Κατενθουσιασμένοι οι "Φαϊνάνσαιλ Τάιμς" του Λονδίνου. "Η Ευρώπη μπαίνει σε εποχή σφιξίματος του ζωναριού" πανηγυρίζουν με οκτάστηλο τίτλο τους. Διθυραμβική η αρχή της ανάλυσής τους: "Ανάμεσα σε κραυγές οργής και εκφράσεις δυσπιστίας, μια νέα εποχή λιτότητας έφτασε στην Ευρώπη. Οι κυβερνήσεις σε όλη την Eυρωζώνη επιβάλλουν περικοπές σε κλίμακα πρωτοφανή για δεκαετίες...". Στην απέναντι όχθη του Ατλαντικού, η "Γουόλ Στριτ Τζέρναλ" δεν κρύβει τη χαιρεκακία της, "Οι κυβερνητικές δαπάνες θα πρέπει να περικοπούν, ωθώντας αναπότρεπτα προς τα κάτω την απασχόληση στον δημόσιο τομέα και τα επιδόματα ευημερίας" γράφει και υπογραμμίζει: "Τόσο βαθιά είναι η πρόκληση, ώστε πιθανόν θα κλονίσει εκ θεμελίων το ακριβό κοινωνικό μοντέλο της Δυτικής Ευρώπης - το σύστημα στήριξης από το κράτος που βοηθάει τους πολίτες από την κούνια μέχρι τον τάφο και για το οποίο σύστημα αρέσει στους Ευρωπαίους πολιτικούς να καυχώνται". Η γερμανική "Ντι Βελτ" κινείται κι αυτή στο ίδιο μήκος κύματος: "Στην Ευρώπη αρχίζει η λιτότητα" θριαμβολογούσε στους τίτλους της.
Εξουθενωτικά μέτρα λιτότητας στην Ελλάδα. Πρωτοφανή μέτρα και στην Ισπανία, όπως και στην Πορτογαλία. Ακόμη χειρότερα στην Ιρλανδία. Στην Ιταλία, η κυβέρνηση Μπερλουσκόνι ετοιμάζεται να παγώσει τους μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων, να αυξήσει τα ηλικιακά όρια συνταξιοδότησης κ.λπ. Ακόμη και στην ίδια τη... Γερμανία η κυβέρνηση Μέρκελ ετοιμάζεται να περικόψει τα οικογενειακά επιδόματα και τις δαπάνες για την εκπαίδευση, προκαλώντας αντιδράσεις ακόμη και υπουργών!
Αυτό το αμόκ λιτότητας σε όλες τις χώρες της ΕΕ εξαπολύεται εν μέσω γοερών κραυγών για τη "σωτηρία του ευρώ", για τη "δυσπιστία των αγορών" και άλλες παρόμοιες φραστικές πομφόλυγες που όσο περνάει ο καιρός ηχούν όλο και πιο υποκριτικές.
Πυκνώνουν οι υποψίες ότι οι κυβερνήσεις της ΕΕ έχουν ενορχηστρώσει αυτή την εκστρατεία ιδεολογικής τρομοκρατίας εναντίον των Ευρωπαίων πολιτών με τα χρέη, τα ελλείμματα, την "καταβαράθρωση" του ευρώ κ.λπ. με στόχο να ενσταλάξουν τον φόβο στους εργαζόμενους, στους συνταξιούχους και γενικά στα οικονομικά ασθενέστερα κοινωνικά στρώματα, ώστε να παραλύσουν τις αντιδράσεις τους στα μέτρα λιτότητας που στρέφονται εναντίον τους.
Αν προς στιγμήν δεχτούμε χάριν συζητήσεως το παραμύθι ότι τα μέτρα του ΔΝΤ και της ΕΕ επιβλήθηκαν ως τιμωρία κατά των Ελλήνων επειδή ο Καραμανλής είπε ψέματα για το πραγματικό ύψος του ελλείμματος, γιατί πρέπει να κοπεί τώρα το επίδομα παιδιού που έδινε εφάπαξ για κάθε νεογέννητο η ισπανική κυβέρνηση; Γιατί πρέπει τώρα να υποβαθμιστεί η δημόσια εκπαίδευση στη Γερμανία; Γιατί πρέπει να παγώσουν οι μισθοί των δημοσίων υπαλλήλων στην Ιταλία και στην Πορτογαλία; Ολα αυτά τα προκάλεσαν οι στατιστικές λαθροχειρίες του Καραμανλή;
Οχι βέβαια! Κάποιο λάκκο έχει η φάβα. Πενήντα χρόνια ολόκληρα υπάρχει το κράτος πρόνοιας στην Ευρώπη, τώρα τους ήρθε να το αμφισβητήσουν; Γιατί; Το άντεχε η κατά πολύ φτωχότερη Ευρώπη του 1960, του 1970, του 1980 και δεν αντέχει το κόστος του η ζάπλουτη Ευρώπη του 2010; Ποιος κοροϊδεύει ποιον σε αυτή την ιστορία;
Υπάρχει ένα ακόμη κρισιμότατο ζήτημα που δεν θίγει κανείς: Τι συνέβη και στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες (και στις ΗΠΑ) το δημόσιο χρέος εκτινάχθηκε δέκα και είκοσι εκατοστιαίες μονάδες ή και περισσότερο μέσα στα μόλις δύο τελευταία χρόνια;
Σε καμία απολύτως χώρα της Ευρωζώνης δεν δόθηκε η ελάχιστη πρόσθετη κοινωνική παροχή στους εργαζόμενους ή στους συνταξιούχους αυτή τη διετία. Πουθενά δεν δόθηκαν σημαντικές ή έστω αξιόλογες αυξήσεις στους μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων και στις συντάξεις. Πού πήγαν λοιπόν τα λεφτά και αυξήθηκε το δημόσιο χρέος σε βαθμό που να πρέπει οι κυβερνήσεις της ΕΕ να κόβουν τους μισθούς και τις συντάξεις για να μπορέσουν υποτίθεται να το εξυπηρετήσουν;
Η απάντηση είναι απλή: τα λεφτά πήγαν στους απατεώνες του χρηματοπιστωτικού συστήματος, οι οποίοι αφού διασώθηκαν με κρατικά χρήματα, τώρα απειλούν τα... κράτη με χρεοκοπία και "γδέρνουν" τους λαούς της Ευρώπης! Χάριν αυτών κόβονται μισθοί και συντάξεις!
Προσέξτε πολύ μην εξεγερθούν!
Προειδοποιεί το βρετανικό περιοδικό "Εκόνομιστ" τους ηγέτες της ΕΕ να προσέχουν μέχρι πού ωθούν τα πράγματα. "Η βία στην Ελλάδα είναι μια υπόμνηση ότι οι δημοκρατικές κυβερνήσεις μπορούν να επιβάλουν μόνο τόση σκληρότητα, μέχρι του σημείου πριν ξεσηκωθεί ο λαός" γράφει και τονίζει: "Ακόμη και αν δεχθείς ότι τα ελλείμματα πρέπει να πέσουν και οι οικονομίες πρέπει να εκσυγχρονιστούν, κανένας δεν μπορεί να είναι απολύτως σίγουρος ποιο από τα δύο θα έρθει πρώτο - η οικονομική ανάπτυξη ή η κοινωνική εξέγερση!". "Υπάρχει αυξανόμενη ανησυχία ότι τέτοιες εκδηλώσεις λαϊκής οργής θα εξαπλωθούν περισσότερο" συμφωνούν και οι "Φαϊνάνσιαλ Τάιμς".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου