Γερμανική τάξις καθ' άπασαν την ΕΕ!

Γράφει ο Γιώργος Δελαστίκ,

αναδημοσίευση από την εφημερίδα «Έθνος».

Αυτοί που ανησυχούσαν για τις καταθέσεις τους μπορούν να κοιμούνται ήσυχοι, τουλάχιστον για τους επόμενους μήνες. Μετά τη συντριπτική επιβολή των γερμανικών θέσεων στη σύνοδο κορυφής της ΕΕ την Πέμπτη και την Παρασκευή με το ασύλληπτο σκορ του 26-1 (!), η Ευρωζώνη δεν απειλείται με άμεση διάλυση, άρα το ευρώ παραμένει για την ώρα κοινό νόμισμα και επομένως οι καταθέσεις σε ευρώ δεν κινδυνεύουν λόγω ενδεχόμενης εξαφάνισής του.

Οι εισοδηματίες καταθέτες μπορούν να ησυχάσουν. Αντιθέτως, οι εργαζόμενοι ή συνταξιούχοι μικροκαταθέτες μάλλον θα πρέπει να το πάρουν απόφαση ότι καταθέσεις σε λίγο δεν θα έχουν. Οχι επειδή θα τις χάσουν εξαιτίας κάποιας νομισματικής αναταραχής, αλλά επειδή με την πολιτική αέναης λιτότητας και φτώχειας σε όλες τις χώρες της ΕΕ που επέβαλε η καγκελάριος Ανγκελα Μέρκελ, οι ίδιοι οι εργαζόμενοι και οι συνταξιούχοι θα υποχρεωθούν να «φάνε» τις καταθέσεις τους, γιατί με τους μισθούς και τις συντάξεις τους θα είναι πλέον αδύνατον να τα βγάλουν πέρα! Αυτό είναι το ουσιαστικό αποτέλεσμα της συνόδου κορυφής της ΕΕ.

Για τους μισθοσυντήρητους και τους μικρομεσαίους από εδώ και πέρα το ευρώ θα συμβολίζει την οικονομική δυσπραγία, τη στέρηση, τη φτώχεια, τη μιζέρια.

Αυτά τα κοινωνικά στρώματα θα γίνονται διαρκώς φτωχότερα για τα επόμενα πολλά χρόνια. Η αιτία αυτής της ζοφερής προοπτικής είναι ότι μέσω της μείωσης των μισθών και συντάξεων και μέσω της ολοένα και μεγαλύτερης φορολογικής εξουθένωσης των λαϊκών και μεσαίων στρωμάτων συντελείται μια κολοσσιαία αναδιανομή του υφιστάμενου και του παραγόμενου κοινωνικού πλούτου εις βάρος των οικονομικά ασθενέστερων τάξεων.

Ποτέ διαδικασίες τέτοιου τύπου δεν διακόπτονται οικειοθελώς από τις κυβερνήσεις και τις ελίτ που τις έχουν θέσει σε κίνηση. Τις συνεχίζουν μέχρις ότου σημειωθούν κοινωνικές εξεγέρσεις και απειληθούν επαναστάσεις και ανατροπές. Μόνο τότε το κατεστημένο οδηγείται εκόν άκον σε αλλαγή πολιτικής. Κάτι τέτοιο όμως δεν είναι μέχρι στιγμής ορατό πουθενά στον ευρωπαϊκό ορίζοντα, σε καμία χώρα, άρα το φυσιολογικό είναι η συνέχιση αυτής της πολιτικής λεηλασίας των εισοδημάτων και υποβάθμισης του βιοτικού επιπέδου των Ευρωπαίων εργαζομένων, πρωτίστως βεβαίως των Ελλήνων, όπως ήδη παρατηρούμε.

Εχουμε να κάνουμε με ένα βαθύτατα πολιτικό πρόβλημα που φυσικά έχει σοβαρότατες οικονομικές και κοινωνικές παραμέτρους. Δεν έχουμε να κάνουμε με κάποιο οικονομικό πρόβλημα τεχνοκρατικού χαρακτήρα. Είναι εντελώς εσφαλμένη η θεώρηση του ζητήματος π.χ. από τη σκοπιά του αν η πολιτική που επιβάλλει η Μέρκελ σε όλη την Ευρώπη στραγγαλίζει την ανάπτυξη.

Το Βερολίνο γνωρίζει άριστα ότι αυτή η πολιτική οδηγεί στην ύφεση και όχι στην ανάπτυξη. Η ύφεση όμως στην υπόλοιπη ΕΕ είναι αυτή που υπηρετεί τα γερμανικά σχέδια ηγεμονίας στην ευρωπαϊκή ήπειρο! Η ύφεση δηλαδή συνιστά στρατηγική επιλογή της Γερμανίας για να επιβάλει την επικυριαρχία της στην Ευρώπη, δεν αποτελεί ένα ανεπιθύμητο αποτέλεσμα μιας κακής οικονομικής πολιτικής!

Δεν έχουμε δηλαδή να κάνουμε με κάποιο «γερμανικό λάθος», αλλά με μια συνειδητή επιλογή κορυφαίας σημασίας.

Το ζήτημα επομένως δεν είναι να πειστούν οι Γερμανοί ότι δήθεν κάνουν λάθος και έτσι να διορθώσουν και να αλλάξουν την πολιτική τους, αλλά να συναντήσουν τόσο ισχυρή αντίσταση ώστε να διαπιστώσουν ότι αυτή η πολιτική δεν περνάει και να αναγκαστούν να την εγκαταλείψουν.

Αυτό όμως για την ώρα παραμένει όνειρο θερινής νυκτός. Στις Βρυξέλλες έγινε το ακριβώς αντίθετο. Οι ηγέτες 25 κρατών-μελών της ΕΕ υπέκυψαν και συμπαρατάχθηκαν με το Βερολίνο, παρ' όλο που ήταν εξόφθαλμο ότι πολλοί από αυτούς διαφωνούσαν με τις γερμανικές θέσεις.

Από τη στιγμή που συνέβη αυτό, γιατί άραγε θα έπρεπε κανείς να ελπίζει ότι οι Γερμανοί θα αλλάξουν πολιτική; Τέτοιες ελπίδες είναι παντελώς αβάσιμες.

ΕΛΛΑΔΑ: Ατελείωτο μαρτύριο διαρκών εξετάσεων!

Δεν εκδιώκεται άμεσα η Ελλάδα από την Ευρωζώνη. Οχι μόνο γιατί δεν υπάρχει καμία απολύτως νομική βάση για να γίνει αυτό νομίμως, αλλά και γιατί είναι τόσο άθλια η δημοσιονομική κατάσταση όλων σχεδόν των χωρών της ζώνης του ευρώ, ώστε είναι αδύνατον να βρεθούν κάποια κριτήρια που να ορίζουν οι συνθήκες και να τα παραβιάζει μόνο η Ελλάδα και όχι π.χ. η... Γαλλία ή η Ιταλία! Αυτό που θα γίνει όμως είναι μια διαδικασία διαρκών ετήσιων στόχων ελλείμματος και χρέους που οι Γερμανοί ελπίζουν ότι θα τους πιάνουν όλα τα κράτη της Ευρωζώνης πάση θυσία, με τεράστιο κοινωνικό κόστος καταβαράθρωσης του βιοτικού επιπέδου των λαών τους. Ενα ατελείωτο μαρτύριο διαρκών εξετάσεων.