Σινικό Τείχος.

Το περίφημο Σινικό Τείχος είναι ένα παλιό οχυρωματικό έργο στα βόρεια της Κίνας και αποτελεί το μεγαλύτερο οικοδόμημα στον κόσμο. Το συνολικό μήκος του φτάνει τα 6.350 km, από τα οποία περίπου τα 2.400 km είναι συνεχόμενα. Νεότερες μετρήσεις με σύγχρονα όργανα θέλουν το συνολικό του μήκος να φτάνει τα 8.851 χιλιόμετρα! Πρόκειται για ένα σύστημα επιμέρους τειχών, τα οποία δεν συνδέονται μεταξύ τους και έχουν κατασκευαστεί σε ένα χρονικό διάστημα περίπου 2.000 ετών με διαφορετικές τεχνικές.

Οι πρώτες προσπάθειες για κατασκευή ενός προστατευτικού τείχους στη συνοριακή περιοχή της Κίνας πρέπει να άρχισαν στο δεύτερο μισό του 5ου π.Χ. αιώνα, όταν εξελίσσονταν πολεμικές συγκρούσεις μεταξύ κινέζικων φυλών. Σ’ αυτή την αρχική φάση τα πρώτα κομμάτια του τείχους κατασκευάστηκαν από συμπιεσμένο πηλό που περιείχε ως συνδετικά υλικά άχυρα και φρύγανα. To τείχος που μπορεί να δει κανείς σήμερα χτίστηκε κατά τη διάρκεια της δυναστείας Μινγκ, σε πολύ μεγαλύτερη έκταση από τα παλαιότερα τείχη και με τη χρήση υλικών μεγαλύτερης αντοχής. Ο αρχικός σκοπός του τείχους δεν ήταν να κρατηθούν έξω οι εισβολείς, αλλά να εξασφαλιστεί ότι οι ημι-νομαδικές φυλές του βορρά δεν θα μπορούσαν να το διασχίσουν με τα άλογά τους ή να επιστρέψουν εύκολα μετά από κάποια επιδρομή τους. Το τείχος συμπληρώνεται από αμυντικούς πύργους-παρατηρητήρια, στους οποίους οι υπερασπιστές των τοίχων μπορούσαν να υποχωρήσουν, σε περίπτωση που βρισκόταν σε δυσχερή θέση. Κάθε πύργος διαθέτει σκάλες και εισόδους ειδικά σχεδιασμένες, έτσι ώστε να προκαλείται σύγχυση στους επιτιθέμενους. Κάθε πύργος έχει τουλάχιστον οπτική επαφή με τον προηγούμενο αλλά και με τον επόμενο, ώστε σε περίπτωση επίθεσης να γίνεται ορατή η "φρυκτωρία" (φωτιά) και έτσι να μεταδίδεται από πύργο σε πύργο το μήνυμα μέχρι το Πεκίνο.

Η μορφή του τείχους που γνωρίζουμε σήμερα, δόθηκε κατά την εποχή της δυναστείας των Μινγκ. Το έτος 1473 άρχισε η κατασκευή του τείχους των Μινγκ για προστασία από τους Μογγόλους. Η διαδρομή του τείχους πάνω στις κορυφογραμμές διατηρήθηκε και σ’ αυτή την περίοδο, μια επιλογή που αποδείχθηκε για την κατασκευή ιδιαίτερα χρονοβόρα και υψηλού κόστους. Ως κατασκευαστικό υλικό χρησιμοποιήθηκαν τώρα, εκτός από κομμάτια βράχου, και ψημένα τούβλα. Η συνδετική λάσπη ήταν από ασβέστη και ένα χυλό ρυζιού που δρούσε συγκολλητικά. Για τα εσωτερικά τμήματα χρησιμοποιήθηκε χαλίκι με λάσπη από πηλό και άμμο.

Το πλάτος των τειχών δεν είναι σταθερό σ’ όλη τη διαδρομή. Στην περιοχή του Πεκίνου, όπου συνήθως επισκέπτονται το τείχος οι τουρίστες, το πλάτος είναι 7-8 μέτρα στη βάση και περίπου 5 μέτρα στην κορυφή, η οποία βρίσκεται 6-9 μέτρα πάνω από τη βάση. Σε απόσταση μερικών εκατοντάδων μέτρων έχουν κατασκευαστεί πύργοι, με ύψος περί τα 12 μέτρα, οι οποίοι χρησίμευαν ως παρατηρητήρια, στρατώνες και αποθήκες οπλισμού. Συνολικά έχουν κατασκευαστεί περίπου 25.000 πύργοι ως αποθήκες και στρατώνες και άλλοι 15.000 ως παρατηρητήρια.