Ο Lobo (Λόμπο) ήταν o λύκος που μαζί με την αγέλη του έγινε η "μάστιγα" στην κοιλάδα Currumpaw του Νέου Μεξικού στα τέλη του 19ου αιώνα. Οι λύκοι στην Αμερική εκείνης της περιόδου, έχοντας χάσει την φυσική άγρια λεία τους, λόγω του ανελέητου κυνηγιού από τους εποίκους, ψάχνοντας για θηράματα, στράφηκαν στην κτηνοτροφία των εποίκων. Η αγέλη του Lobo, σκότωνε συνέχεια πρόβατα και οι καταστροφές που προκαλούσε ήταν τεράστιες. Οι έποικοι μεταχειρίζονταν διάφορα μέσα-παγίδες, δηλητηριασμένα δολώματα, παγάνες, κ.α. για να τον πιάσουν αλλά αποδείχθηκε ότι αυτό ήταν μάταιος κόπος. Επικύρηξαν έτσι τον Lobo για 1.000$ , ποσό τεράστιο για την εποχή εκείνη, ενέργεια που τελικά προσέλκυσε πολλούς κυνηγούς στο κυνήγι του Lobo!
Ανάμεσά τους και ο Ernest Thompson Seton. Όσα τεχνάσματα και αν χρησιμοποίησε κι εκείνος, δεν μπόρεσε να ξεγελάσει τον Λόμπο. Ήταν αδύνατο να τον πιάσει κανείς. Όλα τα μάντευε, μυριζόταν αμέσως τον κίνδυνο και πάντα ξέφευγε. Ώσπου μια μέρα οι άνθρωποι ανακάλυψαν το αδύνατο σημείο του: ήταν μία λευκή λύκαινα, η Μπλάνκα (Blanca) , η οποία ήταν το ταίρι του Λόμπο. Ο Σέτον τοποθέτησε διάφορες παγίδες σε ένα στενό πέρασμα, σκεπτόμενος ότι η Μπλάνκα θα έπεφτε σε κάποια από αυτές τις παγίδες, τις οποίες ο Λόμπο είχε καταφέρει να αποφύγει. Το σχέδιο του Σέτον πέτυχε. Η Μπλάνκα έπεσε σε μία παγίδα και ο Σέτον την βρήκε να ουρλιάζει με τον Λόμπο στο πλευρό της. Ο Λόμπο έτρεξε σε μια ασφαλή απόσταση και παρακολούθησε τον Σέτον και τους άντρες του να σκοτώνουν την Μπλάνκα σπάζοντας το λαιμό της με σχοινιά δεμένα στα άλογά τους. Ο Σέτον άκουσε τις κραυγές του Λόμπο λίγες μέρες αργότερα και περιέγραψε πως είχαν "μια αναμφισβήτητη νότα θλίψης... Δεν ήταν πια το δυνατό, προκλητικό ουρλιαχτό αλλά ένας μακρύς θρήνος". Παρά το γεγονός ότι ο Σέτον αισθάνθηκε τύψεις για το πένθος που προκάλεσε στον Λόμπο, συνέχισε το σχέδιό του να τον πιάσει.
Παρά τον κίνδυνο, ο Λόμπο ακολούθησε τη μυρωδιά της Μπλάνκα μέχρι το ράντσο του Σέτον. Ο Σέτον τοποθέτησε περισσότερες παγίδες χρησιμοποιώντας το πτώμα της Μπλάνκα για να πάρουν τη μυρωδιά της. Στις 31 Ιανουαρίου 1894 ο Λόμπο πιάστηκε έχοντας όλα του τα πόδια παγιδευμένα. Όταν τον πλησίασε ο Σέτον, ο Λόμπο παρά τα τραύματά του στάθηκε και ούρλιαξε. Η γενναιότητα του Λόμπο και η αφοσίωση στη σύντροφό του, άγγιξε τον Σέτον, ο οποίος δεν μπορούσε πια να τον σκοτώσει. Μαζί με τους άνδρες του έδεσαν τον Λόμπο, του έβαλαν φίμωτρο και τον οδήγησαν στο ράντσο. Ο Λόμπο αρνήθηκε να τους αναγνωρίσει ως αφεντικά. Οι άντρες τον αλυσόδεσαν και ο Λόμπο απλά κοίταξε προς τη στέπα. Το ίδιο βράδυ πέθανε χωρίς να εξακριβωθούν τα αίτια.Το τομάρι του Λόμπο διατηρείται στο Ernest Thompson Seton Memorial Library and Museum στο Νέο Μεξικό. Τα επόμενα χρόνια ο Σέτον έγραψε αρκετά έργα, πάντα με θέμα τα ζώα και τη φύση. Πέθανε στις 23 Οκτωβρίου 1946 στο Νέο Μεξικό όπου είχε αφοσιωθεί τα τελευταία του χρόνια στη μελέτη των ινδιάνικων έθιμων.Ο Σέτον μέχρι το θάνατό του, υπερασπίστηκε τον λύκο, ένα ζώο που μέχρι τότε ήταν δαιμονοποιημένο από τους εποίκους της Αμερικής, σε αντίθεση με την θέση που κατείχε στην κουλτούρα των γηγενών Αμερικάνων. Έγραψε χαρακτηριστικά: "Από την εποχή του Λόμπο, η ειλικρινή επιθυμία μου ήταν να πω στους ανθρώπους ότι κάθε άγριο πλάσμα αποτελεί από μόνο του πολύτιμη κληρονομιά που δεν έχουμε δικαίωμα να καταστρέψουμε."
Η Blanca στην παγίδα του Seton. |
Η ιστορία του Λόμπο άγγιξε τις καρδιές πολλών ανθρώπων τόσο στις Η.Π.Α. όσο και στον υπόλοιπο κόσμο. Ήταν εν μέρει υπεύθυνη για την αλλαγή της στάσης του Δυτικού Πολιτισμού απενάντι στη Άγρια Φύση και έδωσε το κίνητρο για την έναρξη του κινήματος για τη διατήρηση του Φυσικού Περιβάλλοντος και την προστασία της Άγριας Ζωής.
**************************
Δείτε οπωσδήποτε και το ντοκιμαντέρ του BBC, που ακολουθεί:
1 σχόλιο:
Μηπως θα μπορουσαμε να εχουμε υποτιτλους?Ευχαριστω!
Δημοσίευση σχολίου