Σε τι χρησιμεύουν οι πυρκαγιές;

Του Τάκη Θεοδωρόπουλου.

Αναδημοσίευση από την εφημερίδα «Νέα».

Στην απρόσκοπτη ανοδική πορεία που ακολούθησε η Ελλάδα της μεταπολίτευσης ώς την ευρωπαϊκή της ολοκλήρωση - πού το θυμήθηκα το απολίθωμα - οι πυρκαγιές του καλοκαιριού πρόσφεραν κατ' αρχάς ορισμένα λεκτικά μνημεία στη συλλογική μας μνήμη. Από τις περίφημες εκείνες «κουκουνάρες» του αείμνηστου Γεωργίου Ράλλη ώς τον «στρατηγό άνεμο» του Βύρωνα Πολύδωρα μας υπενθύμιζαν πως κάθε σοβαρή πολιτική στηρίζεται κατ' αρχάς στη σφαιρική ερμηνεία της πραγματικότητας.

Χωρίς βέβαια να παραγνωρίζω τη συμβολή τους στην παραγωγή νομοθετικού έργου. Δεν ξέρω αν οι πυρκαγιές του καλοκαιριού μπορούν να ανταγωνιστούν σε παραγωγικότητα την οικοδόμηση αυθαιρέτων που θα νομιμοποιηθούν ή τα φορολογικά νομοσχέδια που θα καλύψουν τα ελλείμματα. Εκείνο που ξέρω είναι πως η αυστηρότητα με την οποία προστατεύει ο εκάστοτε νομοθέτης τα καμένα του περασμένου καλοκαιριού συνεισέφερε όσο τίποτε άλλο στη διαμόρφωση του νομικού μας πολιτισμού.

Οφείλουμε να συνυπολογίσουμε και την τόνωση της εθνικής μας υψηλοφροσύνης. Τα καμένα στρέμματα των δασών μας ήταν η έμπρακτη απόδειξη πως η Ελλάδα, στην προ Μνημονίου εποχή, υπήρξε μια μικρή αλλά ισχυρή δύναμη της Βαλκανικής. Αλλο να το ψάλλει από άμβωνος ο κ. Ανθιμος και άλλο να το βλέπεις με τα ίδια σου τα μάτια. Οταν τόσες μυστικές υπηρεσίες συνωμοτούν εναντίον των δασών σου ποια άλλη απόδειξη θες για να πεισθείς πως σε φθονούν και σε φοβούνται;

Εμείς βέβαια, πονηρότατοι σαν τον πρόγονό μας τον Οδυσσέα, ξέραμε να αντιμετωπίζουμε με τον καλύτερο τρόπο τα δόλια σχέδιά τους. Οποτε αντιλαμβανόμασταν πως κάποιος ήθελε να αποσυντονίσει τον κρατικό μηχανισμό μας ανάβοντας εστίες φωτιάς ανά την επικράτεια, τον αποσυντονίζαμε από μόνοι μας ακυρώνοντας με τον αποτελεσματικότερο τρόπο τα δόλια σχέδιά του. Τι διυπουργικά ιδρύαμε, τι αρμοδιότητες μοιράζαμε σε διάφορες υπηρεσίες, άλλος για τα πεύκα, άλλος για τα βουνά πάνω από χίλια μέτρα υψόμετρο κι άλλος για τις βαλανιδιές. Η εφευρετικότητά μας προκειμένου να πάρουμε την μπουκιά μέσα από το στόμα των διαφόρων σκοτεινών πρακτόρων αποδείχθηκε αντάξια της εφευρετικότητας με την οποία κατανείμαμε τα ευρωπαϊκά προγράμματα. Υπάρχει βέβαια και η παράμετρος της καθαρής βλακείας, όμως αυτή δεν αφορά μόνον τις πυρκαγιές.

Πάντως δεν θέλω κανείς να πιστέψει πως οι πυρκαγιές στους δύσκολους καιρούς του Μνημονίου έχουν καταντήσει άχρηστη πολυτέλεια. Προχθές, κι ενώ είχαν καεί 47.000 στρέμματα στον Εβρο, άκουσα τον αρχηγό της Πυροσβεστικής να λέει πως το Σώμα έκανε το καθήκον του, πως ο μηχανισμός κινητοποιήθηκε από την πρώτη κιόλας στιγμή, πως ζητήθηκε εγκαίρως η βοήθεια από τη Γαλλία και την Ιταλία. Η ερώτηση βέβαια ήταν αν θεωρεί πως η πυρκαγιά έχει τεθεί υπό έλεγχο, όμως το θέμα δεν είναι εκεί. Οπως και με το έλλειμμα, έτσι και με τις πυρκαγιές. Το ζητούμενο δεν είναι η αδυναμία αντιμετώπισής τους.

Το ζητούμενο είναι να πάρεις τα κατάλληλα μέτρα.