Κάτι ξεφεύγει μονίμως από τους υπερασπιστές της κυβερνητικής πολιτικής που επικαλούνται την κατάσταση έκτακτης ανάγκης και τον εκβιασμό των δανεισμών για να δικαιολογήσουν τα πρωτοφανή κυβερνητικά μέτρα: η νέα κυβέρνηση παρέλαβε μεν μια προβληματική οικονομία, αλλά με τους χειρισμούς της μετέβαλε το πρόβλημα σε αδιέξοδο και βρόχο...
Δεν αξιοποίησε καμμία από τις υπαρκτές δυνατότητες που είχε στη διάθεσή της (επείγον αίτημα για χρονική επιμήκυνση των προθεσμιών για το χρέος, με ταυτόχρονη αίτηση για χαμηλότοκο δανεισμό, και όλα αυτά νωρίς -από τον Οκτώβριο ακόμα- καθιστώντας σαφές στους εταίρους ότι υπήρχε κίνδυνος χρεωκοπίας, όπερ σημαίνει για τους ίδιους και τις τράπεζές τους άμεσο κίνδυνο μεγάλων απωλειών)... Ομως αυτά φαντάζουν συμπεριφορές από άλλον πλανήτη, όταν μιλάμε για «δεδομένους», οι οποίοι το μόνο που είχαν στο μυαλό τους ήταν πώς θα συμβιβάσουν τον ασύστολο προεκλογικό λαϊκισμό τους («Λεφτά υπάρχουν», αυξήσεις κ.ά.), με τη μετεκλογική αδυναμία να υλοποιηθούν οι εξαγγελίες... Αλλά μήπως κινήθηκαν με συνέπεια έστω στο πλαίσιο των δικών τους επιλογών; Εσπευσαν από την πρώτη στιγμή να εξαγγείλουν και να εφαρμόσουν τα μέτρα που κατά τη γνώμη τους θα έβγαζαν τη χώρα από το αδιέξοδο; Οχι, βέβαια... Με διαρκώς αλληλοαναιρούμενες δηλώσεις, με διαβεβαιώσεις ότι θα υλοποιηθεί το... προεκλογικό πρόγραμμα και με ταξίδια εντυπώσεων, πέρασαν κρίσιμοι μήνες μέχρι να δοθεί το πράσινο φως για την ενίσχυση. Εν τω μεταξύ, το κλίμα που είχε δημιουργηθεί (πρωτίστως με δηλώσεις του πρωθυπουργού περί χρεωκοπίας κ.λπ.) εκτίναξε στα ύψη τα spreads και διαμόρφωσε διεθνώς την εικόνα μιας χώρας-επαίτη, η οποία θα ζει εφεξής επιτηρούμενη και πλήρως εξαρτημένη. Οπως και έγινε... Μάρτυς αδιάψευστος το Μνημόνιο, αυτό το φρικώδες κατοχικό αποτύπωμα, αιώνιο στίγμα για τον Γ. Παπανδρέου και τους ποικιλώνυμους υποστηρικτές του.
Δεν αξιοποίησε καμμία από τις υπαρκτές δυνατότητες που είχε στη διάθεσή της (επείγον αίτημα για χρονική επιμήκυνση των προθεσμιών για το χρέος, με ταυτόχρονη αίτηση για χαμηλότοκο δανεισμό, και όλα αυτά νωρίς -από τον Οκτώβριο ακόμα- καθιστώντας σαφές στους εταίρους ότι υπήρχε κίνδυνος χρεωκοπίας, όπερ σημαίνει για τους ίδιους και τις τράπεζές τους άμεσο κίνδυνο μεγάλων απωλειών)... Ομως αυτά φαντάζουν συμπεριφορές από άλλον πλανήτη, όταν μιλάμε για «δεδομένους», οι οποίοι το μόνο που είχαν στο μυαλό τους ήταν πώς θα συμβιβάσουν τον ασύστολο προεκλογικό λαϊκισμό τους («Λεφτά υπάρχουν», αυξήσεις κ.ά.), με τη μετεκλογική αδυναμία να υλοποιηθούν οι εξαγγελίες... Αλλά μήπως κινήθηκαν με συνέπεια έστω στο πλαίσιο των δικών τους επιλογών; Εσπευσαν από την πρώτη στιγμή να εξαγγείλουν και να εφαρμόσουν τα μέτρα που κατά τη γνώμη τους θα έβγαζαν τη χώρα από το αδιέξοδο; Οχι, βέβαια... Με διαρκώς αλληλοαναιρούμενες δηλώσεις, με διαβεβαιώσεις ότι θα υλοποιηθεί το... προεκλογικό πρόγραμμα και με ταξίδια εντυπώσεων, πέρασαν κρίσιμοι μήνες μέχρι να δοθεί το πράσινο φως για την ενίσχυση. Εν τω μεταξύ, το κλίμα που είχε δημιουργηθεί (πρωτίστως με δηλώσεις του πρωθυπουργού περί χρεωκοπίας κ.λπ.) εκτίναξε στα ύψη τα spreads και διαμόρφωσε διεθνώς την εικόνα μιας χώρας-επαίτη, η οποία θα ζει εφεξής επιτηρούμενη και πλήρως εξαρτημένη. Οπως και έγινε... Μάρτυς αδιάψευστος το Μνημόνιο, αυτό το φρικώδες κατοχικό αποτύπωμα, αιώνιο στίγμα για τον Γ. Παπανδρέου και τους ποικιλώνυμους υποστηρικτές του.
****Οι μετανάστες που φεύγουν, τα μαγαζιά που κλείνουν, οι άνεργοι που πληθαίνουν, ο φόβος που σκιάζει τη χώρα. Και μια σιωπή παγερή, όπως στις καουμπόικες ταινίες πριν από το πιστολίδι...
Γιάννης Τριάντης.
*************
Αναδημοσίευση από εδώ: Κατοχικό αποτύπωμα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου