Περασμένα ναι. Ξεχασμένα;

Tου Παντελή Μπουκάλα.

Αναδημοσίευση από την εφημερίδα "Καθημερινή".

Δυσκολεύεται πολύ η μνήμη. Η προσωπική και η συλλογική. Καταιγιστικά τα γεγονότα, απειράριθμοι οι πομποί πληροφοριών στο οικουμενικό χωριό μας και συνηθισμένη υπόθεση η υπερπροβολή των ασημάντων και η απώθηση στην αφάνεια περιστατικών (ή και προσώπων) που έχουν όντως την αξία τους. Η δημοσιότητα, μια φαγάνα ακαταπόνητη, παράγει ανά λεπτό τους ήρωές της, αποδεικνύοντας ότι ο νόμος του Γουόρχολ χρειάζεται εκσυγχρονισμό. Κάπως έτσι, συμβάντα που όταν ξετυλίγονται, και έτσι στεντορείως όπως παρουσιάζονται, απέσπασαν την κοινή προσοχή, δίνοντας την εντύπωση ότι πολύ δύσκολα θα ξεχαστούν, βουλιάζουν γρήγορα στη λήθη ή στη λειψή μνήμη, που είναι χειρότερη από την ολική λησμονιά. 

Ενα τέτοιο περιστατικό ήταν η δημόσια σύγκρουση Καρατζαφέρη - Μεϊμαράκη, με αντικείμενό της τα σκανδαλωδώς κεκλιμένα υποβρύχια γερμανικής προελεύσεως και γενικότερα τους εξοπλισμούς. Εχουν γίνει τόσα από τότε, και τόσο σοβαρά, τόσο επικίνδυνα για την καθημερινότητά μας, τώρα και αύριο-μεθαύριο, που θα πίστευε κανείς ότι πέρασαν χρόνια. Κι όμως, ούτε καν χρόνος δεν έχει μεσολαβήσει. Τέλη Απριλίου ήταν, ενεστώτος έτους επαναλαμβάνω, όταν ήχησαν τα βούκινα και οι σάλπιγγες, τραβήχτηκαν τα σπαθιά από το θηκάρι τους, πετάχτηκαν τα μαχαίρια, πήραν φωτιά τα τόπια και λοιπά αιμοχαρή, μια και το καλούσε το θέμα της συζήτησης, του αγριότατου καβγά δηλαδή. Εφημερίδες και ραδιόφωνα έγιναν πεδία σφοδρών μαχών, οι οποίες κατέδειξαν πόσο δύσκολη είναι η συγκατοίκηση σε μια πολυκατοικία. 

Στην πιάτσα, έλεγε τότε ο πρόεδρος του ΛΑΟΣ, ο κ. Μεϊμαράκης αποκαλείται «κύριος μπροστάντζας», αφήνοντας το εμβρόντητο ακροατήριο και... αναγνωστήριο να καταλάβει ό,τι ήθελε για τον «πλέον απαξιωμένο υπουργό Εθνικής Αμυνας», με δεδομένη μάλιστα τη λαϊκή πεποίθηση ότι «όλοι τα παίρνουν». Αμυνόμενος και αντεπιτιθέμενος ο νεοδημοκράτης πολιτικός πέταξε τη βόμβα του λέγοντας: «Δεν μπορεί το περιθώριο, οι νονοί, τα λαμόγια να κυριαρχούν στην πολιτική ζωή, να λέμε ότι είναι σάπια και να μην τους αντιμετωπίζουμε γιατί δήθεν θα ρίξουμε το δικό μας επίπεδο. Δεν μπορεί να είναι κυρίαρχη άποψη οι καταγγέλλοντες να λένε ό,τι θέλουν χωρίς στοιχεία, να λασπώνουν υπολήψεις και με την ίδια ευκολία να λένε μετά “ε, θα τον δω στη Βουλή, θα του πω, θα γελάσουμε”. Δεν κατάλαβα. Δηλαδή θα ζητάει την παραπομπή μου χωρίς στοιχεία και θα χαριεντιζόμαστε κιόλας;». 

Δεν κατάλαβε αυτός, δεν καταλαβαίνουμε κι εμείς. Δεν καταλαβαίνουμε δηλαδή πως ενώ δεν πρόκειται πια για απλούς χαριεντισμούς των αλληλομαχαιρωθέντων, αλλά για συγκυβέρνησή τους, ουδείς ενοχλείται. Ή μάλλον όχι, αυτό το καταλαβαίνουμε, «η ανάγκη του έθνους» κ.τ.λ. Αλλο μας κάνει να απορούμε: Γιατί δεν διορίστηκε υπουργός Αμυνας ο κ. Μεϊμαράκης με αναπληρωτή του τον κ. Καρατζαφέρη. Για να συμπολεμήσουν υπέρ πατρίδος.