Ἀκουρμαστεῖτε τὴ φωνὴ τοῦ λύκου...

"Ἀκουρμαστεῖτε τὴ φωνὴ τοῦ λύκου

Σὲ βάτους ποὺ ἔφτυσαν φωτιὰ καὶ τώρα κρυώνουν

Σὲ δέντρα ποὺ ματώσαν, σ᾿ ἐρημοκκλησιές ποὺ ράισαν 

Σὲ μοναξιὲς ἀπέραντες μαρμαρωμένου ἀνέμου

Σὲ φέγγη ποὺ ἀνατρίχιασαν ἕνα ἀθῶο κορμί

Σ᾿ ἀγκάθια ποὺ φαρμάκωσαν ἕνα φεγγάρι

Ἀκουρμαστεῖτε τὴ φωνὴ τοῦ λύκου

Στὶς σπαραγμένες σάρκες τοῦ γκρεμοῦ

Στά ρίγη ποὺ κρυστάλλωσαν τὶς ἀγωνίες τοῦ λόγγου 

Γιὰ μιὰ στερνὴ φορά

Φωνάζω

Ἀκουρμαστεῖτε τὴ φωνὴ τοῦ λύκου

Ἄστρα, ὁ χρησμός σας δὲ θὰ πάει χαμένος

Παιδιά, ὁ χαμὸς ὁ χαλασμὸς ἡ πεῖνα

Κι ἡ ἀνάγκη τρεμοσβυοῦν στὸ ψυχορράγημα 

Ὀρθώσετε τ᾿ ἀρματωμένα χέρια

Ξετελέψετε

Θάλασσα, χίμαιρα, ἔκσταση

Ἑτοιμάσετε τὴ χώρα σας

Τοῦ χάρου τὴ φωνὴ δὲν θὰ τὴν ἀνεχτοῦμε."

Οδυσσέας Ελύτης.