Γράφει ο Γιώργος Δελαστίκ.
Υποτίθεται ότι όλα τα κόμματα της Αριστεράς συμφωνούν πως ο καθοριστικός παράγοντας επέκτασης της πολιτικής και εκλογικής επιρροής τους είναι η προσέλκυση ψηφοφόρων που διαφωνούν με την πολιτική της κυβέρνησης Παπανδρέου, παρόλο που ανήκουν στον χώρο του ΠΑΣΟΚ και εξαιτίας του Μνημονίου με το ΔΝΤ διαφοροποιούνται και αποστασιοποιούνται από το κυβερνών κόμμα. Κατά παράδοξο τρόπο όμως η στάση που τηρούν όλα τα αριστερά κόμματα σε αυτές τις αυτοδιοικητικές εκλογές διαψεύδει παταγωδώς τις σχετικές διακηρύξεις της.
Για πρώτη φορά από τη μεταπολίτευση μέχρι σήμερα υπάρχουν όντως προϋποθέσεις σοβαρών διαφοροποιήσεων στον χώρο του ΠΑΣΟΚ. Η πλειοψηφία των ψηφοφόρων του διαφωνεί ριζικά με την κυβερνητική πολιτική υλοποίησης των απαιτήσεων του Μνημονίου και των ξένων δυναστών του ΔΝΤ. Τρεις βουλευτές του ΠΑΣΟΚ -η Σοφία Σακοράφα, ο Γιάννης Δημαράς και ο Βασίλης Οικονόμου- αρνήθηκαν να υπερψηφίσουν το Μνημόνιο και έχουν διαγραφεί από την κοινοβουλευτική ομάδα του ΠΑΣΟΚ.
Υπάρχει επίσης ένα εξέχον στέλεχος του ΠΑΣΟΚ που εξελέγη με τις περισσότερες σχεδόν ψήφους από όλους στο Εθνικό Συμβούλιο του κυβερνώντος κόμματος, ο Αλέξης Μητρόπουλος, ο οποίος ενσαρκώνει την κατηγορηματική αντίθεση της βάσης και του κόσμου του ΠΑΣΟΚ κατά του Μνημονίου οικονομικής υποτέλειας, έχοντας κάνει τιτάνια δουλειά εναντίον του Μνημονίου από τηλεοράσεως και όχι μόνο.
Τι κάνει η Αριστερά απέναντι στα στελέχη αυτά του ΠΑΣΟΚ που διαφωνούν από αριστερά με την κυβερνητική πολιτική;
Το ΚΚΕ, η κατά τεκμήριο ηγεμονική δύναμη της ελληνικής Αριστεράς, αδιαφορεί παντελώς για την ύπαρξή τους. Δεν ενδιαφέρεται για κανενός είδους εκλογική συνεργασία μαζί τους που θα του προσέφερε δυνατότητες εκλογικής διείσδυσης σε ένα ΠΑΣΟΚικό ή ΠΑΣΟΚογενές κοινό που υιοθετεί αριστερότερη στάση. Οπως σε κάθε εκλογική αναμέτρηση, το μόνο που ενδιαφέρει το ΚΚΕ είναι η αύξηση του "καθαρού" εκλογικού ποσοστού του και η όσο το δυνατόν μεγαλύτερη συρρίκνωση του ποσοστού του ΣΥΝ. Ετσι, κατεβάζει μόνο στενά δικούς του υποψήφιους.
Στον ΣΥΝ και τον ΣΥΡΙΖΑ η κατάσταση έχει καταντήσει σχεδόν σχιζοφρενική από πολιτική σκοπιά. Ο Αλέξης Τσίπρας πρότεινε όντως για περιφερειάρχη Αττικής τον Αλέξη Μητρόπουλο, τον οποίο όμως απορρίπτουν όχι μόνο όλες οι συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και όλα σχεδόν τα ρεύματα του ίδιου του ΣΥΝ πλην των "τσιπρικών"!
Το αποτέλεσμα είναι τραγελαφικό. Ο Αλέκος Αλαβάνος κατεβαίνει υποψήφιος στην Αττική εκ μέρους των συνιστωσών του ΣΥΡΙΖΑ πλην του ΣΥΝ. Ο ΣΥΝ στηρίζει τον Αλέξη Μητρόπουλο, τον οποίο όμως έχει φθείρει σημαντικά στον κόσμο του και όχι μόνο μέσα από αυτές τις εσωτερικές διαφωνίες.
Ο Φώτης Κουβέλης, ο οποίος βεβαίως έχει εγκαταλείψει τον ΣΥΝ και τον ΣΥΡΙΖΑ μαζί με τους ομοϊδεάτες του, κατεβάζει υποψήφιο αττικάρχη τον Γρηγόρη Ψαριανό, ενώ παράλληλα κατεβαίνει ως δορυφόρος του ΠΑΣΟΚ στον Δήμο Αθηναίων.
Το τελικό αποτέλεσμα όλης αυτής της κατάστασης είναι πως η μόνη σοβαρή υποψηφιότητα από όλες αυτές, εκείνη του Αλέξη Μητρόπουλου, που όντως εμφανίζει για την ώρα μια αξιοσημείωτη δυναμική, αποσπάται ουσιαστικά από την Αριστερά εξαιτίας της στάσης των τάσεων του ΣΥΝ και των συνιστωσών του ΣΥΡΙΖΑ.
Παρά τη στήριξη του Αλ. Τσίπρα, καθίσταται αντικειμενικά μια σχεδόν αυτοτελής υποψηφιότητα της ενδοΠΑΣΟΚικής διαφωνίας κατά του Μνημονίου - πράγμα που θα καθοριστεί και από την τελική μορφή που θα πάρει το σχήμα στήριξης του Αλέξη Μητρόπουλου. Από τώρα όμως έχει διαφανεί ότι το όποιο αυξημένο ποσοστό του θα είναι αδύνατον να προσμετρηθεί στην Αριστερά ή στον ΣΥΝ ειδικότερα.
Πέρα όμως από την εκλογική καταγραφή, το πολύ βασικότερο για την Αριστερά είναι ότι θα παραμείνει αναξιοποίητη αυτή η μοναδική ευκαιρία ύπαρξης τόσων ΠΑΣΟΚογενών διαφοροποιημένων από τα αριστερά στελεχών και μαζών ψηφοφόρων.
Αφού και τώρα δεν μπόρεσαν τα κόμματα της Αριστεράς να σφυρηλατήσουν μορφές συνεργασίας και ενωτικής δράσης μαζί τους, είναι αμφίβολο αν θα το κατορθώσουν ποτέ στο μέλλον.
ΑΔΥΝΑΜΙΑ:
Δεν επηρεάζει τις εξελίξεις.
Η ανικανότητα των κομμάτων της Αριστεράς, ακόμη και μέσα σε αυτές τις τρομερά δύσκολες για το ΠΑΣΟΚ συνθήκες, να συσπειρωθούν σε έναν εκλογικό συνασπισμό για την αυτοδιοίκηση με άτομα σαν τη Σ. Σακοράφα, τον Αλ. Μητρόπουλο, τον Γ. Δημαρά, τον Β. Οικονόμου κ.ά., αξιοποιώντας παράλληλα άτομα σαν τον Δ. Τσακνή, συνιστά πολύ βαρύτερο πλήγμα για την πολιτική επάρκεια της Αριστεράς από την απώλεια της ευκαιρίας για μια εντυπωσιακή εκλογική εμφάνιση. Ενα σχήμα που θα συσπείρωνε όλους αυτούς θα εξέλεγε πιθανότατα τον περιφερειάρχη Αττικής και θα διεκδικούσε με αξιώσεις τη δημαρχία της Αθήνας. Από τη στιγμή που η Αριστερά κλώτσησε αυτή την ευκαιρία για ασήμαντες ενδοαριστερές διενέξεις, τίθεται ένα ζήτημα αν έχει την ικανότητα να επηρεάζει τις πολιτικές εξελίξεις.
***********************
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου