Μονή Παναγίας Ρόμβης στα Ακαρνανικά όρη.

Στη δυτική πλευρά των Ακαρνανικών βουνών, σε εξαιρετικά δυσπρόσιτη περιοχή βρίσκεται το μοναστήρι της Ρόμβης ή Ρόμβου που είναι αφιερωμένο στο Γενέσιο της Θεοτόκου.Το καθολικό είναι κτισμένο στη βόρεια πλευρά του μοναστηριού ενώ στη δυτική και ανατολική πλευρά είναι πρόσφατα κτισμένα κελλιά.Κατά παράδοση η ίδρυση της μονής έγινε 100 χρόνια μετά την άλωση της Κων/λης.Σύμφωνα με άλλη διήγηση η μονή ιδρύθηκε απ' όσους μοναχούς γλύτωσαν απ' την καταστροφή του μοναστηριού του Αγίου Βλασίου στα Σκλάβαινα μετά το 1002.Σύμφωνα μέ τρίτη διήγηση το όνομα Ρόμβη ή Ρόμβου οφείλεται στο ότι η ευρεθείσα εικόνα της Παναγίας ήλθε από τη Ρώμη κατά την εποχή της εικονομαχίας, ενώ υπάρχει και τέταρτη σύμφωνα με την οποία το έκτισαν οι κάτοικοι του χωριού <<Ρούνες>> μετά την καταστροφή του χωριού τους από πειρατές. 'Ισως η δεύτερη και τέταρτη διήγηση συνδέονται μεταξύ τους και σχετίζονται με επιδρομές Αράβων πειρτών που κατά τον ιστορικό κο Γεώργιο Φερεντίνο έγιναν στην Ακαρνανία στις αρχές του 11ου αιώνα.Καμία πάντως από τις εκδοχές αυτές δεν δικαιολογεί πλήρως την προέλευση του ονόματος. Το παλαιότερο αυτό μοναστήρι φαίνεται πως καταστράφηκε και πάλι και στη θέση του κατασκευάστηκε στις αρχές του 18ου αιώνα το σημερινό κτίσμα. Με το πέρασμα των αιώνων έγιναν πολλές αλλαγές και προσθήκες στο αρχικό οιδόμημα.Το μοναστήρι είναι φημισμένο στη περιοχή για το πλούτο του και για το ρόλο που διαδραμάτισε στην Ελληνική επανάσταση του 1821. Είχε πλούσια βιβλιοθήκη χειρογράφων και παλαιοτύπων, που διασκορπίστηκε μετά το 1930. Από επίσημα έγγραφα που σώζωταν μέχρι το 1930 στη μονή προέκυπτε ότι η οικονομική της συμβολή στην επανάσταση του 1821 ήταν μεγάλη. Ηταν επίσης καταφύγιο των ελλήνων επαναστατών και τόπος νοσηλείας τραυματιών. Το 1733 την επεσκέφθη ο 'Αγιος Κοσμάς ο Αιτωλός ο οποίος έμεινε σε αυτή τρείς ημέρες. Τελευταίοι ηγούμενοι που υπηρέτησαν στο μοναστήρι αναφέρονται οι Βαρθολομαίος Ζαβογιάννης από το Αρχοντοχώρι και Μελέτιος Σαρδελής.Το καθολικό που είναι ρυθμού μονόκλιτης <<βασιλικής>> και αποτελείται από μονόχωρη αίθουσα (7Χ4) με ημικυκλική αψίδα ανατολικά. Στη διπλανή φωτογραφία, το βλέπουμε από τη βόρεια πλευρά, παρατηρούμε πως είναι θεμελιωμένο σε τεράστιο και συμπαγή βράχο στο βόρειο τμήμα του οποίου σχηματίζεται μεγάλο βάραθρο. Το όνομα <<Ρόμβου>> το οφείλει στο μεγάλο και συμπαγή αυτό βράχο. Στο εσωτερικό του καθολικού διατηρούνται αρκετές τοιχογραφίες που σύμφωνα με επιγραφή που υπάρχει σ' αυτό χρονολογούνται απ' το 1751.Εσωτερικά στις μακριές πλευρές εφάπτονται τόξα μέχρι κάτω, και με τη βοήθεια εγκάρσιου τόξου δυτικότερα από το κέντρο του ναού, δημιουργούνται υποτυπώδη σφαιρικά τρίγωνα και αβαθής ακανόνιστος θόλος. Το ιερό χωρίζεται από το κύριο ναό με λιθόκτιστο τέμπλο ενώ ο νάρθηκας βρίσκεται τρεις βαθμίδες πάνω από το δάπεδο του κύριου ναού και σχηματίζει στην οροφή εγκάρσια καμάρα που απολήγει βόρεια σε στοά μήκους οχτώ μέτρων. Υπάρχουν δύο τοξωτές πύλες : μία στη δυτική πλευρά και μία στη νότια. Η στέγη είναι δίριχτη και πλακοσκέπαστη. Τα κελλιά του μοναστηριού κατεστράφηκαν πολλές φορές. Τελευταία πυρπολήθηκαν από τους Γερμανούς κατακτητές το 1942. Μάλιστα στις 13 Ιουλίου του 1944 οι Γερμανοί εκτέλεσαν στο νεκροταφείο της Βόνιτσας τον π. Ιάκωβο Μαυροκέφαλο (τότε ηγούμενο της μονής) μαζί με άλλους έξι λαικούς. Σήμερα έχουν κτιστεί καινούργια κελλιά γύρω από την αυλή του μοναστηριού μαζί με τραπεζαρία και άλλους βοηθητικούς χώρους. Εχει επίσης μεταφερθεί γεννήτρια για την ηλεκτροδότηση της μονής. Το μοναστήρι γιορτάζει στις 8 Σεπτεμβρίου, ημέρα κατά την οποία δέχεται πλήθος προσκυνητών.