Η επιστροφή του κόκκινου ελαφιού στα βουνά της χώρας μας.

Το κόκκινο ελάφι (Cervus elaphus) είναι το μεγαλύτερο φυτοφάγο ζώο της Ελλάδας και σίγουρα ένα από τα πιο αγαπητά είδη των ελληνικών δασών. Ως αναπόσπαστο στοιχείο της ελληνικής φύσης μπορεί να παίξει ουσιαστικό ρόλο στη διαμόρφωση και την εξέλιξη των οικοσυστημάτων, ειδικά στις μέρες µας, όπου η ελεύθερη κτηνοτροφία σταδιακά εγκαταλείπεται.

Η ζωή του Κόκκινου Ελαφιού.

Ήδη από τα προϊστορικά χρόνια, το κόκκινο ελάφι αφήνει ανελλιπώς τα ίχνη του στον ελλαδικό χώρο. Ως φυσικός βοσκητής, έπαιζε πάντα σημαντικό ρόλο στη βάση της τροφικής πυραμίδας. Μεγάλα αρπακτικά και γύπες – που σήμερα απειλούνται επίσης µε εξαφάνιση - θα μπορούσαν να στηρίζουν την επιβίωσή τους στην ύπαρξη των ελαφιών. Η βιοποικιλότητα άλλωστε δεν είναι τίποτα άλλο από ένα πλέγμα με κρίκους άρρηκτα συνδεδεμένους.

Η ζωή που απειλείται.

Το κόκκινο ελάφι ζούσε κάποτε σε ολόκληρη σχεδόν την ηπειρωτική Ελλάδα. Μέσα σε λίγες δεκαετίες όμως, οι πληθυσμοί του συρρικνώθηκαν σε τέτοιο βαθμό ώστε το είδος να θεωρείται πλέον «Κρισίμως κινδυνεύον», σύμφωνα με το Κόκκινο Βιβλίο των Απειλούμενων Ζώων της Ελλάδας  (Αθήνα, 2009).

Στα τέλη του 20ου αιώνα τα ελάφια είχαν περιοριστεί στη χερσόνησο της Σιθωνίας, στην ορεινή περιοχή της Ροδόπης και στην Πάρνηθα. Σήμερα ο πληθυσμός της Σιθωνίας έχει εξαφανιστεί. Ο προστατευμένος πληθυσμός της Πάρνηθας φαίνεται πλέον ότι είναι ο πιο ακμαίος της χώρας. Μικροί αριθμοί φυλάσσονται επίσης σε εκτροφεία ενώ ίσως επιβιώνουν ακόμη και λίγα ζώα στους Ραφταναίους στα Πράμαντα της Ηπείρου, από προηγούμενο εμπλουτισμό.

Το λαθραίο κυνήγι είναι η κυριότερη απειλή για το ελάφι στην Ελλάδα. Οι πληθυσμοί που έχουν απομείνει αποτελούν απομονωμένα «νησιά». Η δυνατότητα φυσικής επέκτασής του σε νέες περιοχές εμποδίζεται από την απώλεια κατάλληλων βιοτόπων εξαιτίας της εντατικοποίησης της γεωργίας, της επέκτασης των οικιστικών εκτάσεων και της όχλησης.

Η ζωή που προστατεύουμε.

Σε ειδική μελέτη µε τίτλο «Έρευνα Οικολογίας του Κόκκινου Ελαφιού στο Όρος Πάρνηθα», το WWF Ελλάς κατέγραψε τα σημαντικότερα στοιχεία που αφορούν στον πληθυσμό της Πάρνηθας, τον ακμαιότερο πληθυσμό κόκκινου ελαφιού της χώρας.

Η μελέτη διήρκησε τρία χρόνια (2007-2009) και κατέληξε, εκτός των άλλων, σε ένα ειδικό σχέδιο συστηµατικής παρακολούθησης των ελαφιών της Πάρνηθας, καθώς και σε ένα σχέδιο δράσης για τα ελάφια της Ελλάδας γενικότερα.

Για τη διατήρηση του υφιστάμενου πληθυσμού αλλά και την εξάπλωσή του είδους σε νέους βιότοπους πέρα από την Πάρνηθα, το WWF Ελλάς υποστηρίζει ότι είναι απαραίτητη, μεταξύ άλλων, η βελτίωση και εφαρμογή της σχετικής νομοθεσίας που αφορά κυρίως στη θήρα αλλά και στην εμπορία, τη διακίνηση, τη διατήρηση σε αιχμαλωσία και την απελευθέρωση των ζώων. Εξαιρετικά σημαντική κρίνεται και η δημιουργία ενός κέντρου περίθαλψης των ζώων. Επίσης, η οργανωμένη δημιουργία τεχνητών υποπληθυσμών στη βάση κατάλληλης προετοιμασίας θα μπορούσε να αποτελέσει ένα επιπλέον μέτρο. Τέλος, απαιτείται η ευαισθητοποίηση της κοινής γνώμης και ιδιαίτερα των κατοίκων, των κυνηγών και επισκεπτών περιοχών όπου θα μπορούσαν να δημιουργηθούν νέοι υποπληθυσμοί.

Διαβάστε ακόμη:
Έρευνα Οικολογίας του Κόκκινου Ελαφιού στο Όρος Πάρνηθα.
Τα Ελάφια της Πάρνηθας, οι Λύκοι των Κραβάρων και οι Ύαινες της Πολιτικής!
Τα ελάφια τελικά δεν "ήρθαν" στην Ναυπακτία...
Τα ελαφοειδή της Ελλάδας.
Σχέδιο συστηµατικής παρακολούθησης των ελαφιών της Πάρνηθας.
Σχέδιο δράσης για τα ελάφια της Ελλάδας.