Οι αγρότες σπάνε το σπυρί της κρίσης!

Ιστορικά, σε όλες τις καμπές των οικονομικών και κοινωνικών εξελίξεων, το αγροτικό πρόβλημα συμπύκνωνε αντιθέσεις που ξέφευγαν από τον τρέχοντα πολιτικό χρόνο. Με την ΚΑΠ το αγροτικό εντάχθηκε στο ευρύτερο ευρωπαϊκό πλαίσιο. Και τώρα, με τη συρρίκνωση της ΚΑΠ και τη διαρθρωτική παγκόσμια οικονομική κρίση, οι αγρότες δέχονται πολλαπλές πιέσεις και μονιμότερες απογοητεύσεις.
Το αγροτικό στη χώρα μας εικονογραφεί τη συνολική κρίση: κρίση του αναπτυξιακού μοντέλου, κρίση εκπροσώπησης και ηθικοπολιτική κρίση. Γι' αυτό οι κινητοποιήσεις έχουν προσλάβει χαρακτήρα "κανονικότητας". Κάθε χρόνο τέτοια εποχή τα τρακτέρ βγαίνουν στους δρόμους. Ο αγροτικός κόσμος, καταδημαγωγημένος από τα κόμματα εξουσίας, έχει απελπιστεί, καθώς διαπιστώνει ότι "περισσεύει".
Κανείς επίσημος φορέας δεν του συμπαραστέκεται, με σταθερό πλαίσιο οικονομικής στήριξης και παροχή τεχνογνωσίας. Κανείς επίσημος φορέας δεν συνδέει την αγροτική παραγωγή με τις διατροφικές ανάγκες και προτεραιότητες των Ελλήνων πολιτών. Το έλλειμμα της χώρας π.χ. σε κτηνοτροφικά προϊόντα είναι μεγαλύτερο από το ενεργειακό.
Η κυβέρνηση απαντά ότι δεν έχει χρήματα για να ικανοποιήσει τα αιτήματα των αγροτών. Υπάρχουν όμως αιτήματα για τα οποία δεν χρειάζονται χρήματα. Γιατί δεν γίνονται έλεγχοι ώστε να αποτραπούν οι αθρόες εισαγωγές προϊόντων, και μάλιστα χωρίς να δηλώνεται η χώρα προέλευσής τους, με απρόβλεπτες παρενέργειες στη διατροφή των πολιτών; Τόσο γρήγορα ξεχάσαμε το περίφημο ηλιέλαιο από την Ουκρανία;
Η εκάστοτε κυβέρνηση ελπίζει ότι οι κινητοποιήσεις των αγροτών θα τους φέρουν σε αντίθεση με τους άλλους πολίτες. Ας γνωρίζει όμως η σημερινή κυβέρνηση ότι η οικονομική κρίση δημιουργεί άλλη δυναμική για τις κινητοποιήσεις. Ολοένα και μεγαλύτερα τμήματα του πληθυσμού είναι δυνατόν να αναγνωρίσουν τη δική τους δυσχερή θέση στο πρόσωπο των αγροτών. Και τα τεχνάσματα του κοινωνικού αυτοματισμού, παρά τη βίαιη τηλεοπτική προβολή τους, μπορεί να αποδειχθούν παγίδα για τους κυβερνώντες.
Η κρίση εκπροσώπησης αφορά και τη σχέση των αγροτών, ιδιαίτερα των νέων, με τους συνεταιρισμούς και τις αγροτοσυνδικαλιστικές ενώσεις, που, χρόνια τώρα, έχουν μετατραπεί σε χώρους κομματικών συναλλαγών, σκανδάλων και πελατειακών υποχρεώσεων. Τώρα σπάει κι αυτό το σπυρί!