Μπροστά στην επικείμενη Χρεοκοπία!

ΤΑ ΔΥΟ ΣΧΕΔΙΑ ΤΗΣ ΕΕ: ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΧΡΕΟΚΟΠΙΑ ΕΝΤΟΣ ΤΟΥ ΕΥΡΩ 'Η ΕΝΤΟΣ ΕΝΟΣ ''ΝΕΟΥ'' ΕΥΡΩ!

Αναδημοσίευση από τον ιστότοπο της "Iskra".

Μια ολόκληρη κοινωνία, θυμίζοντας ρωμαϊκό ιπποδρομικό θέατρο, μοιάζει να θεάται την καταστροφή της. Το αστικό πολιτικό κατεστημένο την σπρώχνει όλο και πιο δυνατά στο γκρεμό και η Αριστερά αμήχανη αλλά και διασπασμένη, είτε καταφεύγει σε γενικές "αντιμνημονιακές" καταγγελίες είτε εκτοξεύεται στο μέλλον, μην τολμώντας να θέσει επί τάπητος στην ημερήσια διάταξη τις μεγάλες εκείνες διεκδικήσεις ανατροπής που θα μπορούσαν να αλλάξουν ριζικά τη μοίρα της χώρας. Αυτήν την ώρα, μετά και τις τραγικές εξελίξεις στην Ιταλία, της οποίας τα επιτόκια του δεκαετούς ομολόγου εκτινάχθηκαν σε ύψη (7,4%) χρεοκοπίας, η ευρωζώνη πνέει τα λοίσθια, πολύ περισσότερο αφού η Ιταλία θα συμπαρασύρει μαζί της την Ισπανία αλλά και τη Γαλλία. Στις συνθήκες αυτές, η Ελλάδα μπορεί πολύ εύκολα να διολισθήσει και στην τυπική χρεοκοπία, αφού, πέραν των άλλων, είναι επί θύραις μια ακόμα μεγαλύτερη ύφεση και ο περαιτέρω εκτροχιασμός του προϋπολογισμού! Ήδη στην ΕΕ προετοιμάζονται εντατικά για την ενδεχόμενη, σχεδόν επικείμενη  χρεοκοπία της Ελλάδας και διαμορφώνουν σενάρια για αυτήν την χρεοκοπία εντός του ευρώ ή και εντός ένος νέου (υποτιμημένου) ευρώ, που θα κατασκευαστεί από τη διάσπαση του σημερινού ευρώ!  Όλοι αυτοί οι σχεδιασμοί των κυρίαρχων κύκλων της ΕΕ και ειδικότερα του Γερμανο-γαλλικού άξονα, καταδεικνύουν την ακόμα μεγαλύτερη τραγωδία που αναμένει τη χώρα και η οποία πάει να "αντιμετωπισθεί" με σενάρια ερήμην και σε βάρος του ελληνικού λαού και με την εξαθλίωσή του.

Ο Λ. ΠΑΠΑΔΗΜΟΣ ΟΔΗΓΕΙ ΤΟ ΛΑΟ ΣΤΗ ΧΕΙΡΟΤΕΡΗ ΜΟΡΦΗ ΠΤΩΧΕΥΣΗΣ!

Μετά από ένα οργιώδες "μαγειρείο" και θλιβερό παρασκήνιο ορκίστηκε  τελικά η νέα κυβέρνηση  Λουκά Παπαδήμου, την οποία στηρίζουν από κοινού ΠΑΣΟΚ - ΝΔ - ΛΑΟΣ. Η νέα κυβέρνηση μάλλον θα πρέπει να απογοήτευσε με τη σύνθεσή της, ακόμα και αυτούς που είχαν κάποιες προσδοκίες από αυτήν. Η "νέα" κυβέρνηση δεν έχει τίποτα το καινοτομικό ούτε στη σύνθεση ούτε στη δομή της.  Έχουμε μια "νέα" κυβέρνηση με όλα, σχεδόν, τα παλιά και φθαρμένα πρόσωπα των υπουργών της τραγικά αποτυχημένης κυβέρνησης του ΓΑΠ, με την προσθήκη από τα παλιά του ανεκδιήγητου για το αντιασφαλιστικό του τερατούργημα, Τ. Γιαννίτση! Συμπληρώνεται, έτσι η παλιά εκσυγχρονιστική παρέα και εκδιώκεται ξανά για τις κακές του ιδέες περί δημοψηφίσματος, ο Χ. Καστανίδης! Το μόνο "καινούργιο" στη σύνθεση της συγκυβέρνησης του Λ. Παπαδήμου, ο οποίος "χλώμιασε" πριν καν ανέβει στον πρωθυπουργικό θώκο, είναι η προσθήκη "φθαρμένων" προσώπων της ΝΔ με πρωταγωνιστές τους δύο αντιπροέδρους της συντηρητικής παράταξης Δ. Αβραμόπουλο και Στ. Δήμα! Τη μερίδα του "λέοντος" στη συγκυβέρνηση εξασφάλισε  φυσικά ο ΛΑΟΣ. Ο Λ. Παπαδήμος, ο οποίος χρωστά χάριτας στο "σόου" που έκανε υπέρ του στο Προεδρικό Μέγαρο ο Γ. Καρατζαφέρης, αντάμειψε πλουσιοπάροχα τον τελευταίο με 4 υπουργικές θέσεις. Η ισχυρότατη παρουσία του ΛΑΟΣ στη "νέα" κυβέρνηση συνιστά αναμφίβολη εγγύηση ότι η τελευταία θα κινηθεί σε σκληρές αυταρχικές αστυνομοκρατικές ράγες και θα διαπνέεται από βαθύτατα αντιαριστερή μισαλλοδοξία! Ο Λ. Παπαδήμος με όλο το θίασο που κατέστρεψε τη χώρα επί κυβερνητικής σκηνής, μάλλον θα αποδειχθεί ο μοιραίος πρωθυπουργός για τον τόπο! Η κυβέρνηση του Λ. Παπαδήμου συγκροτήθηκε ως κυβέρνηση "σταυροφόρων" για τη διάσωση του ευρώ, σε μια ώρα που μάλλον οδεύει σε διάλυση η ευρωζώνη. Η κυβέρνηση Λ. Παπαδήμου και οι "τρεις σωματοφύλακες" του ευρώ - ΓΑΠ, Α. Σαμαράς, Γ. Καρατζαφέρης - είναι έτοιμοι, στο όνομα μιας ετοιμόρροπης ευρωζώνης, να ρημάξουν όσα έχουν απομείνει όρθια, και είναι λίγα, σε αυτή τη χώρα. Πολύ πιθανόν, μάλλον το πιθανότερο, ο Λ. Παπαδήμος να είναι το μοιραίο πρόσωπο, το οποίο θα σφραγίσει τη χειρότερη μορφή (και τυπικής) χρεοκοπίας της χώρας. Η χώρα, αντί να προχωρήσει σε "στάση πληρωμών" επί του χρέους, με δυό λόγια σε μια "πτώχευση" επωφελή για το λαό, ως θεμελιώδες συστατικό μιας νέας προοδευτικής πορείας, οδεύει ολοταχώς, υπό τον τραπεζίτη πρωθυπουργό, σε μια άνευ προηγουμένου καταστροφή!

Η ΑΡΙΣΤΕΡΑ ''ΔΡΑΠΕΤΕΥΕΙ''  ΣΤΑΣ ''ΕΥΡΩΠΑΣ''  ΚΑΙ ΣΤΟ ''ΜΕΛΛΟΝ''!

Το δυστύχημα είναι ότι η Αριστερά στη χώρα μας, η οποία "έχασε" διασπασμένη ενάμισυ-δύο χρόνια σε γενικές καταγγελίες και σε παραπομπές σε ένα αόριστο μέλλον, ακόμα και τώρα δεν θέλει να βάλει το δάκτυλο επί τον "τύπον των ήλων". Ακόμα και τώρα που ο κόσμος βοά και οι μύθοι καταρρέουν, και ο ΣΥΝ αλλά και ο ΣΥΡΙΖΑ μένουν κολλημένοι στις λεγόμενες (ανύπαρκτες) "ευρωπαϊκές" λύσεις, οι οποίες στην ουσία παραπέμπουν στις καλένδες κάθε δυνατότητα αντιμετώπισης του χρέους και προώθησης των προοδευτικών εξελίξεων στη χώρα. Από την άλλη πλευρά το ΚΚΕ παραπέμπει τη διέξοδο "απευθείας" στη "λαϊκή εξουσία" και το σοσιαλισμό, παρακάμπτοντας τα αιτήματα και τις μεταβατικές αλλαγές προς αυτήν την κατεύθυνση (και αυτό ανεξάρτητα με το πώς εννοεί τη "λαϊκή εξουσία" και το "σοσιαλισμό"). Δεν είναι καθόλου συμπτωματικό ότι ούτε ο ΣΥΝ και ο ΣΥΡΙΖΑ αλλά ούτε και το ΚΚΕ, δεν θέτουν ως άμεσες προτεραιότητες τη "στάση πληρωμών" επί του χρέους και την έξοδο από το ευρώ, ως θεμελιώδεις εκ των ων ουκ άνευ προϋποθέσεις, για να προχωρήσουν προοδευτικοί και σοσιαλιστικοί μετασχηματισμοί στη χώρα από μια άλλη προοδευτική κυβέρνηση. Η διαγραφή μεγάλου μέρους του χρέους για την οποία συνήθως ομιλεί ο ΣΥΝ ή η μονομερής διαγραφή του χρέους για την οποία, μετά από περιπετειώδεις δολιχοδρομίες, κάνει λόγο το ΚΚΕ, δεν καλύπτουν το θέμα πέραν από το να καταφεύγουν σε εύχες και ευχάριστες ορολογίες που συγκαλύπτουν εύκολα τις καταστάσεις! Διότι διαγραφή χρέους και μάλιστα μονομερής, δεν μπορεί να γίνει. Διότι έτσι ο καθένας θα μπορούσε πανεύκολα να "διαγράψει" το χρέος του. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι θα το διαγράψουν και οι πιστωτές! Αυτό που μπορεί να κάνει μονομερώς μια χώρα είναι η στάση πληρωμών επί του χρέους. Να σταματήσει, δηλαδή, να το αποπληρώνει, διεκδικώντας έτσι από τους πιστωτές τη διαγραφή του ή τη διαγραφή του συντριπτικά μεγαλύτερου μέρους του, πράγμα που αν δεν γίνει, τότε η διακοπή αποπληρωμής του χρέους μπορεί να γίνει μόνιμη και οριστική! Αυτή, όμως, τη θέση για τη ''στάση πληρωμών'' δεν θέλουν να την υιοθετήσουν και να την προβάλουν τόσο ο ΣΥΝ όσο και το ΚΚΕ, για διαφορετικούς αλλά και κοινούς λόγους. 
Και αυτό διότι η στάση πληρωμών είναι άμεσης προτεραιότητας, ενοχλεί ανατριχιαστικά το κατεστημένο, είναι εφικτή, είναι το μόνο όπλο που θα μπορούσε να έχει πολιτικό αποτέλεσμα και κυρίως έχει πολιτικό κόστος, αφού τότε θα υπάρξουν τρομακτικές αντιδράσεις! Το να καλύπτονται, όμως, δύσκολα αιτήματα με εύηχες, εύκολες, ορολογίες (διαγραφή χρέους) και να παραπέμπονται είτε στις ευρωπαϊκές καλένδες είτε στο μέλλον μιας "λαϊκής" εξουσίας, (η οποία για να επισυμβεί πρέπει πρώτα να αντιμετωπίσει η χώρα  το υπέρογκο χρέος), είναι κάτι παραπάνω από υπεκφυγή και στρεψοδικία.

ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΚΑΙ ΕΞΟΔΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΕΥΡΩ! 

Ανάλογα ισχύουν και με το θέμα της εξόδου από το ευρώ, αίτημα που ο ΣΥΝ και ο ΣΥΡΙΖΑ το παρακάμπτουν και το επικρίνουν, ενώ το ΚΚΕ το θεωρεί αποπροσανατολιστικό (!) προς χάριν της συνολικής αποδέσμευσης από την ΕΕ! Είναι προφανές ότι ο ΣΥΝ και ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θέλουν όπως ο "διάβολος το λιβάνι" να θέσουν θέμα εξόδου από το ευρώ, διότι είναι παγιδευμένοι σε έναν πολύ κακώς εννοούμενο "ευρωπαϊσμό". Από την άλλη το ΚΚΕ, δεν θέλει να ακούσει για έξοδο από το ευρώ, διότι η υιοθέτηση αυτού του αιχμηρού στόχου θα το έθετε σε τροχιά άμεσης, ευθείας και σκληρής σύγκρουσης με το κατεστημένο. Αντίθετα, το ΚΚΕ, προβάλλοντας το αίτημα της αποδέσμευσης από την ΕΕ και μάλιστα συνδεδεμένη με τη εγκαθίδρυση της "λαϊκής εξουσίας" , ξεπερνά το "αγκάθι" του ευρώ, ξεπερνά τους "κρίκους" που μπορεί και πρέπει να σπάσουν για να διαλυθεί η αλυσίδα του συστήματος και παραπέμπει τη διέξοδο στο απώτερο μέλλον, εφόσον διαμορφωθούν ("μεμιάς") προϋποθέσεις για τη "λαϊκή εξουσία" και το σοσιαλισμό! Όμως, ούτε "λαϊκή εξουσία" ούτε "σοσιαλισμός" μπορεί να προκύψουν χωρίς να τεθούν στην ημερήσια διάταξη για λύση οι "κόμποι" που πνίγουν τη χώρα, πιέζουν αφόρητα τον ελληνικό λαό και εμποδίζουν κάθε προωθητική κίνηση προς τα μπρός!
Για άλλη μια φορά σημειώνουμε  την καίρια, εκ τω ων ουκ άνευ, προϋπόθεση της εξόδου από το ευρώ για έναν προοδευτικό δρόμο.

Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΡΙΣΗ ΣΥΝΥΦΑΣΜΕΝΗ ΜΕ ΤΟ ΕΥΡΩ!

Και αυτό διότι η ελληνική κρίση είναι άμεσα συνυφασμένη με το ευρώ. Φυσικά, η κρίση του καπιταλισμού θα είχε, έτσι και αλλιώς, σημαντικότατες δυσμενείς επιπτώσεις στη χώρα μας. Οι δυσμενέστατες αυτές συνέπειες δεν θα έπαιρναν, όμως, ποτέ αυτήν την εφιαλτική έκταση, αν η χώρα μας δε βρισκόταν μέσα στο ευρώ. Και αυτό διότι, αν η Ελλάδα ήταν εκτός ευρώ και είχε το σημερινό χρέος (πράγμα απίθανο), δεν θα δεχόταν πίεση ανάλογη με τη σημερινή, αφού θα είχε τρεις τρόπους για να την αντιμετωπίσει.
Πρώτον: την νομισματική υποτίμηση!
Δεύτερον: την αναδιάρθρωση χρέους με νομοθετικό "κούρεμά" του, αφού το χρέος θα ήταν σε σημαντικό βαθμό "δραχμικό" και σε ελληνικό δίκαιο.
Τρίτον: την εκτύπωση χρήματος από την Τράπεζα της Ελλάδος για την αποπληρωμή του.
Τα παραπάνω καθιστούν ακόμα πιο σαφές πόσο κρίσιμη και καθοριστική είναι η επιλογή εξόδου από την ευρωζώνη και η διαμόρφωση, στη βάση ενός νέου εθνικού νομίσματος, μιας νέας προοδευτικής νομισματικής πολιτικής!

ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ «ΕΘΝΙΚΟ ΝΟΜΙΣΜΑ» ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ ΕΧΕΙ ΚΡΙΣΙΜΗ ΣΗΜΑΣΙΑ ΜΙΑ ΝΕΑ ΕΘΝΙΚΗ ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ ΝΟΜΙΣΜΑΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ;

Το νόμισμα και η νομισματική πολιτική για κάθε χώρα δεν είναι ένα ουδέτερο πράγμα ή μια ουδέτερη, άνευ σημασίας, λειτουργία, όπως, ίσως, νομίζουν οι περισσότεροι. Αντίθετα, το είδος του νομίσματος και κυρίως η νομισματική πολιτική και όσα τη συνοδεύουν παίζουν κρίσιμο, αν όχι και καθοριστικό, ρόλο για τις οικονομικές εξελίξεις σε μια οποιαδήποτε χώρα. Θα επιχειρήσουμε να σκιαγραφήσουμε σε γενικές και αδρές γραμμές, το τι σημαίνει και γιατί είναι απόλυτα αναγκαίο για τη χώρα μας και για την έξοδο από την κρίση ένα νέο εθνικό νόμισμα και η εφαρμογή μιας νέας εθνικής προοδευτικής νομισματικής πολιτικής στο πλαίσιο μιας συνολικότερης προοδευτικής ανασυγκρότησης μιας χώρας.
Συμπυκνώνουμε αυτή την αδήριτη ανάγκη στις εξής παρατηρήσεις:
ΠΡΩΤΗ: Η έξοδος από το ευρώ το πρώτο που θα επιφέρει είναι η συγκρότηση μιας νέας Εθνικής Κεντρικής Τράπεζας που θα υποκαταστήσει τη σημερινή Τράπεζα της Ελλάδας. Αυτή η νέα Εθνική Κεντρική Τράπεζα δε θα υπάγεται, όπως η σημερινή Τράπεζα της Ελλάδας, στο σύστημα των Ευρωπαϊκών Κεντρικών Τραπεζών και δε θα λειτουργεί κάτω από τις εντολές της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ).
ΔΕΥΤΕΡΗ: Αυτή η νέα Εθνική Τράπεζα, όχι μόνο δε θα υπάγεται στην ΕΚΤ της Φρανκφο ύρτης, αλλά και θα τεθεί υπό άμεσο πολιτικό, δημοκρατικό και κοινωνικό εθνικό έλεγχο. Με δύο λόγια, η νέα αυτή Εθνική Κεντρική Τράπεζα θα πάψει να είναι, δήθεν, «ανεξάρτητη» όπως η σημερινή και θα κατευθύνεται από την εκάστοτε κυβέρνηση, ενώ θα βρίσκεται η ίδια και η πολιτική της κάτω από τον πιο ουσιαστικό δημοκρατικό, κοινοβουλευτικό και κοινωνικό έλεγχο.
ΤΡΙΤΗ: Η νέα αυτή Εθνική Κεντρική Τράπεζα θα έχει το δικαίωμα να τυπώνει εθνικό νόμισμα – κάτι που δε μπορεί να κάνει η σημερινή Κεντρική Τράπεζα. Αυτό το δικαίωμα θα μπορεί να το ασκείσχεδιασμένα, με έλεγχο της κυβέρνησης και της κοινωνίας και με αποκλειστικό γνώμονα την εξυπηρέτηση των αναγκών της οικονομίας και του κοινωνικού συνόλου. Στη συγκεκριμένη φάση που διανύουμε, η εκτύπωση νομίσματος με σχεδιασμένο τρόπο από τη νέα Εθνική Κεντρική Τράπεζα είναι άκρως επιβεβλημένη προκειμένου να χρηματοδοτηθεί προγραμματισμένα και προνομιακά το Δημόσιο και η ελληνική οικονομία, κάτι που δεν μπορεί να πράξει η σημερινή Κεντρική Τράπεζα. Αυτή η προνομιακή χρηματοδότηση από την Εθνική Κεντρική Τράπεζα του Δημοσίου και της οικονομίας είναι απόλυτη ανάγκη προκειμένου να διασφαλιστεί «ανάσα» στη χώρα και διέξοδος από την κρίση.

ΤΕΤΑΡΤΗ: Η νέα Εθνική Κεντρική Τράπεζα θα μπορεί να χαράξει, υπό κυβερνητικό και κοινωνικό έλεγχο, μια νέα εθνική, προοδευτική νομισματική πολιτική που θα έχει δύο θεμελιώδεις άξονες:

1. Να χρηματοδοτεί προνομιακά το κράτος και ευρύτερα το δημόσιο τομέα, αλλά και τις τράπεζες που θα εθνικοποιηθούν, προκειμένου οι τελευταίες να εφαρμόσουν μια νέα αναπτυξιακή, παραγωγική και κοινωνική  χρηματοπιστωτική πολιτική, πράγμα που δε μπορεί να γίνει σήμερα υπό το καθεστώς της ΕΚΤ.

2. Να διαμορφώνει τα επιτόκια χρηματοδότησης της με αποκλειστικά κριτήρια τις ανάγκες και τον «κύκλο» της ελληνικής οικονομίας και με όρους αναπτυξιακούς και κοινωνικούς, σε αντίθεση με ότι συμβαίνει σήμερα, όπου τα επιτόκια της Κεντρικής Τράπεζας είναι τα επιτόκια της ΕΚΤ και κινούνται σε απαράδεκτα υψηλά επίπεδα υπό τα μονεταριστικά κριτήρια και τις ανάγκες της Γερμανίας, με αποτέλεσμα να πνίγουν και να βυθίζουν σε ακόμα μεγαλύτερη ύφεση την ελληνική οικονομία.

Αν είχαμε σήμερα μια Εθνική Κεντρική Τράπεζα, θα μπορούσε, υπό τον έλεγχο μιας προοδευτικής κυβέρνησης, να καθορίσει σχεδόν μηδενικά επιτόκια και στη βάση αυτών να χρηματοδοτεί επαρκώς το Δημόσιο και το δημόσιο χρηματοπιστωτικό σύστημα, για να υποβοηθήσει, με τη προώθηση, από την πλευρά τους, μιας πολιτικής ισχυρής ρευστότητας και παραγωγικών επενδύσεων, διεξόδου από την ύφεση και την κρίση!

ΠΕΜΠΤΗ: Ειδικότερα, η νέα Εθνική Κεντρική Τράπεζα θα μπορούσε να παίξει κρίσιμο ρόλο στη σχεδιασμένη και επαρκή χρηματοδότηση, με μηδενικά, αν χρειάζεται, επιτόκια, πρώτα και κύρια του Δημοσίου (μαζί με τις δημόσιες τράπεζες), ιδιαίτερα σε μια φάση σαν τη σημερινή, που το ελληνικό Δημόσιο δε μπορεί να καταφύγει στις αγορές, ενώ θα έχει διακόψει και την αποικιακή χρηματοδότησης της τρόικας, προβαίνοντας, κατά πάσα πιθανότητα, σε στάση πληρωμών επί του χρέους.
ΕΚΤΗ: Η συγκρότηση εθνικού νομίσματος θα έδινε τη δυνατότητα σε μια προοδευτική κυβέρνηση να προβεί ως αναγκαία πράξη, υπό τις παρούσες δύσκολες συνθήκες, σε μια γενναία υποτίμηση του εθνικού νομίσματος, κάτι που δε μπορεί προφανώς να γίνει σήμερα με νόμισμα το ευρώ!

Είναι πιθανότατο, για παράδειγμα, ότι μια προοδευτική κυβέρνηση θα προχωρούσε, υπό τις σημερινές περιστάσεις, σε μια υποτίμηση του εθνικού νομίσματος, η οποία μπορεί να έφτανε το 50%!

Μια τέτοια μεγάλη υποτίμηση ασφαλώς δε θα είναι ότι πιο ευχάριστο!

Στην παρούσα συγκυρία, όμως, δε μπορεί να υπάρξει μεγαλύτερη ανακούφιση για μια οικονομία σαν την ελληνική, η οποία υστερεί απελπιστικά σε αποδοτικότητα, από αυτή τη μεγάλη υποτίμηση.

Κι αυτό διότι μια γενναία υποτίμηση του νέου μας εθνικού νομίσματος θα ενίσχυε σημαντικά την εγχώρια παραγωγική βάση - και ιδιαίτερα τις εξαγωγές – και επομένως την απασχόληση. Ταυτόχρονα, αυτή η μεγάλη υποτίμηση θα συγκρατούσε τους μισθούς, θα ενίσχυε τα εισοδήματα, θα αποδυνάμωνε σημαντικά τις εισαγωγές και θα τόνωνε σημαντικά το τουριστικό ρεύμα προς τη χώρα!

Την ίδια ώρα, όπως έχουμε  προσπαθήσει να αποδείξουμε με πολλαπλά σημειώματα, είναι παντελώς αβάσιμοι ή άκρως υπερβολικοί οι κίνδυνοι που διατυπώνονται από μια ενδεχόμενη υποτίμηση του εθνικού νομίσματος.

Η στάση πληρωμών για τη διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους θα αντιμετωπίσει σε μεγάλο βαθμό την ανατίμηση του χρέους από το νέο, υποτιμημένο νόμισμα, οι κίνδυνοι για φτηνή εξαγορά ελληνικών περιουσιακών στοιχείων από το εξωτερικό θα εξουδετερωθούν με τον έλεγχο στην κίνηση κεφαλαίων, οι φόβοι για αύξηση του πληθωρισμού λόγω ανατίμησης των εισαγωγών θα αντιμετωπιστούν με αυστηρό και ουσιαστικό έλεγχο των τιμών, ενώ σαφέστατα οι καταθέσεις θα είναι απόλυτα ασφαλισμένες στο νέο, εθνικό νόμισμα από το νέο δημόσιο – υπό κοινωνικό έλεγχο – τραπεζικό σύστημα!

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΙΚΑ:

Πολύ συνοπτικά, σε αντίθεση με το ευρώ, ένα νέο εθνικό νόμισμα:

*Θα διαμορφώσει το πλαίσιο για μια νέα, υπό πολιτικό έλεγχο, Εθνική Κεντρική Τράπεζα και μια νέα, προοδευτική νομισματική πολιτική, με αποκλειστικά κριτήρια την παραγωγική ανάπτυξη και την απασχόληση και όχι μόνο την καταπολέμηση του πληθωρισμού, όπως σήμερα.

*Θα ενισχύσει με την υποτίμηση του την εγχώρια παραγωγή, την απασχόληση, τα εισοδήματα, τον τουρισμό και τις εξαγωγές.

*Θα εξασφαλίσει επαρκή και φτηνή χρηματοδότηση (μέχρι μηδενισμού των επιτοκίων) στο Δημόσιο και στην οικονομία για να υπηρετήσουν την ανάπτυξη, τις επενδύσεις και την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας.

Χωρίς όλα τούτα, που θα είναι μόνο η αφετηρία για την άσκηση μιας προοδευτικής πολιτικής, είναιαδύνατη η διέξοδος από την παρούσα κρίση και αδύνατη μια νέα αναγεννητική προοπτική για τη χώρα! Γι’ αυτό όσοι κινδυνολογούν και καταστροφολογούν με το εθνικό νόμισμα, το μόνο που εκφράζουν και υπηρετούν είναι άκρως ιδιοτελή και βαθύτατα ταξικά, μεγάλα συμφέροντα – πρώτα από όλα, τα συμφέροντα του χρηματιστικού και πολυεθνικού κεφαλαίου. Θαυμάστε τους και απογυμνώστε τους!