Είμαι ένα σύνθεμα από ξένο μεγαλείο.
Τα όσα θωρείς στην ύπαρξή μου είναι όλα ξένα,
Κάτι απ΄τη θάλασσα, απ΄τον ήλιο κι από σένα,
κάτι απ΄του δάσους κι απ΄της νύχτας το στοιχείο.
Κι όταν πεθάνω το στοιχείο του θα πάρει
το φως, η θάλασσα, το δάσος, το φεγγάρι
κ΄εδώ στη θέση μου θα μείνει πιά η σιγή.
Κι αυτή η ψυχή που μες στο στήθος μου είχα φέρει,
απ΄του ουρανού ψηλά σαν έπεσα τα μέρη,
θα΄χει σε αγάπη σκορπιστεί πάνω στη γη.
Νικηφόρος Βρεττάκος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου