Για την Αιτωλική Γη και την Κραβαρίτικη Ψυχή.
Δὲν ξέρω, μὰ δὲν έμεινε καθόλου σκοτάδι.Ο ήλιος χύθηκε μέσα μου ἀπὸ χίλιες πληγές.Καὶ τούτη τὴ λευκότητα ποὺ σὲ περιβάλλω δὲ θὰ τὴ βρεῖς ούτε στὶς Άλπεις, γιατὶ αὐτὸς ὁ αγέρας στριφογυρνά ὡς ἐκεί ψηλὰ καὶ τὸ χιόνι λερώνεται.Καὶ στὸ λευκὸ τριαντάφυλλο βρίσκεις μιὰ ἰδέα σκόνης.Τὸ τέλειο θαύμα θὰ τὸ βρεις μοναχὰ μὲς στὸν άνθρωπο:λευκὲς ἐκτάσεις ποὺ ἀκτινοβολούν ἀληθινὰ στὸ σύμπαν καὶ υπερέχουν. Τὸ πιὸ καθαρὸ πράγμα λοιπὸν της δημιουργίας δὲν είναι τὸ λυκόφως, ούτε ὁ οὐρανὸς ποὺ καθρεφτίζεται μὲς στὸ ποτάμι, ούτε ὁ ήλιος πάνω στης μηλιάς τ᾿ άνθη. Είναι ἡ αγάπη.
Δημοσίευση σχολίου
1 σχόλιο:
Δὲν ξέρω, μὰ δὲν έμεινε καθόλου σκοτάδι.
Ο ήλιος χύθηκε μέσα μου ἀπὸ χίλιες πληγές.
Καὶ τούτη τὴ λευκότητα ποὺ σὲ περιβάλλω
δὲ θὰ τὴ βρεῖς ούτε στὶς Άλπεις, γιατὶ αὐτὸς ὁ αγέρας
στριφογυρνά ὡς ἐκεί ψηλὰ καὶ τὸ χιόνι λερώνεται.
Καὶ στὸ λευκὸ τριαντάφυλλο βρίσκεις μιὰ ἰδέα σκόνης.
Τὸ τέλειο θαύμα θὰ τὸ βρεις μοναχὰ μὲς στὸν άνθρωπο:
λευκὲς ἐκτάσεις ποὺ ἀκτινοβολούν ἀληθινὰ
στὸ σύμπαν καὶ υπερέχουν. Τὸ πιὸ καθαρὸ
πράγμα λοιπὸν της δημιουργίας δὲν είναι τὸ λυκόφως,
ούτε ὁ οὐρανὸς ποὺ καθρεφτίζεται μὲς στὸ ποτάμι,
ούτε ὁ ήλιος πάνω στης μηλιάς τ᾿ άνθη. Είναι ἡ αγάπη.
Δημοσίευση σχολίου