"Η Ελλάδα θα γίνει Ζιμπάμπουε αν δεν βγει από την ευρωζώνη!"

Την Ελλάδα να μετατρέπεται σε μια δεύτερη Ζιμπάμπουε, σε περίπτωση που δεν εγκαταλείψει άμεσα την Ευρωζώνη, βλέπει  o οικονομολόγος Roger Bootle, σε συνέντευξή του στην αυστριακή εφημερίδα «Derstandard»!

Ο επικεφαλής της βρετανικής εταιρείας συμβούλων «Capital Economics», του οποίου μάλιστα το «Σχέδιο για την έξοδο της Ελλάδας από την Ευρωζώνη», απέσπασε και διεθνές βραβείο, προβλέπει τα χειρότερα αν η Ελλάδα παραμείνει στο ευρώ. Στο πλαίσιο της συζήτησης στην Ευρώπη για το αν πρέπει η όχι να βγει η Ελλάδα από την Ευρωζώνη, ο διεθνούς φήμης Βρετανός οικονομολόγος διατείνεται επανειλημμένα στη συνέντευξή αυτή πως «μια έξοδος της Ελλάδας από την Ευρωζώνη είναι η μόνη ρεαλιστική λύση», πως «στην έξοδο δεν υπάρχει άλλη εναλλακτική επιλογή», και πως «από οικονομικής άποψης είναι ορθολογικότερη για την Ελλάδα η έξοδός της από την Ευρωζώνη».

Όπως σημειώνει, βραχυπρόθεσμα, μια έξοδος της Ελλάδας θα ήταν περισσότερο επώδυνη από την παραμονή της στην Ευρωζώνη, διότι το κόστος για την εισαγωγή αγαθών, έπειτα από μια υποτίμηση, θα αυξανόταν δραστικά και το βιοτικό επίπεδο θα δεχόταν πιέσεις, όμως η διαφορά έγκειται στο ότι μετά θα υπάρξει ελπίδα, οι ελληνικές εξαγωγές θα αυξηθούν και θα μειωθούν οι εισαγωγές, και άρα θα αυξηθεί και πάλι η ζήτηση ελληνικού εργατικού δυναμικού.

Συγχρόνως προειδοποιεί πως αν οι Έλληνες δεν εξέλθουν από το ευρώ, δεν υποτιμήσουν το νέο τους νόμισμα, δεν ρυθμίσουν το θέμα του χρέους τους και δεν ανακτήσουν την παραγωγικότητα που έχασαν, τότε η Ελλάδα θα μπορούσε δυστυχώς να εξελιχθεί σε μια δεύτερη Ζιμπάμπουε στην καρδιά της Ευρώπης.

Αναφερόμενος στη μελέτη του «Πρακτικές οδηγίες για έξοδο από το Ευρώ» -για την οποία απέσπασε το βραβείο «Wolfson Economics Prize», - και στη «συνταγή» του, που για χώρες όπως η Ελλάδα προβλέπει την έξοδο σε συνδυασμό με την υποτίμηση του νομίσματος και μια ευρεία αναδιάρθρωση χρέους, παρατηρεί πως η υποτίμηση δεν απαντά σε όλα τα προβλήματα, που σε πολλές χώρες αφορούν την πραγματική οικονομία, την παραγωγικότητα εργασίας, την αξιοποίηση κεφαλαίου και την ποιότητα των παραγόμενων προϊόντων. Και όλα αυτά, σημειώνει, λειτουργούν βέβαια πολύ καλά στη Γερμανία, αλλά δεν μπορεί κανείς να συγχέει την Ελλάδα με τη Γερμανία, καθώς είναι δύσκολο -και ίσως αδύνατο- να διορθώνονται με νομισματικά «τεχνάσματα», όπως με μια υποτίμηση, οι ελλείψεις στην πραγματική οικονομία.

Βέβαια, μια υποτίμηση του νομίσματος μπορεί να βοηθήσει στη διόρθωση των τιμών και του κόστους και κανείς θα έπρεπε να μειώσει το κόστος στην Ελλάδα και στην Ιταλία κατά 30-40% για να επανακτήσουν την ανταγωνιστικότητά τους, κάτι που όμως είναι αδύνατο να επιτευχθεί με μια πραγματική προσαρμογή εντός της Ευρωζώνης. Διότι ακόμη και αν η Ελλάδα αυξήσει την παραγωγικότητά της με ρυθμό μισής ποσοστιαίας μονάδας ταχύτερα από τη Γερμανία -κάτι που θα ήταν από μόνο του ένα θαύμα- θα χρειαζόταν 60 έως 80 χρόνια μέχρι να μειώσει τη διαφορά κόστους με τη Γερμανία, όμως κανείς δεν έχει 60 χρόνια στη διάθεσή του και άρα η έξοδος από την Ευρωζώνη είναι η μόνη λογική λύση.