μας έχουν μολυνθεί σε επίπεδα αντίστοιχα με εκείνα του Τσερνομπίλ.
Το καίσιο-137 που έχει εντοπιστεί στο έδαφος θα παραμείνει εκεί για 30 χρόνια. Η κυβέρνηση, όμως, δεν είναι διατεθειμένη να μας βοηθήσει. Μας λένε να μείνουμε στα σπίτια μας. Μας λένε να βάζουμε στα παιδιά μας μάσκες και καπέλα και να συνεχίσουμε να τα στέλνουμε στο σχολείο.
Το φετινό καλοκαίρι τα παιδιά μας δεν μπορούν να κολυμπήσουν. Δεν μπορούν να παίξουν στις αυλές και τα λιβάδια. Δεν μπορούν να γευθούν τα νόστιμα ροδάκινα που καλλιεργούσαμε στη Φουκουσίμα. Δεν μπορούν να φάνε ακόμη και το ρύζι που οι αγρότες παράγουν. Δεν μπορούν να επισκεφθούν τα όμορφα ποτάμια μας, τα βουνά και τις λίμνες μας. Και αυτό με συνθλίβει, με γεμίζει με τόση θλίψη.
Τα παιδιά μας θα περάσουν το φετινό καλοκαίρι στις σχολικές αίθουσες που δεν διαθέτουν ούτε κλιματισμό. Ιδρωμένα θα προσπαθούν να συγκεντρωθούν στα μαθήματα τους. Και ακόμα δεν γνωρίζουμε σε πόση ραδιενέργεια εκτέθηκαν.
Ήμουν οκτώ χρονών όταν κατασκευάστηκε το πυρηνικό εργοστάσιο Νταϊίτσι στη Φουκουσίμα. Αν γνώριζα, αν είχα καταλάβει τι ακριβώς έκτιζαν, θα είχα αγωνιστεί για να μην κατασκευαστεί. Δεν είχα, όμως, συνειδητοποιήσει ότι αυτό το εργοστάσιο θα αποτελούσε κίνδυνο για τα παιδιά μου, τα παιδιά των παιδιών μου και τα παιδιά τους. Είμαι ευγνώμων για τη βοήθεια που μας έχει στείλει ο κόσμος από κάθε γωνιά του πλανήτη.
Τώρα, όμως, αυτό που σας ζητώ είναι να μιλήσετε κατά της ιαπωνικής κυβέρνησης. Να τους πιέσετε για να αναλάβουν δράση. Να τους πείτε να κάνουν την προστασία των παιδιών πρώτη προτεραιότητα. Σας ευχαριστώ πάρα πολύ.
Τοmoko Hatsuzawa
Fukushima
25 Μαΐου 2011»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου