4/6/13

«Η εγχείρηση ήταν επιτυχής, τι κρίμα που πέθανε ο ασθενής!»

«Τραπεζίτες και πολιτικοί προσπαθούν να πείσουν τον κόσμο ότι η Ελλάδα ανακάμπτει,  προκειμένου να δικαιολογήσουν τη θεραπεία-σοκ που της επιβάλλουν!» γράφει ο Guardian σε μια προσπάθεια να δώσει εξηγήσεις για τους λόγους που κυβερνητικοί παράγοντες της Χώρας μας αλλά και παράγοντες από το εξωτερικό επιμένουν να παρουσιάζουν την πορεία της Ελλάδας μέσα στο μνημόνιο ως «success story» .   
Το άρθρο του οικονομικού αναλυτή Aditya Chakrabortty με τίτλο «Οι συζητήσεις περί ανάκαμψης είναι πρόωρες - και γίνονται για να δικαιολογήσουν την λιτότητα» ξεκινά με τον παραλληλισμό της Ελλάδας ως «το πρώτο ντόμινο που έπεσε στην ευρωπαϊκή κρίση, το οποίο αν και επίσημα πτωχευμένο κρατήθηκε ζωντανό χάρη στα εκατοντάδες δισεκατομμύρια του ΔΝΤ και της Ευρώπης», με αποτέλεσμα σκληρά μέτρα να επιβληθούν στους Έλληνες πολίτες οι οποίοι βγήκαν στους δρόμους κατά χιλιάδες. «Η χώρα αντιμετώπισε τότε τον κίνδυνο έξωσής της από το ευρώ, το οποίο οι οικονομολόγοι ονόμασαν χαριτωμένα "Grexit"».
Η εικόνα που είχαμε όλοι ως τώρα για την Ελλάδα, είναι εκείνη μίας χώρας στο χείλος του γκρεμού, κοινωνικά, πολιτικά και οικονομικά "ξοφλημένης"! «Αλλά αν είναι αυτή η εικόνα σας για την Ελλάδα, πρέπει να την επικαιροποιήσετε», λέει ο αρθρογράφος: «Δεν είναι πια στη μόδα».
«Εδώ και μερικές εβδομάδες ανώτεροι αξιωματούχοι της Αθήνας προσπαθούν να πείσουν τον κόσμο ότι ήρθαν και πάλι οι ευτυχισμένες μέρες. Ο πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς κάνει πλέον λόγο για το ελληνικό success story», γράφει ο Chakrabortty προσθέτοντας: «Το αφεντικό της κεντρικής τράπεζας υποστηρίζει πως η Ελλάδα έχει επανέλθει στο σωστό δρόμο. Ο ελληνικός Τύπος και μέρος του διεθνούς γνέφουν καταφατικά, ενώ οι κάτοχοι ελληνικών ή ευρωπαϊκών επενδυτικών αγαθών αναφωνούν: ξεχάστε το Grexit και καλωσορίστε την Greecovery».
Ωστόσο, οι ενθουσιώδεις υποστηρικτές της ανάκαμψης πάσχουν από επιχειρήματα. Ούτε η αξία των μετοχών της χώρας διπλασιάστηκε σε σχέση με πέρυσι, ούτε τα οικονομικά της χώρας μπήκαν σε τάξη, παρά το τσεκούρι που μπήκε στις υπηρεσίες του κράτους πρόνοιας. Και μπορεί οι μισθοί να έπεσαν, όμως αυτό δεν συνοδεύτηκε από επιχειρηματικές επενδύσεις, που μένουν ακόμη να υλοποιηθούν.
«Κανείς δεν αμφισβητεί σοβαρά ότι η οικονομία της χώρας εξακολουθεί να νοσεί βαριά, η χώρα το 2014 θα βρεθεί για έβδομη συνεχή χρονιά σε τροχιά ύφεσης με πάνω από ένας στους τέσσερις Έλληνες να είναι χωρίς δουλειά (δύο στους τρεις στους νέους)». Το κράτος πρόνοιας καταρρέει, το ίδιο και οι δημόσιες υπηρεσίες, ενώ οι μισθοί έχουν πιάσει πάτο, επισημαίνει το άρθρο.
«Αυτό που διακυβεύεται εδώ ξεπερνάει κατά πολύ σε σημασία το αν μία οικονομία που εκπροσωπεί μόλις το 2% του ετήσιου Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος της Ευρώπης έχει επανέλθει στον ίσιο δρόμο. Το ζήτημα εδώ είναι η δικαιολόγηση της θεραπείας-σοκ η οποία επιβάλλεται στις πληγείσες οικονομίες της ευρωζώνης. Διότι, εάν οι ελίτ της Ευρώπης και της Ουάσινγκτον καταφέρουν να περάσουν την αντίληψη ότι "θεράπευσαν" την Ελλάδα, τότε ακυρώνουν όλη την κριτική που τους έχει ασκηθεί για τα μέτρα λιτότητας της ευρωζώνης, ενώ θα μπορούν επιπλέον να υπερασπιστούν ένα οικονομικό μοντέλο το οποίο, μόλις τρία χρόνια πριν, φαινόταν πως όδευε προς την καταστροφή», επισημαίνει ο αρθρογράφος.
Η πραγματικότητα είναι ότι οι Ευρωπαίοι εταίροι διατήρησαν την Ελλάδα στο ενιαίο νόμισμα τροφοδοτώντας την με ευρώ. Αυτό δημιούργησε μια επιφανειακή οικονομική σταθερότητα, χάρη στην οποία άρχισαν να «ανοίγονται» οι επενδυτές. Από τη μια πλευρά, όπως υποστηρίζει ο συντάκτης, σταμάτησε ή έστω ελαττώθηκε η εκροή χρημάτων από την Ελλάδα, αλλά από την άλλη οι ελληνικές τράπεζες λειτουργούν πλέον ως θησαυροφυλάκια καταθέσεων και όχι ως πιστωτικά ιδρύματα.
Ποιο είναι όμως το τίμημα για όλα αυτά τα δήθεν «θετικά» οφέλη που έφερε η Μνημονιακή πολιτική στην Ελλάδα; αναρωτιέται ο αρθρογράφος και δίνει την απάντηση:  η κατάρρευση των δομικών λίθων του κράτους και της κοινωνικής συνοχής και η άνοδος της νεοναζιστικής Χρυσής Αυγής. Γιατί λοιπόν κάποιοι «σπρώχνουν» το Ελληνικό δράμα για να το εμφανίσουν ως «success story»; Ενώ η οικονομία παραμένει κατατονική και η κοινωνία των πολιτών είναι σε κρίση, όλο αυτό το «σπρώξιμο» ισοδυναμεί με τη σύγχρονη εκδοχή του «η εγχείρηση ήταν επιτυχής, τι κρίμα που πέθανε ο ασθενής», καταλήγει το άρθρο.

Δεν υπάρχουν σχόλια: