Ο λήσταρχος Νταβέλης.

Ο Νταβέλης και η συμμορία του.

Ο Νταβέλης καταγόταν απο στα Στύρα Ευβοίας απο οικογένεια κουτσοβλάχικης καταγωγής. Το πραγματικό του όνομα ήταν Χρίστος Νάτσος.Είχε πανέμορφο σκούρο πρόσωπο με μάτια που "άστραφταν". Φορούσε πάντοτε βρώμικη φουστανέλλα μαύρο μαντήλι στο κεφάλι και είχε ένα μικρό σουγιά. Χειμαρώδης χαρακτήρας, λεβέντης, αποφασιστικός και πανούργος.Όταν ήρθε στην Αθήνα ένας ιερέας θείος του που βρισκόταν στη Μονή Πετράκη τον διόρισε ως γαλατά. Ήταν 20 ετών περίπου όταν πρωτοήρθε στην Αθήνα. Ο Νταβέλης είχε σκοπό στη ζωή του να παντρευτεί και να γίνει ένας καλός και τίμιος νοικοκύρης. Έτσι θα γινόταν αν δεν έμπαιναν στη ζωή του δύο πρόσωπα που στάθηκαν μια απο τις αιτίες που τον μετέτρεψαν στο φοβερότερο λήσταρχο της Ελληνικής Ιστορίας και συνάμα ηγέτη της πιο κτηνώδους συμμορίας. Αυτοί ήταν ο πάτερ-Συμεών και η οσία Νέζω. Να πως έγιναν τα πράγματα.Ο πάτερ Συμεών αν και "άνθρωπος του Θεού", λάτρευε ιδιαίτερα τις γυναίκες, πράγμα που τον έκανε να συνάψει ερωτικές σχέsεις με μια καλόγρια, τη Νέζω. H απόσταση που τους χώριζε όμως ήταν τεράστια.Ο πάτερ Συμεών σκέφτηκε πώς κάποιος θα'πρεπε να μεσολαβούσε μεταξύ τους έτσι ώστε να έχουν επικοινωνία μέσω αλληλογραφίας. Για κακή του τύχη, όπως θα δούμε κατόπιν, θεώρησε ως κατάλληλο άτομο τον Νταβέλη. Έτσι τον έπιασε μια μέρα και του είπε οτι καθώς πηγαίνει το γάλα στην κυρά Νέζω στη μονή όπου διέμενε, να της δώσει και ένα σημείωμα το οποίο έγραφε δήθεν για κάποιες δουλειές του μοναστηριού που της είχε αναθέσει .Ο ανύποπτος Νταβέλης παρέδωσε το σημείωμα στην καλόγρια και εκείνη με τη σειρά της του έδωσε ένα άλλο σημείωμα. Αυτό γινόταν συνεχώς, ώσπου ο Νταβέλης άρχισε πλέον να υποψιάζεται οτι κάτι ύποπτο συμβαίνει. Όταν ο πάτερ Συμεών του έδωσε ξανά γράμμα για να το παραδώσει στην καλόγρια, μπήκε στον πειρασμό και άνοιξε να το διαβάσει. Βλέποντας το,εξοργίστηκε. Δεν πίστευε στα μάτια του. Θέλησε λοιπόν να τον εκδικηθεί επειδή θεωρούσε την πράξη αυτή ανίερη και επειδή τον εκμεταλευόταν για να στέλνει ραβασάκια.Αποφάσισε να πάει ο ίδιος στην καλόγρια που βρισκόταν στον Άγιο Παντελεήμωνα, μεταμφιεσμένος καλόγερος. Της είπε οτι ήξερε τα πάντα για τον παράνομο δεσμό της και εκείνη βλέποντας το νεαρό Νταβέλη άρχισε να νιώθει μέσα της να φουντώνει ένας ακαταμάχητος ερωτικός πόθος πρός αυτόν, γεγονός που την οδήγησε σε ένα νέο δεσμό. Ούτε και ο Νταβέλης ήθελε πολύ να ανταποκριθεί μιας και τα'χε χάσει απο την απίστευτη ομορφιά της.Μετά απο τέσσερις μέρες ο Νταβέλης είπε και στον πάτερ Συμεών οτι γνώριζε τα πάντα. Εκείνος εξοργίστηκε λέγοντας του πως θα τον εκδικηθεί σύντομα.Έτσι και'κανε. Ο πονηρός καλόγερος έπαιρνε το γάλα που μοίραζε ο Νταβέλης και το αραίωνε με νερό, με αποτέλεσμα να κάνει ο κόσμος παράπονα. Και όχι μόνο αυτό,αλλά έκρυψε κάπου ένα πρόβατο απο τη στάνη της μονής πηγαίνοντας ύστερα στον ηγούμενο λέγοντας του οτι το'κλεψε ο Νταβέλης. Εκείνη την ώρα ο Νταβέλης έλειπε στην Αθήνα για τη διανομή γάλατος. Φτάνοντας στη μονή τον περίμεναν δύο χωροφύλακες.Αφού πέρασε ολόκληρη νύχτα στα υπόγεια της μοιραρχίας Αθηνών τον άφησαν τελικά ελεύθερο δίοτι δεν υπήρχε κανένα στοιχείο εναντίον του. Πήρε την μεγάλη απόφαση να πάει στο Πικέρμι, στους πρόποδες της Πεντέλης που βλέπουν πρός τη Μεσογείτικη πεδιάδα, όπου βρισκόταν ο θείος του με τη συμμορία του με σκοπό να γίνει και αυτός ληστής για να εκδικηθεί. Ο θείος του όμως τον προέτρεψε να γυρίσει πίσω στο χωριό του στα Στύρα γιατί όπως του είπε ήταν πολύ επικίνδυνα λόγω της συνεχούς καταδίωξης των ληστών.

Και έτσι ο Νταβέλης γύρισε πίσω στην Εύβοια για να παντρευτεί την αγαπημένη του που είχε αφήσει πίσω να τον περιμένει, την οποία είχε....ξεχάσει και να ζήσει σαν καλός και τίμιος άνθρωπος. Ο πάρεδρος του χωριού όμως είχε προορίσει την κοπέλα του Νταβέλη για τον γιό του και μόλις έμαθε οτι θα παντρευτούν λύσσαξε απο το κακό του. Άρχισε να καταστρώνει σχέδια για την ματαίωση του γάμου.Όταν λοιπόν έφτασε ένα απόσπασμα στο χωριό το οποίο αναζητούσε κάποιους λιποτάκτες ανάμεσα τους και κάποιον ονόματι Νάστο,ο αρχηγός βρήκε την ευκαιρία και τους κατέδειξε τον Νταβέλη ο οποίος λεγόταν Χρήστος Νάτσος και όχι Νάστος. Εξαιτίας αυτής της ηχητικής ομοιότητας των ονομάτων ξεκίνησαν όλα.Δέκα άντρες του αποσπάσματος μαζί με τον φρούραρχο,πήγαν πρός το μέρος της πλατείας όπου γινόταν χορός και γλέντι.Ο Νταβέλης κατάλαβε αμέσως τι πάει να γίνει και ακολούθησε αιματηρή σύγκρουση μεταξύ του αποσπάσματος και της παρέας του Νταβέλη.Τρείς απο τους φίλους του πέθαναν. O ίδιος, κατάφερε να ξεφύγει αφού χώθηκε μέσα σε μια ρεματιά και εξαφανίστηκε μυστηριωδώς. Δεν κατόρθωσαν να τον βρούν ποτέ παρόλες τις επίμονες προσπάθειες της χωροφυλακής. Αργότερα "μυήθηκε" σε διάφορες συμμορίες, αλλά εκεί έμεινε για λίγες μόνο ημέρες θέλοντας να αποφύγει την καταδίωξη των αποσπασμάτων. Κατόρθωσε όμως και έφτιαξε δικιά του συμμορία της οποίας ήταν ηγέτης και που τα κυριότερα μέλη της ήταν ο αποτρόπαιος Κακαράπης, ο κτηνώδης Καλαμπαλίκης,ο απαίσιος και ωμός Τσιμπουκλάρας, αλλά και άλλοι όπως ο Μπελούλιας, ο Φουντούκης, ο Ντελής, και ο Ζαφείρης.

Η νέα συμμορία άρχισε αμέσως την δράση της εισβάλλοντας στην Αθήνα και ριμάζοντας το σπίτι κάποιου ονόματι Ευλάμπιου.Το συμβάν κατέπλειξε ολόκληρη την πόλη. Βέβαια ένας μεγάλος λόγος που ο Νταβέλης γύρισε στην Αθήνα ήταν για να συναντήσει ξανά την οσία Νέζω.Αμέσως μετά τη ληστεία η συμμορία κατευθήνθηκε πρός το Δαφνί. Εκείνο τον καιρό ο Νταβέλης γνωρίστηκε σε ένα πανδοχείο με τον περίφημο Ιωάννη Μέγα, υπολοχαγό του Πεζικού και πρώην ληστή με τον οποίο έγιναν αδελφικοί φίλοι.Είχε έρθει όμως και ο καιρός για την τιμωρία του διαβολοκαλόγερου Συμεών τον οποίο ο Νταβέλης φυσικά δεν είχε ξεχάσει και επιθυμούσε διακαώς να εκδικηθεί. Ένα βράδυ λοιπόν του έστεισε ενέδρα την ώρα που ο καλόγερος περνούσε μέσα απο ένα δάσος για να βρεί την αγαπημένη του στο Πικέρμι. Ξαφνικά βρέθηκε μπροστά σε τρείς φουστανελλοφόρους, οπλισμένους μέχρι τα δόντια. Αφού ο Νταβέλης τον ρεζίλεψε με τον χειρότερο τρόπο μπροστά στους συντρόφους του για αυτά που έκανε, διέταξε κατόπιν έναν απο αυτούς, το Βάσο, να πάει σε μια καλύβα που ήταν εκεί κοντά και να πάρει ένα σαμάρι και ένα σκοινί. Αποτέλεσμα : Σαμάρωσε τον Συμεών ενώ εκείνος είχε πέσει στα γόνατα εκλιπαρώντας τον να τον λυπηθεί. Ο Νταβέλης απτόητος, του έδεσε το σκοινί γύρω απο το λαιμό. Αφού τον σαμάρωσε, τον υποχρέωσε να περπατάει στα τέσσερα και να γκαρίζει μεγαλόφωνα. σα γάϊδαρος.Οι ληστές τον ανέβασαν κατόπιν στις υπώρειες της Πεντέλης και τον πήγαν μέσα σε ένα βαθύ σπήλαιο όπου διασκέδασαν μαζί του όλο το βράδυ! Τον υποχρέωσαν να περπατάει στα τέσσερα και να γκαρίζει δίχως ανάπαυση μέχρι το ξημέρωμα !! Το πρωϊ τον έδεσαν ακόμα πιο σφιχτά τον παράτησαν εκεί στη μαύρη του απελπισία και εξαφανίστηκαν για το λημέρι τους στο Πικέρμι.

Μετά τη ληστεία του Ευλάμπιου και το σαμάρωμα του πάτερ Συμεών, ο Νταβέλης έπρεπε να εκπληρώσει μια υπόσχεση που είχε δώσει στο φίλο του Γιάννη Μέγα : Να αιχμαλωτίσει και να του παραδώσει την πανέμορφη Ιταλίδα Κόμισσα Μπανκόλι την οποία ο Μέγας είχε ερωτευθεί παράφορα αλλά εκείνη τον απέρριψε. Ο Νταβέλης μπήκε κρυφά στο σπίτι της Κόμισσας και αφού την καθυσήχασε απο την ταραχή της βλέποντας τον να εισβάλλει στο δωμάτιο της, την παρότρυνε να φύγει μαζί με τον άντρα της γιατί την κυνηγούσε ο Μέγας. Έτσι και έγινε. Το ζεύγος ετοίμασε τις αποσκευές του και ήταν έτοιμο να αναχωρήσει για την Ιταλία. Όταν το έμαθε αυτό ο Μέγας εξοργίστηκε και έστειλε γράμμα στον Νταβέλη να την απαγάγει επειγόντως όπως άλλωστε του είχε υποσχεθεί. Δύο μέρες πρίν την αναχώρηση της Κόμισσας, ο Νταβέλης με πολυπληθή συμμορία εμφανίστηκε στην περιοχή μεταξύ Δαφνίου, Πειραιά και Αθηνών. Στρατιωτικά αποσπάσματα έτρεξαν να τον καταδιώξουν αλλα....ο Νταβέλης εξαφανισμένος ! Αν και έκανε παντού αισθητή την παρουσία του εντούτις παρέμενε πάντοτε ασύλληπτος.Περίεργο...Σιγά σιγά όλοι στα καφενεία της Αθήνας άρχισαν να μιλούν με δέος και θαυμασμό για τον περιβόητο ληστή που είχε την τόλμη να απαγάγει μια Ιταλίδα ευγενή. Θαύμαζαν τον Νταβέλη για τον απίστευτο ηρωϊσμό του ενω είχαν αρχίσει ήδη να κυκλοφορούν διαδόσεις που ερέθιζαν την φαντασία του Έλληνα.Τη νύχτα πρίν απο την αποχώρηση της Ιταλίδας Μπανκόλι ο Νταβέλης και οι 70 σύντροφοι του έκαναν συμβούλιο για το τι θα έπραταν. Ολόκληρος ο στρατός ήταν σε κατάσταση ετοιμότητας διότι ήξερε οτι ο λήσταρχος σχεδίαζε την απαγωγή της Κόμισσας. Και δεν ήταν μόνο αυτοί αλλά και οι Φραντζέζοι τους οποίους ο Νταβέλης μισούσε θανάσιμα γιατί επιθυμούσαν να θρονιαστούν δια παντώς στη χώρα του, που τόσο την αγαπούσε. Το συμβούλιο κατέλειξε στην απόφαση να τους αντιμετωπίσουν πρόσωπο με πρόσωπο.Δεν ήθελαν σε καμία περίπτωση να το σκάσουν γιατί όπως είπε χαρακτηριστικά ο Νταβέλης "Δεν θέλω να μαθευτεί στην Ευρώπη πως ο Νταβέλης φοβάται τους Φράγκους." Και πώς είναι δυνατόν μια μικρή ομάδα μόλις 70 ατόμων να συγκρουστεί με ολόκληρο στρατό ; Ο Νταβέλης είπε στους συντρόφους του οτι θα απαγάγουν το μεγαλύτερο αξιωματικό των Φρατζέζων. Αυτό θα'χε σαν αποτέλεσμα να φύγουν μια για πάντα οι ξένοι απο τη χώρα.Το "θράσος" του Νταβέλη να εμφανίζεται στην Αθήνα δεν ανυσήχησε μόνο τους πολίτες, δεν ανυσήχησε μόνο τις ξένες πρεσβείες που τρέμανε για την ασφάλεια της ζωής των υπηκόων τους, αλλά έφτασε να ανυσηχήσει σε τεράστιο βαθμό και τον ίδιο τον Όθωνα.Ούτε αυτός δεν ήταν ικανός να απαλλάξει την Ελλάδα απο ένα τέτοιο ληστή. Έτσι ο Βασιλιάς κάλεσε στα ανάκτορα τον Γιάννη Μέγα και τον διέταξε (χωρίς φυσικά να γνωρίζει οτι είναι φίλοι) να αναλάβει αποκλειστικά και με δική του ευθήνη την καταδίωξη του Νταβέλη. Είχε φτάσει στα αυτιά της Αμαλίας όμως μια πληροφορεία οτι ο Μέγας διατηρεί φιλικές σχέσεις με τον Νταβέλη και άρχισε να του κάνει περίεργες ερωτήσεις αλλά ο Μέγας καθότι πολύ πονηρός ήξερε καλά τι να απαντήσει. Όπως καταλαβαίνετε, η θέση του Μέγα ήταν πολύ δύσκολη πλέον. Σαν αξιωματικός θα επέτρεπε να αιχμαλωτιστεί μπροστά του μια ευγενής ξένη ; Θα επέτρεπε στον Νταβέλη να φύγει παίρνωντας μαζί και την αιχμάλωτο που ο ίδιος τόσο πολύ ποθούσε ; Καταστρέφοντας τα ίδια του τα σχέδια και τις ελπίδες θα αναγκαζόταν να χτυπήσει ο ίδιος τους ληστές.Αλλά και πάλι αυτό θα ήταν άνανδρο απο μέρους του.Οπότε τα πράγματα ήταν πραγματικά δύσκολα για αυτόν. Μια νέα είδηση διαδόθηκε αστραπιαία στην Αθήνα.Η είδηση οτι ο Νταβέλης με 72 ληστές θα έκανε εισβολή στην Αθήνα αψηφώντας τους πάντες για να απαγάγει τον Υπουργό των Στρατιωτικών.

Και ενώ αυτή ή είδηση ήταν το αντικείμενο συζήτησης για όλους, νέα είδηση συγκλόνισε την πρωτεύουσα : Οτι ο Νταβέλης συνέλαβε έξω απο το Δαφνί τον αρχηγό του Γαλλικού αποσπάσματος, λοχαγό Μπερτώ.Σημειωτέον οτι δεν εμφανίστηκε καθόλου κατα την αναχώρηση της Μπανκόλι και του συζήγου της. Η συμμορία διανυκτέρευσε μαζί με τον λοχαγό σε ένα δάσος και το πρωί αναχώρησαν πρός άγνωστη κατεύθυνση. Οι ληστές έστειλαν γράμμα που έλεγε οτι ζητούσαν 30.000 φράγκα για την απελευθέρωση του αιχμαλώτου και οτι έπρεπε η Κυβέρνηση να δώσει διαταγή να αποσυρθούν όλα τα στρατιωτικά αποσπάσματα.Και έτσι έγινε.Το όνομα του Νταβέλη άρχισε πλέον να επικρατεί πάνω σε όλα τα ονόματα των μέχρι τότε διάσημων ληστών.Η φήμη του είχε κορυφωθεί. Στην συμμορία εντάχθηκαν άλλα 6 άτομα.Τώρα είχαν γίνει 78.Απο εκείνη την ημέρα όμως της απαγωγής του λοχαγού ολόκληρο το σώμα του Γαλλικού στρατού πήρε και αυτό μέρος στην καταδίωξη του Νταβέλη. 78 άτομα έπρεπε να αντιμετωπίσουν όχι έναν αλλά δύο στρατούς ! Σαράντα ναύτες του Γαλλικού στόλου ξεκίνησαν απο την Πεντέλη (!) για να πιάσουν τον λήσταρχο. Μάταια όμως....ο Νταβέλης εξαφανισμένος. Η καταδίωξη είχε αρχίσει μανιωδώς αυτή τη φορά. Όλη η προσοχή του Βασιλιά και της Κυβερνήσεως είχε στραφεί πρός τη δημόσια ασφάλεια.Τα μόνα ονόματα (και τα κυριότερα) που είχε στη λίστα του ο Όθωνας ήταν αυτά του Νταβέλη, του Κακαράπη και του Καλαμπαλίκη.Αργότερα ο Κακαράπης μαζί με κάποιους απο τη συμμορία όρμησε στο χωριό του Αγ.Γεωργίου του δήμου Πέτρας και ακολούθησε συμπλοκή με το στρατιωτικό απόσπασμα, το οποίο έτρεψαν σε φυγή (!!) και έπειτα συνέλαβαν το δήμαρχο ζητώντας λύτρα 30.000 δραχμών. Όταν είδε οτι τα λεφτά δεν ερχόντουσαν, κατέσφαξε τον δήμαρχο. Ύστερα απο αυτό λεηλάτησαν όλα τα σπίτια του χωριού παίρνωντας αμέτρητα λάφυρα. Αυτό έγινε διότι ο δήμαρχος απειλούσε τη γυναίκα του Κακαράπη η οποία κατοικούσε εκεί, οτι εάν δεν του πεί που κρύβεται η συμμορία, θα βρεθεί στο δρόμο αυτή και τα παιδιά της.

Μετά απο όλα αυτά η συμμορία αναχώρησε για τον Παρνασσό κρυμμένη σε απρόσιτα σπήλαια και χαράδρες. Μία απο αυτές ήταν και η Δρακοσπηλιά.Όταν το νέο έφτασε στην Αθήνα, η Κυβέρνηση απελπίστηκε. Δεν ήξερε τι άλλο να κάνει. Στην Εύβοια είχε στείλει ήδη μεγάλες στρατιωτικές δυνάμεις.Το ίδιο έκανε και στην Αθήνα. Όμως μάταια. Η Κυβέρνηση τότε αποφάσισε να λάβει και άλλα μέτρα.Σκέφτηκε να εξοντώσει τους ληστές δια μέσου προδοσιών. Άλλωστε και ο ίδιος ο Νταβέλης έσφαξε 3-4 απο τους συντρόφους του γιατί τους είχε υποψιαστεί για προδότες.Τα χρήματα άρχισαν να τελειώνουν και η συμμορία έκανε νέα απαγωγή στην περιοχή της Αράχωβας ζητώντας πάλι λύτρα.Ο "τυχερός" ήταν κάποιος Παπασταθόπουλος, ονομαστός νοικοκύρης της περιοχής. Μία απο τις φρικτότερες εισβολές της συμμορίας του Νταβέλη, μια απο τις φοβερότερες και πιο αιμοατοβαμένες σελίδες στην ιστορία των ληστών της Ελλάδας ήταν η σατανική εισβολή του Νταβέλη στη Λειβαδειά. Το γεγονός έμεινε στην ιστορία. Ένα ντελίριο φρίκης, τρόμου και αιμοσταγούς κτηνωδίας με ανελέητες σφαγές, κατακρεουργημένα πτώματα, λεηλασίες και εμπρησμούς. Οι πάντες και τα πάντα βουτήχτηκαν στις φλόγες και στο αίμα. Ο αέρας βρώμισε κυριολεκτικά απο την έντονη μυρωδιά της καμένης σάρκας.Μετά απο το μακάβριο συμβάν οι ληστές έστειλαν επιστολή στον Όθωνα που έλεγε οτι εάν δεν τους δώσει την πολυπόθητη για αυτούς αμνηστεία (γιατί για αυτό το σκοπό γινόντουσαν όλα) εντός δέκα ημερών, θα έκαναν παρόμοια εισβολή με εκείνη της Λειβαδιάς, στην Αθήνα. Ο Νταβέλης τόνισε στην επιστολή οτι δεν θα έρθει με 78 άτομα αλλά με 200. Αλλά και πάλι οι προτάσεις των ληστών απορρίφθηκαν. Η απάντηση της Κυβέρνησης πρός αυτούς ήταν η αποστολή νέων στρατιωτικών αποσπασμάτων.Φεύγοντας απο τη Λειβαδειά πηγαίνοντας για Παρνασσό, εισέβαλλαν στη Μονή Πελαγίας όπου κατέκλεψαν τα πάντα.Ο Νταβέλης όμως δεν είχε ξεχάσει και εκείνο τον πάρεδρο απο το χωριό του στα Στύρα, εκείνον που ήθελε να παντρέψει το γιό του με την κοπέλα του περιβόητου λαήσταρχου. Έπρεπε να ξεμπερδέψει μια και καλή με αυτόν. Χωρίς δεύτερη σκέψη ο Νταβέλης με τους συντρόφους του έφυγαν για το νησί. Άλλωστε ο πάρεδρος ήταν η κυριότερη αφορμή που έκανε τον Νταβέλη ληστή.Και να που έφτασαν έξω απο τα Στύρα, πλήρως εξοπλισμένοι, τέλεια οργανωμένοι.Την ημέρα που ο Νταβέλης εισχώρησε στο χωριό του γινόταν γλέντι μεγάλο γιατί ο πάρεδρος πάντρευε την κόρη του.Και εδώ έγινε κάτι πολύ περίεργο και ταυτόχρονα ανεξήγητο.Κατα την πολιορκία του χωριού ο Νταβέλης δεν πολιόρκησε μόνο τους χωρικούς αλλά και ολόκληρο το στρατιωτικό απόσπασμα.Τρόμος κυρίεψε τους χωρικούς στη θέα του Νταβέλη.Κανείς δεν μιλούσε, κανείς δεν αντιστάθηκε.Οι πιο δειλοί του χωριού είχαν ήδη εξαφανιστεί.Ο Νταβέλης βρέθηκε πρόσωπο με πρόσωπο με τον πάρεδρο.Τράβηξε το γιαταγάνι του και μπροστά σε όλους του έκοψε το κεφάλι. Ακολούθησε αιματηρή μάχη μεταξύ ληστών και στρατιωτών.Αλλά και εκείνη η μέρα ήταν μια μέρα θριάμβου για τον Νταβέλη όπως όλες.

Ένα μήνα μετά τα μακάβρια γεγονότα, επόμενος στόχος του Νταβέλη ήταν η πολιορκία της οικίας του υπουργού Βουδούρη το οποίο βρισκόταν στην Εύβοια.Οι σκοποί για αυτή την ενέργεια παραμένουν άγνωστοι διότι τίποτα δεν έκανε τυχαία ο Νταβέλης. Εκείνη την εποχή κυκλοφορούσαν φήμες για το τι κρύβεται πίσω απο την αιχμαλωσία του βουλευτή αλλά καμία δεν μπορούσε να δώσει μια ικανοποιητική εξήγηση.Υπήρχε και η διάδοση οτι πίσω απο την αιχμαλωσία υπήρχαν πολιτικά πρόσωπα αλλά τι σχέση μπορούσε να έχει ένας λήσταρχος με πολιτικούς ; Κατα την επίθεση αυτή σημειώθηκε ένα περίεργο φαινόμενο. Όταν ο Νταβέλης εισχώρησε μέσα στο σπίτι στο οποίο βρισκόταν η οικογένεια Βουδούρη και κάποιοι καλεσμένοι, αντί να προκαλέσει τη φρίκη στους δύστηχους ανθρώπους, αντιθέτως, δημιούργησε σε όλους ένα αίσθημα γαλήνης ! Βέβαια η αποχώρηση των ληστών απο το σπίτι ήταν πανηγυρική.Το νέο έφτασε αστραπιαία στην Αθήνα. Η Κυβέρνηση κατάλαβε πλέον οτι όλες οι προσπάθειες για την εξόντωση του Νταβέλη είχαν καταλήξει κωμικές.Οι επιστολές των ληστών έφταναν στην Κυβέρνηση η μία πίσω απο την άλλη απειλώντας με ανελέητες σφαγές.Ο Νταβέλης είχε ήδη απαγάγει τα δύο παιδιά κάποιου Βουδούρη και ζητούσε 60.000 δραχμές σύν την αμνηστεία. Όμως η κυβέρνηση δεν υποχωρούσε. Και όχι μόνο δεν υποχωρούσε, αλλά έστειλε νέα στρατιωτικά αποσπάσματα σε Αττική και Βοιωτία πρός καταδίωξη τους.Τότε η μόνη λύση για τον Νταβέλη, ήταν να εμπνεύσει τον τρόμο μέσω των σφαγών. Έτσι πήγαιναν σε διάφορα χωριά, όπου οι ληστές είχαν να ξοφλήσουν παλιούς λογαριασμούς με τους χωρικούς και τους κατέσφαζαν. Τότε ο Νταβέλης μαζί με 73 άντρες διέμενε στον Ελικώνα. Σε εκείνες τις επιθέσεις ο αιμοβόρος Καλαμπαλίκης έκανε τις πιο αποτρόπαιες πράξεις εις βάρος των χωρικών, γεγονός που τον κατέστησε ως τον πιο φρικτό και αιμοδιψή λήσταρχο της συμμορίας. Χαρακτηριστικό παράδειγμα όταν ξεγύμνωσε κάποιον δυστηχή ρίχνοντας πάνω του λάδι καυτό. Ήταν αυτός που έβαλε φωτιά σε ολόκληρο το χωριό Στήρσι του δήμου Θερμοπυλών. Το περίεργο είναι οτι παρα το ολοκαύτωμα οι ληστές μπήκαν σε μια εκκλησία και προσκύνησαν την εικόνα του Αγ.Ελευθερίου !!Λέγεται όμως οτι ο Καλαμπαλίκης μετάνοιωσε για αυτό που έκανε και εξαφανίστηκε ξαφνικά απο τους συντρόφους του για κάμποσο καιρό χωρίς να ξέρουν που πήγε !Μια ακόμα σύγκρουση, έγινε στην κοιλάδα της Σούρπης όπου ο Νταβέλης και 73 ληστές περικύκλωσαν ολόκληρο απόσπασμα εξαπολύοντας ανελέητο πύρ.Ο αποσπασματάρχης αξιωματικός επιχείρησε νέα έφοδο αλλα ανεπιτυχώς.Το παράδοξο και εδώ είναι οτι κανείς απο τους συντρόφους του Νταβέλη δεν έπαθε ούτε γρατζουνιά. κάτι που συνέβαινε και στις άλλες μάχες. Κανείς δεν πέθαινε ούτε καν πληγωνόταν ! Η Κυβέρνηση άργησε να συνδειτοποιήσει οτι οι καταδιώξεις δεν ήταν μόνο μάταιες αλλα και ολέθριες για αυτούς.

Μετά απο τη μάχη στη Σούρπη η συμμορία με επικεφαλή τον Κακαράπη λήστεψε τον ταμία Μεγάρων. Την ίδια ημέρα εισέβαλλαν και στο χωριό Μπάλτσα. Εκεί οι χωρικοί ήταν υποχρεωμένοι να εμφανιστούν εμπρός στη φρικτή θέα των ληστάρχων και να γονατίσουν μπροστά τους ! Ύστερα απο αυτό ξαναγύρισαν στον Παρνασσό.Οι λήσταρχοι, κακώς ήλπιζαν οτι διαπράττωντας τερατώδη κακουργήματα θα ανάγκαζαν την Κυβέρνηση να τους δώσει αμνηστεία. Έτσι συνέχισαν το αιματηρό έργο τους. Είναι αλήθεια όμως οτι ο Νταβέλης σε πολλά απο τα εγκλήματα αυτά, δεν έλαβε μέρος. Παρόλα αυτά όμως τα υποστήριξε. Μέχρι που σε ένα συμβούλιο ο Νταβέλης έβγαλε την τελική απόφαση : " Κακαράπη και εσύ Καλαμπαλίκη, πάρτε τα παλληκάρια σας και πηγαίνετε μαχαίρι στο μαχαίρι και φωτιά στη φωτιά.Ή θα μας δώσουν αμνηστεία η...θα πνίξουμε τον τόπο στο αίμα !"

Έτσι οι τρείς συμμορίες του Κακαράπη του Καλαμπαλίκη και του Νταβέλη που ήταν μία ενιαία δύναμη διαιρέθηκαν ξανά ενώ οι μικροί αιχμάλωτοι, τα παιδιά του Βουδούρη τέθηκαν στην δικαιοδοσία του Νταβέλη. Οι δύο συμμορίες Κακαράπη - Καλαμπαλίκη εισέβαλλαν στο χωριό Τοπόλια της Παρνασσίδος το οποίο μετετράπηκε σε θέατρο φρικτής αιματοχυσίας. Δεν έγινε εξαίρεση σε κανένα. Γυναίκες, παιδιά, γέροντες σφάχτηκαν οι πάντες.Μόνο τα παιδιά του δημάρχου έζησαν τα οποία πήραν μαζί τους. Ήταν η πρώτη μάχη στην οποία πληγώθηκε στο αριστερό χέρι ο ΚαλαμπαλίκηςΚάποια στιγμή, έφτασε μια επιστολή στους ληστές απο τον πατέρα των δύστηχων παιδιών που έλεγε οτι τελικά η Κυβέρνηση θα τους δώσει την αμνηστεία εφόσον δεν ήταν ικανή να τα βάλει πια μαζί τους.Τους θερμοπαρακαλούσε να αφήσουν τα παιδιά του ελεύθερα.Η μοίρα όμως επιφύλλασε φρικτό τέλος για τα άτυχα κορίτσια. Το ένα στραγγαλίστηκε αφού πρώτα λιθοβολίθηκε και το άλλο κατακρεουργήθηκε.Αυτά φυσικά τα διέπραξε ο σιχαμένος Τσιμπουκλάρας.Η σφαγή των παιδιών συγκλόνισε ολόκληρη την πόλη.Το απαίσιο αυτό κακούργημα διαδόθηκε παντού προκαλώντας την αγανάκτηση του πλήθους και της Κυβερνήσεως.Ολόκληρη η Στερεά Ελλάδα είχε γίνει τόπος σφαγής.

Αργότερα η συμμορία του Καλαμπαλίκη εμφανίστηκε στην Αθήνα και στρατοπεύδευσαν στον Μαραθώνα. Η Κυβέρνηση μαθαίνοντας την άφιξη τους εκεί έστειλε αμέσως ισχυρό στρατιωτικό σώμα. Ταυτόχρονα ο ναύαρχος του Γαλλικού στόλου διέταξε το λόχο που βρισκόταν λογω ανάρρωσης στην Ιερά Μονή Πεντέλης να προσφέρει οποιαδήποτε βοήθεια. Η σύγκρουση δεν άργησε να γίνει.Οι πυροβολισμοί αντηχούσαν μέσα απο τα πυκνά δάση του Πεντελικού.Ο Τσιμπουκλάρας παραδόθηκε (!) ενώ τρείς απο τους ληστές έπεσαν νεκροί. Για πρώτη φορά στην ιστορία της συμμορίας δόθηκε το σύνθημα φυγής απο τον Καλαμπαλίκη κάτι που δεν θα έκανε ποτέ ο Νταβέλης αν ήταν εκεί. Το απόσπασμα, βλέποντας οτι οι ληστές υποχωρούσαν άρχισαν την καταδίωξη. Σκοτώθηκαν 9 ληστές και συνελήθφηκαν άλλοι 5. Ο Καλαμπαλίκης μαζί με 22 συντρόφους του χώθηκε μέσα στα δάση της Πεντέλης και χάθηκε. Ο Τσιμπουκλάρας αποκεφαλίστηκε, ενώ τα πτώματα των νεκρών ληστάρχων, θάφτηκαν σε ένα μεγάλο λάκο κατω απο μια γέρικη ελιά ο οποίος ονομάστηκε "Λάκος του Καλαμπαλίκη".

Ο Νταβέλης πληροφορηθείς την καταστροφή που υπέστησαν οι δύο συμμορίες, άφησε ελεύθερα τα παιδιά του Βουδούρη και ύστερα πήγε κάπου να ηρεμήσει και να ξεκουραστεί και να κάνει νέα σχέδια.Μετά απο όλα αυτά η συμμορία του Νταβέλη βρισκόταν στις Πλαταιές.Ο Καλαμπαλίκης με τους δικούς του είχε αποκλειστεί στον Ωρωπό και προσπαθούσε να βρεί τρόπο να ενωθεί με τον Νταβέλη. Ο Νταβέλης στέλνει επιστολή στο δήμαρχο του χωριού Καπαρέλι που τον απειλεί οτι αν δεν του δώσει 1000 τάληρα θα πυρπολήσει ολόκληρο το χωριό. Αφού οι ληστές πήραν αμέσως τα χρήματα μετέβησαν στους Αγ.Θεοδώρους των Θηβών όπου απαγάγουν τρία παιδιά απο τα καλύτερα σπίτια της περιοχής ζητώντας 10.000 δραχμές για να τα απελευθερώσουν.Επόμενος στόχος του Νταβέλη, ήταν κάποιος πολύ πλούσιος ονόματι Σύρμας, κάτοικος του χωριού Βίλλια της Αττικής. Αυτός καυχιόταν σε όλους οτι μονάχα εκείνος μπορούσε να πιάσει τον Νταβέλη. Δυστηχώς για αυτόν όμως οι κουβέντες του αυτές, έφτασαν μέχρι τα αυτιά του λήσταρχου. Το αποτέλεσμα ήταν να απαγάγουν τον εξάχρονο γιό του ζητώντας λύτρα τα οποία φυσικά και πήραν.Μετά απο αυτό, ο Νταβέλης έκανε επιδρομή στη Θήβα όπου σημειώθηκαν και άλλες ληστείες. Ο Νταβέλης είχε πάρει μια μεγάλη απόφαση.Να εισβάλλει στην Αθήνα και να πιάσει αιχμάλωτο τον υπουργό των Στρατιωτικών γιατί αυτός ήταν που έστελνε τα αποσπάσματα εναντίον του.Και όταν τον ρώτησαν οι σύντροφοι του σε τι αποσκοπούσε η απαγωγή εκείνος τους απάντησε : "Ή αμνηστεία θα μας δώσουν, ή εμείς θα τους δώσουμε το κεφάλι του υπουργού". Πολύ απλά τα πράγματα.Πρίν απο αυτό είχε ζητήσει οικονομική βοήθεια ενός παπά απο τα Σπάτα ο οποίος δεν ανταποκρίθηκε ποτέ. Έτσι ο Νταβέλης φρόντισε να τον εκδικηθεί απαγάγωντας τον. Τον ανέβασαν στην Πεντέλη απο μέρος δύσβατο και εντελώς άγνωστο για τους χωρικούς. Του έκοψε και τη γενειάδα για την οποία φημιζόταν επειδή του έφτανε ως τη μέση!Το νέο οτι ο Νταβέλης είχε βάλει σκοπό να απαγάγει τον υπουργό έκανε εξω φρενών τον Όθωνα. Έφτασε στο σημείο να φοβάται οτι θα μπορούσε ανετότατα να γίνει αυτός και η γυναίκα του αιχμάλωτοι του ασσύληπτου λήσταρχου.Όταν ζήτησε τη βοήθεια του Ιωάννη Μέγα , τον πρόλαβε ο υπουργός και του είπε οτι είχε πληροφορείες για συνεργασία του Μέγα με τον Νταβέλη. Ο Όθωνας όμως δεν τον πίστευε γιατί δεν υπήρχαν αποδείξεις.Την ίδια περίοδο έκανε την εμφάνιση του ένας Ιταλός απεσταλμένος της Κόμισσας Μπανκόλι τον οποίο η ίδια έστειλε εκεί για να πάρει μαζί του τον Νταβέλη και να τον πάει στην Ιταλία. Ο Ιταλός πήγε στο ξενοδοχείο της Μασσαλίας όπου διέμενε η κόμισσα και ζήτησε την βοήθεια απο ένα υπηρέτη του ξενοδοχείου για να βρεί τον λήσταρχο. Ήθελε να τον πάρει μαζί με τα παλληκάρια του για να πολεμήσει εναντίον του Πάπα !!! Πέρα απο αυτό η Κόμισσα ήθελε να τον παντρευτεί εφόσον ο άντρας της είχε πεθάνει απο χολέρα.Ο υπηρέτης γνώριζε μια κοπέλα, η οποία υπέθαλπτε τον Νταβέλη και για αυτό το λόγο βρισκόταν στη φυλακή. Πήγε ο ίδιος και την επισκέφθηκε λέγοντας της οτι τον έστειλε ο ίδιος ο Νταβέλης για να την ελευθερώσει. Αυτό θα γινόταν αφού πρώτα του έλεγε η κοπέλα που βρισκόταν εκείνη τη στιγμή ο ληστής. Εκείνη ανυποψίαστη του είπε οτι η συμμορία βρισκόταν στο Μοναστήρι της Πεντέλης. Ύστερα ο υπηρέτης έφυγε για την Πεντέλη όπου βρήκε τον πάτερ Αγαθόνικο και του έδωσε πολλά χρήματα για να του μαρτυρήσει το κρησφύγετο του Νταβέλη.Κατάφερε και πήρε αρκετές πληροφορείες. Ο Νταβέλης βρισκόταν κάπου στο Δαφνί. Ο Ιταλός συναντήθηκε με τον Νταβέλη και εκείνος δέχτηκε μετα χαράς να πάει στην Ιταλία και να συγκρουστεί με τον Πάπα. Άλλωστε ποτέ ο ίδιος δεν είχε και ιδιαίτερα καλες σχέσεις με παπάδες.Ο Νταβέλης κάλεσε σε σύσκεψη τον Καλαμπαλίκη και τον Φουντούκη και τους είπε οτι πρέπει να εισβάλλουν το γρηγορότερο στην Αθήνα προκειμένου να πάρουν την αμνηστεία.

Αργότερα έμαθε απο σύντροφο του τον Στράτσο, οτι ο υπουργός των Στρατιωτικών Σμολένσκης τον οποίο είχε απο καιρό βάλει στο μάτι ο Νταβέλης, θα πήγαινε στον Πειραιά. Όμως αυτή τη φορά τα πράγματα ήταν αρκετά δύσκολα. Μια συμμορία μόλις 80 ατόμων ήταν έτοιμη να συγκρουστεί με 2000 (!!!!) στρατιώτες έτοιμους να τους υποδεχθούν με λόγχες και σφαίρες.Ο Καλαμπαλίκης προσπάθησε να αλλάξει γνώμη στον Νταβέλη να μην εισβάλλουν στην Αθήνα γιατί τα αποτελέσματα θα ήταν οδυνηρά για αυτούς.Ο Νταβέλης εντελώς ψυχρά και αδιάφορα έδωσε την οριστική απάντηση στον σύντροφο του : "Θα τους πάρει ο διάολος τον πατέρα". Μετά απο αυτή τη απάντηση ο Καλαμπαλίκης κατάλαβε οτι η όποια αντίρρηση ήταν πλέον άσκοπη. "Αμήν" είπε και αυτός με κάποια δυσπιστία.Έτσι και έγινε. Λίγο πρίν το ξημέρωμα, η συμμορία εγκατέλειψε το λημέρι της και κατευθήνθηκε πρός την Αθήνα. Και κάτι παράξενο : Η συμμορία στρατοπεύδευσε επι της οδού Ερμού χωρίς να γίνει αντιληπτή απο κανένα !! Ολοκληρη την ημέρα εκείνη η συμμορία έμεινε μέσα σε ένα αχυρώνα.Ύστερα ήρθε η νύχτα. Ο Νταβέλης τοποθέτησε την συμμορία στα κατάλληλα σημεία και έστειλε οδηγίες και στα άλλα τμήματα της συμμορίας που είχαν χωριστεί. Η ώρα είχε πλέον έρθει. Δεκάδες άμαξες με τον υπουργό απο τα βάθη της οδού Πειραιώς άρχισαν να πλησιάζουν."Τώρα θα γλεντήσουμε" είπε όλος χαρά ο Νταβέλης και προετοίμασε την συμμορία για την επίθεση. Την πρώτη επίθεση πρός τους αμαξηλάτες έκανε ο Νταβέλης ενώ συγχρόνως έκαναν την εμφάνιση τους μέσα απο το δάσος οι ληστές με κραυγές, ουρλιαχτά και βρισιές. Και εδώ έρχεται ένα άλλο παράδοξο. Ήταν δέκα άμαξες. Σε κάθε μιά απο αυτές υπήρχαν μέχρι και τέσσερις επιβάτες και οι περισσότεροι απο αυτούς οπλισμένοι.Ούτε ένας απο αυτούς δεν τόλμησε να αντισταθεί στους ληστές. Ούτε στο ελάχιστο. Στη θέα του ληστή μαρμάρωσαν οι πάντες απο τον τρόμο. Ο Νταβέλης τους διέταξε να κατέβουν όλοι κάτω. Για κακή τους τύχη όμως, ο υπουργός δεν βρισκόταν σε καμία άμαξα. Οργισμένος ο Νταβέλης πήρε μαζί του 27 αιχμαλώτους, όλοι άνθρωποι της υψηλής κοινωνίας. Έπειτα τους έβαλε στις άμαξες μαζί και η συμμορία και κατευθήνθηκαν πρός το Δαφνί. Οι ληστές αν και δεν βρήκαν τον υπουργό έμειναν ικανοποιημένοι απο τη σύλληψη των 27 ατόμων. Καθώς οι άμαξες πήγαιναν πρός Δαφνί, ο αμαξηλάτης σταμάτησε και είπε στον Νταβέλη οτι μπροστά τους βρισκόταν ένα Γαλλικό περίπολο.Ο Καλαμπαλίκης ταράχθηκε.Ο Νταβέλης ατάραχος και αδιάφορος του είπε να συνεχίσει και να μη τον νοιάζει. Κατέβηκε απο την άμαξα και με ασύλληπτη ταχύτητα πρόλαβε να δώσει οδηγίες για την επίθεση σε όλες τις άμαξες (!) στις οποίες επέβαιναν οι ληστές.Όταν ήρθαν πρόσωπο με πρόσωπο,ο Νταβέλης ανέκραξε "ΦΩΤΙΑ ΣΤΟΥΣ ΦΡΑΤΖΕΖΟΥΣ". Ακολούθησε ένα ακόμα λουτρό αίματος με γιαταγάνια, λόγχες και ντουφέκια να θερίζουν κορμιά. Το Γαλλικό απόσπασμα πνίγηκε κυριολεκτικά στο αίμα αλλά επειδή ο ήχος των πυροβολισμών θα προκαλούσε την έφοδο των άλλων αποσπασμάτων, η συμμορία αναγκάστηκε να υποχωρήσει. Και έτσι έφυγαν για την πεδιάδα των Σεπολίων. Αργότερα επέστεψαν στο Πικέρμι μαζί με τους αιχμαλώτους για τους οποίους ζητούσαν 7.000 τάληρα για να τους ελευθερώσουν.Τα νέα δεν άργησαν να φθάσουν και στα αυτιά του Γάλλου ναύαρχου ο οποίος εξοργισμένος πήγε να συνατήσει το Βασιλιά για να βρεθεί επιτέλους μια λύση.Ο ναύαρχος προθυμοποιήθηκε να παραχωρήσει ΟΛΟΚΛΗΡΟ το Γαλλικό στρατό προκειμένου να εξοντωθεί ο Νταβέλης. Την ώρα όμως που συζητούσαν, εμφανίστηκε και η Βασίλισσα Αμαλία η οποία είπε να μην αναμιχθεί καθόλου ο Γαλλικός στρατός και οτι ο μόνος που ήταν ικανός να σκοτώσει τον Νταβέλη ήταν ο Ιωάννης Μέγας. Ήταν τόσο σίγουρη ώστε τους είπε οτι εντός των 15 ημερών ο Νταβέλης θα έχει σκοτωθεί και αποκεφαλιστεί. Πρέπει σε αυτό το σημείο να πούμε οτι η Αμαλία είχε αποδείξεις οτι ο Μέγας ήταν φίλος του Νταβέλη και τον απείλησε οτι αν δεν πάρει το κεφάλι του Νταβέλη θα στείλει η ίδια τον Μέγα στη λαιμητόμο. Ο Μέγας τρομοκρατήθηκε και της υποσχέθηκε οτι εντός ενός μηνός θα είχε σκοτώσει τον Νταβέλη.

Ετσι άρχισε η τελική καταδίωξη του λήσταρχου απο τον Γιάννη Μέγα. Και εδώ που τα λέμε ο Μέγας ήταν ο μόνος που μπορούσε να κάνει κάτι τέτοιο μιάς και ήταν και αυτός ληστής κάποτε και ήξερε τον Νταβέλη καλά.Έτσι λοιπόν ο Μέγας ξεκίνησε την εκστρατεία του εναντίον του, πάντα με την κουβέντα της Βασίλισσας Αμαλίας στο μυαλό του να τον τρομοκρατεί : "Το κεφάλι του Νταβέλη ή το δικό σου". Στην αρχή απέτυχε παταγωδώς. Η συμμορία πλανιώταν απο κρυσφήγετο σε κρυσφύγετο με τον Νταβέλη να είναι καχύποπτος με τους πάντες. Φοβόταν την προδοσία μιας και τα πράγματα πήγαιναν απο το κακό στο χειρότερο. Έπρεπε να βρούν οπωςδήποτε τρόπο να πάνε στο Λαύριο και να πάρουν το καράβι για την Ιταλία όπου τους περίμενε η Κόμισσα Μπανκόλι πράγμα αρκετά δύσκολο μιας και τα αποσπάσματα τον είχαν περικυκλώσει για τα καλά. Όταν ξανασυναντήθηκε με τον Ιταλό απεσταλμένο της Μπανκόλι, εκείνος συμβούλεψε τον Νταβέλη να απελευθερώσει όσους αιχμαλώτους είχε και οτι έτσι η Κυβέρνηση θα διευκόλυνε τη φυγή του για την "καλή του πράξη".Οι ανυσηχίες του Νταβέλη για την περίπτωση προδοσίας απο σύντροφο του έγιναν τελικά πραγματικότητα. Ένας απο τους ληστές του ο Ζαφείρης πρόδωσε το λημέρι της συμμορίας στον Γιάννη Μέγα.

Ο Μέγας καθότι πολύ πονηρός κατόρθωσε να αποσπάσει πληροφορείες απο τον Ζαφείρη υποσχόμενος σε αυτόν, την πολυπόθητη αμνηστεία. Κατα πολύ περίεργο τρόπο, ο Νταβέλης κατάφερε και έμαθε για αυτή την προδοσία. Και εδώ ερχόμαστε αντιμέτωποι με ένα ακόμα μυστήριο.Πώς το έμαθε ; Λοιπόν πρέπει να ξεκαθαρίσουμε οτι η συνομιλία μεταξύ του Μέγα και του Ζαφείρη έγινε στη φυλακή. Ο Ζαφείρης συνελήφθη απο τις αρχές που αυτό θα είχε σαν αποτέλεσμα να οδηγηθεί επιτόπου στην καρμανιόλα.Ο Μέγας του υποσχέθηκε οτι δεν θα συνέβαινε κάτι τέτοιο αν του έλεγε που κρυβόταν ο Νταβέλης. Απο τη στιγμή που η συνομιλία τους έγινε μέσα στο κελί χωρίς να υπάρχει κανείς άλλος δίπλα, τότε πως έφθασε στα αυτιά του Νταβέλη ; Ποιός ήταν ο πληροφοριοδότης του ; Καταλαβαίνετε πιστεύω οτι κάτι τέτοιο είναι φύσης αδύνατον να συμβεί.Ο συγγραφέας δεν δίνει κάποια εξήγηση παρα μόνο λέει αυτά : " Εν τω μεταξύ, ο κάλλιστα περι όλων πληροφορούμενος Νταβέλης, έμαθεν οτι ο Ζαφείρης ελθών είς συνεννοήσεις με τον Μέγαν, ανέλαβε να υποδείξει εις αυτόν το λημέρι του ληστάρχου".Θα ήθελα σε αυτό το σημείο να σας παραθέσω ένα μικρό διάλογο μεταξύ του Νταβέλη και του Κακαράπη, λόγια τόσο εντυπωσιακά που τονίζουν αυτή την απίστευτη απάθεια και αναισθησία των ληστών σε κάθε απειλή εναντίον τους :

- Ωρέ Κακαράπη !

- Τι είναι ;

- Πώς τα βλέπεις τα πράγματα ;

- Σκούρα....

- Φοβάσαι ;

- Σιγά να μη φοβάμαι.

- Αμμ τότε ; Σε νοιάζει για το παλιοτόμαρο σου ;

- Ένα λεφτό δε δίνω.

- Μήτ' εγώ.....

- Και είμαστε ίσα.

- Ρε Κακαράπη.Το ξέρεις πως όλοι μας πρόδωσαν ;

- Το ξέρω, βέβαια.

- Και πως αν μείνουμε εδώ με σταυρωμένα τα χέρια θα χαθούμε άδικα.

- Το βλέπω.Μα τι θές να κάνουμε.........

Τα πράγματα πήγαιναν απο το κακό στο χειρότερο για την θρυλική συμμορία. Ο Μέγας τους είχε προδώσει, το ίδιο και ο Ζαφείρης. Τα αποσπάσματα τους είχαν περικυκλώσει. Εκείνη τη στιγμή έκανε την εμφάνιση του ένας ληστής με την συμμορία του που λεγόταν Πανούσης και ζήτησε απο τον Νταβέλη να ενωθούνε για να πολεμήσουν τα αποσπάσματα. Ο Πανούσης του πρότεινε την ιδέα της απαγωγής κάποιου επιχειρηματία ονόματι Δημήτρης Βαφιάδης. Έτσι και έγινε. Τον απήγαγαν και ύστερα τον άφησαν αφού είχαν εισπράξει χοντρό ποσόν για την απελευθέρωση του. Το νέο έμαθε και ο Μέγας ο οποίος είχε γίνει πύρ και μανία. Συγκέντρωσε οσο πιο πολύ στρατό μπορούσε και ξεκίνησε νέα εκστρατεία.Έγινε όμως και άλλη προδοσία αυτή τη φορά απο το γκαρσόνι του ξενοδοχείου της Μασσαλίας που βρισκόταν σε συννενόηση με τον Ιταλό απεσταλμένο της κόμισσας Μπανκόλι. Ο Μέγας είχε μάθει πώς το γκαρσόνι συνεργαζόταν στενά με τον Νταβέλη και με απειλές κατάφερε να μάθει όλα τα σχέδια του λήσταρχου, οτι δηλαδή προσπαθούσε να βρεί τρόπο να φθάσει στο Λαύριο για να πάρει το καράβι για την Ιταλία. Του είπε συγκεκριμένα οτι το καράβι περίμενε τον Νταβέλη λίγο πιο πέρα απο τον Ζεμενό. Τότε ο πανούργος Μέγας υποχρέωσε το γκαρσόνι να γράψει γράμμα στον Νταβέλη οτι δήθεν όλα πάνε καλά και οτι μπορεί να πάει άφοβα στο Ζεμενό αφού τα αποσπάσματα δεν θα βρίσκονταν εκεί. Απο αυτό το σημείο η δόξα του "μυθικού Δαίμονα της Ελλάδας" λήσταρχου Νταβέλη όπως τον αποκαλεί ο Αιμίλιος Αθηναίος, άρχισε να παίρνει την κατιούσα.Το γράμμα έφθασε στα χέρια του ληστή και εκείνος ανυποψίαστος ξεκίνησε την επόμενη μέρα για το Ζεμενό. Όλοι είχαν πιστέψει αυτά τα οποία έγραφε το γράμμα ενώ ο μόνος που έδειχνε δυσπιστία, ήταν ο Καλαμπαλίκης. Ένιωθε οτι κάτι δεν πήγαινε καλά και δεν είχε άδικο.O Nταβέλης οργίστηκε μαζί του αποκαλώντας τον άνανδρο και προδότη.Ο Καλαμπαλίκης όρμησε να τον σφάξει αλλά μεσολάβησε ο Κακαράπης και τους χώρισε. "Όσοι θέλουν να φύγουν ας φύγουν απο τώρα" είπε ο Νταβέλης στους συντρόφους του. Δέκα απο αυτούς έφυγαν με τον Καλαμπαλίκη, όχι απο δειλία αλλά επειδή ήταν αχώριστοι φίλοι με τον ληστή. Οι υπόλοιποι παρέμειναν.Ύστερα απο αυτό, η συμμορία αναχώρησε για το Ζεμενό. Έφτασε εκεί ύστερα απο τρίωρη πορεία. Μόλις ανέβηκαν το λόφο έτοιμοι για να κατέβουν απο την αντίθετη πλευρά ακούστηκαν απο παντού πυροβολισμοί. Η συμμορία έκανε να κινηθεί πρός άλλες κατευθήνσεις αλλά όπου και αν πήγαιναν ακούγονταν πυροβολισμοί. Παντού υπήρχαν στρατιώτες που τους είχαν περικυκλώσει για τα καλά.Ο Νταβέλης άρχισε να συνδειτοποιεί οτι δεν υπήρχε κανένας τρόπος διαφυγής. "Αύριο τα κεφάλια μας θα είναι κρεμασμένα" είπε στους ληστές του. Παρόλα αυτά όμως δεν έχασε ούτε αυτός, ούτε οι σύντροφοι του το θάρρος τους. Είχαν εμπιστοσύνη στους εαυτούς τους και πίστευαν πως είναι ακόμα μια μάχη την οποία θα κέρδιζαν όπως όλες οι άλλες.Εκτός αυτού ο Νταβέλης είχε απέναντι του τον άσπονδο εχθρό του, τον Ιωάννη Μέγα για τον οποίο περίμενε πώς και πώς αυτή τη στιγμή να αναμετρηθεί μαζί του.Οι πυροβολισμοί συνεχίστηκαν καθόλη τη διάρκεια της ημέρας ώσπου ήρθε η νύχτα.Ο Πανούσης παρότρυνε τον Νταβέλη να φύγουν γιατί είχε βρεί μια και μοναδική διέξοδο αλλά ο Νταβέλης θεώρησε αυτή τη μάχη αυστηρά προσωπικό ζήτημα και θα ήταν δηλεία απο μέρους του να φύγει.Και η νέα έφοδος άρχισε. Και ταυτόχρονα άρχισε και η καταστροφή. Πρώτος νεκρός πέφτει ο Κακαράπης.Έξαφνα ο Νταβέλης είδε μπροστά του όλους όσους ήταν με το μέρος του, ληστές, χωρικοί, αυτοί που τον υπέθαλπταν, τώρα όλοι είχαν στραφεί εναντίον του. Η προδοσία ήταν μεγάλη. Έριξε ολόγυρα το βλέμμα του. Περικυκλωμένος απο παντού. Στρατιώτες, χωροφύλακες, αξιωματικοί, βοσκοί ακόμα και γυναίκες ερχόντουσαν καταπάνω του. Σατανική οργή και λυσσαλέο μίσος κυρίευσε εκείνη τη στιγμή τον Νταβέλη. Στο πλευρό του ήταν μόνο η Λενιώ μια κοπέλα με την οποία ήταν τρελά ερωτευμένος όπως και αυτή άλλωστε μαζί του. Την παρότρυνε όμως και αυτή να φύγει αν ήθελε να ζήσει :

- "Έχε γειά Χρήστο μου"

- "Στο καλό αγαπημένη μου"

- "Καλή αντάμωση Χρήστο μου"

- "Στον άλλο κόσμο......."

Ο Νταβέλης τότε ούρλιαξε : "Ωρέ Μέγα ! Ωρέ θρασύμι και φοβητσιάρη.Που είσαι ωρέ μπαμπέση ; Που είσαι κρυμμένοςε ωρέ άτιμε και δεν φαίνεσαι ;"Ο Μέγας όρμησε να τον βρεί στον λόφο φωνάζοντας : "Νταβέλη ! Έ ωρέ Νταβέλη ! Που είσαι κρυμμένος ωρε ψευτοπαλληκαρά ;"Ο Νταβέλης έβλεπε τα παληκκάρια του να πέφτουν νεκρά το ένα πίσω απο το άλλο. Κατάλαβε οτι και το δικό του τέλος ήταν κοντά. Ζήτησε τον Μέγα σε μονομαχία.Ο Μέγας δέχθηκε μετα χαράς και διέταξε να παύσει το πύρ. Είχε έρθει επιτέλους η στιγμή που περίμεναν και οι δύο. Αυτή η στιγμή ήταν και η κρισιμότερη. Όταν ο Μέγας πλησίασε τον Νταβέλη έτοιμος να του ορμήσει οι χωρικοί όρμησαν και αυτοί πυροβολώντας τον.Ο Νταβέλης τραυματίστηκε ελαφρά και έπεσε στο έδαφος προσποιούμενος τον νεκρό μέχρι να πάει κοντά του ο Μέγας. Ο Μέγας βλέποντας το "νεκρό" Νταβέλη πήγε να του κόψει το κεφάλι ο λήσταρχος έβγαλε την κουμπούρα φωνάζοντας "ούτε ο Νταβέλης στα βουνά ούτε και ο Μέγας στα παλάτια" και τον πυροβόλισε. Έπεσε και ο Μέγας αλλά όχι νεκρός. Έβγαλε ένα τεράστιο μαχαίρι. Το ίδιο έκανε και ο Νταβέλης και άρχισε η αιματοχυσία.Οι άλλωτε αγαπημένοι φίλοι τώρα αλληλοσφάζονταν.

Το θέαμα ήταν αποτρόπαιο. Οι μαχαιριές ήταν αμέτρητες και το αίμα χυνόταν ασταμάτητα.Ο Νταβέλης έμπηξε την τελευταία μαχαιριά στο λαιμό του Μέγα. Ταυτόχρονα, ο ίδιος, πνιγμένος μέσα στο ίδιο του το αίμα και το σώμα του κατασφαγμένο δεν μπόρεσε να αντέξει άλλο και άφησε την τελευταία του πνοή.Κατέφθασαν οι στρατιώτες οι οποίοι έγιναν μάρτυρες του πιο μακάβριου θεάματος.Ο Νταβέλης και ο Μέγας νεκροί, κατακρεουργημένοι,σχεδόν αγκαλιασμένοι ο ένας πάνω στον άλλο, μέσα σε μια τεράστια λίμνη αίματος. Οι στρατιώτες έκοψαν όλα τα κεφάλια των νεκρών ληστών και συνέλλαβαν αυτούς τους ελάχιστους που επέζησαν. Και έτσι τελείωσε η μεγάλη τραγωδία. Η μάχη του Ζεμενού είχε λάβει πιά τέλος.

Λέγεται, οτι το κεφάλι του Νταβέλη κρεμάστηκε στην Αθήνα, στην Πλατεία Συντάγματος. Όλοι έλεγαν οτι τα πανέμορφα χαρακτηριστικά του προσώπου του είχαν παραμείνει και ήταν τόσο έντονα που προκαλούσαν τον θαυμασμό αντί τη φρίκη. Το κεφάλι του είδε και ένας νεαρός ζωγράφος ο οποίος κάθισε εκεί δίπλα και το ζωγράφισε. Αυτός ήταν ο πασίγνωστος ζωγράφος Γύζης. Λέγεται επίσης οτι όταν ο δάσκαλος του Γύζη, Κάρλ Φόν Πιλότυ είδε το σκίτσο, τά χασε απο αυτή την προσωπογραφία ώστε την χρησιμοποίησε για να απεικονίσει το πρόσωπο του Ιησού στον πίνακα του "Το Άγιο Μανδύλιον"........

Ωρέ κατακαημένη, Αράχωβα,

Νταβέλη, Νταβέλη.

Γιε μ' στο Δίστομο και Δαύλια,

μωρέ Χρήστο Νταβέλη.

Ωρέ τους κλέφτες τι τους κάναταν,

Νταβέλη, Νταβέλη.

Γιε μ' και τους καπεταναίους,

μωρέ Χρήστο Νταβέλη