Με αφορμή το διάγγελμα του Παπανδρέου προς τον Ελληνικό λαό.

Μία πιθανόν πολύ αφελής απορία:

Αντε και τα πήραμε τα μέτρα...

Πες, δηλαδή, πως θα βελτιωθούν μέσα στον χρόνο τα δημοσιονομικά και θα 'ναι προσεγγίσιμος ο «εθνικός στόχος» για μείωση του ελλείμματος.

Ας υποθέσουμε ακόμη ότι ο φοβισμένος κόσμος δεν αντιδρά στις περικοπές των μισθών, στην άγρια φορολογία, στην ιλιγγιώδη ανεργία και θα αντέξει τα ποικίλα δράματα που δημιουργεί η δραστική -και δραματική- μεταβολή των συνθηκών που όριζαν τη ζωή του.

Και λοιπόν;

Πέρα από τα εύσημα της Ενωσης και κάποια πιθανή μείωση του spread, που θα επιτρέπει δανεισμό με λιγότερο επαχθείς όρους, ποια βελτίωση βλέπεις προοπτικά στα εν γένει οικονομικά της χώρας;

Με τις υποσχέσεις της κυβέρνησης για «ρευστό στην αγορά» να μένουν στο ράφι, με τις επιχειρήσεις να φυτοζωούν ή να κλείνουν και με την παντελή απουσία οιουδήποτε Σχεδίου, ουδεμία βελτίωση φαντάζει πιθανή ή εφικτή.

Κι έτσι, με την παραγωγική μηχανή μαραμένη και λιπόθυμη, θα έρθει γρήγορα η στιγμή που θα τιναχτούν πάλι όλα στον αέρα, καθώς τα έσοδα θα διατίθενται κυρίως για την αποπληρωμή του θηριώδους χρέους και δεν θα υπάρχει σταγόνα έστω και για στοιχειώδεις παροχές σ' έναν κόσμο που θα ζει εφιαλτικές στιγμές.

Επομένως, τα επαπειλούμενα σκληρά μέτρα θα παγιωθούν, μιας και θα αποτελούν τη βασική πηγή εσόδων για το ταμείο του κράτους...

Και πού 'σαι: Ξέχνα και τις προεκλογικές παροχές, τις οποίες συνηθίζουν οι εκ περιτροπής κυβερνώντες τη χώρα.

Το κυκλώπειο μάτι της Ενωσης θα αγρυπνεί, οπότε...

ΥΓ) Παμπάλαιο το παραμύθι της «εθνικής ομοψυχίας» και «εθνικής προσπάθειας». Αποτελεί ένα ισχυρό ιδεολογικό και προπαγανδιστικό μέσο της άρχουσας τάξης και των κυβερνήσεών της, απόλυτα ενταγμένο στη συνολική επιδίωξή τους να κρατάνε τους εργαζόμενους αλυσοδεμένους στην αντιλαϊκή πολιτική τους. Εκφράζει την πάγια τακτική της πλουτοκρατίας να ταυτίζει τα δικά της συμφέροντα με τα συμφέροντα γενικά του έθνους, αν και τα δικά της είναι διαμετρικά αντίθετα με αυτά των εργαζομένων. Στην πραγματικότητα αυτό που ζήτησε ο πρωθυπουργός απ’ τον λαό είναι κοινωνική υποταγή, ραγιαδισμός και να υπομείνει αδιαμαρτύρητα τον καινούργιο κοινωνικό και εργασιακό μεσαίωνα που θέλουν να μας επιβάλλουν ντόπιοι και ξένοι κεφαλαιοκράτες. Όταν οι οικονομικοί δείκτες ήταν σε πλήρη άνθηση, τότε κανείς δεν μιλούσε και για "μοίρασμα" των κερδών στους εργαζόμενους, τώρα όμως που οι δείκτες "πνέουν τα λοίσθια", όλοι μιλούν για εθνική ομοψυχία και για ... μοίρασμα των βαρών στις πλάτες των εργαζομένων!

ΑΙΔΩΣ ΑΡΓΕΙΟΙ!

Βέβαια η ευθύνη για ότι συμβαίνει και ότι θα συμβεί στην Χώρα μας, είναι αποκλειστικά δικιά μας! Μήν ξεχνάμε ότι οι Λαοί έχουν τους ηγέτες που τους αξίζουν!