Με τα μάτια κλειστά!

ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΡΙΑΝΤΗΣ.

Φήμες και σπερμολογίες; Μπορεί... Ομως τι σημασία έχει; Τα πράγματα είναι ήδη βαριά και δυσοίωνα, η εικόνα θολή, η ατμόσφαιρα ηλεκτρισμένη και το μέλλον προβάλλει κατάμαυρο: το κράτος δεν έχει πληρώσει την επιστροφή του ΦΠΑ στις επιχειρήσεις, δεν έχει λεφτά για τους προμηθευτές και δανείζεται για να πληρώσει μισθούς και συντάξεις...
Με τον τουρισμό καθηλωμένο, την ανεργία να καίει τα κύτταρα της κοινωνίας και τις επερχόμενες επιβαρύνσεις από φορολογία και έκτακτες εισφορές, τα μελτέμια του Αυγούστου προϊδεάζουν για ένα τρικυμιώδες φθινόπωρο... Και όποιος δεν κατάλαβε, ας ακούσει τους Ούγγρους. Ακόμη και αυτοί, χειμαζόμενοι και αλαφιασμένοι, βγαίνουν στην αγορά και φωνάζουν: «Δεν είμαστε Ελλάδα»! Το ίδιο λένε οι Πορτογάλοι και οι Ισπανοί... Οίκτος, οικτιρμοί και συμπόνια για μια χώρα που δεν ξέρει ότι έχει προ πολλού εκμετρήσει το ζην (...Το μόνο παρηγορητικό στοιχείο είναι η κοινωνική αντίσταση, που δημιουργεί «ένα είδος θαυμασμού» για τους οργισμένους Ελληνες και την Ελλάδα, η οποία μπορεί να εξελιχθεί «σ' ένα μεγάλο κοινωνικό εργαστήριο ανάδειξης νέων μορφών οργάνωσης, δημιουργίας, έκφρασης και αγώνα των εργαζομένων», όπως επισήμανε προσφάτως ο Μάικλ Χαρντ).

*** CUT: Κάνενας από τους γνωστούς αρθρογράφους που νοιάζονται για τα «ανθρώπινα δικαιώματα», στηλιτεύουν τον ρατσισμό και καταφέρονται μονίμως εναντίον του Αχμαντινετζάντ, δεν έγραψε λέξη για το έγκλημα του Ισραήλ. Αιδήμων σιωπή που αποκαλύπτει και εκθέτει.

*** Ομως, άκου τώρα υποβολέα τι λέει εκείνος ο παλιός για την κρίση: «Αυτή η κρίση, μόνο και μόνο από την υπόστασή της, βάζει σε αμφισβήτηση την ορθότητα των προηγούμενων πολιτικών, την προτεραιότητα της οικονομικής διάστασης, τη νομιμότητα της κυρίαρχης ιδεολογίας και του κυρίαρχου πολιτικού προσωπικού, είτε αυτό είναι δεξιό είτε αριστερό (...) Οι κοινωνίες μας δεν κυριαρχούν πάνω στο μέλλον τους. Ενώ ζούμε την αποδιάρθρωση αυτού του μέλλοντος, ταυτόχρονα μας υπόσχονται πως αύριο θα ξαναβρούμε τις ελπίδες της προηγούμενης δεκαπενταετίας, που στο μεταξύ έχουν διαψευστεί» (Αντρε Γκορζ, «Οι δρόμοι του Παραδείσου», εκδόσεις «Κομμούνα»).

*** Οι αυτοκτονίες, κρυμμένες στα ανήλιαγα των σελίδων, η κατάθλιψη και τα ψυχιατρεία που γρηγορούν, δεν είναι προϊόντα φημών ή σπερμολογίας...