Στο νότιο άκρο της Λευκάδας απλώνεται η χερσόνησος και το ακρωτήρι του Λευκάτα (ύψους 60 μέτρων, η «λευκή πέτρη» του Ομήρου). Από εκεί αρχίζουν οι απόκρημνες και πιο εντυπωσιακές δυτικές ακτές του νησιού. Το τοπίο ορεινό και άγριο, κατεβαίνει ως την άκρη της θάλασσας, εκεί που τα κάτασπρα βράχια παλεύουν με το Ιόνιο πέλαγος. Άγρια και συναρπαστική η ομορφιά αυτού του τοπίου που ο επισκέπτης πλησιάζει από τη θάλασσα ή από τη στεριά.
Εδώ, στη μύτη του Λευκάτα ο μύθος θέλει την ποιήτρια Σαπφώ να δίνει τέλος στη ζωή της απελπισμένη από το πάθος του έρωτα.
Αυτά τα λευκά βράχια βάφτισαν και το νησί Λευκάδα. Αυτή είναι μια από τις πολλές εκδοχές για την προέλευση του ονόματός του.
Εκεί βρίσκεται ο φάρος του Λευκάτα, ο οποίος χτίστηκε πάνω σε αρχαίο ναό αφιερωμένο στον Απόλλωνα.
Το ιερό του Λευκάτα Απόλλωνα ήταν γνωστό σε όλο τον αρχαίο κόσμο. Κάθε χρόνο γίνονταν γιορτές πανελλήνιες προς τιμήν του θεού. Ήταν προστάτης των ναυτικών, γιατρός του σώματος και της ψυχής. Για αυτό και οι αρχαίοι πίστευαν ότι πηδώντας από τα βράχια αυτά η ψυχή απελευθερωνόταν από το βάρος των παθών και εξιλεωνόταν από τις αμαρτίες. Σήμερα ελάχιστα ίχνη του αρχαίου ναού διακρίνονται κάτω από το φάρο. Το τοπίο όμως είναι τόσο εντυπωσιακό, που μεταδίδει στον επισκέπτη τη μαγεία του μυστηριακού χαρακτήρα του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου