Πάνω από τις λίμνες, πάνω απ' τις κοιλάδες
τα βουνά, τα δάση, τα σύννεφα, τις θάλασσες
Πέρα απ' τον ήλιο, πέρα απ' τους αιθέρες
Πέρα απ' τα όρια των έναστρων κόσμων,
Πνεύμα μου που κινείσαι με τόση ευκαμψία
σαν τον επιδέξιο κολυμβητή μέσα στ' ορμητικό κύμα,
που με χαρά διασχίζεις τη βαθειά αιωνιότητα
μ' ατάραχη και ρωμαλέα ευδαιμονία περιβλημένο,
Απομακρύνσου από τα θανατερά μιάσματα
Πήγαινε να εξαγνισθείς στον ανώτερο αιθέρα
Και πιες σα να'ναι αγνό και θείο πιοτό
την καθαρή φωτιά που γεμίζει τα διάφανα στερεώματα.
Πίσω από τις θλίψεις και τις απέραντες λύπες
που βαραίνουν τη θολή ύπαρξη
ευτυχής είναι εκείνος που με ορμή φτερουγίζει
προς τις φωτεινές και αδιατάραχτες εκτάσεις
Eκείνος που οι σκέψεις του σαν τους κορυδαλλούς
απ' τους ουρανούς της αυγής παίρνουν καινούργια δύναμη
που διαβαίνει στη ζωή χωρίς προσπάθεια, κατανοώντας
τη γλώσσα των λουλουδιών κι όλων των άφωνων πραγμάτων!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου