Στο κυοφορούμενο Μνημόνιο η τρόικα αξιώνει να εγγραφούν έσοδα 50 δισ. ευρώ από ιδιωτικοποιήσεις μέχρι το 2015. Στην ουσία πρόκειται για πρόγραμμα γενικής εκποίησης του δημόσιου πλούτου. Στρατηγικοί τομείς, όπως η ενέργεια και οι συγκοινωνίες, αλλά και ευαίσθητα τμήματα της δημόσιας περιουσίας, όπως οι ακτές, θα ριχτούν βορά στα επιχειρηματικά συμφέροντα.
Το ποσό που ζητείται είναι μεγάλο. Το πιθανότερο οι αγοραστές να είναι ξένοι (με τους αναγκαίους Έλληνες υπεργολάβους), οι οποίοι θα σπεύσουν να εκμεταλλευθούν τις "ευκαιρίες" από την υποτίμηση των αξιών της δημόσιας περιουσίας.
Η εκποίηση, αν τελικώς επισυμβεί, θα ανατρέψει οικονομικές, πολιτικές και περιβαλλοντικές ισορροπίες εντάσσοντας τη χώρα με βίαιο τρόπο στην εποχή του διά βίου Μνημονίου. Πέρυσι η εποχή ξεκίνησε με τη δραματική μείωση του εισοδήματος των δημοσίων υπαλλήλων, φέτος συνεχίζεται με τη διάλυση των εργασιακών σχέσεων και την εκτόξευση της ανεργίας ως μοχλών συρρίκνωσης του εισοδήματος στον ιδιωτικό τομέα.
Την επόμενη τριετία η "προσπάθεια εξυγίανσης" θα συνεχιστεί με την εκποίηση των "ασημικών" του Δημοσίου.
Τι είδους ανάπτυξη, όμως, επιφυλάσσουν για τη χώρα, οψέποτε βγει από την κρίση; Με νευραλγικούς τομείς, όπως η ενέργεια, σε ιδιωτικά χέρια, με το περιβάλλον υποθηκευμένο στο real estate και τον υπερτουρισμό, με τη δημόσια διοίκηση να διαλύεται με τις αλλεπάλληλες μειώσεις προσωπικού (και χθες η τρόικα άφησε να εννοηθεί ότι έρχεται νέος κύκλος απολύσεων), με τις τράπεζες αιμοδοτούμενες με το παραπάνω από το κρατικό ταμείο, με την απασχόληση διαλυμένη, τι είδους μέλλον περιμένει την κοινωνία και ιδιαίτερα τους νέους;
Το Μνημόνιο ολοένα και περισσότερο μοιάζει με βαρέλι δίχως πάτο. Κάθε επικαιροποίησή του οδηγεί σε μεγαλύτερο ροκάνισμα του κοινωνικού πλούτου και της περιουσίας των πολιτών. Όσοι θεωρούν ότι η κοινωνία θα δεχτεί μοιρολατρικά αυτή την προοπτική, ας κοιτάξουν δίπλα, π.χ. στο Κάιρο. Παρά τις μεγάλες διαφορές, ας μην εφησυχάζουν, γιατί, όπως το πάνε, κι εμείς στο τέλος θα έχουμε "να χάσουμε μόνον τις αλυσίδες μας".
*******************
Αναδημοσίευση από εδώ: Βαρέλι δίχως πάτο 
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου