Η φωτογραφία είναι πραγματική. Το συγκεκριμένο "κτίριο" βρίσκεται στην Σφήνα (Κυψέλη) Αιτωλοακαρνανίας. Πάνω στην Εθνική οδό...
Επώδυνος τοκετός η εκλογή στη Ν.Δ.
Toυ Στάμου Zούλα.
Εν όψει της εκλογής του νέου αρχηγού της Ν.Δ. ακούγεται ολοένα και συχνότερα από τους υποψηφίους ο όρος «πολιτικός πολιτισμός». Οχι ως διαπίστωση υφισταμένου κλίματος, αλλά ως ανάγκη η εκλογή να διεξαχθεί ομαλά και κυρίως να μη διαταραχθεί η ενότητα του κόμματος. Με άλλους λόγους η επίκληση του «πολιτικού πολιτισμού» είναι βέβαιον ότι εκφράζει ανησυχία για τις επιπτώσεις της εκλογής. Αν, δηλαδή, το οποιοδήποτε αποτέλεσμα γίνει απολύτως αποδεκτό από τους τρεις ηττηθέντες, οι οποίοι πρέπει να συστρατευθούν με τον νικητή και να αποβάλουν κάθε πειρασμό αμφισβητήσεώς του.
Η εκφραζόμενη εμμέσως ανησυχία δεν είναι αδικαιολόγητη. Αν εξαιρέσουμε τον κ. Ψωμιάδη, ως τον πλέον αδύνατο κρίκο της εκλογής, οι άλλοι τρεις υποψήφιοι πολύ δύσκολα θα πρώτευαν σε εξετάσεις, με κριτήριο την προσωπική ανιδιοτέλεια και τον κομματικό πατριωτισμό. Οι κ. Αντώνης Σαμαράς και Δημήτρης Αβραμόπουλος, επιχείρησαν κατά το παρελθόν όχι μόνον να δημιουργήσουν νέους πολιτικούς φορείς, αλλά και να διασπάσουν ή να «διεμβολίσουν» το μητρικό τους κόμμα. Τα κίνητρα του πρώτου ήταν -έστω- περιπτωσιακά (βιαία σύγκρουση με τον κ. Κώστα Μητσοτάκη), αλλά βαρύνονται και από μια κυβερνητική ανατροπή, η οποία είναι φανερό ότι διατηρεί στοιχεία κρητικής βεντέτας στην αναμέτρηση του κ. Σαμαρά με την κ. Μπακογιάννη. Στον κ. Αβραμόπουλο, επίσης, μπορεί να καταλογισθεί πολιτική επιπολαιότητα και ασυνέπεια για την προ ετών «αποστασία» του, η οποία στηρίχθηκε στη «διαπίστωση» ότι το κόμμα, του οποίου σήμερα επιδιώκει να ηγηθεί, είχε (ήδη προ 10ετίας!) διαγράψει, οριστικώς και αμετακλήτως, την πολιτικο-βιολογική τροχιά του. Ας προστεθεί, τέλος, ότι και οι δύο παραπάνω υποψήφιοι εμφανίζονται στη Ν.Δ. ως εκφραστές του «καραμανλισμού», όχι τόσο διότι τον υπηρέτησαν με απαράμιλλη πίστη και αφοσίωση, αλλά ως προμαχώνες του «μητσοτακισμού», τον οποίο «εκπροσωπεί» η κ. Μπακογιάννη.
Βεβαίως στο μέτρο που οι κ. Σαμαράς και Αβραμόπουλος ζητούν σήμερα από τους ψηφοφόρους της Ν.Δ. λήθη του «αμαρτωλού» τους παρελθόντος, λογικότερη θα ήταν η απαίτηση της κ. Μπακογιάννη να αποσυνδεθεί από τα όποια πεπραγμένα του πατέρα της στο κόμμα αυτό, το οποίο η ίδια υπηρέτησε, συνεργαζόμενη επί μία 10ετία συνεπέστατα, με τον απερχόμενο αρχηγό του. Ομως στην πολιτική οι όροι των αναμετρήσεων είναι συχνά άδικοι όσο και αδυσώπητοι. Στην κατηγορία ότι η κ. Μπακογιάννη εκπροσωπεί τον «μητσοτακισμό», με ό,τι τούτο σημαίνει για τους καραμανλικούς, προστίθεται ως καταλογισμός και το γεγονός πως έχει οργανώσει -και διατηρεί επί χρόνια- τον ισχυρότερο προσωπικό μηχανισμό, τόσο εντός όσο και εκτός της Ν.Δ. Τούτο επιτρέπει στους αντιπάλους της να θέτουν ζήτημα μεθοδευμένης ανισοτιμίας στην αναμέτρηση, με το επιχείρημα ότι στα δημοκρατικά κόμματα είναι ανεπίτρεπτο να λειτουργεί «οργανωμένη μειοψηφία», η οποία έχει ως στόχο να επιβάλει στην «πλειοψηφία» όχι μόνον τον κομματικό ηγέτη, αλλά την πολιτική φυσιογνωμία της αρεσκείας της.
Ολα αυτά, συν «υποψίες ή ενδείξεις» περί εξαρτήσεων από εξωκομματικά κέντρα, περί «συμπαθειών ή αντιπαθειών» του αμερικανικού παράγοντα, κ.λπ. είναι βέβαιον ότι υποβόσκουν στην επικείμενη αναμέτρηση για την ηγεσία της Ν.Δ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου