30/12/12

Η γυναίκα του Καίσαρα και οι ...εξαδέλφες του Παπακωνσταντίνου!

"Διαπλοκή στην Ελλάδα δεν υπάρχει. Γιατί τελικά τι είναι η διαπλοκή; Όλοι διαπλεκόμαστε με όλους..." Με αφορμή αυτήν την δήλωση του μεγάλου μας εθνοσωτήρα, κ. Γεώργιου Παπακωνσταντίνου, και επιδιώκοντας να επαληθεύσουμε τα λεγόμενά του, επιχειρούμε μιαν ιστορική αναδρομή στην οικογένεια καταρχάς Παπακωνσταντίνου. Όχι για να εκθέσουμε πρόσωπα ή θεσμούς, αλλά γιατί θεωρούμε πως ... "η γυναίκα του Καίσαρα δεν φτάνει να είναι τίμια, αλλά πρέπει και να φαίνεται τίμια". Και ο κύριος Παπακωνσταντίνου είτε ως υπουργός Οικονομικών, είτε ως υπουργός Περιβάλλοντος, δεν μας έπεισε ποτέ για την τιμιότητά του. Γιατί λοιπόν να μας πείσει και τώρα; 
Ο γενάρχης της οικογένειας Παπακωνσταντίνου, ο Γεώργιος Μ. Παπακωνσταντίνου λένε πως ήταν ένας "δαιμόνιος" άνθρωπος. Στις 16 Οκτωβρίου 1941 - δηλαδή μέσα στη μαύρη γερμανική Κατοχή- ο κατοχικός πρωθυπουργός Γεώργιος Τσολάκογλου (ο γνήσιος και όχι αυτός που ήθελε να πουλήσει την ...Πελοπόννησο), "παραχωρεί" στον Γ. Παπακωνσταντίνου το προνόμιο παραγωγής και διανομής ηλεκτρικής ενέργειας στην Πτολεμαΐδα. Το γιατί και πως άραγε ο δοσίλογος Τσολάκογλου επέλεξε τον Γ. Παπακωνστνατίνου για να του δώσει το μονοπώλιο της ηλεκτρικής παραγωγής και διανομής στην Πτολεμαΐδα δεν θα το μάθουμε μάλλον ποτέ! Ούτε τον ρόλο που έπαιξαν οι Γερμανοί Κατακτητές στην ιστορία αυτή!Πάντως ο ένας γιος του επιχειρηματία, ο μετέπειτα υπουργός της Νέας Δημοκρατίας, ο Μιχάλης Παπακωνσταντίνου, γερμανομαθής ων, "προσελήφθη" από τις τοπικές γερμανικές αρχές κατοχής ως διερμηνέας τους. Γρήγορα στην κοινωνία της περιοχής έγινε γνωστός ως «μποτάκιας», διότι είχε τη συνήθεια να χρησιμοποιεί καθημερινά στρατιωτικές μπότες μέσα από το παντελόνι του. 
Μέλος της κατοχικής κυβέρνησης και γνωστός της οικογένειας Παπακωνσταντίνου φαίνεται πως ήταν ο Σωτήριος Γκοτζαμάνης. Αυτό το πρόσωπο ως υπουργός Οικονομικών της Κυβέρνησης  Τσολάκογλου υπέγραψε τα κατοχικά δάνεια που θα όφειλε η μεταπολεμική Γερμανία να έχει επιστρέψει προ πολλού στην Ελλάδα. Ο Γκοτζαμάνης μετά την απελευθέρωση και σύμφωνα με ειδική συντακτική πράξη με την οποία προσδιορίστηκε το "ιδιότυπο αδίκημα" της εθνικής αναξιότητας (Ιανουάριος 1945), κατηγορήθηκε ως δωσίλογος και καταδικάστηκε ερήμην σε θάνατο από το Ειδικό Δικαστήριο Δοσιλόγων. Λίγα χρόνια όμως αργότερα έτυχε αμνηστίας οπότε και επέστρεψε στην Ελλάδα, συνεχίζοντας και πάλι να πολιτεύεται ως αρχηγός του «Μεταρρυθμιστικού Κόμματος». Το 1954 πολιτεύθηκε ως υποψήφιος δήμαρχος Θεσσαλονίκης, έχοντας στο ψηφοδέλτιό του τον έναν από τους δύο γιους του Παπακωνσταντίνου, τον πρώην διερμηνέα των ναζί, Μιχάλη Παπακωνσταντίνου. Ο υιός του επιχειρηματία της μικρής δυτικομακεδονικής πόλης ήταν τότε δικηγόρος εγκατεστημένος στη Θεσσαλονίκη. Μετά το τέλος του πολέμου, η οικονομική άνεση της οικογένειάς του, του επέτρεψε να πραγματοποιήσει λαμπρές μεταπτυχιακές σπουδές στην Αγγλία, τη Γερμανία και τη Γαλλία. Το 1954 είχε συμπληρώσει τα 35 χρόνια του και βγάζοντας λόγο προς τους εκλογείς σε μια συνοικία της συμπρωτεύουσας, εξέφρασε τον μεγάλο θαυμασμό του προς τον  δωσίλογο Γκοτζαμάνη, χαρακτηρίζοντάς τον ανεπιφύλακτα ως «τη μεγαλύτερη ζώσα πολιτική φυσιογνωμία» της Ελλάδος. Σύμφωνα με την εφημερίδα "Φως Θεσσαλονίκης", φύλο της 14 Νοεμ. 1954, ο φέρελπις πολιτικός έπλεξε το εγκώμιο του Γκοτζαμάνη: «Ανέφερεν εν συνεχεία τας μεγάλας εθνικάς υπηρεσίας του υποψηφίου Δημάρχου και επανέλαβεν, ότι είναι τιμή διά την πόλιν, η οποία θα τον έχη ως πρώτον πολίτην της». Ήταν ο μόνος από τους υποψήφιους δημοτικούς συμβούλους που εκφράστηκε τόσο μεγαλόπρεπα για τον πρώην κατοχικό υπουργό, αν και την εποχή εκείνη όλες σχεδόν οι εφημερίδες της Θεσσαλονίκης, όπως και όλα σχεδόν τα πολιτικά κόμματα πραγματοποίησαν σφοδρές επιθέσεις σε βάρος του υποψήφιου δημάρχου. Ο Γκοτζαμάνης ήταν οπωσδήποτε το μεγάλο ίνδαλμά του. Και προφανώς θεωρούσε ότι οι μεγάλες εθνικές υπηρεσίες του συνδέονταν άμεσα και με τα "κατοχικά δάνεια", που επί της ουσίας άρπαξαν οι δυνάμεις του Άξονα, από την κατεστραμμένη Ελλάδα,  απλώς με το δίκαιο του ισχυροτέρου. Και εφόσον ο δωσίλογος Γκοτζαμάνης αποτελούσε πάντα το ίνδαλμα του Μιχάλη Παπακωνσταντίνου, πως αργότερα αυτός ως υπουργός τόσο στις κυβερνήσεις του Γεωργίου Παπανδρέου- του πρεσβύτερου, όσο και του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη να ενδιαφερθεί για την επιστροφή των κατοχικών δανείων;
Ένα τοπικό εργοστάσιο παραγωγής και διανομής ηλεκτρικής ενέργειας είναι μια κερδοφόρα επιχείρηση και χωρίς πρακτικά κανένα ρίσκο λόγω του μονοπωλιακού χαρακτήρα της. Η ηλεκτρική επιχείρηση στη μικρή μακεδονική πόλη δεν έπαυσε να λειτουργεί ούτε όταν εγκατέλειψε την εξουσία ο Τσολάκογλου, ούτε όταν αποχώρησαν από την Ελλάδα οι Γερμανοί. Συνέχισε να λειτουργεί για πολλά ακόμα χρόνια, μέχρι τη μεταπολεμική ίδρυση της ΔΕΗ, η οποία επεκτάθηκε σε ολόκληρη την Ελλάδα. Και επειδή συνέπεσε στην ίδια ακριβώς αυτή πόλη η ΔΕΗ να δημιουργήσει μία από τις μεγαλύτερες βιομηχανικές μονάδες παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας στην Ελλάδα, το 1958 εξαγοράστηκαν οι εγκαταστάσεις από τους κληρονόμους του επιχειρηματία, ο οποίος εν τω μεταξύ είχε αποβιώσει. Ο μικρότερος αδελφός του Μιχάλη Παπακωνσταντίνου προσληφθεί ως διευθυντικό στέλεχος της ΔΕΗ το 1961, και την ίδια χρονιά, απέκτησε ένα αγόρι τον Γιώργο Παπακωνσταντίνου. Ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου σπουδάζει οικονομικές επιστήμες στο εξωτερικό (London School of Economics), και επί 10 χρόνια εργάζεται στον Οργανισμό Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ) στη Γαλλία. Στην Ελλάδα επιστρέφει το 1998 και εργάστηκε ως σύμβουλος του Πρωθυπουργού Κώστα Σημίτη. Το Σεπτέμβριο του 2007 εξελέγη βουλευτής του Ελληνικού Κοινοβουλίου στο Νομό Κοζάνης, ενώ ανέλαβε καθήκοντα Εκπροσώπου Τύπου του ΠΑΣΟΚ από το Μάρτιο του 2008. Ηγήθηκε του Ευρωψηφοδελτίου του ΠΑΣΟΚ τον Ιούνιο του 2009 και διετέλεσε Ευρωβουλευτής από τον Ιούνιο του 2009 έως τον ορισμό του από τον Πρωθυπουργό Γιώργο Παπανδρέου-τον νεότερο ως Υπουργού Οικονομικών μετά τις εκλογές του Οκτωβρίου 2009. Από την θέση αυτή υπέγραψε την περιβόητη δανειακή σύμβαση της Χώρας μας και την υποταγή της στην τρόικα, ξεχνώντας (;) και αυτός να θέσει επί τάπητος τα κατοχικά δάνεια που οφείλει να επιστρέψει η Γερμανία στην Ελλάδα. Ύστερα από τον ανασχηματισμό του Ιουνίου 2011 ορίστηκε Υπουργός Περιβάλλοντος από τον Γιώργο Παπανδρέου-τον νεότερο και διατήρησε την ίδια υπουργική θέση μετά την ανάληψη καθηκόντων της πρωθυπουργίας απ'τον Λουκά Παπαδήμου. Από την θέση αυτή αφού αρχικά επαναπροσδιόρισε τι είναι ...δάσος, και συνέχισε την καταστρεπτική πολιτική της προκατόχου του κα. Μπιρμπίλη, προσπάθησε να ξεπουλήσει όσο-όσο την ΔΕΗ! (Δεν πρόλαβε όμως και το έργο αυτό το ανέλαβε να το φέρει εις πέρας η συγκυβέρνηση Σαμαρά-Κουβέλη-Βενιζέλου.)  Στις  βουλευτικές εκλογές του Μαΐου 2012‎ ήταν υποψήφιος στην Περιφέρεια Αττικής, όπου ήρθε τρίτος και δεν εκλέχτηκε Βουλευτής.
Η 54χρονη κα. Ελένη Παπακωνσταντίνου, κόρη του Μιχάλη Παπακωνσταντίνου και εξαδέλφη του Γιώργου Παπακωνσταντίνου, σπούδασε και αυτή σαν τον ξάδελφό της στο "London School Of Economics" αλλά αυτή σπούδασε νομικά και έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ. Απέκτησε την άδεια ασκήσεως επαγγέλματος από τον δικηγορικό σύλλογο της Νέας Υόρκης όπου έκανε και τα πρώτα επαγγέλματικά της βήματα. Στη συνέχεια συνέχισε τις σπουδές της στο Βέλγιο και πήρε διδακτορικό από το Ελεύθερο Πανεπιστήμιο Βρυξελλών. Έχει ειδικευτεί σε τομείς του δικαίου όπως το εμπορικό, το εταιρικό, το ευρωπαϊκό, το εργατικό, το ασφαλιστικό, το χρηματοπιστωτικό, καθώς και το δίκαιο εξαγορών, συγχωνεύσεων και ανταγωνισμού. Κατά τη διάρκεια της καριέρας της στην χώρα μας, έχει διατελέσει νομική σύμβουλος σε μεγάλες εταιρείες όπως η Toyota Hellas, η Amadeus, η Swarowski και η Philip Morris/Παπαστράτος. Το 2004 αντικατέστησε τη Μιράντα Ξαφά ως μέλος του διοικητικού συμβουλίου της περιβόητης "S&B Βιομηχανικά Ορυκτά", όταν η κ. Ξαφά διορίστηκε εκπρόσωπος της Χώρας μας στο Διοικητικό Συμβούλιο του ΔΝΤ. Υπενθυμίζουμε ότι η κα. Ξαφά με την λήξη της θητείας της στο ΔΝΤ το 2009, κατέλαβε θέση στο Διοικητικό Συμβούλιο της περιβόητης "IJ Partners" στην Γενεύη, με εμπλοκή στο θέμα των Ελληνικών CDS, την περίοδο που η Χώρα μας υπό την Κυβέρνηση Γ.Παπανδρέου, και με υπουργό οικονομικών τον κ. Παπακωνσταντίνου, εισερχόταν στην μέγγενη του μνημονίου.
Η κα. Ελένη Παπακωνσταντίνου έχει διδάξει δίκαιο συγχωνεύσεων, εξαγορών και ανταγωνισμού στο διαβόητο ALBA, ενώ έχει διατελέσει και πρόεδρος του συλλόγου αποφοίτων του Χάρβαρντ στην Ελλάδα. Είναι παντρεμένη με τον οικονομολόγο και σύμβουλο επιχειρήσεων Σίμο Σικιαρίδη, ο οποίος έχει τα γραφεία του στην οδό Ρηγίλλης και τυγχάνει και Πρόεδρος του Σικιαρίδειου Ιδρύματος . 
Τον Φεβρουάριο 2012 η κα. Ελένη Παπακωνσταντίνου διορίστηκε μέλος του Συμβουλίου Εμπειρογνωμόνων του Ταμείου Αποκρατικοποιήσεων (ΤΑΙΠΕΔ). Τη θέση αυτή κατέλαβε αντικαθιστώντας το μέλος της Ένωσης Ελληνικών Τραπεζών. Τυγχάνει ταυτόχρονα και μέλος του ΔΣ του ΕΛΙΑΜΕΠ (Ελληνικό Ίδρυμα Ευρωπαϊκής & Εξωτερικής Πολιτικής) ως νομική σύμβουλος του Ιδρύματος. Εκτός όλων των άλλων δραστηριοτήτων της έχει προωθήσει δράσεις Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων, που είχαν σχέση και με την Παιδεία, το Περιβάλλον  και την Εξωτερική Πολιτική. 
Η άλλη κόρη του Μιχάλη Παπακωνσταντίνου, αδελφή της Ελένης και εξαδέλφη του Γιώργου, κα. Μαρίνα Παπακωνσταντίνου, 52 χρόνων σήμερα, είναι επίσης δικηγόρος. Και αυτή έκανε μεταπτυχιακά σε βρετανικό πανεπιστήμιο. Σπούδασε στη Νομική Θράκης και παντρεύτηκε με τον πολιτικό μηχανικό Ανδρέα Ροσσώνη, ο οποίος δραστηριοποιείται στο χώρο των πολεμικών εξοπλισμών, καθώς εδώ και χρόνια αντιπροσωπεύει οπλικά συστήματα, κυρίως για το Πολεμικό Ναυτικό, της Ιταλικής Εταιρείας "Oto Melara".
Ο Α. Ρωσσώνης ένας κλασικός εκπροσώπος «μεγάλου τζακιού» της Ελλάδας, συνεργαζόταν με τον Ι. Μοδιάνο, επί πολλά χρόνια και κυριαρχούσαν στις προμήθειες  του Πολεμικού Ναυτικού, έχοντας διάφορες αντιπροσωπείες, αλλά μία απ’όλες ξεχώριζε και ήταν αυτή που είχε δώσει την μεγάλη δύναμη στην εταιρεία τους: Ο ιταλικός οίκος πυροβόλων "Oto Melara".
Δεν υπάρχει πλοίο του ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού που να μην έχει επάνω πυροβόλο "Oto Melara". Φρεγάτες, πυραυλάκατοι, κανονιοφόροι, όλα. Ακόμα και τα ...αρματαγωγά κλάσης "Ιάσων" έχουν επάνω πυροβόλα "Oto Melara"! Με «πασπαρτού» την εταιρεία αυτή που κέρδιζε με «κλειστά μάτια» όλους τους διαγωνισμούς του ΠΝ οι Ρωσσώνης και Μοδιάνο, είχαν δημιουργήσει στην κυριολεξία μια «ναυτική» αυτοκρατορία μέσα στο Γενικό Επιτελείο Ναυτικού και από εκεί και πέρα όλα ήταν εύκολα: Οι ίδιοι που αποφάσιζαν για τα πυροβόλα, αποφάσιζαν και για άλλες προμήθειες, οπότε η μία δουλειά έφερνε την άλλη. Το 2004 ανέλαβαν την αντιπροσωπεία της κοινοπραξίας "Αlenia Westinghouse" και προωθούσαν στο υπουργείο Εθνικής Άμυνας την τορπίλη βαρέως τύπου "Blackshark" απέναντι στο μεγάλο φαβορί την τορπίλη DM2Α4. Παρά το γεγονός ότι χρειαζόταν πιστοποίηση η "Blackshark",  εν τούτοις ο Ρωσσώνης «κτύπησε» την προμήθεια με όλη του την δύναμη και μπορεί να μην την πήρε αλλά «χάλασε» τον διαγωνισμό. Μέχρι σήμερα τα υποβρύχια δεν έχουν τορπίλες…
Στην πάροδο των χρόνων ο Ρωσσώνης, αναπτύσσει φιλική σχέση με το Θόδωρο Ασημακόπουλο, παλιό επικοινωνιολόγο του Λεωνίδα Κύρκου και του Φώτη Κουβέλη και από το 2009 σύμβουλο του Γιώργου Παπανδρέου. Ο Ασημακόπουλος, που στο παρελθόν είχε διατελέσει και σύμβουλος του Άκη Τσοχατζόπουλου, ήταν ο άνθρωπος που έφερε τον υπόδικο Λαυρέντη Λαυρεντιάδη σε επαφή με το ΠΑΣΟΚ. Ο Ασημακόπουλος ως σύμβουλος του Λαυρεντιάδη σε θέματα επικοινωνίας και δημοσίων σχέσεων, διατηρούσε ταυτόχρονα και στενές σχέσεις με κορυφαία κομματικά στελέχη του ΠΑΣΟΚ. Λόγω της σχέσης του με τον Λεωνίδα Κύρκο οργάνωσε στο Ζάππειο το γνωστό "event" για την «προεσέγγιση της κεντροαριστεράς» στις αρχές του 2010, όπου εκτός από τον Λεωνίδα Κύρκο, τον Φώτη Κουβέλη, τον Δημήτρη Παπαδημούλη, τον Δημήτρη Χατζησωκράτη και τον Σπύρο Λυκούδη ήταν παρόντες και οι Γιώργος Παπανδρέου, Γιώργος Παπακωνσταντίνου και Ευάγγελος Βενιζέλος. 
Ο Θ. Ασημακόπουλος ταυτόχρονα αντιπροσωπεύει στην χώρα μας την Ιταλική αεροναυπηγική εταιρία "Αlenia". Την περίοδο του 2010 επί αναπληρωτού υπουργού Άμυνας Πάνου Μπεγλίτη και Γενικού Διευθυντή Εξοπλισμών Β. Βασιλάκου διεξάγονται σκληρές διαπραγματεύσεις μεταξύ της Ελληνικής Πολεμικής Αεροπορίας και της "Αlenia" για την παραλαβή 12 ιταλικών μεταγωγικών αεροσκαφών C–27 J που είχε παραγγείλει η Ελλάδα από το 2002. Τα συγκεκριμένα αεροσκάφη παρουσιάζουν διάφορα τεχνικά προβλήματα και η Ελληνική Πολεμική Αεροπορία αρνείται να τα παραλάβει. Το Ελληνικό Δημόσιο επιβάλει "ρήτρες καθυστέρησης" ως όφειλε και το «ντουέτο» Ασημακόπουλου – Ροσσώνη παρασκηνιακώς καταβάλλουν προσπάθειες για να μην πληρωθούν οι ρήτρες και να παραληφθούν τα αεροπλάνα, από τα οποία πάντως σήμερα πετάει μόνον ένα!!!
Σε κάθε περίπτωση το 2010 και μετά την ανάληψη της εξουσίας από το ΠΑΣΟΚ, παρά την οικονομική κρίση, ο A. Ροσσώνης αναπτύσσει εντονότατη δραστηριότητα στο χώρο των εξοπλισμών. Φέρεται να εμπλέκεται στο σκάνδαλο των υποβρυχίων Type 214, σε ότι αφορά την τελική φάση του (νόμος Βενιζέλου για την προμήθεια δύο επιπλέον Type 214 τον Σεπτέμβριο του 2010 και την ταυτόχρονη τροποποίηση της σύμβασης Neptune II) καθώς σύμφωνα με τα όσα αποκαλύπτονται στα Μέσα Ενημέρωσης ο Α.Ρωσσώνης ήταν μέλος της ομάδας που προώθησε την αναθεώρηση της σύμβασης και εκεί που οι Γερμανοί ήταν να πληρώσουν ρήτρα εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ, πήραν μέσω του Ισκαντάρ Σάφα, Λιβανέζου ιδιοκτήτη του Σκαραμαγκά και φίλου του, μια ακόμα παραγγελία για δύο υποβρύχια! Δηλαδή ενώ η Ελλάδα είχε μπει στο Μνημόνιο, όλοι οι εξοπλισμοί είχαν παγώσει, οι Γερμανοί της "ThyssenKrupp Marine Systems" ήθελαν να μας χαρίσουν δύο υποβρύχια για να κλείσει το θέμα των μιζών και της αποτυχίας του προγράμματος Neptune II , ο κ. Ρωσσώνης φέρεται να μεσολάβησε ώστε να εκταμιευθούν από το υπουργείο Οικονομικών και τον Γ. Παπακωνσταντίνου επιπλέον 480 εκατ. ευρώ για την αποπληρωμή μέρους του προγράμματος των υποβρυχίων...
Θα θυμίσουμε πως ο κ. Βενιζέλος συνυπογράφει στις 26 Ιουλίου 1999, ως υπουργός Ανάπτυξης και μέλος του ΚΥΣΕΑ επί κυβερνήσεως Κωνσταντίνου Σημίτη, μία από τις πλέον σημαντικές αποφάσεις για το σκάνδαλο των υποβρυχείων. Πρόκειται για την έγκριση ναυπήγησης των υποβρυχίων με τη συνεργασία των Ναυπηγείων Σκαραμαγκά (Ελληνικά Ναυπηγεία Α.Ε. - ΕΝΑΕ) και των Ναυπηγείων Κιέλου Γερμανίας (εταιρία HDW σε κοινοπραξία με τη Ferrostaal).
Είχε προηγηθεί η αρχική απόφαση του ΚΥΣΕΑ -ρίζα του σκανδάλου έναν χρόνο νωρίτερα (24 Ιουλίου 1998)-, ενώ με την απόφαση που υπογράφει ο κ. Βενιζέλος εξουσιοδοτείται ο κ. Τσοχατζόπουλος «να ολοκληρώσει τις σχετικές διαδικασίες και να αναθέσει το πρόγραμμα το ταχύτερο δυνατόν». Ο κ. Βενιζέλος στις 18 Μαρτίου του 2010, ως υπουργός Εθνικής Αμυνας πλέον (και αφού επί χρόνια ολόκληρα βουίζουν η Ελλάδα και η Γερμανία για τις «μίζες των υποβρυχίων που γέρνουν»), επιβραβεύει πλήρως τις συμβάσεις των υποβρυχίων «Ποσειδών» και «Αρχιμήδης», για τις οποίες κατηγορείται σήμερα ο κ. Τσοχατζόπουλος. Η σύμβαση «Ποσειδών» αφορούσε την προμήθεια των υποβρυχίων τύπου 214 και η «Αρχιμήδης» (έναρξη διαπραγμάτευσης επί υπουργίας Α. Τσοχατζόπουλου και υπογραφή επί Γ. Παπαντωνίου) τον εκσυγχρονισμό των παλαιοτέρων, τύπου 209, ώστε να προσεγγίσουν τις δυνατότητες των τύπου 214. Στις 10 Μαρτίου του 2010 ο υπουργός Επικρατείας Χ. Παμπούκης, η υπουργός Ανάπτυξης Λ. Κατσέλη και ο αδελφός του τότε πρωθυπουργού Νίκος Παπανδρέου ταξιδεύουν στο Αμπού Ντάμπι και συναντώνται με τον επενδυτή Ισκαντάρ Σάφα.
Στις 17 Μαρτίου, ο κ. Βενιζέλος δηλώνει ότι η κυβέρνηση έχει αναλάβει πρωτοβουλία επίλυσης του ζητήματος του Σκαραμαγκά και ότι, με ενδιάμεσο τη συμβουλευτική Lazard, συνομιλεί με τη γερμανική ThyssenKrupp «στην οποία ανήκει τώρα η HDW» (σ.σ.: με την οποία είχε υπογράψει ο κ. Τσοχατζόπουλος). Ο κ. Βενιζέλος δηλώνει ότι η ThyssenKrupp «κατέληξε σε μία και μόνη πρόταση» συνεργασίας με τον κ. Σάφα και την επομένη, 18 Μαρτίου του 2010, προχωρεί στην επίμαχη εισήγησή του και στην απόφαση του ΚΥΣΕΑ... Κατόπιν της αποφάσεως του ΚΥΣΕΑ, ο κ. Βενιζέλος προχωρεί τον Οκτώβριο του 2010 στον ν. 3885/10 για την απόκτηση των ΕΝΑΕ από τον κ. Σάφα και στην τροποποίηση-διεύρυνση της σύμβασης «Αρχιμήδης» του κ. Τσοχατζόπουλου.
Στην πράξη οι Γερμανοί της HDW έστησαν το μεγάλο κόλπο προκειμένου να απεγκλωβιστούν από τα Ναυπηγεία αφού προηγουμένως είχαν αρπάξει δύο δισεκατομμύρια ευρώ από τα εξοπλιστικά προγράμματα τα οποία ουδέποτε υλοποιήθηκαν. Αφού τα υποβρύχια βρίσκονται ακόμα στο στάδιο της κατασκευής μέσα στα ναυπηγεία και βεβαίως το ένα εξακολουθεί να γέρνει και είναι ακατάλληλο για το Πολεμικό Ναυτικό. Οι Γερμανοί είχαν συμβατική υποχρέωση να συνεχίσουν τη λειτουργία των Ναυπηγείων και γιαυτό άλλωστε τους δόθηκαν τα εξοπλιστικά προγράμματα. Στην περίπτωση κατά την οποία τα εγκατέλειπαν έπρεπε να πληρώσουν εξοντωτικές ρήτρες, ενώ παράλληλα το Δημόσιο θα διεκδικούσε με αγώνες και άλλες αποζημιώσεις από τον κολοσσό της HDW. Τότε είναι που εμφανίστηκε στα Ναυπηγεία ως διά μαγείας ο Λιβανέζος επιχειρηματίας Ισκαντάρ Σάφα, φίλος από παλιά του Τζορτζ Χάλακ στενού φίλου του Γιώργου Παπανδρέου, ως επενδυτής με τεράστια οικονομική επιφάνεια που θα έλυνε το πρόβλημα των Ναυπηγείων. Ο τότε υπουργός Αμυνας Ευάγγελος Βενιζέλος εμφάνισε την εταιρεία "Αμπου Ντάμπι ΜΑR" ως επενδύτρια εταιρεία η οποία μάλιστα θα έφερνε και άλλες δουλειές στα Ναυπηγεία. Μόνο που ο πανέξυπνος Λιβανέζος κατάφερε να πάρει τζάμπα τα ναυπηγεία και μάλιστα με μια νεοσύστατη εταιρεία που δεν έχει καμία απολύτως σχέση με την "Αμπου Ντάμπι MAR". Και, το κυριότερο, δεν διαθέτει το παραμικρό περιουσιακό στοιχείο, άρα όποτε θέλει μπορεί να βαρέσει κανόνι χωρίς να έχει καμία συνέπεια. Εδώ κυρίως εντοπίζεται και το μεγάλο θέμα. Με τη σύμβαση που υπέγραψε ο Ευάγγελος Βενιζέλος απαλλάσσεται το μεγαθήριο της HDW από την υποχρέωση να καταβάλει ένα δισ. ευρώ στο Ελληνικό Δημόσιο στην περίπτωση που σταματούσε τη λειτουργία των Ναυπηγείων και από τις αστικές ευθύνες που συνεπαγόταν η μη υλοποίηση του προγράμματος κατασκευής των υποβρυχίων.
Και τελικά από όλη αυτήν την ιστορική αναδρομή δεν βγαίνει παρά ένα μόνο συμπέρασμα: διαχρονικά σε αυτήν την χώρα οι μόνοι που βγαίνουν κερδισμένοι είναι οι ...Γερμανοί! Ίσως γιατί επί χρόνια αυτός ο τόπος κυβερνιέται με τον ένα ή τον άλλο τρόπο από οικογένειες όπως αυτή του κυρίου Παπακωνσταντίνου, ίσως και γιατί συνεχίζουν να υπάρχουν πολίτες που εμπιστεύονται την μοίρα τους σε τέτοιου είδους πολιτικούς! Γιατί η ...γυναίκα του Καίσαρα  δεν αρκεί να υποστηρίζει πως είναι τίμια αλλά πρέπει να φαίνεται αλλά και κυρίως να είναι τίμια! Όσο καλύτερα κι όσο γρηγορότερα το συνειδητοποιήσουν αυτό οι ...υπήκοοι του Καίσαρα τόσο καλύτερα για τους ίδιους! 



Δεν υπάρχουν σχόλια: