"Η τέχνη θέλει είτε τη μοναξιά, είτε την ανάγκη, είτε το πάθος!"
Alexandre Dumas, fils.
Αρχικά αναρωτηθείτε γιατί μέσα από τις ορδές του Φασισμού δεν αναδείχτηκε ποτέ κανείς ποιητής, κανείς ζωγράφος και κανείς δημιουργός...
Μετά σκεφτείτε τι είναι αυτό που οδηγεί τον Άνθρωπο προς την Τέχνη;
Και μετά θα συνειδητοποιήσετε πόσο δίκαιο είχε ο Αλέξανδρος Δουμάς ο υιός, όταν έλεγε πως η τέχνη θέλει είτε τη μοναξιά, είτε την ανάγκη, είτε το πάθος!
Η τέχνη θέλει την Ζωή, πηγάζει από την Ζωή, υμνεί την Ζωή, εξυψώνει την Ζωή και οδηγεί στην πραγματική Ζωή!
Και μετά αναρωτηθείτε τι κάνουμε εμείς με την δική μας Ζωή;
Αφήνουμε την μοναξιά να πνίξει τα όνειρά μας!
Και δεν κάνουμε την μοναξιά μας τραγούδι μιας νέας ζωής!
Αφήνουμε τις ανάγκες να λεηλατήσουν την ζωή μας!
Και δεν κάνουμε τις ανάγκες μας ζωγραφιά ενός νέου κόσμου!
Αφήνουμε το πάθος μας να σβήσει και μαζί του σβήνουμε και εμείς!
Και δεν αφήνουμε το πάθος να γίνει η δημιουργική δύναμη που θα μας ενώσει με τους συνανθρώπους μας για να κάνουμε την τέχνη Ζωή και την Ζωή τέχνη!
Αφήνουμε τον Φασισμό της Καθημερινότητας να καταπνίγει την απελευθερωτική δύναμη της Ζωής!
Και σε αυτό έχουμε όλοι μας το μερίδιο ευθύνης που μας αναλογεί...
Έτσι κι αλλιώς μιλάμε για την δική μας Ζωή!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου