Η Indila, Γαλλίδα παιδί Αλγερινών μεταναστών, παιδί του Παρισιού με ακούσματα Γαλλικού τραγουδιού αναμειγμένα με τον αγέρα της ερήμου που αποτυπώνεται στη φωνή της και το πρόσωπό της, κατακτά το Παρίσι με αυτό το καταπληκτικό δικό της τραγούδι: La Derniere Dance που μιλά για τον γλυκό της πόνο που αγριεύει και την κυνηγά στο μετρό και στους δρόμους του Παρισιού, μιας πόλης που όταν δεν καταδιώκει τα παιδιά της, αφήνεται να κατακτηθεί από την μουσική τους...
Ο τελευταίος χορός.
Ω, γλυκό μου βάσανο
Γιατί αγριεύεις και ξαναρχίζεις
Δεν είμαι παρά ένα πλάσμα ασήμαντο
Χωρίς Αυτόν είμαι λίγο χαμένη
περιφερομαι ασκοπα στο μετρό
μ' ένα τελευταίο χορό
για να ξεχάσω τον μεγάλο μου πόνο
Θέλω να ξεφύγω για ν αρχίσουν όλα ξανά απ την αρχή
Ω, γλυκό μου βάσανο
Ανακατώνω τον ουρανό, τη μέρα, τη νύχτα
Χορεύω με τον άνεμο, με τη βροχή
Λίγη αγάπη, μια στάλα μέλι
Και χορεύω, χορεύω, χορεύω, χορεύω
χορεύω, χορεύω, χορεύω
Και μεσα στον θόρυβο, τρέχω και φοβάμαι
Μήπως ηρθε η σειρά μου;
Έρχεται ο πόνος
Σ όλο το Παρίσι εγκαταλείπω τον εαυτό μου
Και πετώ, πετώ, πετώ, πετώ, πετώ
Μόνο ελπίδα
Στο μονοπάτι αυτό της απουσίας σου
Ζορίστηκα για τα καλά, χωρίς εσένα
η ζωή μου δεν είναι παρά ένα στολίδι
που λάμπει, χωρίς νόημα
Μέσα σ' αυτό το γλυκό βάσανο
Για το οποίο έζησα όλες τις προσβολές
Άκου την καρδιά μου πόσο έχει μεγαλώσει
Είμαι ένα παιδί του κόσμου
Ανακατώνω τον ουρανό, τη μέρα, τη νύχτα
Χορεύω με τον άνεμο, με τη βροχή
Λίγη αγάπη, μια στάλα μέλι
Και χορεύω, χορεύω, χορεύω, χορεύω
χορεύω, χορεύω, χορεύω
Και μεσα στον θόρυβο, τρέχω και φοβάμαι
Μήπως ηρθε η σειρά μου;
Έρχεται ο πόνος
Σ όλο το Παρίσι εγκαταλείπω τον εαυτό μου
Και πετώ, πετώ, πετώ, πετώ, πετώ...
1 σχόλιο:
Αργοπεθαίνει
όποιος γίνεται σκλάβος της συνήθειας,
επαναλαμβάνοντας κάθε μέρα τις ίδιες διαδρομές,
όποιος δεν αλλάζει το βήμα του,
όποιος δεν ρισκάρει να αλλάξει χρώμα στα ρούχα του,
όποιος δεν μιλάει σε όποιον δεν γνωρίζει.
Αργοπεθαίνει
όποιος έχει την τηλεόραση για μέντωρα του
Αργοπεθαίνει
όποιος αποφεύγει ένα πάθος,
όποιος προτιμά το μαύρο αντί του άσπρου
και τα διαλυτικά σημεία στο “ι” αντί τη δίνη της συγκίνησης
αυτήν ακριβώς που δίνει την λάμψη στα μάτια,
που μετατρέπει ένα χασμουρητό σε χαμόγελο,
που κάνει την καρδιά να κτυπά στα λάθη και στα συναισθήματα.
Αργοπεθαίνει
όποιος δεν "αναποδογυρίζει το τραπέζι" όταν δεν είναι ευτυχισμένος στη δουλειά του,
όποιος δεν ρισκάρει τη σιγουριά του, για την αβεβαιότητα του να τρέξεις πίσω απο ένα όνειρο,
όποιος δεν επιτρέπει στον εαυτό του, έστω για μια φορά στη ζωή του, να ξεγλιστρήσει απ' τις πανσοφές συμβουλές.
Αργοπεθαίνει
όποιος δεν ταξιδεύει,
όποιος δεν διαβάζει,
όποιος δεν ακούει μουσική,
όποιος δεν βρίσκει το μεγαλείο μέσα του
Αργοπεθαίνει
όποιος καταστρέφει τον έρωτά του,
όποιος δεν αφήνει να τον βοηθήσουν,
όποιος περνάει τις μέρες του παραπονούμενος για τη κακή του τύχη
ή για τη βροχή την ασταμάτητη
Αργοπεθαίνει
όποιος εγκαταλείπει την ιδέα του πριν καν την αρχίσει,
όποιος δεν ρωτά για πράγματα που δεν γνωρίζει
ή δεν απαντά όταν τον ρωτάν για όσα ξέρει
Αποφεύγουμε τον θάνατο σε μικρές δόσεις,
όταν θυμόμαστε πάντα πως για να 'σαι ζωντανός
χρειάζεται μια προσπάθεια πολύ μεγαλύτερη
από το απλό αυτό δεδομένο της αναπνοής.
Μονάχα με μιά φλογερή υπομονή
θα κατακτήσουμε την θαυμάσια ευτυχία.
Δημοσίευση σχολίου