"Οικολόγοι" υπέρ του κυνηγιού των Λύκων!

Πηγή: "The Independent".

Η κεραυνοβόλα επανακατάκτηση της Γαλλίας από τους λύκους έχει ξεσηκώσει έναν πραγματικό εμφύλιο πόλεμο στο εσωτερικό του κόμματος των Γάλλων Πράσινων!

Λύκοι αυτό το καλοκαίρι για πρώτη φορά από τη δεκαετία του 1920 επανεμφανίστηκαν στην περιοχή Lozère στο νότιο Auvergne, σε μια παραδοσιακά κτηνοτροφική περιοχή που θεωρείται και η γενέτειρα του φημισμένου γαλλικού τυριού ροκφόρ.

Ο José Bové, κτηνοτρόφος, αγροτοσυνδικαλιστής και ακτιβιστής κατά της παγκοσμιοποίησης, κάλεσε δημοσίως τις κυβερνητικές αρχές να επιτρέψουν το κυνήγι των λύκων, ξεσηκώνοντας θύελλα διαμαρτυριών από πολλούς οικολόγους, περιβαλλοντικές οργανώσεις αλλά και μεμονωμένους ακτιβιστές εντός του κόμματος των Γάλλων Πράσινων, οι οποίοι επισημαίνουν ότι ο λύκος είναι προστατευμένο είδος από την ευρωπαϊκή νομοθεσία. Μια ομάδα προστασίας της άγριας ζωής έχει μάλιστα καταθέσει μήνυση κατά του κ. Bové για «υποκίνηση στην καταστροφή ενός εκ των πιο απειλούμενων ειδών της Ευρώπης».

Ο Pierre Athanase, πρόεδρος της περιβαλλοντικής οργάνωσης Association pour la Protection des Animaux Sauvages, δήλωσε: «Οικολογία σημαίνει βιοποικιλότητα! Αν ο κ. Bové δεν μπορεί να το καταλάβει αυτό, θα πρέπει να αφήσει το πράσινο κίνημα!»

Ο Bové, 59 ετών σήμερα, έγινε ήρωας για το παγκόσμιο κίνημα κατά της παγκοσμιοποίησης  και για το Γαλλικό οικολογικό κίνημα, όταν οδήγησε μια μπουλντόζα μέσα στο εστιατόριο  των McDonalds στο Millau, στην Lozere, το 1999. Έχει καταδικαστεί σε διάφορες ποινές φυλάκισης για τον αγώνα του κατά των γενετικά τροποποιημένων καλλιεργειών. Ο κ. Bové επιμένει ότι ο λύκος δεν είναι ένα πράσινο θέμα. «Είμαστε οικολόγοι και δεν πρέπει να χρησιμοποιούμε διπλή γλώσσα», δήλωσε πρόσφατα.  «Δεν μπορούμε να είμαστε ενάντια στην ερήμωση της υπαίθρου και, ταυτόχρονα, να δημιουργούμε περιοχές της χώρας στις οποίες οι αγρότες δεν μπορούν να επιζήσουν γιατί προστατεύουμε την άγρια ζωή. Θα πρέπει να πυροβολούμε ελεύθερα τους λύκους... προτεραιότητά μας πρέπει να είναι η προστασία των μικρών αγροτών στις ορεινές περιοχές.»

Μια χούφτα των λύκοι που είχαν επιβιώσει στην Ιταλία, αποίκισαν εκ νέου τις γαλλικές Άλπεις γύρω στο 1993, και πλέον εκτιμάται ότι έχουν πολλαπλασιαστεί σε περίπου 200 ζώα σε 20 αγέλες, εξαπλώνοντας την επικράτειά τους δυτικά ως την Auvergne και βόρεια ως το Vosges στα σύνορα Αλσατίας-Λωρραίνης.

Οι ειδικοί έχουν προβλέψει ότι θα μπορούσαν να φθάσουν ως και τα μεγάλα δάση, νότια του Παρισιού μέχρι το τέλος αυτής της δεκαετίας. Σύμφωνα με την Γαλλική νομοθεσία για την προστασία της Άγριας Ζωής, που αναθεωρήθηκε το 2004, οι λύκοι μπορούν να σκοτωθούν μόνο από επαγγελματίες κυνηγούς με ειδικές κυβερνητικές άδειες ή κι από τους βοσκούς όταν το κοπάδι τους δεχτεί επίθεση. Σε περιοχές όπου υπάρχουν λύκοι, οι βοσκοί επιδοτούνται να επενδύσουν σε ποιμενικά σκυλιά,εδικούς φωτισμούς και ηλεκτρικούς φράκτες για να προστατέψουν τα κοπάδια τους.

Τα μέτρα αυτά είναι μεν αμφιλεγόμενα, αλλά έχουν αποδειχτεί αρκετά αποτελεσματικά στα  ψηλά βοσκοτόπια των Άλπεων.

Οι βοσκοί της Lozere υποστηρίζουν ότι το κόστος της προστασίας από επιθέσεις λύκων για μικρές κτηνοτροφικές εκμεταλλεύσεις θα είναι καταστροφικό. Τα κοπάδια τους - μέχρι 200 κεφάλια ζώων το πολύ, σε σύγκριση με τα αρκετές χιλιάδες στις Άλπεις - βόσκουν χωρίς φύλαξη σε ανοιχτά λιβάδια την ημέρα και το βράδυ αφήνονται ελεύθερα και δεν συγκεντρώνονται σε περιφραγμένα μαντριά ή σταύλους για να προστατευθούν.

Ο André Baret, κτηνοτρόφος και δήμαρχος του χωριού Hure-la-Parade, δήλωνει: «Τα αγροκτήματα μας απειλούνται ήδη... Αυτό δεν είναι σφάλμα των λύκων, αλλά θα μπορούσε να μας ωθήσει στο γκρεμό.»

Οι υπερασπιστές του λύκου λένε ότι η συμβίωση ανάμεσα στον άνθρωπο, τα πρόβατα και στον λύκο είναι δυνατή. Υπάρχουν 200 λύκοι στη Γαλλία, αλλά πάνω από 1.000 στην Ιταλία και 2.000 στην Ισπανία, όπου η κτηνοτροφία εξακολουθεί να ευδοκιμεί. Μέχρι τα τέλη του 18ου αιώνα, πολύ μετά που ο τελευταίος λύκος σκοτώθηκε στη Βρετανία, λύκοι ζούσαν ακριβώς απέναντι από τις Βρετανικές Ακτές, στο Pas de Calais, στις Γαλλικές Ακτές της Μάγχης.

Ωστόσο, ο Λύκος δεν αναμένεται να χτυπήσει την πόρτα της Βρετανίας σύντομα. Η δυτική και η βόρεια Γαλλία δεν είναι πλέον αρκετά δασωμένη και άγρια για να τους υποστηρίξει. Έτσι μόνη ελπίδα για να ξανακουστεί το ουρλιαχτό του θαυμαστού αυτού ζώου στα αρχέγονα δάση της Βρετανίας είναι οι προτάσεις που ακούγονται για την επανεισαγωγή του στα Βρετανικά Νησιά από ονειροπόλους ακτιβιστές της Άγριας Ζωής!

Σχόλιο: Και με αφορμή αυτήν την αντιπαράθεση στους κόλπους των Γάλλων Οικολόγων, εγείρεται το ερώτημα:"πως είναι δυνατόν κάποιος να υποστηρίζει πως είναι οικολόγος και ταυτόχρονα να είναι υπέρ του κυνηγιού των Λύκων;" Αναμφίβολα κανείς μπορεί να υποστηρίζει πως είναι ότι θέλει: κάποιοι υποστηρίζουν πως είναι σοσιαλιστές και εφαρμόζουν την πιο νεοφιλελεύθερη πολιτική στην ιστορία της Ευρώπης! Άλλοι υποστηρίζουν πως ενδιαφέρονται για την Δημοκρατία και όμως υπηρετούν τις πιο απολυταρχικές  αρχές που έχει γνωρίσει η Ανθρωπότητα: την δικτατορία των αγορών! Κι άλλοι στο όνομα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων έχουν διαπράξει τις πιο φοβερές σφαγές που μπορεί να φανταστεί ο Ανθρώπινος Νους! Το ζήτημα λοιπόν δεν είναι τι υποστηρίζει κάποιος πως είναι, ή στο όνομα τίνος ιδανικού μιλάει, αλλά τι στην πραγματικότητα πράττει και τι καταβολές αφήνει για το μέλλον: δεν μπορεί κάποιος να είναι οικολόγος και να μην είναι πάνω και πριν από όλα υπερασπιστής των δικαιωμάτων του Ανθρώπου και της Φύσης - δηλαδή ριζικά αντίθετος με το σημερινό Οικονομικοπολιτικό και Κοινωνικό σύστημα! Γιατί η πραγματική αντίθεση δεν είναι ανάμεσα στον Άνθρωπο και την Φύση, αλλά στο υπάρχον σύστημα και στην Φύση: όσο το γρηγορότερα το καταλάβουμε αυτό τόσο καλύτερα για τους Λύκους, για εμάς τους ίδιους, και για ολόκληρο τον Πλανήτη!