Δικαίωμα στην ανέχεια!

Από τις πιο πρόσφατες τοποθετήσεις των οδηγών και συνοδηγών της Ελλάδας του Μνημονίου ας απομονώσουμε δύο φράσεις. Είναι όλα τα λεφτά που λένε...

Η πρώτη ανήκει στον πρωθυπουργό: «Είμαστε στον σωστό δρόμο...»

Η άλλη στην υπουργό Εργασίας: «Η ανεργία θα επιδεινωθεί, αλλά δεν θα ξεπεράσει το 20%...»

Για να μη φαντάζουν ασύνδετες μεταξύ τους ο μεν Γ. Παπανδρέου, μαζί με την επισήμανση, προανήγγειλε τη δημιουργία 250.000 θέσεων εργασίας έως το 2015 . Εννοείται, αν η χώρα συνεχίσει τον ίδιο δρόμο, υλοποιηθούν οι κυβερνητικοί στόχοι επανόδου στις αγορές κι άλλες φαντασιώσεις περί εξόδου από την κρίση, που διακρίνονται, δήθεν, στον σκοτεινό ορίζοντα. Η δε Λούκα Κατσέλη έκανε τις προβλέψεις της με φόντο τα επίσημα στοιχεία γα την καταγραμμένη ανεργία (περίπου 600.000 άνεργοι ή το 11-12% του εργατικού δυναμικού).

Η πραγματική, βεβαίως, ανεργία, σύμφωνα με μη κυβερνητικές μετρήσεις, είναι αρκετά μεγαλύτερη (γύρω στο 18% ή 800.000), ενώ άλλες δείχνουν ότι τους αμέσους επόμενους μήνες -και μέσα στο 2011- οι άνεργοι θα φτάσουν στο 1 εκατ. Ενδεχομένως και στο 1,2 εκατ. αν όχι παραπάνω. Επομένως, ακόμη κι αν δεχθούμε τις «μετριοπαθείς» εκτιμήσεις της υπουργού και η ανεργία κινηθεί στο 19 και... κάτι, η εικόνα είναι τρομακτική και άδηλο το μέλλον. Εστω κι αν προκύψουν 250.000 θέσεις εργασίας.

Ο «σωστός δρόμος», λοιπόν, στο καλύτερο σενάριο περνά μέσα από «νεκροταφεία». Είναι σπαρμένος με δυστυχία και πόνο για μεγάλα τμήματα εργαζομένων. Χωρίς να συνυπολογίζονται οι επιπτώσεις από τις δραματικές μειώσεις των λαϊκών εισοδημάτων, τις εξοντωτικές περικοπές των κοινωνικών δαπανών, τη γενικευμένη αγωνία και ανασφάλεια...
Το Μνημόνιο κυβέρνησης και τρόικας, ως προς την απασχόληση τουλάχιστον, λειτουργεί ήδη ως κρεατομηχανή των εργασιακών δικαιωμάτων. Ως εργοστάσιο παραγωγής φτώχειας - το έτος «καταπολέμησης της φτώχειας», όπως έχει κωμικοτραγικά ανακηρυχθεί το 2010!

Η ανεργία είναι η σκληρότερη εκδήλωση της κρίσης. Η εμπέδωση και η ανακήρυξή της σε «διαρθρωτικής» φύσης πρόβλημα ταυτοποιεί τον απολύτως ταξικό χαρακτήρα των ασκούμενων πολιτικών στο πλαίσιο του ευρω-νεοφιλελευ­θερισμού. Κατοχυρώνονται έτσι τα... δικαιώματα στην ανεργία και την ανέχεια των πολλών.

Τάκης Κατσιμάρδος.

****************

Αναδημοσίευση από εδώ: Δικαίωμα στην ανέχεια