Ντοκουμέντο: Όλοι οι «καυτοί» διάλογοι Π. Χαϊκάλη και Γ. Αποστολόπουλου - Δείτε το βίντεο της συνάντησης!
Είναι μείζον πολιτικό γεγονός. Ενδιαφέρει κατά κύριο λόγο τους Έλληνες πολίτες. Ως εκ τούτου θεωρούμε ότι, πέρα από τις όποιες νομικές ερμηνείες, οφείλουμε να δημοσιοποιήσουμε το περιεχόμενο των συνομιλιών. Πέραν αυτού, το γεγονός ότι το συγκεκριμένο υλικό έχει παραδοθεί (έκθεση εγχειρήσεως) στον εισαγγελέα Ισίδωρο Ντογιάκο το καθιστά νόμιμο. Οι συνομιλίες που ακολουθούν είναι εκείνες της συνάντησης Αποστολόπουλου-Χαϊκάλη. Παραθέτουμε τον διάλογο αυτούσιο, με τα κενά όσων σημείων ήταν αδύνατον να απομαγνητοφωνηθούν λόγω κακής ποιότητας του ήχου.
Διαβάστε όλη την απομαγνητοφώνηση των "συζητήσεων" που είχε ο Π.Χαϊκάλης με τον Γιώργο Αποστολόπουλο:
Π. Χαϊκάλης: Άκου να σου πω ένα πράμα. Το σπίτι, μια αντικειμενική αξία. Μπορεί η τράπεζα να το πάρει το σπίτι 1,3. Αντικειμενική έχει 2. Να το πάρει δηλαδή. Εγώ θέλω να είναι καθαρά, να μη βγάζουν μάτια. Να μου δώσει 1,3 και μετά, που είναι πεσμένες οι αγορές, να πάρω ένα δάνειο 500.000 ευρώ για να πάρω το σπίτι και το πληρώνω μετά αυτό. Να το πάρει το σπίτι η τράπεζα. Περίμενε. Κάποιος υπάλληλος μπορεί να δημιουργήσει πρόβλημα.
Γ. Αποστολόπουλος: Μπορώ να μιλήσω;
Π. Χαϊκάλης: Να μιλήσεις. (...)
Π. Χαϊκάλης: Έχω υπογράψει τα συμβόλαια για 4 διαφημιστικά. (…) Μόλις πληρωθούμε τα συμβόλαια, άσε το σπίτι. Τελείωσε το σπίτι. Βγάζω ανακοίνωση για Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Με τα 700 ανεξαρτητοποιούμαι. Να του πεις ότι το πρώτο κομμάτι έχει δύο κομμάτια. Για να δείξει αυτός τη διαδρομή. Το πρώτο κομμάτι, τα 700 κατοστάρικα, ότι υπάρχει χαρτί της ανεξαρτητοποίησης, να το έχει στα χέρια του, σαν να είναι η δική μου θέληση, και με το που ετοιμαστούν τα συμβόλαια σε έναν χρόνο.
Γ. Αποστολόπουλος: Τι σ’ έναν χρόνο. Ψηφίζουμε σ’ έναν μήνα.
Π. Χαϊκάλης: Σ’ έναν χρόνο θα μπουν τα διαφημιστικά, ρε μαλάκα, έτσι δεν μου είπες, κατανοητό; Εγώ δεν θέλω πολλά. Δεν πάω να φάω. Εγώ θέλω να είναι ένα τίμημα που να μπορώ να ζήσω και να μπορώ να το δικαιολογήσω για να μη μου πουν τίποτα. Δηλαδή, ρε μαλάκα, μη φάω ξύλο. Αυτό λέω.
Γ. Αποστολόπουλος: Αν θες να με ακούσεις.
(…)
Π. Χαϊκάλης: Γιώργο, άκου να σου εξηγήσω κάτι. Μου είπες κάτι, να πάρω ένα πακέτο και να το 'χω στο σπίτι και να είναι κρυμμένο μονίμως. Αυτό δεν γίνεται. Το καταλαβαίνεις. Το σκέφτηκα. Όχι δύο, 45. Και να μου πεις πάρε 45 και κάτσε εδώ πάνω, δεν μπορώ να ζω με αυτό το άγχος. Θα κάτσω γω, ρε μαλάκα. Άντε ρε γαμήσου τώρα, μη με τρελαίνεις. Θα κάτσω τώρα εγώ να έχω άγχος στο σπίτι για τα λεφτά. Να πάμε σε λογικές λύσεις.
Γ. Αποστολόπουλος: Εγώ θα το έκανα πάντως.
Π. Χαϊκάλης: Μη με ξεφτιλίσουν.
Γ. Αποστολόπουλος: Να το κάνουμε αύριο το πρωί;
Π. Χαϊκάλης: Όχι, ρε παιδί μου.
Γ. Αποστολόπουλος: Έχουμε μια βδομάδα χαλαρά να το συζητήσουμε.
Π. Χαϊκάλης: Εγώ σου λέω τι προτείνω. [αναφορά στην τράπεζα Πειραιώς (ακατάληπτο)]
Γ. Αποστολόπουλος: Δεν ξέρω, ρε Παύλο, δεν ξέρω.
Π. Χαϊκάλης: Για 400 χιλιάδες μου μιλάς. Εμένα μου φαίνεται αυτή η διαδικασία λίγο περίεργη. Να κάνω 2 διαφημιστικά με σποτ 6 σε μια εταιρεία. Δεν ξέρω πόσα δίνει το παιδί. Εγώ ζήτησα σαν βουλευτής κλπ. (…) Η άλλη περίπτωση είναι αυτή με το δάνειο. Το πρώτο που ζητάμε στο άμεσο για να ξεκινήσουμε τη διαδικασία. Να προχωρήσουμε στο άλλο. Να του πεις πότε είναι να ξεκινήσουμε την ανεξαρτητοποίηση, από κει το θέμα, ήδη υπάρχει αυτό το θέμα, που χτυπιέμαι με τον Τέρενς.
Γ. Αποστολόπουλος: Η διαφήμιση. Θα βάλουμε μια εταιρεία δικιά μας.
(…)
Π. Χαϊκάλης: Άκουσα ότι 7 του μηνός ξεκινάει η διαδικασία. Απλώς για να ξέρω πότε θα είναι. Αφού κλείσουμε αυτό το κεφάλαιο, να συζητήσουμε κι ένα άλλο. Τι πρόσβαση έχουμε. Πολιτικά τους Ανεξάρτητους τους ξεχνάμε. Γεια σας.
Γ. Αποστολόπουλος: Εγώ πιστεύω ότι πρέπει να φύγεις. Τους έχεις ανάγκη έτσι;
Π. Χαϊκάλης: Μαλακά, επειδή υπάρχουν κάποια προνόμια.
Γ. Αποστολόπουλος: Μπορείς να ξεκαθαρίσεις και να μπεις στον Σαμαρά πολύ εύκολα.
Π. Χαϊκάλης: Μπορείς εσύ να το κάνεις;
Γ. Αποστολόπουλος: Αυτό είναι εύκολο.
Π. Χαϊκάλης: Υπάρχουν προδιαγραφές, να μιλήσει ο πρόεδρος στον Σαμαρά να με περάσει στα ψηφοδέλτια;
Γ. Αποστολόπουλος: Κανονικότατα. Αυτό στο κάνω εγώ, δεν χρειάζεται να το κάνει ο πρόεδρος. Θα το κάνω εγώ πιο εύκολα από τον πρόεδρο.
Π. Χαϊκάλης: Από τον Σάλλα στον Σαμαρά, ρε μαλάκα;
Γ. Αποστολόπουλος: Μη στεναχωριέσαι. Το πιο εύκολο πράγμα. Επεμβαίνω εγώ πιο εύκολα.
Π. Χαϊκάλης: Το θέμα είναι, να σου πω κάτι. Πως μέχρι στιγμής έβριζα τη Νέα Δημοκρατία. Πώς θα με περάσει; Πώς θα γυρίσω;
Γ. Αποστολόπουλος: Αυτή τη βδομάδα μπορεί να κινηθεί καινούριο κόμμα.
Π. Χαϊκάλης: Και άλλο; Η Τελεία του Γκλέτσου. Χα χα. Μπορούμε να πάμε στον Μπαλτάκο;
Γ. Αποστολόπουλος: Μπορούμε να κάνουμε μεγάλη φασαρία.
Π. Χαϊκάλης: Περίμενε. Επειδή τώρα ο Σαμαράς είναι εντάξει. Επειδή όμως είναι δύσκολο να πεταχτώ από τη ΝΔ, θα με κράξει ο κόσμος.
Γ. Αποστολόπουλος: Άμα πας στον Ζώη και τον Μπαλτάκο;
Π. Χαϊκάλης: Τι; Θα συνεργαστούν ο Ζώης με τον Μπαλτάκο; Ο Ζώης έλεγε κάτι για τον Τσίπρα. Στον Μπαλτάκο έχουμε πρόσβαση; (…)
Γιατί άμα είναι και έχεις πρόσβαση είτε εσύ είτε ο πρόεδρος στον Μπαλτάκο...
Γ. Αποστολόπουλος: Τι θέλεις;
Π. Χαϊκάλης: Μη φάμε ξύλο, ρε μαλάκα. Αν δεν κατέβει ο Μπαλτάκος, να το δούμε στη ΝΔ.
(…)
Π. Χαϊκάλης: Κάτσε, ρε μαλάκα, είναι πίσω από τη ΝΔ, είναι πίσω από τον Μπαλτάκο. (…)
Τι γίνεται με το action και τον Παναγιωτάκη, ρε μαλάκα; Πώς τον ξεπλένει τον Βενιζέλο αυτός; Ένας άνθρωπος ο οποίος είναι παραγωγή. Να πήρε 14%, άντε να έχει κάνει 40, δεν μπορεί να πάει παραπάνω και να έχει μαζέψει ένα εκατομμύριο, δύο.
Γ. Αποστολόπουλος: Τρία;
Π. Χαϊκάλης: Όχι, ρε πούστη, κάτσε. Έχει φάει και λεφτά από κόσμο. Τα θέατρα. Πας και ανοίγεις το action, ένα κανάλι. Δεν μπορείς να τα βγάζεις, ρε πούστη, αυτά τα λεφτά. Στον γάμο της Κούρκουλα, που ήταν Βενιζελικοί. Πάει με τον Βενιζέλο αυτή η ιστορία. Παίζεται μεγάλο παιχνίδι.
(…)
Γ. Αποστολόπουλος: Αυτή τη στιγμή υπάρχουν δύο προβλήματα. Είτε θα γίνουν εκλογές τώρα ή θα γίνουν... [ακατάληπτο]
Αυτό που βλέπω εγώ είναι ότι είναι άχρηστος άνθρωπος (σ.σ.: Καμμένος).
Π. Χαϊκάλης: Γιατί το λες αυτό; Άχρηστος, άχρηστος, αλλά κρατάει ένα κόμμα κανονικά. Εγώ σου λέω είναι άχρηστος ο Καμμένος. Ξαφνικά ο Μελάς δεν είναι δούρειος ίππος. Ασυνείδητα δούρειος ίππος. Κρατάει ένα κόμμα αυτή τη στιγμή χωρίς φράγκο, ρε πούστη.
Γ. Αποστολόπουλος: Ποιος το λέει;
Π. Χαϊκάλης: Τι ποιος το λέει; Χωρίς φράγκο γιατί;
Γ. Αποστολόπουλος: Ξέρω καλά... [ακατάληπτο]
Π. Χαϊκάλης: Εγώ δεν σου είπα ότι είναι ανέντιμος... Από Γερμανούς, από Γάλλους. Από την Πειραιώς όχι.
Γ. Αποστολόπουλος: Από τον Βαρδινογιάννη.
Π. Χαϊκάλης: Από τον Βαρδινογιάννη;
Γ. Αποστολόπουλος: Προσωπικό δάνειο. Ξέρω τι σου λέω, άσ' το. Προσωπικό δάνειο.
(…)
Π. Χαϊκάλης: Ρε πούστη μου, πες μου τώρα. Με αυτά που μου λες ο ΣΥΡΙΖΑ τα παίρνει, ο Θεοδωράκης τα παίρνει...
Γ. Αποστολόπουλος: Όλοι τα παίρνουν.
Π. Χαϊκάλης: Όλοι τα παίρνουν. Μόνο τα λεφτά. Δηλαδή [ακατάληπτο] μήπως οι Γερμανοί μπήκαν στο κόλπο και δίνουν λεφτά και οι Γερμανοί;
Γ. Αποστολόπουλος: Όχι ρε. Εγώ δεν έχω βρει κανέναν. Τώρα σου μιλάω στα ίσια.
Π. Χαϊκάλης: Είναι κεφάλαια του Σάλλα, της Πειραιώς;
Γ. Αποστολόπουλος: Θα μπει ο Μελισσανίδης στο παιχνίδι, αν μπει. Αυτοί δύο είναι. Είναι ο Μαρινάκης και ο Μελισσανίδης.
Π. Χαϊκάλης: Και ο Βαρδινογιάννης;
Γ. Αποστολόπουλος: Ο Βαρδινογιάννης παίζει με τον ΣΥΡΙΖΑ.
(...)
Π. Χαϊκάλης: Νύφη περιμένω από εσένα να μου βρεις. Χαχαχα.
Γ. Αποστολόπουλος: Μία πρόταση προτείνω, δεν υπάρχει δεύτερη.
Π. Χαϊκάλης: Τι;
Γ. Αποστολόπουλος: Θα σου πω, ρε παιδί μου.
Π. Χαϊκάλης: Α! Ναι, λέγε. Σ’ ακούω.
Γ. Αποστολόπουλος: Λοιπόν, όποτε μου πεις, μπαίνω στο αμαξάκι μου και σου φέρνω μια τσαντούλα με έξι-εφτά κατοστάρικα. Στη φέρνω τώρα δηλαδή αν μου πεις το μεσημέρι, το μεσημέρι εγώ δεν έχω πρόβλημα. Όποτε μου πεις εσύ. Να τελειώσω.
Π. Χαϊκάλης: Να σου πω την ώρα.
Γ. Αποστολόπουλος: Να μην το κάνουμε τώρα αυτό. Όποτε μου πεις, θα έρθω εγώ. Δεν θα έρθει τρίτος. Εγώ.
Π. Χαϊκάλης: Ναι.
Γ. Αποστολόπουλος: Πηγαίνεις, ψηφίζεις… Στα ίσα… Και από εκεί και πέρα το δάνειό σου. Γενικώς θα είναι όχι τώρα. Τώρα κάνει τζιζ. Τον Φλεβάρη, το Γενάρη, όταν περάσει η φασαρία. Δέκα χρόνια χαριστική περίοδος.
Π. Χαϊκάλης: Ναι.
Γ. Αποστολόπουλος: Δεκαπέντε, είκοσι όπου θέλουμε το πάμε. Δεν έχουμε πρόβλημα με αυτό, ειδάλλως δεν παίρνεις φράγκο και με μηδέν επιτόκιο κάποτε. Τίποτα. Το κλείνουμε έτσι…
Π. Χαϊκάλης: Και πώς θα είμαι κατοχυρωμένος εγώ ρε μάγκα;
Γ. Αποστολόπουλος: Άμα σε δέκα χρόνια θα ισχύσει η περίοδος;
Π. Χαϊκάλης: Όχι ρε μαλάκα.
Γ. Αποστολόπουλος: Περίμενε. Και το συμβόλαιο με τη διαφημιστική, μη μου βάζεις τέτοια ζητήματα. Αυτή τη στιγμή δεν κάνουμε τίποτα παραπάνω. Στεγνά και ξάστερα στο λέω, διότι μπορεί να γίνουμε κόλαση. Δεν πάω να σαι… εμένα στ’ αρχίδια μου να πάρεις ένα συμβόλαιο διαφημιστικής, έτσι; Εμείς πληρώνουμε διαφημιστική. Δεν έχουμε πρόβλημα. Δεν θα μας λείπουν από το μέτρημα.
Π. Χαϊκάλης: Απλώς, λέω ότι μετά την απομάκρυνση του ταμείου…
Γ. Αποστολόπουλος: Δεν υπάρχει τέτοιο θέμα.
Π. Χαϊκάλης: Ε, πώς δεν υπάρχει; Εγώ πώς θα είμαι κατοχυρωμένος;
Γ. Αποστολόπουλος: Δεν μπορώ να κάνω κάτι παραπάνω. Το δάνειο ΄στο κάνω τώρα, αλλά θα γίνει πουτάνα. Θα ξεφτιλιστούμε. Στο κάνω και σήμερα. Εγώ δεν έχω πρόβλημα. Κανένας μας δεν θέλει να σου κάνει κακό και να σε κοροϊδέψει αλλά δεν μπορούμε. Θες να το κάνουμε; Το κάνουμε αλλά θα ξεφτιλιστούμε όλοι ή θα μας βάλουνε φυλακή. Το πάω πίσω όσο θέλεις. Πόσα χρόνια θέλεις χαριστική περίοδο; Μέχρι να πεθάνεις; Θα στο κάνω και παραπέρα. Θα σε ψάχνουν στον Άγιο Πέτρο… Δεν μπορώ να κάνω κάτι άλλο. Τα λεφτά τα έχω τώρα να στα δώσω. Κυριολεκτικά τώρα. Στα δίνω και τώρα δηλαδή. Να πάω να τα φέρω και να τα πάρεις τώρα να φύγεις.
Π. Χαϊκάλης: Ω μωρέ μαλάκα, μαλακίες μου λες τώρα;
Γ. Αποστολόπουλος: Τρόπος του λέγειν, ρε παιδί μου.
Π. Χαϊκάλης: Ναι, εντάξει.
Γ. Αποστολόπουλος: Το πιο εύκολο πράγμα είναι αυτό.
Π. Χαϊκάλης: Απλώς, να το ξέρω, να ξέρω, μαλάκα βγαίνουνε και με ρωτάνε να ξέρω. Για το Δήμα έχω πει ότι δεν αυτό…
Γ. Αποστολόπουλος: Εγώ μπορώ, 6 με 7 εκατοστάρικα, να στα φέρω τώρα. Το πρόβλημα μου είναι ότι, θα σου έλεγα να τα πάρεις τώρα. Ποιο ήταν το πρόβλημά μου. Επειδή τα τσεκάρω ένα-ένα μην είναι χτυπημένα, στα λέω και σε κοιτάω στα μάτια, έτσι;
Π. Χαϊκάλης: Ναι
Γ. Αποστολόπουλος: Τα τσεκάρουμε ένα-ένα μην είναι χτυπημένα. Γιατί αν πας να τα δώσεις πουθενά και είναι χτυπημένα, θα αρχίσει φασαρία. Τι σημαίνει χτυπημένα: πλαστά, από τίποτα εγκληματικές ενέργειες που δίνει η αστυνομία τα νούμερα, τέτοια πράγματα. Είναι πακέτα τώρα, δεν είσαι μόνο εσύ, είναι, για να μαστε φίλοι, ξηγημένα;
Π. Χαϊκάλης: Ναι
Γ. Αποστολόπουλος: Λοιπόν, έπαθα μια ζημιά χθες το βράδυ, στα δέκα μασούρια βρέθηκαν έξι γαμημένα.
Π. Χαϊκάλης: Πλαστά;
Γ. Αποστολόπουλος: Δεν είναι πλαστά, είναι το εξής… Δεν είναι πλαστά, είναι γνήσια αλλά είναι με το σπασμένο χαρτί δηλαδή επί της ουσίας είναι πλαστά.
Π. Χαϊκάλης: Κατάλαβα, λες με τους αριθμούς κλπ.
Γ. Αποστολόπουλος: Ρε παιδί μου, από την απαγωγή του Παναγόπουλου έχουνε βρεθεί τα νούμερα.
Π. Χαϊκάλης: Ναι
Γ. Αποστολόπουλος: Άμα σου δώσω τέτοια και σε πιάσουνε, θα γίνει της πουτάνας. Θα σου πουν «Πού τα βρήκες Χαϊκάλη;». Θα πεις «Μου τα έδωσε ο Αποστολόπουλος». Κι έτσι η αλυσίδα γυρνάει πίσω. Πρέπει να τα τσεκάρουμε αυτά. Δεν ξέρω αν το καταλαβαίνεις.
Π. Χαϊκάλης: Απόλυτα, ναι.
Γ. Αποστολόπουλος: Δηλαδή εγώ θέλω να είσαι ασφαλής. Δεύτερον, δεν θέλω να τα χαλάσεις για λίγο καιρό.
Π. Χαϊκάλης: Καλά, αυτό είναι το πιο εύκολο. Εντάξει…
Γ. Αποστολόπουλος: Δεν κατάλαβες. Τρίτον, όταν περάσει η φασαρία τώρα το Φλεβάρη, εγώ στο υπόσχομαι και σε κοιτάω στα μάτια, λίγα-λίγα θα τα κάνουμε χρυσό. Φτηνό χρυσό. Λίγα- λίγα όμως. Να μη μου φέρεις ένα εκατομμύριο και μου πεις κάντα. Δέκα-δέκα, είκοσι-είκοσι, θα τα γυρίσουμε σε χρυσό και ό,τι άλλο θέλεις. Και μετά έτσι. Αλλά μαζί, οι δυο μας.
Π. Χαϊκάλης: Ναι.
Γ. Αποστολόπουλος: Θα πας στην Αυστρία, θα ανοίξεις ένα λογαριασμό, θα βάλεις 10 χιλιάδες μέσα και μετά θα τα στέλνεις σιγά σιγά από εδώ. Όχι θα τα στέλνουμε, θα βάζει ένας άνθρωπος δικός μας εκεί και θα του τα δίνουμε τα λεφτά εμείς εδώ πέρα λίγα λίγα να μη φαίνεται.
Π. Χαϊκάλης: Σε ράβδους χρυσό;
Γ. Αποστολόπουλος: Δεν είναι ράβδοι, δεν μπορείς να πάρεις ράβδο χρυσού εσύ, θα πάρεις πλάκες εσύ.
Π. Χαϊκάλης: Αυτό λέω μωρέ, πλάκες.
Γ. Αποστολόπουλος: Μετά σιγά σιγά ότι θέλεις. Τώρα αυτή τη στιγμή για να καταλάβεις.
Π. Χαϊκάλης: Ωραία. Να σου πω κάτι, τώρα θα…
Γ. Αποστολόπουλος: Τώρα τα χοντραίνουμε
Π. Χαϊκάλης: Τα εφτά κατοστάρικα μ’ αυτές τις συνθήκες κ.λπ, εντάξει είναι;
Γ. Αποστολόπουλος: Καλά είναι…
Π. Χαϊκάλης: Καλά, μαλακίες, τέλος πάντων, στην κατάσταση που βρισκόμαστε. Εγώ σου λέω… Έχουνε βρεθεί ότι έχουνε βρεθεί σίγουρα οι 180; Γιατί βλέπω κενά.
Γ. Αποστολόπουλος: Άκουσε με. Να σου πω στα ίσια;
Π. Χαϊκάλης: Ναι…
Γ. Αποστολόπουλος: Εγώ είμαι στη θέση σου. Κάθισα και σκέφτηκα πάρα πολύ ας πούμε. Σου μιλάω σε ό,τι έχω ιερό. Εσύ έχεις τις εξής επιλογές. Ή να βελτιώσεις πάρα πολύ τη ζωή σου τώρα ή να πας στην περιπέτεια… Η οποία περιπέτεια μπορεί να είναι, μέχρι να τρέχεις στις 29 του μήνα να μαζεύεις ψήφους, ή δεν ξέρω τι άλλο μπορεί να είναι. Ή να σου βγει καλά το όχι. Εγώ αυτό που σου προσφέρω Παύλο είναι το εξής: Εγώ, δεν θα μπει τρίτος στη μέση, στα φέρνω, στ’ ακουμπάω, στα ποδαράκια σου, πάρτα. Τα μετράμε ένα-ένα, και τα χω τσεκάρει εγώ με τα χέρια μου, θα’ ναι παλιά νομίσματα, θα το καταλάβεις.
Π. Χαϊκάλης: Καλά, εντάξει. Ναι, ναι…
Γ. Αποστολόπουλος: Όχι μωρέ μαλάκα. Άμα ήθελα να σου κάνω εγώ κακό, θα στο έκανα. Θα σου έλεγα έλα πάρε από τα χτυπημένα και θα σε έγραφα στα αρχίδια μου. Μου’ ναι άχρηστα. Είναι άχρηστα. Θα πάρω το αυτοκινητάκι μου. Το κλείνουμε τώρα. Κλείνουμε deal. Θα πάρω εγώ το αυτοκινητάκι μου, θα έρθω, θα πιούμε τον καφέ μας, θα στα δώσω, θα βγεις να κάνεις τη δήλωση ότι υποστηρίζεις, δεν θα αφήσεις το ΣΥΡΙΖΑ, θα φτιάξεις μία ωραία δήλωση πονηρή, θα πας να ψηφίσεις. Θες να το κάνουμε μεταξύ δεύτερου και τρίτου; Ότι πούμε τώρα. Εγώ στα δίνω και τώρα τα λεφτά. Ότι πούμε, ότι συμφωνήσουμε.
Π. Χαϊκάλης: Να ξέρω μαλάκα. Να ξέρω ότι είναι σίγουρο. Τουλάχιστον να ξεκινήσουμε με μια αρχή. Το βράδυ μπορείς να μου το φέρεις σπίτι;
Γ. Αποστολόπουλος: Όχι, το βράδυ δεν θα στα φέρω. Στο λέω από τώρα. Γιατί; Γιατί… Δεν μπορείς να κάτσεις μια μέρα ήσυχος;
Π. Χαϊκάλης: Εγώ δεν μπορώ; Να ξέρω όμως τι θα κάνουμε. Αύριο το πρωί;
Γ. Αποστολόπουλος: Αύριο το πρωί θα σε πάρω εγώ τηλέφωνο να σου πω τα έχεις τότε.
Π. Χαϊκάλης: Περίμενε για να ξέρω. Μην το μπλέκουμε σε μισή ώρα.
Γ. Αποστολόπουλος: Όχι, ρε…
Π. Χαϊκάλης: Γιατί για να ξέρω…
Γ. Αποστολόπουλος: Όχι ρε, τουλάχιστον μια μέρα. Απ’ την ώρα που θα σου πω, θα’ χεις τουλάχιστον μια μέρα…
Π. Χαϊκάλης: Αλλά εγώ να ξέρω τι θα βγαίνω και να λέω στις τηλεοράσεις…
Γ. Αποστολόπουλος: Να εξαφανιστείς δυο μέρες, κλείσ’ το.
Π. Χαϊκάλης: Εντάξει…
Γ. Αποστολόπουλος: Έχεις κανένα πρόβλημα;
Π. Χαϊκάλης: Όχι…
Γ. Αποστολόπουλος: Ε λοιπόν κλείσ΄το.
Π. Χαϊκάλης: Δεν βγαίνω αλλά πες μου να ξέρω μονάχα γιατί σήμερα έχω κοινοβουλευτική ομάδα, να ξέρω τι…
Γ. Αποστολόπουλος: Μούγκα…
Π. Χαϊκάλης: Εντάξει, μούγκα, να ξέρω πως θα το θέσω. Να πω ότι να δούμε, καταρχάς μάλλον δεν μπορεί να μείνει με το Δήμα, θα πάει με τρίτο πρόσωπο. Άκουγα το Χατζηνικολάου σήμερα κι ο Παπαδάκης το λέγανε…
Γ. Αποστολόπουλος: Τι λέγανε;
Π. Χαϊκάλης: Ότι μάλλον πάμε σε…
Γ. Αποστολόπουλος: Καλά, όλο μαλακίες λένε.
Π. Χαϊκάλης: Ότι θα πάει για τρίτο πρόσωπο, για δεύτερο πρόσωπο στην τρίτη ψηφοφορία.
Γ. Αποστολόπουλος: Εσύ, εμείς θα κάνουμε μια πολύ πονηρή δήλωση.
Π. Χαϊκάλης: Εγώ ήδη ανέφερα, έκανα αυτό, ότι ο Δήμας δεν είναι το δέλεαρ.
Γ. Αποστολόπουλος: Λοιπόν να πιούμε καφέ ή να φύγω; Έχουμε λόγο να πιούμε καφέ τώρα, να μη χάσουμε χρόνο;
Π. Χαϊκάλης: Όχι. Φεύγουμε, ναι. Γιατί έχω να πάω κι εγώ…
Γ. Αποστολόπουλος: Κάτσε μισό λεπτό.
Π. Χαϊκάλης: Αλλού είναι το θέμα. Θέλω μονάχα να με πάρεις αύριο το πρωί τηλέφωνο, να ξέρω πότε θα είμαι σπίτι, να κανονίσω το πρόγραμμα.
Γ. Αποστολόπουλος: Ρε παιδάκι μου, άμα θα σε πάρω εγώ. Να στο πω και διαφορετικά; Εμένα, θα με βόλευε για λόγους ασφαλείας και μόνο να έρθω μια μέρα που δεν θα έχει φασαρία, μη καθημερινή. Να έρθω από εδώ να τα πάρω. Δεν θα τα πάρω σπίτι μου κι εγώ. Δεν τρελάθηκα, να μπω στο αυτοκίνητό μου να έρθω από εδώ να τα πάρω και να φύγω και να έρθω πάνω σ’ εσένα. Αστο να το φτιάξω εγώ, σε μια ώρα θα το έχω φτιάξει. Μέχρι το βράδυ θα έχεις τηλέφωνό μου.
Π. Χαϊκάλης: Για να ξέρω ρε μαλάκα σε ρωτάω…
Γ. Αποστολόπουλος: Σε φιλώ.
Π. Χαϊκάλης: Εγώ τρέχω συνέχεια. Είδες χθες τι έγινε;
Γ. Αποστολόπουλος: Μα γιατί ήθελα εγώ να στο πω στα ίσια; Επειδή ετοιμάζω μεγάλη, η οποία…
Π. Χαϊκάλης: Καταρχάς, το κόμμα τι γίνεται; Το κόμμα αυτό που μου έλεγες, θα γίνει;
Γ. Αποστολόπουλος: Εσύ έχεις και ραντεβού με τον Σαμαρά.
Π. Χαϊκάλης: Πότε; Ένα ένα μου τα βγάζεις;
Γ. Αποστολόπουλος: Ρε μαλάκα εγώ δεν είπα στο Σαμαρά, στον ίδιο τον πρωθυπουργό, εγώ του το’ χω πει ήδη. Δεν στο’ χω πει;
Π. Χαϊκάλης: Με το Σαμαρά; Μου πες ότι έχουμε ραντεβού με τον Σαμαρά;
Γ. Αποστολόπουλος: Εμένα τώρα μου’ πε ότι θα τον καλέσουμε μου λέει ή τον έχουμε καλέσει ή θα τον καλέσουμε.
Π. Χαϊκάλης: Δεν έχω πάρει. Τηλέφωνο δεν έχει πέσει για μένα, για τον Σαμαρά. Δεν έχω καμία ένδειξη για τον Σαμαρά.
Γ. Αποστολόπουλος: Λοιπόν, θα πάω στον πρόεδρο να σε κανονίσω. Μέχρι το βράδυ θα σου στείλω μήνυμα ποια μέρα.
Π. Χαϊκάλης: Ωραία.
Γ. Αποστολόπουλος: Κάτσε, πώς θα σου στείλω το μήνυμα;
Π. Χαϊκάλης: Ε, γράψε μου ρε παιδί μου ένα μήνυμα, η γκόμενα θα’ ρθει… Ξέρω γω, αυτό…
Γ. Αποστολόπουλος: Όχι, δεν θα σου πω για γκόμενα.
Π. Χαϊκάλης: Τι;
Γ. Αποστολόπουλος: Παύλο, εγώ την Αλεξάνδρα μπορώ να τη δω Τετάρτη ή Πέμπτη, ξέρω γω, Κυριακή ή Δευτέρα.
Π. Χαϊκάλης: Ναι και τι ώρα…
Γ. Αποστολόπουλος: Εντάξει, θα μιλήσουμε ρε Παύλο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου