Θλιβερά παραμύθια...

Εντάξει, οι Ελληνες σέρνονται ικέτες και πένητες στις θύρες των «οίκων» και της Ενωσης, ψάχνοντας δάνεια και έλεος, επειδή αποκαλύφθηκαν ψεύτες και αλχημιστές στα λογιστικά και στα στατιστικά τους.
Αλλά οι Πορτογάλοι, οι Ισπανοί και οι Ιρλανδοί; Ποια φάουσα τους κατατρώγει και τους απειλεί, τους βυθίζει και τους προειδοποιεί ότι σύντομα θα έχουν την τύχη των Ελλήνων; Κι όμως, κάποτε οι τρεις αυτοί του Νότου και η βόρεια «κελτική τίγρις» υπήρξαν παραδείγματα προς μίμησιν. Και τι δεν έλεγαν, για τη θρώσκουσα στο ευρωπαϊκό προσκήνιο Πορτογαλία, οι μόνιμοι υμνητές της αγοράς και του ευρωπαϊσμού. Ηταν η φτωχή χώρα που μπήκε με το σπαθί της στο κλαμπ των ισχυρών. Ηταν το ηχηρό παράδειγμα για τις δυνατότητες που παρέχει ο... ευλογημένος καπιταλισμός. Ε, λίγα χρόνια μετά, οι υμνωδίες μπήκαν στο συρτάρι. Η Πορτογαλία κουράστηκε στα κόκκινα χαλιά της πεποιημένης ευμάρειας, χλώμιασε και άρχισε να ρετάρει. Τώρα, απειλείται με χρεωκοπία... Ομως οι υμνωδοί είχαν ήδη βρει άλλη αγαπημένη, την Ιρλανδία. Ωσπου το «θαύμα» εξεμέτρησε -και εκεί- το ζην και η Ιρλανδία βγήκε σεργιάνι για δάνεια και στήριξη... Αλλά μήπως είχε καλύτερη τύχη η πανίσχυρη Ισπανία του real estate και της τερατώδους τουριστικής ανάπτυξης; Ελλειμμα, χρέος και αστρονομικά ποσοστά ανεργίας γονάτισαν την ψηλομύτα της Ιβηρικής, που βλέπει τις «φούσκες» των κατασκευών και της ασύστολης «ανάπτυξης» του τουρισμού να της τρώνε τις σάρκες... Α, παράδειγμα προς μίμησιν υπήρξε και η... «ισχυρή Ελλάδα» της κακότεχνης, «κακουργηματικής» προπαγάνδας. Η Ελλάδα της βιτρίνας και των πεποιημένων δεικτών, του χρηματιστηρίου και του 2004, που τη βύθισε στα τάρταρα, αντί -όπως ήταν δυνατόν- να την εκτοξεύσει στα ουράνια...

Λοιπόν, αγαπητέ μου, αλλού το όνειρο κι αλλού το θαύμα.

Τώρα το ξέρεις, γιατί το βιώνεις.

Ξέρεις ότι εκείνα τα γλυκερά «όλοι μαζί» στον παράδεισο της ΟΝΕ, χέρι χέρι τα θύματα με τους θύτες, οι άνεργοι με τους τραπεζίτες, είναι θλιβερά παραμύθια με ISO ιδιοτέλειας...

ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΡΙΑΝΤΗΣ