12/10/14

Εὐλογία.

Μακάριοι ὅσοι μονάχα κλαῖν μονάχοι
ὅσοι μιλοῦν γλῶσσες νεκρὲς
ὅσοι πιστεύουν σὲ θεοὺς ποὺ ἀκόμη δὲν φάνηκαν 
καὶ ἀποκοιμιοῦνται πάνω στὸν ἄτλαντα
(τὰ χείλη στὴν Κεϋλάνη· ἡ μύτη στὴν Ἀγκόλα·)

μακάριοι ὅσοι τρέπονται σὲ φυγὴ
ὅσοι λὲν ὄχι καὶ φεύγουν σφυρίζοντας
οἱ χαζοί· οἱ ἄχρηστοι· οἱ ἄλλοι·
ὅσοι δὲν λὲν τὴ γνώμη τους γιὰ τίποτε 
ὅσοι πονοῦν ποὺ δὲν ξέρουν νὰ ψεύδονται

μακάριοι ὅσοι ἀγαποῦν καὶ μένουν μόνοι
ὅσοι δὲν ἔχουν βιασύνη οὔτε τόπο
ὅσοι δὲν λένε τίποτα 
ὅσοι φεύγουν χωρὶς περαιτέρω ἐξηγήσεις

Juan Vicente Piqueras.

1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

Σήκω. Βγες απ' τον τάφο σου.
Ομως μισούσα τα θαύματα.
Και, άλλωστε, αγαπούσα πολύ
τη ζωή μου ως νεκρού.

Αφησα να περάσουν τα χρόνια. Τώρα περιμένω
μια φωνή να με καλέσει, να μου πει
τι πρέπει να κάνω, τι επιθυμώ.