Κατοχή...

του Δημήτρη Δανίκα.

Υστερα από τόσες αποκαλύψεις, τόσες μυριάδες υποψίες, τόσους μήνες και τόσες καταγγελίες, μόνο ο Μαντέλης ο ένοχος της συναλλαγής. Αντε και ο Ακης με τις offshore εταιρείες.
Ολη αυτή η τάχα μου θηριώδης εκστρατεία κάθαρσης. Ολες αυτές οι εξαγγελίες κατέληξαν επικών διαστάσεων επικοινωνιακό τρικ. Μιλάμε δηλαδή για καραφαρσάρα ιστορική. Ενα το τραγικό συμπέρασμα το γενικό.

Η χώρα ακόμα και τώρα πορεύεται με τους ίδιους μηχανισμούς που την έφεραν σ΄ αυτόν τον εφιάλτη τον αληθινό. Ασταμάτητο το πάρτι των φαρμακευτικών σε βάρος των νοσοκομείων των κρατικών. Ο χουλιγκανισμός των γηπέδων, τρισχειρότερος από πριν. Ασε τη φοροδιαφυγή. Τσίμπησαν, λέει, μερικά φτωχαδάκια που για πρωινό καταβρόχθιζαν χαβιάρι ρωσικό. Η κρατική ραδιοτηλεόραση σφυρίζει αδιάφορα σαν να εκπέμπει σε κάποιο εξωγήινο λαό. Η ακρίβεια, ένα αχόρταγο τέρας να σε καταπιεί. Ολα άλλαξαν στα λόγια. Και κοντά σε όλα αυτά, ακόμα να μάθουμε την πορεία του χρήματος καθενός βουλευτή.

Μια τρύπα στο νερό. Πληρωμένη με αίμα λαϊκό. Με αβάσταχτο χαράτσι για κάθε φτωχό. Με ορατό τον εφιάλτη χρεοκοπίας κρατικής. Σε γενική κατάθλιψη η χώρα από τη μια. Και από την άλλη, ακούνητη η κυβερνητική μηχανή. Από ανικανότητα; Μπορεί. Είναι αιχμάλωτοι των παλιών μηχανισμών; Κι αυτό μπορεί. Από συνενοχή; Σε τελευταία ανάλυση, εντελώς αδιάφορη η αιτία η αληθινή.

Ενα πράγμα μάς πονάει και τα όνειρά μας τσουρουφλάει. Ο κόπος, τα λεφτά, οι μισθοί, οι συντάξεις, η αγωνία, η απόλυση, η ανεργία, η στέρηση, η ψυχική μαυρίλα. Και πάνω απ΄ όλα το μέλλον των παιδιών μας. Ολα, μα όλα, μπορεί να πάνε στράφι. Γιατί παίζει και η περίπτωση αυτή. Να πεθάνεις εσύ και το Αύριο ακόμα χειρότερο για το Παιδί.

Ε, τότε με τη δική μου υποταγή, συνένοχος κι εγώ σ΄ αυτή την τραγωδία την εθνική. Εδώ που έφτασα, στριμωγμένος και αλύπητα γρονθοκοπημένος, χωρίς ελπίδα μισή, μία η λύση η μοναδική.

Οπως με τον γερμανό κατακτητή, έτσι και τώρα.

Αντίσταση σ΄ αυτή την κατοχική επιδρομή!