H ιπποδύναμη δεν μετριέται με πράσινα άλογα ...

«Κάψ' τον Γιάννη κι άλλειψ' τον μέλι να γειάνει», ίσως αυτή να 'ναι η νεοφιλελεύθερη συνταγή (των ταγών) για τη λύση (δηλαδή τη διαιώνιση) της κρίσης που οι ίδιοι προκάλεσαν......άλλωστε, για να θυμηθούμε πάλι τον Μαρξ, «η ουσία του καπιταλισμού δεν είναι η σταθερότητα αλλά η κρίση».

Ετσι και η παρούσα κρίση! στην ουσία είναι μια γιγάντια ανακατανομή του πλούτου υπέρ των πλουσίων -όσο για τον Γιάννη: «τι έχεις Γιάννη μ'; τι 'χα πάντα!» -εκεί προόρισται οι συνταγές να καταλήξουν...
Για τις τράπεζες βρέθηκαν 28 δισ.! Για τους γεωργούς όμως το να βρεθεί 1 δισ. είναι δύσκολο, αδύνατον, ακατόρθωτο...
Λογικό μού μοιάζει. Εχετε δει ποτέ κανέναν Υπουργό να φέρεται σε έναν γεωργό με τον σεβασμό που φέρεται σε έναν τραπεζίτη;
να τον γλείφει όπως ένα γκόλντεν μπόυ;
να σέρνεται μπροστά του όπως σε έναν μιζαδόρο, έναν αεριτζή, έναν «νταβατζή»; έναν κοινοτικό κομισάριο;
Ο γεωργός είναι απλώς ένας πελάτης. Ο Υπουργός δεν χρειάζεται παρά να πάρει την ψήφο του γεωργού και να την πάει πεσκέσι στον τραπεζίτη. Ωστε να συνεχίσει ο τραπεζίτης να πίνει το αίμα του γεωργού.
Απλά πράγματα.
Αυτή είναι η απλή και σοφή αστική νομιμότης. Και δεν αφορά μόνον τους γεωργούς, μας αφορά όλους -πλην Δυνατών. Πράγμα το οποίον εξέφρασε για πολλοστή φορά ο Γιωργάκης λέγοντας (όπως άλλωστε έλεγε και ο Κωστάκης) μόλις προχθές ότι: «Οταν όλοι μας δουλεύουμε μαζί, μπορούμε να κάνουμε τα πάντα!».
«Ολοι μας μαζί»;! Δηλαδή ο κ. Λάτσης κι εγώ; μπορούμε να κάνουμε τα «πάντα» η Γιούρομπανκ κι εγώ; Μπράβο μου!!
Και γιατί δεν τά 'χουμε κάνει ακόμα; Γιατί οι Δυνατοί τα παίρνουν κι εμείς τα δίνουμε;
Και γιατί απ' αυτά που (μας παίρνουν και) δίνουμε υπάρχουν 28 δισ. για τις τράπεζες κι όχι ένα δισ. για τους αγρότες;
Διότι η δημοκρατία έχει ιδιωτικοποιηθεί, θα μου πείτε - μεγάλο το δίκιο σας (αν και όχι και τόσον όταν τους υπερψηφίζετε). Ποιους; Αυτούς που κρατούν τους γεωργούς δουλοπάροικους, τους εργάτες κολίγους (ή άνεργους), τους νέους κρέας για τα κανόνια της αγοράς - όλους μας χρεωμένους διά βίου, τα γνωστά.
Θα μου πείτε; ναι αλλά, το έλλειμμα!
Πάλι μεγάλο το δίκιο σας! και για να ελαφρύνει το έλλειμμα η κυβέρνηση, θα βαθαίνει (κι όλο και πιο πολύ θα βαθαίνει) το χρέος. Θα δανειζόμαστε με όλο και πιο υψηλά επιτόκια. Ωσπου το χρέος να ανέβει στον Ολυμπο!
Κι αυτό είναι πρόγραμμα σταθερότητας;
Σταθερότητα χωρίς ανάπτυξη είναι απλώς αναβολή εκτέλεσης. Και ποια είναι η αναπτυξιακή πρόταση αυτής της κυβέρνησης;
Καμμία...
Ούτε καν για τους αγρότες (μια και τώρα «τρέχει» πάλι το πρόβλημα -«τρέχει», τρόπος του λέγειν- με τον αραμπά πάμε
κι όχι λόγω των τρακτέρ στα μπλόκα)...
Το πολίτευμα έχει ξεπέσει σε τιμοκρατικό. Μια ιδιωτικοποιημένη, ιδιωτική πλέον «δημοκρατία» των πεντακοσιομέδιμνων στο τετράγωνο κι όλο μαζί στον κύβο, με μια μιντιακή τυραννίδα παπαγάλων κάνουν κουμάντο - πράσινο ή γαλάζιο, αδιάφορο
σε ένα κράτος που δεν έχει πια πόρους
που ιδιωτικοποίησε κερδοφόρες επιχειρήσεις (ή χρεωκόπησε άλλες χάριν πάντα των ιδιωτών), ένα κράτος ανυπόληπτο, που απλώς φορολογεί χωρίς καμμιά ανταποδοτικότητα
και προσπαθεί να τα βγάλει πέρα βραχυπρόθεσμα, σπασμωδικά κι ως έτυχε, μη έχοντας για παράδειγμα ένα δισ. για τους γεωργούς, αλλά δίνοντας ένα δισ. σε Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις - ένα κράτος μειωμένης ευθύνης...
*****
«Α ρε σκυλομούρη κι αχόρταγε, που μόνον το κέρδος έχεις στον νου σου», που έλεγε αυτός που επέπρωτο να ζήσει λιγώτερο απ' όλους, ο Αχιλλέας, σε αυτόν που έμελλε να πεθάνει αισχρότερα απ' όλους, στον Αγαμέμνονα...

ΣΤΑΘΗΣ Σ.
Ελευθεροτυπία, Τρίτη 19 Ιανουαρίου 2010.