Ωστόσο, τρία λεπτά αργότερα ο Lockett άρχισε να αναπνέει βαριά, σφαδάζοντας πάνω στο κρεβάτι της εκτέλεσης και σφίγγοντας τα δόντια του, ενώ προσπάθησε, τεντώνοντας τον λαιμό του, να σηκώσει, μάταια, το κεφάλι του από το μαξιλάρι.
Αμέσως, ο γιατρός τράβηξε το σεντόνι με το οποίο ήταν καλυμμένος ο Lockett για να ελέγξει τη διαδικασία χορήγησης του θανατηφόρου μίγματος.
«Εκείνη τη στιγμή ανησυχήσαμε μήπως δεν είχε το φάρμακο την απαιτούμενη επίδραση αλλά ο γιατρός ανέφερε ότι υπήρχε πρόβλημα στην παροχέτευσή του» είπε ο Robert Patton, διευθυντής του σωφρονιστικού συστήματος, προσθέτοντας ότι είχε προκληθεί ρήξη της φλέβας.
Μετά από αυτό, ένας από τους υπευθύνους που βρισκόταν μέσα στο θάλαμο εκτέλεσης κατέβασε τις κουρτίνες αποτρέποντας όσους παρακολουθούσαν από διπλανό δωμάτιο την εκτέλεση να δουν όσα συνέβαιναν.
Ο Robert Patton είπε ότι έγιναν μια σειρά από τηλεφωνικές επικοινωνίες και αποφασίστηκε να σταματήσει η διαδικασία της εκτέλεσης. Εκτός από τον Clayton Lockett ήταν προγραμματισμένο να εκτελεστεί και ένας δεύτερος θανατοποινίτης, ο Charles Warner. Η διπλή εκτέλεση είχε προγραμματιστεί παρά τις επανειλημμένες αιτήσεις από τους δύο καταδίκους να τους δοθούν πληροφορίες για τη θανάσιμη δόση βαρβιτουρικών που θα τους χορηγείτο.
Η τελευταία διπλή εκτέλεση σε αυτή τη νότια αμερικανική πολιτεία πραγματοποιήθηκε το 1937. Ο Clayton Lockett καταδικάστηκε σε θάνατο το 2000 για τη δολοφονία νεαρής γυναίκας την οποία, αφού πυροβόλησε, έθαψε ζωντανή. Ο Charles Warner είχε καταδικαστεί το 1997 για το βιασμό και τη δολοφονία μιας κοπέλας.
«Υστερα από συνεννόηση με τον επόπτη και δίχως να γνωρίζω πόσα από τα συστατικά της ενέσιμης δόσης είχαν χορηγηθεί στον θανατοποινίτη, αποφάσισα να σταματήσω την εκτέλεση» πρόσθεσε ο Robert Patton. Ο ίδιος ανέφερε ότι εξαιτίας του προβλήματος που δημιουργήθηκε αποφασίστηκε η αναβολή της εκτέλεσης και του δεύτερου θανατοποινίτη που επρόκειτο να γίνει δυο ώρες αργότερα. Η εκτέλεση του Charles Warner προγραμματίστηκε σε δεκατέσσερις ημέρες.
«Βαθιά λυπηρή» χαρακτήρισε την εκτέλεση ο Μπαράκ Ομπάμα. «Αυτό που συνέβη στην Οκλαχόμα είναι πολύ ανησυχητικό» δήλωσε ο Αμερικανός πρόεδρος, σημειώνοντας ότι ...θα ζητήσει από τον υπουργό Δικαιοσύνης να εξετάσει το θέμα.
«Ο πόνος του Clayton Lockett στη διάρκεια της εκτέλεσής του θα μπορούσε να αποτελεί σκληρή, απάνθρωπη και ταπεινωτική μεταχείριση σύμφωνα με τους διεθνείς κανόνες για τα ανθρώπινα δικαιώματα», δήλωσε ο Rupert Colville εκπρόσωπος της Ύπατης Αρμοστείας.
«Είναι επίσης αντίθετη στην 8η τροπολογία του συντάγματος των ΗΠΑ» που απαγορεύει τις απάνθρωπες και τις ασυνήθιστες τιμωρίες.
Από τις 50 πολιτείες των ΗΠΑ, 32 εξακολουθούν να έχουν τη θανατική ποινή στη νομοθεσία τους, πέρα από την ομοσπονδιακή κυβέρνηση των ΗΠΑ και την στρατιωτική δικαιοσύνη. Δεκαοκτώ πολιτείες έχουν καταργήσει τη θανατική ποινή, πιο πρόσφατα, το Μέριλαντ το 2013 και το Κοννέκτικατ το 2012. «Ο ΟΗΕ αντιτίθεται στη χρήση της θανατικής ποινής σε όλες τις περιστάσεις», δήλωσε ο Colville.
Ο Rupert Colville κατήγγειλε εξάλλου ότι «ο παρατεταμένος θάνατος του Clayton Lockett αποτελεί τη δεύτερη περίπτωση προφανούς ακραίου πόνου που προκλήθηκε από τη δυσλειτουργία του συστήματος θανάσιμων ενέσεων το 2014 στις ΗΠΑ».
Η διπλή εκτέλεση θα γινόταν με βάση ένα νέο πρωτόκολλο εκτελέσεων που αφορά θανατηφόρο ένεση, η οποία δεν έχει εξεταστεί ποτέ. Αυτή η νέα δόση που χορηγείται στους θανατοποινίτες αποτελείται από τρία συστατικά, ένα ηρεμιστικό, ένα αναισθητικό και την τελική φονική δόση από χλωριούχο κάλιο.
«Παρά τα επανειλημμένα αιτήματα μας, η πολιτεία της Οκλαχόμα αρνήθηκε ξανά και ξανά να μας παράσχει πληροφορίες σχετικά με την πηγή, την καθαρότητα, τον έλεγχο και την απόδοση των ουσιών που θα χρησιμοποιηθούν. Δεν ξέρω καν αν αυτές οι ουσίες έχουν αγοραστεί νομίμως» είπε η Μαντλίν Κοέν συνήγορος του Charles Warner.
Μετά την άρνηση βιομηχανιών από τον ευρωπαϊκό χώρο να παρέχουν στις Ηνωμένες Πολιτείες την πιο κοινή αναισθητική δόση για τις εκτελέσεις θανατοποινιτών, την πεντοβαρβιτάλη (pentobarbital γνωστή και ως Nembutal που χρησιμοποιείται για ευθανασία κατοικίδιων ζώων), αρκετές πολιτείες των ΗΠΑ αντιμετωπίζουν σοβαρή έλλειψη βαρβιτουρικών και ψάχνουν να βρουν εναλλακτικές λύσεις οι οποίες όμως οδηγούν σε διαμαρτυρίες και πολλαπλασιασμό των ένδικων μέσων. Οι φαρμακευτικές εταιρείες δεν είχαν κανένα λόγο να συνδέουν τους εαυτούς με μια βιομηχανία εκτελέσεων καθώς, ούτως οι άλλως, κάποια σωτήρια φάρμακά τους κατασκευασμένα για να θεραπεύουν έχουν δημιουργήσει μια βιομηχανία θανάτων από απρόβλεπτες παρενέργειες. Δεν έχουν λοιπόν κανένα λόγο να δημιουργούν αρνητικούς συσχετισμούς πόσο μάλλον όταν η «αγορά» των εκτελέσεων είναι μικρή. Όταν οι φαρμακευτικές κυκλοφορούν σκευάσματα για «ειδικούς σκοπούς» και για ειδική κατηγορία φαρμακευτικών καταναλωτών όπως οι ασθενείς με σπάνιες ασθένειες, φροντίζουν οι τιμές των φαρμάκων αυτών να είναι εξαιρετικά υψηλές με κάποιες εξαιρέσεις όπου χαρίζουν παρτίδες φαρμάκων σε ομάδες ασθενών για να βελτιώσουν την εταιρική τους εικόνα.
Οι αμερικανικές αρχές από την άλλη δεν είναι διατεθειμένες να πληρώσουν ακριβά για εκτελέσουν «αποβράσματα». Έτσι λοιπόν το διαζύγιο φαρμακευτικών και της «βιομηχανίας» εκτελέσεων ήταν αναμενόμενο.
Οι πολιτείες έπρεπε πλέον να βρουν ένα τρόπο να εκτελούν χωρίς να εξαρτώνται από τις φαρμακευτικές.
Και ήταν τότε ακριβώς που άρχισε το φιάσκο με αυτοσχέδια πρωτόκολλα θανάσιμων κοκτέιλς γύρω από την παρασκευή και την απόκτηση των οποίων οι πολιτείες τήρησαν απόλυτη μυστικότητα.
Μετά από αυτήν την εξέλιξη, οι βασανιστικές εκτελέσεις άρχισαν να πυκνώνουν παρά τις αντιδράσεις και τις προειδοποιήσεις επιστημόνων και πολιτών για αυτό ακριβώς το απαίσιο ενδεχόμενο.
Η πρώτη φορά που χρησιμοποιήθηκαν αυτά τα αυτοσχέδια πρωτόκολλα θανατηφόρων φαρμάκων ήταν τον Οκτώβριο του 2013 στον 51χρονο θανατοποινίτη William Happ στη Φλόριδα όταν και του χορηγήθηκε υπερδοσολογία του ταχείας δράσης αναισθητικού μιδαζολάμη. Μετά τη χορήγηση του θανάτου του, ο Happ άρχισε να ανοιγοκλείνει τα βλέφαρα του, να χασμουριέται. Το σαγόνι του άρχισε να κρεμάει. Το κεφάλι του κινήθηκε παρότι φαινόταν αναίσθητος. Ο Happ κηρύχθηκε νεκρός 14 λεπτά μετά την ένεση - το διπλάσιο του χρόνου που διαρκεί συνήθως μια εκτέλεση με τον παλιό "καλό και γρήγορο" τρόπο.
Η πολιτεία της Οκλαχόμα πήρε τη σκυτάλη στους θανάσιμους πειραματισμούς.
Έχοντας ξεμένει από πεντοβαρβιτάλη, παράγγειλε σε φαρμακευτικό εργαστήριο αγνώστων στοιχείων να φτιάξει δόσεις της. Συνδυάζοντας τη μη πιστοποιημένη πεντοβαρβιτάλη με άλλα δύο φάρμακα προκάλεσε εικοσάλεπτο βασανισμό στο 38χρονο θανατοποινίτη Michael Lee Wilson o οποίος κατά τη διάρκεια της εκτέλεσης του διαμαρτυρόταν πως ένιωθε όλο το σώμα του να καίγεται. Ο βασανιστικός θάνατός του σημειώθηκε στις 9 Ιανουαρίου του 2014.
Παρά τα πρόσφατα προηγούμενα βασανιστικών εκτελέσεων, οι πολιτείες συνέχισαν απτόητες τους πειραματισμούς.
Μια εβδομάδα αργότερα, το Οχάιο θα δοκιμάσει συνδυασμό μιδαζολάμης και υδρομορφόνης στον 53χρονο Dennis McGuire παρά τις προειδοποιήσεις ειδικών ότι η δοσολογία που η πολιτεία είχε αυθαίρετα επιλέξει να χρησιμοποιήσει θα ήταν βασανιστική: Όντως. Ο θανατοποινίτης ακουγόταν να βήχει καθώς πάλευε να αναπνεύσει.
Μετά ήταν η σειρά του Clayton Lockett, να βιώσει την απόλυτη κτηνωδία. Τα στοιχεία που αποκαλύφθηκαν είναι όντως αποτροπιαστικά:
Με τη δημοσιοποίηση του χρονικού της εκτέλεσης έγινε γνωστό ότι ο Lockett είχε πληγωθεί στο δεξί του χέρι την παραμονή της εκτέλεσής του και είχε πυροβοληθεί με όπλο "Taser" που προκαλεί ηλεκτροσόκ τα ξημερώματα για να απομακρυνθεί δια της βίας από το κελί του προκειμένου να κάνει ακτινογραφίες στο πλαίσιο των προετοιμασιών για τη θανατηφόρα ένεση. Επίσης ο γιατρός, μη έχοντας βρει «κατάλληλο σημείο» ούτε στα χέρια, ούτε στα πόδια για να κάνει την ένεση, τη χορήγησε στη βουβωνική χώρα. Ο θανατοποινίτης είχε ακόμη τις αισθήσεις του επτά λεπτά μετά τη χορήγηση του αναισθητικού και η δήλωση του θανάτου του έγινε 43 λεπτά αργότερα, σε αντίθεση με τα δέκα λεπτά που διαρκεί συνήθως η διαδικασία.
«Το χρονικό της εκτέλεσης που δημοσιοποιήθηκε από τις σωφρονιστικές αρχές δείχνει ότι η ενδοφλέβια ένεση στο μηριαίο ουδέποτε έγινε όπως πρέπει και ότι το προϊόν χορηγήθηκε στη σάρκα του Lockett και όχι στις φλέβες του», εκτιμά η δικηγόρος Μαντλίν Κοέν, συνήγορος του Charles Warner, ο οποίος θα εκτελείτο αμέσως μετά τον Lockett. Η επιθανάτια αγωνία του Lockett που εκδηλώθηκε με σπασμούς και βογκητά, προκάλεσε έντονες εκδηλώσεις διαμαρτυρίας παγκοσμίως, ενώ πολλές εκκλήσεις διατυπώθηκαν για την επιβολή μορατόριουμ στις εκτελέσεις στην Οκλαχόμα. Δυστυχώς όμως τα βογκητά του Lockett δεν έφτασαν ποτέ στα αυτιά του Ομπάμα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου