.jpg)
Sitting Bull
Tatanka - Iyotanka (1831-1890)
O Ιερός Αρχηγός των Hunkpapa Lakota κάτω από την αρχηγία του οποίου οι φυλές των Sioux ενώθηκαν στη μάχη για επιβίωση στις βόρειες κοιλάδες. Ο Καθιστός Ταύρος αντιστάθηκε στις Αμερικάνικες δυνάμεις και περιφρόνησε τις υποσχέσεις των Αμερικάνων μέχρι το τέλος.
Γεννημένος περίπου το 1831 στον Μεγάλο Ποταμό, ένα μέρος το οποίο οι Sioux ονόμαζαν “Πολλές Προμήθειες (Many Caches)” στην Nότια Ντακότα, λόγω του μεγάλου αριθμού λάκκων που είχαν σκάψει για να τοποθετούν προμήθειες φαγητού. Ο Καθιστός Ταύρος πήρε το όνομα Tatanka-Iyotanka, το οποίο περιγράφει ένα ταύρο ο οποίος κάθεται πεισμωτικά στηριζόμενος στα πίσω πόδια του. Είναι τ’ όνομα με το οποίο έμεινε γνωστός σε όλη του τη ζωή.
Όταν ήταν ακόμα νέος, ο Καθιστός Ταύρος έγινε αρχηγός μιας κοινωνίας πολεμιστών η οποία λεγόταν “Δυνατή Καρδιά (Strong Heart)” και αργότερα διακεκριμένο μέλος των “Αυτοί που Τρώνε Ήσυχα (Silent Eaters)”, μια ομάδα που είχε σκοπό την ευημερία των φυλών. Έδωσε την πρώτη του μάχη σε ηλικία 14 ετών, σε μια επιδρομή στην φυλή των Crow. Η πρώτη του αναμέτρηση με Αμερικανούς στρατιώτες ήταν τον Ιούνιο του 1863, όταν ο Αμερικάνικος στρατός ξεκίνησε μια μεγάλη εκστρατεία ως αντίποινα για την επανάσταση στην Μινεσότα (The Santee Rebellion), στην οποία ο λαός του Καθιστού Ταύρου δεν είχε λάβει μέρος. Τον επόμενο χρόνο ο Καθιστός Ταύρος πολέμησε πάλι με στρατιώτες των Η.Π.Α στην μάχη του βουνού Kildeer, και τo 1865 οδήγησε την πολιορκία ενάντια στο καινούργιο τότε Φρούριο Rice, στην Βόρεια Ντακότα. Ήταν ευρέως σεβαστός για την γενναιότητα και την ενόρασή του. Έγινε αρχηγός της φυλής των Sioux το 1868.
Το κουράγιο του Καθιστού Ταύρου ήταν θρυλικό. Το 1872, κατά τη διάρκεια μιας μάχης με στρατιώτες που προστάτευαν τους εργάτες που έχτιζαν τις σιδηροδρομικές γραμμές στο ποτάμι Yellowstone, ο Καθιστός Ταύρος οδήγησε τέσσερις ακόμα πολεμιστές ανάμεσα στις σιδηροδρομικές γραμμές, έκατσαν ήρεμα και κάπνισαν πίπα ανάμεσα σε ένα καταιγισμό από σφαίρες, την καθάρισε προσεκτικά όταν τέλειωσαν και τέλος έφυγαν περπατώντας σαν να μην συνέβαινε τίποτα.
Ο μεγάλος πόλεμος ανάμεσα στον Αμερικανικό στρατό και τον Καθιστό Ταύρο ξέσπασε το 1874 όταν μια αποστολή οδηγούμενη από τον Στρατηγό Georrge Armstrong Custerεπιβεβαίωσε ότι υπήρχε χρυσός στην περιοχή Black Hills της Ντακότα. Μια περιοχή η οποία ήταν ιερή σε πολλές Ινδιάνικες φυλές και είχε μάλιστα αποκλειστεί ως περιοχή προς κατοίκηση λευκών βάση της συνθήκης του 1868 που έκανε το Φρούριο Laramie. Παρά την απαγόρευση, ένα κύμα κερδοσκόπων άρχισε να παραβιάζει την περιοχή, εξαγριώνοντας έτσι την φυλή των Lakota η οποία άρχισε να προστατεύει την γη της. Όταν οι προσπάθειες της Αμερικανικής κυβέρνησης να αγοράσουν την περιοχή Black Hills απέτυχαν, η συνθήκη του Φρουρίου Laramie αποσύρθηκε και ο κομισάριος των Ινδιάνικων Θεμάτων διακήρυξε ότι όσοι Sioux δεν είχαν ενταχτεί σε κατασκηνώσεις υπό την Αμερικανική Κυβέρνηση μέχρι την 31 Ιανουαρίου 1876 θα θεωρούνταν ως εχθροί και συνεπώς ως απειλή. Ο Καθιστός Ταύρος και ο λαός του αντιστάθηκαν και έμειναν στην γη τους.
Τον Μάρτιο, τρία τάγματα αμερικάνων στρατιωτών κάτω από την αρχηγία των Στρατηγών George Crook, Alfred Terry και του Ταγματάρχη John Gibbon εισχώρησαν στην περιοχή. Ο Καθιστός Ταύρος συγκέντρωσε όλους τους Sioux, Cheyenne και Arapaho στο στρατόπεδό του, το οποίο βρισκόταν στο φαράγγι του Rosebud (Rosebud Creek), στην περιοχή της Montana. Εκεί, ο Καθιστός Ταύρος τους οδήγησε σε μια τελετή χορού στον ήλιο (the sun dance ritual), προσφέροντας προσευχές στον Wakan Tanka, το Μεγάλο Πνεύμα, και χαράκωσε τα χέρια του 100 φορές ως δείγμα θυσίας. Κατά την διάρκεια της τελετής, ο Καθιστός Ταύρος είχε ένα όραμα στο οποίο είδε τους στρατιώτες να πέφτουν στο στρατόπεδο των Lakota, σαν ακρίδες που πέφτουν από τον ουρανό.
Εμπνευσμένος από το όραμα, το Τρελλό Άλογο (Crazy Horse), αρχηγός των Oglala Lakota, ξεκίνησε για μάχη με 500 πολεμιστές, και στις 17 Ιουνίου αιφνιδίασε τα στρατεύματα του Στρατηγού Crook και τους ανάγκασε να υποχωρήσουν στην μάχη που γινόταν στο φαράγγι του Rosebud. Για να γιορτάσουν αυτή τη νίκη, η φυλή των Lakota μετακίνησε το στρατόπεδο της στην κοιλάδα του ποταμού Little Bighorn, όπου και ενώθηκαν με 3000 άλλους Ινδιάνους οι οποίοι είχαν εγκαταλείψει τις Αμερικάνικες κατασκηνώσεις για να ακολουθήσουν τον Καθιστό Ταύρο. Εκεί, στις 25 Ιουνίου, δέχτηκαν επίθεση από τον Στρατηγό George Armstrong Custer και τον Έβδομο Ύλο. Οι κατά πολύ λιγότεροι στρατιώτες του Ύλου πρώτα επιτέθηκαν σαν κύμα στο στρατόπεδο των Lakota, όπως στο όραμα του Καθιστού Ταύρου, και μετά στάθηκαν σε μια κοντινή γέφυρα ονομαζόμενη ως “The Little Bighorn”, όπου και εξοντώθηκαν.
Μετά από ένα δημόσιο ξέσπασμα για αυτή την στρατιωτική καταστροφή (γκάφα), χιλιάδες έφιπποι έφτασαν στην περιοχή, και όλο τον επόμενο χρόνο κυνηγούσαν ανελέητα τους Sioux, οι οποίοι είχαν χωριστεί μετά την μάχη του Custer, και κατά συνέπεια ανάγκασαν όλους τους αρχηγούς να παραδοθούν. Παρ’όλα αυτά ο Καθιστός Ταύρος συνέχισε την αντίσταση. Τον Μάιο του 1877 οδήγησε τη φυλή του πέρα από τα σύνορα και πέρασε στον Καναδά όπου ο Αμερικάνικος στρατός δεν μπορούσε να τον ενοχλήσει. Όταν ο Στρατηγός Terry ταξίδεψε βόρεια με σκοπό να του προσφέρει χαρτί συγχώρεσης με αντάλλαγμα την εισαγωγή του σε αμερικάνικη κατασκήνωση, ο Καθιστός Ταύρος τον έδιωξε εξαγριωμένος.
Παρ’όλα αυτά, 4 χρόνια αργότερα και καθώς δεν μπορούσε πλέον να εξασφαλίσει τροφή για τον λαό του, λόγω της σχεδόν ολικής εξαφάνισης των βουβάλων, ο Καθιστός Ταύρος κατέβηκε νότια και τελικά παραδόθηκε. Στις 19 Ιουλίου του 1881, έβαλε τον γιο του να παραδώσει το όπλο του για αυτόν στον επικεφαλή αξιωματικό στο Φρούριο Buford στην Montana. Εξήγησε ότι με αυτόν τον τρόπο ήλπιζε να διδάξει στον γιο του πως πρέπει να γίνει “φίλος με τους Αμερικάνους”. Την ίδια στιγμή όμως ο Καθιστός Ταύρος είπε: “Θέλω να μείνει στην μνήμη όλων ότι ήμουν ο τελευταίος άνθρωπος της φυλής μου που παρέδωσε το όπλο του”. Ζήτησε το δικαίωμα να μπορεί να εισέρχεται στον Καναδά όποτε επιθυμούσε και μια δική του κατασκήνωση στον ποταμό Little Misouri κοντά στους Black Hills. Σε αντίθεση με αυτά που ζήτησε στάλθηκε σε μια κατασκήνωση στο Standing Rock, και όταν η θερμή υποδοχή που δέχτηκε προκάλεσε ανησυχίες για επικείμενη επανάσταση, στάλθηκε ακόμα πιο κάτω παράλληλα στον ποταμό Missouri, στο Φρούριο Randall. Εκεί αυτός και οι ακόλουθοί του παρέμειναν για περισσότερο από δύο χρόνια, ως αιχμάλωτοι πολέμου.
Τελικά, στις 10 Μαίου 1883, ο Καθιστός Ταύρος ξαναενώθηκε με την φυλή του στο Standing Rock. Ο Ινδιάνος πράκτορας James McLaughlin που ήταν επικεφαλής της κατασκήνωσης, ήταν αποφασισμένος να στερήσει όλα τα δικαιώματα του μεγάλου αρχηγού. Τον ανάγκασε να δουλέψει στα χωράφια, με μια σπάτουλα στο χέρι. Ο Καθιστός Ταύρος όμως ήξερε ακόμα τις εξουσίες του. Όταν ένα συμβουλευτικό απόσπασμα της Αμερικάνικης Κυβέρνησης έφτασε στον καταυλισμό για να συζητήσει την παραχώρηση γης για λευκούς, ο Καθιστός Ταύρος μίλησε αποφασιστικά και χωρίς δισταγμούς, ενάντια σε αυτό το σχέδιο, δυστυχώς όμως χωρίς αποτέλεσμα.
Γεννημένος περίπου το 1831 στον Μεγάλο Ποταμό, ένα μέρος το οποίο οι Sioux ονόμαζαν “Πολλές Προμήθειες (Many Caches)” στην Nότια Ντακότα, λόγω του μεγάλου αριθμού λάκκων που είχαν σκάψει για να τοποθετούν προμήθειες φαγητού. Ο Καθιστός Ταύρος πήρε το όνομα Tatanka-Iyotanka, το οποίο περιγράφει ένα ταύρο ο οποίος κάθεται πεισμωτικά στηριζόμενος στα πίσω πόδια του. Είναι τ’ όνομα με το οποίο έμεινε γνωστός σε όλη του τη ζωή.
Όταν ήταν ακόμα νέος, ο Καθιστός Ταύρος έγινε αρχηγός μιας κοινωνίας πολεμιστών η οποία λεγόταν “Δυνατή Καρδιά (Strong Heart)” και αργότερα διακεκριμένο μέλος των “Αυτοί που Τρώνε Ήσυχα (Silent Eaters)”, μια ομάδα που είχε σκοπό την ευημερία των φυλών. Έδωσε την πρώτη του μάχη σε ηλικία 14 ετών, σε μια επιδρομή στην φυλή των Crow. Η πρώτη του αναμέτρηση με Αμερικανούς στρατιώτες ήταν τον Ιούνιο του 1863, όταν ο Αμερικάνικος στρατός ξεκίνησε μια μεγάλη εκστρατεία ως αντίποινα για την επανάσταση στην Μινεσότα (The Santee Rebellion), στην οποία ο λαός του Καθιστού Ταύρου δεν είχε λάβει μέρος. Τον επόμενο χρόνο ο Καθιστός Ταύρος πολέμησε πάλι με στρατιώτες των Η.Π.Α στην μάχη του βουνού Kildeer, και τo 1865 οδήγησε την πολιορκία ενάντια στο καινούργιο τότε Φρούριο Rice, στην Βόρεια Ντακότα. Ήταν ευρέως σεβαστός για την γενναιότητα και την ενόρασή του. Έγινε αρχηγός της φυλής των Sioux το 1868.
Το κουράγιο του Καθιστού Ταύρου ήταν θρυλικό. Το 1872, κατά τη διάρκεια μιας μάχης με στρατιώτες που προστάτευαν τους εργάτες που έχτιζαν τις σιδηροδρομικές γραμμές στο ποτάμι Yellowstone, ο Καθιστός Ταύρος οδήγησε τέσσερις ακόμα πολεμιστές ανάμεσα στις σιδηροδρομικές γραμμές, έκατσαν ήρεμα και κάπνισαν πίπα ανάμεσα σε ένα καταιγισμό από σφαίρες, την καθάρισε προσεκτικά όταν τέλειωσαν και τέλος έφυγαν περπατώντας σαν να μην συνέβαινε τίποτα.
Ο μεγάλος πόλεμος ανάμεσα στον Αμερικανικό στρατό και τον Καθιστό Ταύρο ξέσπασε το 1874 όταν μια αποστολή οδηγούμενη από τον Στρατηγό Georrge Armstrong Custerεπιβεβαίωσε ότι υπήρχε χρυσός στην περιοχή Black Hills της Ντακότα. Μια περιοχή η οποία ήταν ιερή σε πολλές Ινδιάνικες φυλές και είχε μάλιστα αποκλειστεί ως περιοχή προς κατοίκηση λευκών βάση της συνθήκης του 1868 που έκανε το Φρούριο Laramie. Παρά την απαγόρευση, ένα κύμα κερδοσκόπων άρχισε να παραβιάζει την περιοχή, εξαγριώνοντας έτσι την φυλή των Lakota η οποία άρχισε να προστατεύει την γη της. Όταν οι προσπάθειες της Αμερικανικής κυβέρνησης να αγοράσουν την περιοχή Black Hills απέτυχαν, η συνθήκη του Φρουρίου Laramie αποσύρθηκε και ο κομισάριος των Ινδιάνικων Θεμάτων διακήρυξε ότι όσοι Sioux δεν είχαν ενταχτεί σε κατασκηνώσεις υπό την Αμερικανική Κυβέρνηση μέχρι την 31 Ιανουαρίου 1876 θα θεωρούνταν ως εχθροί και συνεπώς ως απειλή. Ο Καθιστός Ταύρος και ο λαός του αντιστάθηκαν και έμειναν στην γη τους.
Τον Μάρτιο, τρία τάγματα αμερικάνων στρατιωτών κάτω από την αρχηγία των Στρατηγών George Crook, Alfred Terry και του Ταγματάρχη John Gibbon εισχώρησαν στην περιοχή. Ο Καθιστός Ταύρος συγκέντρωσε όλους τους Sioux, Cheyenne και Arapaho στο στρατόπεδό του, το οποίο βρισκόταν στο φαράγγι του Rosebud (Rosebud Creek), στην περιοχή της Montana. Εκεί, ο Καθιστός Ταύρος τους οδήγησε σε μια τελετή χορού στον ήλιο (the sun dance ritual), προσφέροντας προσευχές στον Wakan Tanka, το Μεγάλο Πνεύμα, και χαράκωσε τα χέρια του 100 φορές ως δείγμα θυσίας. Κατά την διάρκεια της τελετής, ο Καθιστός Ταύρος είχε ένα όραμα στο οποίο είδε τους στρατιώτες να πέφτουν στο στρατόπεδο των Lakota, σαν ακρίδες που πέφτουν από τον ουρανό.
Εμπνευσμένος από το όραμα, το Τρελλό Άλογο (Crazy Horse), αρχηγός των Oglala Lakota, ξεκίνησε για μάχη με 500 πολεμιστές, και στις 17 Ιουνίου αιφνιδίασε τα στρατεύματα του Στρατηγού Crook και τους ανάγκασε να υποχωρήσουν στην μάχη που γινόταν στο φαράγγι του Rosebud. Για να γιορτάσουν αυτή τη νίκη, η φυλή των Lakota μετακίνησε το στρατόπεδο της στην κοιλάδα του ποταμού Little Bighorn, όπου και ενώθηκαν με 3000 άλλους Ινδιάνους οι οποίοι είχαν εγκαταλείψει τις Αμερικάνικες κατασκηνώσεις για να ακολουθήσουν τον Καθιστό Ταύρο. Εκεί, στις 25 Ιουνίου, δέχτηκαν επίθεση από τον Στρατηγό George Armstrong Custer και τον Έβδομο Ύλο. Οι κατά πολύ λιγότεροι στρατιώτες του Ύλου πρώτα επιτέθηκαν σαν κύμα στο στρατόπεδο των Lakota, όπως στο όραμα του Καθιστού Ταύρου, και μετά στάθηκαν σε μια κοντινή γέφυρα ονομαζόμενη ως “The Little Bighorn”, όπου και εξοντώθηκαν.
Μετά από ένα δημόσιο ξέσπασμα για αυτή την στρατιωτική καταστροφή (γκάφα), χιλιάδες έφιπποι έφτασαν στην περιοχή, και όλο τον επόμενο χρόνο κυνηγούσαν ανελέητα τους Sioux, οι οποίοι είχαν χωριστεί μετά την μάχη του Custer, και κατά συνέπεια ανάγκασαν όλους τους αρχηγούς να παραδοθούν. Παρ’όλα αυτά ο Καθιστός Ταύρος συνέχισε την αντίσταση. Τον Μάιο του 1877 οδήγησε τη φυλή του πέρα από τα σύνορα και πέρασε στον Καναδά όπου ο Αμερικάνικος στρατός δεν μπορούσε να τον ενοχλήσει. Όταν ο Στρατηγός Terry ταξίδεψε βόρεια με σκοπό να του προσφέρει χαρτί συγχώρεσης με αντάλλαγμα την εισαγωγή του σε αμερικάνικη κατασκήνωση, ο Καθιστός Ταύρος τον έδιωξε εξαγριωμένος.
Παρ’όλα αυτά, 4 χρόνια αργότερα και καθώς δεν μπορούσε πλέον να εξασφαλίσει τροφή για τον λαό του, λόγω της σχεδόν ολικής εξαφάνισης των βουβάλων, ο Καθιστός Ταύρος κατέβηκε νότια και τελικά παραδόθηκε. Στις 19 Ιουλίου του 1881, έβαλε τον γιο του να παραδώσει το όπλο του για αυτόν στον επικεφαλή αξιωματικό στο Φρούριο Buford στην Montana. Εξήγησε ότι με αυτόν τον τρόπο ήλπιζε να διδάξει στον γιο του πως πρέπει να γίνει “φίλος με τους Αμερικάνους”. Την ίδια στιγμή όμως ο Καθιστός Ταύρος είπε: “Θέλω να μείνει στην μνήμη όλων ότι ήμουν ο τελευταίος άνθρωπος της φυλής μου που παρέδωσε το όπλο του”. Ζήτησε το δικαίωμα να μπορεί να εισέρχεται στον Καναδά όποτε επιθυμούσε και μια δική του κατασκήνωση στον ποταμό Little Misouri κοντά στους Black Hills. Σε αντίθεση με αυτά που ζήτησε στάλθηκε σε μια κατασκήνωση στο Standing Rock, και όταν η θερμή υποδοχή που δέχτηκε προκάλεσε ανησυχίες για επικείμενη επανάσταση, στάλθηκε ακόμα πιο κάτω παράλληλα στον ποταμό Missouri, στο Φρούριο Randall. Εκεί αυτός και οι ακόλουθοί του παρέμειναν για περισσότερο από δύο χρόνια, ως αιχμάλωτοι πολέμου.
Τελικά, στις 10 Μαίου 1883, ο Καθιστός Ταύρος ξαναενώθηκε με την φυλή του στο Standing Rock. Ο Ινδιάνος πράκτορας James McLaughlin που ήταν επικεφαλής της κατασκήνωσης, ήταν αποφασισμένος να στερήσει όλα τα δικαιώματα του μεγάλου αρχηγού. Τον ανάγκασε να δουλέψει στα χωράφια, με μια σπάτουλα στο χέρι. Ο Καθιστός Ταύρος όμως ήξερε ακόμα τις εξουσίες του. Όταν ένα συμβουλευτικό απόσπασμα της Αμερικάνικης Κυβέρνησης έφτασε στον καταυλισμό για να συζητήσει την παραχώρηση γης για λευκούς, ο Καθιστός Ταύρος μίλησε αποφασιστικά και χωρίς δισταγμούς, ενάντια σε αυτό το σχέδιο, δυστυχώς όμως χωρίς αποτέλεσμα.
Το 1885 επετράπη στον Καθιστό Ταύρο να εγκαταλείψει τον καταυλισμό για να πάρει μέρος στην παράσταση του Buffalo Bill (Buffalo Bill’s Wild West). Εκεί κέρδιζε 50 δολάρια την εβδομάδα για να κάνει μια βόλτα με άλογο στην αρένα και σαν επιπλέον χρήματα, ότι μπορούσε να χρεώσει για αυτόγραφο και φωτογραφία του. Μη μπορώντας να ανεχτεί άλλο την λευκή κοινωνία, έμεινε στην παράσταση μόνο μερικούς μήνες. Παρ’όλα αυτά στην διάρκεια αυτή, κατάφερε να ανταλλάξει χειραψία με τον Πρόεδρο Grover Cleveland, πιστεύοντας έτσι ότι ακόμα τον θεωρούσαν μεγάλο αρχηγό.
Γυρνώντας στο Standing Rock, ο Καθιστός Ταύρος έζησε σε μια καμπίνα στο Grand River, κοντά εκεί που γεννήθηκε. Αρνήθηκε να παραδώσει τις παλιές του αξίες και τρόπους, κάτι το οποίο οι κανονισμοί του καταυλισμού απαιτούσαν, και συνέχισε να ζει με τις δύο γυναίκες του και να απαρνείται τον Χριστιανισμό. Τα παιδιά του όμως φοίτησαν σε Χριστιανικό σχολείο γιατί πίστευε ότι η επόμενη γενιά των Lakota θα έπρεπε να μπορεί να διαβάζει και να γράφει.
Σύντομα μετά την επιστροφή του, ο Καθιστός Ταύρος, είχε ακόμα ένα μυστικιστικό όραμα, όπως εκείνο πριν τη μάχη με τον Custer. Αυτή τη φορά είδε ένα πτηνό να κάθεται φωτισμένο σε ένα λόφο δίπλα του, και το άκουσε να λέει “Οι ίδιοι σου οι άνθρωποι, οι Lakota, θα σε σκοτώσουν”. Σχεδόν πέντε χρόνια αργότερα, αυτό το όραμα θα γινόταν πραγματικότητα.
Το χειμώνα του 1890, ένας Minicojnou Lakota, ονομαζόμενος Αρκούδα Που Κλωτσάει (Kicking Bear), ήρθε στον Καθιστό Ταύρο με νέα για τον χορό των φαντασμάτων (Ghost Dance), μια πολλά υποσχόμενη τελετή που θα εξαφάνιζε τους λευκούς και θα επανέφερε τον Ινδιάνικο τρόπο ζωής. Οι Lakota είχαν ήδη υιοθετήσει την τελετή στους καταυλισμούς Rosebud και Pine Ridge, ενώ οι Ινδιάνοι πράκτορες είχαν ήδη καλέσει στρατό για να φέρουν υπό έλεγχο αυτό το αυξανόμενο κίνημα. Στο Standing Rock, οι αρχές φοβόντουσαν ότι ο Καθιστός Ταύρος, ο οποίος ήταν ακόμα σεβαστός ως πνευματικός αρχηγός, θα ενώνονταν με τους χορευτές-φαντάσματα (Ghost Dancers), και έτσι έστειλαν 43 αστυνομικούς Lakota για να τον συλλάβουν. Πριν το χάραμα της 15ης Σεπτεμβρίου του 1890, οι αστυνομικοί εισέβαλλαν στην καμπίνα του Καθιστού Ταύρου και τον έσυραν έξω, όπου οι οπαδοί του μαζευόντουσαν για να τον προστατεύσουν. Στη μάχη που ξέσπασε ένας από τους αστυνομικούς Lakota πυροβόλησε θανάσιμα τον Καθιστό Ταύρο στο κεφάλι.
Ο Καθιστός Ταύρος ετάφη στο Φρούριο Yates στην Βόρεια Ντακότα. Το 1953 τα λείψανά του μεταφέρθηκαν στο Mobridge της Νότιας Ντακότα, όπου μια αψίδα από γρανίτη στέκεται πάνω από τον τάφο του. Όλοι οι Lakota Sioux τον θυμούνται όχι μόνο ως πνευματικό ηγέτη και φοβερό πολεμιστή αλλά και ως αγαπητό πατέρα, ταλαντούχο τραγουδιστή, έναν άνθρωπο πάντα διαθέσιμο και φιλικό προς τους άλλους. Η βαθιά του θρησκευτική πίστη του παρείχε ενόραση και έδινε ιδιαίτερη δύναμη στις προσευχές του.
Quotes from Chief Sitting Bull:
I am here by the will of the Great Spirit, and by his will I am chief.
I know Great Spirit is looking down upon me from above, and will hear what I say...
The earth has received the embrace of the sun and we shall see the results of that love.
He put in your heart certain wishes and plans; in my heart, he put other different desires.
In my early days, I was eager to learn and to do things, and therefore I learned quickly.
Each man is good in the sight of the Great Spirit.
It is not necessary for eagles to be crows.
Now that we are poor, we are free. No white man controls our footsteps. If we must die, we die defending our rights.
What white man can say I never stole his land or a penny of his money? Yet they say that I am a thief.
What white woman, however lonely, was ever captive or insulted by me? Yet they say I am a bad Indian.
What white man has ever seen me drunk? Who has ever come to me hungry and left me unfed? Who has seen me beat my wives or abuse my children? What law have I broken?
Is it wrong for me to love my own? Is it wicked for me because my skin is red? Because I am Sioux? Because I was born where my father lived? Because I would die for my people and my country?
God made me an Indian.
I want to tell you that if the Great Spirit had chosen anyone to be the chief of this country, it is myself.
When I was a boy, the Sioux owned the world. The sun rose and set on their land; they sent ten thousand men to battle. Where are the warriors today? Who slew them? Where are our lands? Who owns them?
You think I am a fool, but you are a greater fool than I am.
If the Great Spirit had desired me to be a white man, he would have made me so in the first place.
I was very sorry when I found out that your intentions were good and not what I supposed they were.
If a man loses anything and goes back and looks carefully for it, he will find it.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου