Θάλασσα.

Ὅμως τὰ στήθια ποὺ τὰ ταράζει κάποιο

θανάσιμο πάθος δὲν θὰ γαληνέψουν...

Τὰ σύννεφα γιγάντικα φαντάζουν κι ἀσημένια

στὸ μολυβένιον οὐρανὸ

σὰν τὰ χτυπᾷ τοῦ ἥλιου τὸ φῶς· σὰν τὰ χτυπᾷ ὁ ἀγέρας

φεύγουνε πίσω ἀπ᾿ τὸ βουνό.

Κι εἶναι θεριὸ ἡ θάλασσα. Τὸ παρδαλό της χρῶμα

δίνει της -- μπλαβὸ ἐκεῖ μακριά,

πιὸ δῶθε ἀνοιχτοπράσινο κι ἀκόμα δῶθε γκρίζο --

κάποια παράξενη θωριά.

Κώστας Καρυωτάκης